Damietta should be within an arm’s

Damietta should be within an arm’s reach already. Not to mention that Gilbert with reinforcements would show up any moment now.

It looked like they really were saved. They managed to come out of that hopeless situation alive.

“Hey, we did it,” Victor said. “Crowley, you’ve saved everyone.”
But Crowley shook his head. “…No, it’s thanks to everyone’s efforts and sacrifices: the Commander’s, Rosso’s, Gustavo-senpai’s…”

And not just them. Their numerous dead comrades had fulfilled their mission. They might have lost the war, but everyone died with honor. He saw it with his own eyes: how they sacrificed themselves to protect their comrades, to preserve their honor.

It was because of those sacrifices that he and his comrades were alive - those ten-odd that Gilbert led and the seven beside Crowley right now.

And among them, even his best friend still remained.

Lifting his head, Crowley gazed at him. At Victor. And although late, replied to Victor’s question from earlier, “…I’ll pray when we return.”

Victor made a confused face at him, and Crowley explained, “You asked what we would do first thing when we returned, didn’t you.”
“Ah, yes. I did.”
“And this is my answer: I’ll pray when we return. I’ll go to church and pray. And I’ll say to Our Lord that I’m grateful to Him, even if He only smiled upon us once at the very end.”

Taking the Commander’s rosary out of his pocket, Crowley clutched it in his hand tightly and looked up at the sky like the rest.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Damietta ควรจะเอื้อมแขนการเรียบร้อยแล้ว ไม่ต้องพูดถึงว่า กิลเบิร์ตกับกำลังเสริมจะปรากฏขึ้นขณะใด ๆ ในขณะนี้มันดูเหมือนพวกเขาถูกบันทึกไว้ พวกเขาจัดการเพื่อออกมาจากสถานการณ์ที่สิ้นหวังมีชีวิต"เฮ้ เราทำ วิคเตอร์กล่าวว่า "Crowley คุณเคยบันทึกทุกคน"แต่ Crowley ส่ายหัวของเขา “… ไม่ มันเป็นจากความพยายามและเสียสละของทุกคน: ผู้บัญชาการ ของ Rosso คุณ-senpai ของ... "และไม่เพียงแค่พวกเขา สหายของพวกเขาตายจำนวนมากได้ปฏิบัติภารกิจของพวกเขา พวกเขาอาจสูญเสียสงคราม แต่ทุกคนตายกับเกียรติ เขาเห็นกับตาตนเอง: วิธีพวกเขาเสียสละเพื่อปกป้องสหายของพวกเขา เพื่อรักษาเกียรติของพวกเขามันเป็น เพราะการเสียสละเหล่านั้นที่เขา และสหายของเขาได้มีชีวิต - ten-odd เหล่านั้นว่ากิลเบิร์ตนำ และเซเว่นข้าง ๆ Crowley อยู่และในหมู่พวกเขา แม้แต่เพื่อนของเขายังคงอยู่ยกศีรษะของเขา Crowley จ้องที่เขา ที่วิคเตอร์ และแม้ ว่าสาย ตอบคำถามของวิคเตอร์จากก่อนหน้านี้,... จะอธิษฐานเมื่อเรากลับมา"วิคเตอร์ทำใบหน้าสับสนเขา และ อธิบาย Crowley, "คุณถามอะไรที่เราจะทำสิ่งแรกเมื่อเรากลับ คุณไม่"" Ah ใช่ ฉันไม่"" และนี่คือคำตอบของฉัน: จะอธิษฐานเมื่อเรากลับมา ฉันจะไปโบสถ์ และอธิษฐาน และผมจะบอกว่า ให้พระเจ้าของเราว่า ข้าพเจ้าขอบคุณเขา แม้เพียงยิ้มเราเคยที่สุด"การอาวผู้บัญชาการจากกระเป๋าของเขา Crowley