I cannot force you to do anything.

I cannot force you to do anything. I'm not sure what you're afraid of, and that's actually somewhat offensive that you say you're scared of having lunch with me. That said, I know you don't mean it that way, so never mind.

I've enjoyed our conversations, in particular being able to honestly share with you my feelings about many things and
not feeling as if I was being judged. Thank you. However, it's hard for me to continue sharing my thoughts and feelings with someone who is apparently too afraid/shy/etc to even see my face. Sorry.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันไม่สามารถบังคับให้คุณทำอะไร ผมไม่แน่ใจว่าสิ่งที่คุณกลัว และที่เป็นจริงค่อนข้างไม่เหมาะสมที่คุณบอกว่า คุณกลัวมีกลางวันกับฉัน ที่กล่าวว่า ฉันรู้ว่า คุณไม่หมายถึง ว่า วิธี ดังนั้นไม่ทราบได้สะอาดการสนทนาของเรา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การสุจริตอย่างร่วมกับความรู้สึกของฉันเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ มากมาย และ ไม่รู้สึกว่าฉันได้ถูกตัดสิน ขอบคุณ อย่างไรก็ตาม คือผมต้องการใช้ความคิดและความรู้สึกของฉันร่วมกันกับบุคคลที่เห็นได้ชัดเกินไปกลัว/อาย/ฯลฯ จะได้เห็นใบหน้าของฉัน ขออภัยด้วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันไม่สามารถบังคับให้คุณทำอะไร ผมไม่แน่ใจว่าสิ่งที่คุณกลัวและที่จริงค่อนข้างไม่พอใจที่คุณบอกว่าคุณกำลังกลัวของการมีอาหารกลางวันกับฉัน ที่กล่าวว่าฉันรู้ว่าคุณไม่ได้หมายความว่ามันเป็นอย่างนั้นจึงไม่ทราบ. ฉันมีความสุขการสนทนาของเราโดยเฉพาะอย่างยิ่งความสามารถในการตรงไปตรงมาร่วมกับคุณความรู้สึกของฉันเกี่ยวกับหลายสิ่งหลายอย่างและไม่ได้รู้สึกราวกับว่าฉันถูกตัดสิน ขอบคุณ แต่มันเป็นเรื่องยากสำหรับผมที่จะดำเนินการต่อการแบ่งปันความคิดและความรู้สึกของฉันกับคนที่เห็นได้ชัดคือกลัวเกินไป / อาย / ฯลฯ ที่จะได้เห็นใบหน้าของฉัน ขอโทษ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมไม่สามารถบังคับให้คุณทำอะไร ผมไม่แน่ใจว่าสิ่งที่คุณกลัว และก็ค่อนข้างพอใจ ที่คุณบอกว่าคุณกลัวทานข้าวกับผม ที่กล่าวว่า ฉันรู้ว่าเธอไม่ได้คิดแบบนั้น เพราะงั้นไม่เป็นไร

ผมชอบบทสนทนาของเรา โดยเฉพาะการได้แบ่งปันกับคุณจริงๆความรู้สึกเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆและ
รู้สึกเหมือนถูกตัดสิน ขอบคุณครับอย่างไรก็ตาม มันเป็นเรื่องยากสำหรับฉันที่จะยังคงใช้ความคิดและความรู้สึกของผมกับคนที่เห็นได้ชัดกลัว / อาย / ฯลฯ แม้แต่จะเห็นหน้าของฉัน
ขอโทษ .