In this study, we applied the const

In this study, we applied the construct of self-objectification to men, specifically to examine
the role of reasons for exercise in men’s responses to objectification. A questionnaire that
assessed self-objectification, reasons for exercise, body esteem, and self-esteem was voluntarily
completed by 153 Australian participants between the ages of 18 and 35 years (82 men
and a comparison group of 71 women). Self-objectification and appearance-related reasons
for exercise were significantly negatively related to body esteem for both men and women.
Self-objectification was also positively related to appearance-related reasons for exercise. The
latter was found to mediate the relationship between self-objectification and body esteem for
both men and women. Men were just as likely as women to exercise for appearance-related
reasons. Together, the results suggest that objectification may be sensibly applied to men and
that exercising for appearance-related reasons appears to exacerbate the negative impact that
self-objectification has on both men’s and women’s esteem.
Exercise is widely acknowledged to have a number
of psychological and health benefits, for example,
it reduces depression and stress and increases
self-esteem and general health (see Maltby & Day,
2001, for a review). However, such benefits tend not
to be experienced by those individuals who are motivated
to exercise for appearance-related reasons. In
fact, exercising for weight loss, body tone, and attractiveness
reasons has been shown to be related to disturbed
eating (McDonald & Thompson, 1992), body
dissatisfaction (Silberstein, Striegel-Moore, Timko,
& Rodin, 1988), reduced body esteem and selfesteem
(Strelan, Mehaffey, & Tiggemann, 2003),
and lowered psychological well-being (Maltby &
Day, 2001). Conversely, exercising for fitness, health,
and enjoyment reasons has been found to be related
to increased self-esteem, body satisfaction (e.g.,
McDonald & Thompson, 1992; Strelan et al., 2003;
Tiggemann & Williamson, 2000), and general psychological
well-being (Maltby & Day, 2001).
Most studies indicate that men are less likely
than women to exercise for appearance-related reasons
(e.g., Silberstein et al., 1988; Tiggemann &
Williamson, 2000). This is not surprising, given that
women have traditionally been viewed as more
preoccupied with their appearance (Thompson,
Heinberg, Altabe, & Tantleff-Dunn, 1999). However,
much evidence is emerging to show that men,
too, are becoming increasingly concerned about their
bodies (e.g., Luciano, 2001; Parks & Read, 1997;
Pope, Phillips, & Olivardia, 2000). For example, a
recent survey indicated that the percentage of US
men who express dissatisfaction with their bodies had
risen from 15% in 1972 to 43% in 1996 (Garner,
1997). The main aim of the present study was to examine
the extent to which those men who are preoccupied
with their appearance view exercise as a
means of addressing such concerns.
Understandably, much of the theorizing on the
antecedents of, and responses to, body dissatisfaction
have been oriented toward women. At present no explicit theoretical statement exists to explain why
the same phenomenon is occurring more and more
among men. Thus, a secondary aim of the study
was to apply an influential theoretical account of the
development of body dissatisfaction among women,
Fredrickson and Roberts’ (1997) objectification theory,
to men.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการศึกษาครั้งนี้เรานำมาใช้สร้างของตัวเองวัตถุกับผู้ชายโดยเฉพาะการตรวจสอบ
บทบาทของสาเหตุของการออกกำลังกายในการตอบสนองของผู้ชายที่จะรูปธรรม แบบสอบถามที่
ประเมินตนเองวัตถุเหตุผลสำหรับการออกกำลังกาย, การเห็นคุณค่าในร่างกายและความนับถือตนเองได้รับความสมัครใจ
แล้วเสร็จภายใน 153 เข้าร่วมออสเตรเลียมีอายุระหว่าง 18 และ 35 ปีที่ผ่านมา (82 คน
และกลุ่มเปรียบเทียบ 71 หญิง) วัตถุตนเองและเหตุผลลักษณะที่เกี่ยวข้อง
สำหรับการออกกำลังกายอย่างมีนัยสำคัญที่เกี่ยวข้องในเชิงลบกับความภาคภูมิใจในร่างกายสำหรับทั้งชายและหญิง.