คลัตช์ในมือแน่น และมองขึ้นท้องฟ้าเหมือนกับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Damietta ควรจะอยู่ในอุ้งมือของแขนแล้ว ไม่พูดถึงว่ามีการเพิ่มกำลังกิลเบิร์จะแสดงขึ้นในช่วงเวลาใดในขณะนี้. มันดูเหมือนพวกเขาจริงๆถูกบันทึกไว้ พวกเขาพยายามที่จะออกมาจากสถานการณ์ที่สิ้นหวังที่ยังมีชีวิตอยู่มา. "เฮ้เราทำมัน" วิคเตอร์กล่าวว่า "ลี่ย์, คุณบันทึกทุกคน." แต่ลี่ย์ส่ายหัว " ... ไม่มีก็ขอบคุณในความพยายามของทุกคนและสักการบูชาของผู้บัญชาการ, รอสโซ่ของกุสตา-รุ่นพี่ของ ... " และไม่เพียง แต่พวกเขา สหายตายมากมายของพวกเขาได้ปฏิบัติตามภารกิจของพวกเขา พวกเขาอาจจะแพ้สงคราม แต่ทุกคนเสียชีวิตอย่างมีเกียรติ เขาเห็นมันด้วยตาของตัวเอง:. วิธีที่พวกเขาเสียสละตัวเองเพื่อปกป้องสหายของพวกเขาเพื่อรักษาเกียรติของพวกเขามันเป็นเพราะการถวายเครื่องบูชานั้นว่าเขาและเพื่อนสนิทของเขายังมีชีวิตอยู่ - ผู้สิบแปลกที่กิลเบิร์นำและเจ็ดข้างลี่ย์ในขณะนี้ . และในหมู่พวกเขาแม้เพื่อนที่ดีที่สุดของเขายังคงอยู่. ยกศีรษะของเขาลี่ย์จ้องไปที่เขา ที่วิคเตอร์ และถึงแม้ว่าในช่วงปลายตอบคำถามของวิกเตอร์จากก่อนหน้านี้ " ... ฉันจะอธิษฐานเมื่อเรากลับมา." วิคเตอร์ทำหน้าสับสนที่เขาและลี่ย์อธิบายว่า "คุณถามว่าสิ่งที่เราจะทำสิ่งแรกเมื่อเรากลับมาไม่ได้ คุณ. " " อาใช่ ฉันไม่ได้ ". " และนี่คือคำตอบของฉัน: ฉันจะอธิษฐานเมื่อเรากลับมา ฉันจะไปโบสถ์และอธิษฐาน และฉันจะพูดกับพระเจ้าของเราว่าฉันขอบคุณต่อพระองค์แม้ว่าเขาเพียงยิ้มพวกเราครั้งเดียวที่ปลายมาก. " การภาวนาของผู้บัญชาการทหารออกมาจากกระเป๋าของเขาลี่ย์กำไว้ในมือของเขาให้แน่นและเงยหน้าขึ้นมอง ท้องฟ้าเช่นส่วนที่เหลือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดาเมียตตาควรภายในของแขนไปถึงแล้ว ไม่ต้องพูดถึง กิลเบิร์ต กองหนุนจะแสดงขึ้นแล้วนะมันดูเหมือนพวกเขาถูกบันทึกไว้ พวกเขามีการจัดการที่จะออกจากสถานการณ์ที่หมดหวังยังมีชีวิตอยู่" นี่ เราทำได้แล้ว " วิคเตอร์กล่าว " ลี่ย์ คุณได้ช่วยชีวิตทุกคนแต่คราวลี่ย์ส่ายหน้า " . . . . . . . ไม่ ต้องขอบคุณความพยายามและเสียสละของทุกคน : ของผู้บัญชาการ Rosso เป็น รุ่นพี่กุ . . . . . . . "และไม่เพียง แต่พวกเขา สหายของพวกเขามากมาย ตายได้เติมเต็มความฝันของพวกเขา พวกเขาอาจจะแพ้สงคราม แต่ทุกคนตายอย่างมีเกียรติ เขาเห็นมันด้วยตาของเขาเอง ว่าเขาเสียสละตัวเองเพื่อปกป้องสหายของพวกเขาที่จะรักษาเกียรติของตนมันเป็นเพราะเรื่องนั้นที่เขาและสหายของเขายังมีชีวิตอยู่ผู้สิบแปลกที่กิลเบิร์ต LED และเจ็ดข้าง คราวลี่ย์แล้วและในหมู่พวกเขา แม้แต่เพื่อนสนิทของเขายังเหลืออยู่ยกศีรษะของเขา คราวลี่ย์จ้องมองเขา ที่ วิคเตอร์ และถึงแม้ว่าสายตอบกลับวิคเตอร์ถามก่อน " . . . . . . . ผมจะภาวนา เมื่อเรากลับมา "วิคเตอร์ทำใบหน้าที่สับสนที่เขา คราวลี่ย์ได้อธิบายว่า " คุณถาม สิ่งที่เราต้องทำอย่างแรกเมื่อเรากลับมา คุณไม่ได้ "" อ่า ครับ ฉันทำ”" และนี่คือคำตอบของฉัน : ฉันภาวนา เมื่อเรากลับมา ฉันไปที่โบสถ์และสวดภาวนา และฉันจะพูดกับพระเจ้าว่า ผมต้องขอบคุณเขา ถ้าเขายิ้มให้เราเมื่อตอนสุดท้าย .การภาวนาของผู้บัญชาการออกจากกระเป๋าของเขา คราวลี่ย์กุมมันไว้ในมือแน่น แล้วมองขึ้นไปบนท้องฟ้า เช่น ที่พัก