He forced a smile, trying to push t

He forced a smile, trying to push the voice to the back of his mind. Jim hoped this would be enough to convince them that it was nothing, but while most of the bridge returned to work a few continued to watch him with curiosity. The last thing he wanted was to lose his command because anyone though he was emotionally unstable. What no one seemed to understand was that there was no life for him on Earth. His mother had died a year earlier, leaving him no place to go even if he wanted to. Jim had no wife, girlfriend, boyfriend…His family was all gathered in this room and he would never leave them.

“Sorry Chekov. What were you saying?” He asked trying to make it light and unconcerned. But, Jim did not see the knowing looks Uhura and Spock were exchanging.

 

 The young Russians voice faltered slightly as he spoke. “Nothing, Keptin. I just wanted to tell you that we have set course for Ares X-66 and if my calculations are correct….we should be arriving in about two days Sir.” Pavel turned quickly back to the controls, long pale fingers tapping away.  “Great. Keep up the good work gentlemen,” Jim said quickly, before rising and heading towards the elevator. He could feel their eyes boring into his back as he retreated.

 

He let out a long breath as he heard the doors close behind him, thankful that none of them had attempted to follow him.  He didn’t think he could bare to face them like this. Weak, came the voice.

 

 

Jim walked through the sterile hallways of his ship and did not stop until he finally reached the door to his cabin. The room was large compared to many of the other living quarters on the ship. It was furnished with nothing but a large white bed and a single chair, which sat facing the large window. The bed had not been slept in for days and the small alcove beside it was covered in empty coffee cups.  

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขาบังคับยิ้ม พยายามที่จะผลักดันเสียงไปทางด้านหลังของจิตใจของเขา จิมหวังว่า นี้จะเพียงพอที่จะมั่นใจว่า มันเป็นอะไร แต่ในขณะที่ส่วนใหญ่ของสะพานกลับมาทำงาน กี่ต่อไปดูเขา ด้วยความอยากรู้ สิ่งสุดท้ายที่เขาต้องคือการ สูญเสียคำสั่งของพระองค์เนื่องจากทุกคนว่าเขามีอารมณ์ไม่เสถียร อะไรไม่มีใครดูเหมือนจะเข้าใจได้ว่า มีไม่มีชีวิตเขาบนโลก แม่ของเขาได้ตาย ปีก่อนหน้า ออกจากเขาไม่มีที่ไปแม้ว่าเขาต้องการ จิมก็ไม่ภรรยา แฟนสาว แฟน...ครอบครัวมีทั้งหมดรวมตัวกันในห้องนี้ และเขาจะไม่ลาออก"ขอ Chekov สิ่งคุณพูดหรือไม่" เขาถามพยายามทำให้เบา และ unconcerned แต่ จิมไม่เห็นลักษณะรู้ Uhura และ Spock ถูกแลกเปลี่ยน  เสียงนี่หนุ่มเดินลังเลเล็กน้อย ตามที่เขาพูด "ไม่มีอะไร Keptin ฉันแค่อยากจะบอกคุณว่า เราได้กำหนดหลักสูตรสำหรับ Ares X 66 และถ้าคำนวณของฉันถูกต้อง...เราควรมาประมาณสองวันที่รักกัน" นายกเปิดการควบคุม ซีดยาวมือเคาะไปกลับอย่างรวดเร็ว "ดี ติดตามงานดีสุภาพ จิมกล่าวอย่างรวดเร็ว เพิ่มขึ้น และมุ่งหน้าไปทางลิฟต์ เขาอาจรู้สึกตาน่าเบื่อเชื่อเขาเขาถอยกรูดอย่าง เขาให้ออกหายใจยาว ตามที่เขาได้ยินประตูปิดอยู่หลังเขา ขอบคุณที่ไม่มีพวกเขาได้พยายามที่จะทำตามเขา เขาไม่ได้คิดว่า เขาสามารถเอาไปหน้าได้เช่นนี้ อ่อนแอ มาเสียง  จิมเดินผ่าน hallways ใส่เรือของเขา และไม่ได้หยุดจนเขาจนถึงประตูห้องโดยสารของเขา ห้องพักมีขนาดใหญ่เมื่อเทียบกับของอื่น ๆ อยู่รอบบนเรือ จะถูกตกแต่ง ด้วยอะไรแต่สวยขาวและเก้าอี้เดี่ยวเป็น ที่นั่งหันหน้าไปทางหน้าต่างขนาดใหญ่ นอนก็ไม่ได้นอนในวัน และแอลโคฟอโศกขนาดเล็กอยู่ด้านข้างถูกครอบคลุมอยู่ในถ้วยกาแฟที่ว่างเปล่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาบังคับให้รอยยิ้มที่พยายามที่จะผลักดันให้เสียงที่ด้านหลังของใจของเขา จิมหวังว่านี้จะเพียงพอที่จะโน้มน้าวให้พวกเขาว่ามันเป็นอะไร แต่ในขณะที่ส่วนใหญ่ของสะพานกลับไปทำงานไม่กี่อย่างต่อเนื่องเพื่อดูเขาด้วยความอยากรู้ สิ่งสุดท้ายที่เขาต้องการก็คือการสูญเสียคำสั่งของเขาเพราะทุกคนแม้ว่าเขาจะเป็นอารมณ์แปรปรวน สิ่งที่ดูเหมือนจะไม่มีใครเข้าใจได้ว่ามีชีวิตที่ไม่มีเขาอยู่บนโลก แม่ของเขาเสียชีวิตในปีก่อนหน้านี้ปล่อยให้เขาสถานที่ที่จะไปได้ถ้าเขาต้องการที่จะไม่มี จิมมีภรรยาไม่มีแฟน, แฟน ... ครอบครัวของเขาได้รับการทั้งหมดรวมตัวกันในห้องนี้และเขาจะไม่ปล่อยให้พวกเขา. "ขอโทษ Chekov อะไรคือสิ่งที่คุณพูด? "เขาถามพยายามที่จะทำให้มันมีน้ำหนักเบาและไม่แยแส แต่จิมไม่เห็นรู้ดูยูฮูและสป็อคถูกแลกเปลี่ยน.  หนุ่มเสียงรัสเซียสะดุดเล็กน้อยในขณะที่เขาพูด "ไม่มีอะไร Keptin ฉันแค่อยากจะบอกคุณว่าเราได้ตั้งแน่นอนสำหรับ Ares X-66 และถ้าคำนวณของฉันมีความถูกต้อง ... เราควรจะเดินทางมาถึงในเวลาประมาณสองวันครับ. "พาเวลรีบหันกลับไปควบคุมนิ้วมือยาวหน้าซีดแตะไป "Great ติดตามการทำงานที่ดีสุภาพบุรุษ "จิมกล่าวว่าได้อย่างรวดเร็วก่อนที่จะเพิ่มขึ้นและมุ่งหน้าไปทางลิฟท์ เขาอาจจะรู้สึกว่าสายตาของพวกเขาน่าเบื่อลงในด้านหลังของเขาในขณะที่เขาถอย. เขาให้ออกลมหายใจตราบใดที่เขาได้ยินเสียงประตูปิดอยู่ข้างหลังเขาขอบคุณที่ไม่มีของพวกเขาได้พยายามที่จะตามเขาไป เขาไม่ได้คิดว่าเขาอาจจะเปลือยที่จะเผชิญกับพวกเขาเช่นนี้ อ่อนแอพระสุรเสียง. จิมเดินผ่านทางเดินที่ผ่านการฆ่าเชื้อของเรือของเขาและไม่หยุดจนกว่าเขาที่สุดก็มาถึงประตูไปห้องพักของเขา ห้องพักมีขนาดใหญ่เมื่อเทียบกับหลายไตรมาสที่มีชีวิตอื่น ๆ บนเรือ มันได้รับการตกแต่งด้วยอะไร แต่เตียงสีขาวขนาดใหญ่และเก้าอี้เดียวซึ่งนั่งหันหน้าไปทางหน้าต่างบานใหญ่ เตียงไม่ได้รับการนอนในวันและซุ้มเล็ก ๆ ข้างถูกปกคลุมในถ้วยกาแฟที่ว่างเปล่า  