เองก็ยังวัตถุสัมพันธ์ทางบวกกับเหตุผลลักษณะที่เกี่ยวข้องกับการออกกำลังกาย
หลังถูกพบว่าเป็นสื่อกลางความสัมพันธ์ระหว่างตนเองและความภาคภูมิใจในการทำให้ร่างกายสำหรับ
ทั้งชายและหญิง ผู้ชายมีเพียงเท่าน่าจะเป็นผู้หญิงที่จะออกกำลังกายสำหรับการปรากฏตัวที่เกี่ยวข้องกับ
เหตุผล ร่วมกันผลที่ได้แสดงให้เห็นว่าวัตถุอาจนำมาใช้อย่างสมเหตุสมผลชายและ
ว่าการออกกำลังกายด้วยเหตุผลลักษณะที่เกี่ยวข้องดูเหมือนจะรุนแรงส่งผลกระทบเชิงลบที่
ตัวเองวัตถุที่มีต่อการเห็นคุณค่าในทั้งชายและหญิง.
การออกกำลังกายได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่ามีจำนวน
ของจิตวิทยาและ ประโยชน์ต่อสุขภาพเช่น
ช่วยลดภาวะซึมเศร้าและความเครียดและเพิ่ม
ความนับถือตนเองและสุขภาพทั่วไป (ดูมอล์ทบีและวัน
ปี 2001 สำหรับการตรวจสอบ) อย่างไรก็ตามประโยชน์ดังกล่าวมีแนวโน้มที่ไม่
ต้องมีประสบการณ์โดยบุคคลผู้ที่มีแรงจูงใจ
ที่จะออกกำลังกายด้วยเหตุผลลักษณะที่เกี่ยวข้องกับ ใน
ความเป็นจริงการออกกำลังกายสำหรับการลดน้ำหนักเสียงของร่างกายและความน่าสนใจ
ด้วยเหตุผลที่ได้รับการแสดงที่จะเกี่ยวข้องกับการรบกวน
การรับประทานอาหาร (โดนัลด์และ ธ อมป์สัน, 1992), ร่างกาย
ไม่พอใจ (Silberstein, Striegel-มัวร์ Timko,
& Rodin, 1988), ร่างกายลดลง ความภาคภูมิใจและ selfesteem
(Strelan, Mehaffey และ Tiggemann, 2003)
และลดลงทางด้านจิตใจเป็นอยู่ที่ดี (มอล์ทบี &
Day, 2001) ในทางกลับกันการออกกำลังกายสำหรับการออกกำลังกาย, สุขภาพ
และเหตุผลความเพลิดเพลินที่ได้รับพบว่ามีการเกี่ยวข้องกับ
การเพิ่มความนับถือตนเอง, ความพึงพอใจของร่างกาย (เช่น
McDonald และ ธ อมป์สัน, 1992; Strelan et al, 2003;.
Tiggemann และวิลเลียมสัน, 2000) และทั่วไป จิตวิทยา
. เป็นอยู่ที่ดี (มอล์ทบี & Day, 2001)
การศึกษาส่วนใหญ่แสดงให้เห็นว่าคนที่มีโอกาสน้อย
กว่าผู้หญิงที่จะออกกำลังกายด้วยเหตุผลลักษณะที่เกี่ยวข้อง
(เช่น Silberstein et al, 1988;. Tiggemann และ
วิลเลียมสัน, 2000) นี้ไม่น่าแปลกใจที่ระบุว่า
ผู้หญิงที่ได้รับการมองว่าเป็นประเพณีเพิ่มเติม
หมกมุ่นอยู่กับการปรากฏตัวของพวกเขา (ธ อมป์สัน
Heinberg, Altabe และ Tantleff-ดันน์, 1999) อย่างไรก็ตาม
หลักฐานมากที่เกิดขึ้นแสดงให้เห็นว่าผู้ชาย
เกินไปจะกลายเป็นมากขึ้นของพวกเขากังวลเกี่ยวกับ
ร่างกาย (เช่นลูเซียโน, 2001; Parks & อ่าน 1997;
สมเด็จพระสันตะปาปา, ฟิลลิปและOlivardía, 2000) ยกตัวอย่างเช่น
การสำรวจล่าสุดชี้ให้เห็นว่าร้อยละของสหรัฐ
คนที่แสดงความไม่พอใจกับร่างกายของพวกเขาได้
เพิ่มขึ้นจาก 15% ในปี 1972 43% ในปี 1996 (การ์เนอร์,
1997) จุดมุ่งหมายหลักของการศึกษานี้คือการตรวจสอบ
ขอบเขตที่คนเหล่านั้นที่กำลังหมกมุ่นอยู่
กับการออกกำลังกายลักษณะมุมมองของพวกเขาเป็น
วิธีการแก้ไขปัญหาดังกล่าว.
ทุ่มเทมากของทฤษฎีใน
พงศาวดารของและการตอบสนองต่อความไม่พอใจของร่างกาย
ได้ รับการมุ่งเน้นไปยังผู้หญิง ในปัจจุบันยังไม่มีคำสั่งอย่างชัดเจนทฤษฎีที่มีอยู่เพื่ออธิบายว่าทำไม
ปรากฏการณ์เดียวกันที่เกิดขึ้นมากขึ้นและมากขึ้น
ในหมู่มนุษย์ ดังนั้นจุดมุ่งหมายที่สองของการศึกษา
คือการใช้บัญชีของทฤษฎีที่มีอิทธิพลของ
การพัฒนาของความไม่พอใจในหมู่ผู้หญิงร่างกาย,
Fredrickson และโรเบิร์ต (1997) ทฤษฎีวัตถุ,
กับผู้ชาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในการศึกษานี้จึงได้ประยุกต์การสร้างตนเองรักใคร่ปรองดองเพื่อผู้ชายโดยเฉพาะ เพื่อศึกษาบทบาทของ
เหตุผลของคนออกกำลังกายในการตอบสนองการทำให้เห็นเป็นรูปธรรม . แบบสอบถามที่
รักใคร่ปรองดองตนเองประเมิน เหตุผลสำหรับการออกกำลังกายร่างกาย เห็นคุณค่า และการเห็นคุณค่าในตนเองคือสมัครใจ
แล้วเสร็จ 153 ชาวออสเตรเลีย ผู้ที่มีอายุระหว่าง 18 และ 30 ปี ( 82 คน
และการเปรียบเทียบกลุ่มของผู้หญิงที่ 71 ) ตนเองรักใคร่ปรองดองและลักษณะที่เกี่ยวข้องเหตุผล
สำหรับการออกกำลังกายอย่างมีนัยสำคัญที่เกี่ยวข้องกับความนับถือในร่างกายทั้งชายและหญิง
รักใคร่ปรองดองตนเองก็มีความสัมพันธ์ทางบวกกับลักษณะที่เกี่ยวข้องเหตุผลสำหรับการออกกำลังกาย
หลังพบว่าไกล่เกลี่ยความสัมพันธ์ระหว่างตนเองและความนับถือรักใคร่ปรองดองร่างกาย
ทั้งชายและหญิงผู้ชายก็เหมือนกับเป็นผู้หญิงออกกำลังกายสำหรับลักษณะที่เกี่ยวข้อง
เหตุผล ด้วยกัน พบว่ารักใคร่ปรองดองอาจใช้อย่างสมเหตุสมผลกับผู้ชายที่ออกกำลังกายในลักษณะที่เกี่ยวข้องกับ
เหตุผลที่ดูเหมือนจะเพิ่มผลกระทบเชิงลบที่
รักใคร่ปรองดองที่ตนเองมีทั้งของผู้ชาย และเห็นคุณค่าของผู้หญิง
การออกกำลังกายเป็นที่ยอมรับอย่างกว้างขวางว่ามีหมายเลข
จิตวิทยาและสุขภาพเช่น
ลดภาวะซึมเศร้าและความเครียดและเพิ่ม
ความรู้สึกมีคุณค่าในตนเองและสุขภาพทั่วไป ( ดูวัน &มอล์ทบี
2001 สำหรับการตรวจทาน ) อย่างไรก็ตาม ผลประโยชน์ดังกล่าวมักจะไม่
เป็นประสบการณ์ โดยบุคคลเหล่านั้นที่เป็นแรงบันดาลใจ
การออกกำลังกายลักษณะที่เกี่ยวข้องกับเหตุผล ใน
ความเป็นจริงการออกกำลังกายสำหรับการสูญเสียน้ำหนัก ร่างกาย น้ำเสียง และความน่าดึงดูดใจ
เหตุผลที่ได้รับการแสดงที่จะเกี่ยวข้องกับรบกวน
กิน ( McDonald &ทอมป์สัน , 1992 ) , ร่างกาย
ความไม่พอใจ ( ซิลเบอร์สไตน์ striegel มัวร์ timko
, , & Rodin , 1988 ) ในร่างกายลดลงและการเห็นคุณค่าของตนเอง ( strelan mehaffey &
, , tiggemann , 2003 ) ,
ลดลงและสุขภาวะทางจิต ( ที่ตั้ง&
วัน , 2001 ) ในทางกลับกัน การออกกำลังกายสำหรับฟิตเนส , สุขภาพ ,
และเหตุผลความบันเทิงได้รับการพบจะเกี่ยวข้องกับ