 



 



 

 

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาฝืนยิ้ม พยายามกดเสียงให้กลับมาในใจเขา จิม หวังว่านี้จะเพียงพอที่จะโน้มน้าวให้พวกเขาว่าไม่มีอะไร แต่ในขณะที่ส่วนใหญ่ของสะพานกลับมาทำงานไม่กี่ยังคงมองเขาด้วยความสงสัย สิ่งสุดท้ายที่เขาต้องการคือ สูญเสียคำสั่งของเขา เพราะทุกคนเขากำลังอารมณ์แปรปรวนสิ่งที่ไม่มีใครดูเหมือนจะเข้าใจได้ว่า ไม่มีชีวิตของเขาบนแผ่นดินโลก แม่ของเขาเสียชีวิตในปีก่อนหน้านี้ออกจากเขาไม่มีที่ที่จะไป ถ้าเขาต้องการ จิม ไม่มีภรรยา แฟน แฟน . . . . . . . ครอบครัวของเขาทั้งหมดรวมตัวกันในห้องนี้ และเขาจะไม่ทิ้งพวกเขา

" ขอโทษ - ทำไมเหรอเชคอฟ คุณพูดว่าอะไรนะ ? " เขาถาม พยายามที่จะให้มันเบาและเป็นห่วง แต่จิมไม่ได้ดูรู้ดูอูฮูร่ากับสป็อคกัน

ไหม

ทำไมหนุ่มรัสเซียเสียงสะดุดเล็กน้อยตอนพูด " ไม่มีอะไร keptin . ผมแค่อยากจะบอกคุณว่า เราต้องตั้งเป้าหมายที่เป็น x-66 และถ้าผมคำนวณไม่ผิด . . . . . . . เราน่าจะมาถึงภายในสองวันครับ " พาเวล เปิดเร็วๆกลับไปคุม นิ้วมือซีดยาวกรีดไป อะไรที่ยอดเยี่ยม "ติดตามทุกคนทำงานดี " จิมพูดอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะลุกขึ้นและมุ่งหน้าไปทางลิฟต์ เขารู้สึกได้ถึงสายตาของพวกเขาน่าเบื่อในด้านหลังของเขาขณะที่เขาถอยกลับ

ไหม

เขาปล่อยลมหายใจยาว เขาได้ยินเสียงประตูปิดตามหลังเขา ขอบคุณที่ไม่มีของพวกเขาได้พยายามที่จะตามเขาไป ทำไมเขาไม่คิดว่าเขาจะเปลือยต่อหน้าเขาแบบนี้ อ่อนแอ มาเสียง





อะไรไหมจิมเดินตามทางเดินผ่านของเรือของเขาและไม่ได้หยุด จนในที่สุดเขาก็มาถึงประตูกระท่อมของเขา ห้องพักมีขนาดใหญ่เมื่อเทียบกับหลายอื่น ๆในห้องพักบนเรือ มันถูกตกแต่งด้วยอะไร แต่เตียงสีขาวขนาดใหญ่และเก้าอี้เดี่ยว ซึ่งนั่งหันหน้าไปทางหน้าต่างขนาดใหญ่