Gu Jing saw master’s troop of young

Gu Jing saw master’s troop of young pupils looked like obedient oxen prepared to battle. She laughed and she ran around the venue away from master’s troop. ‘Old man, I’m not treating you wine today.’

‘As long as someone can defeat big sister Gu Jing then tomorrow no one needs to train,’ master said sternly.

Gu Jing ran around in circles away from master’s troop. ‘Old man, you ambushed me!’

Master laughed. ‘That year I ran many miles to catch you. Is it because you’re older you can’t run anymore?’

Gu Jing laughed. She ran fast and slow to avoid being captured by master’s troop.

Master watched little girl Gu Jing ran around crazily like in the past and he smiled. He felt the little girl was still the lively monkey he chased that year to get her to be his pupil.

Master remembered that year he wanted to hand pick a group of young pupils suitable for Taekwondo training. He searched for children from the third grade and higher. He found a few children to be his pupils, but they didn’t meet his expectations.

Master remembered that fateful day clearly. He saw a handsome little boy who looked like a doll was chased by a group of boys bigger than the little boy, but the cold calmness in the little boy’s eyes startled him.

Master expected the little boy was going to be beaten by the group of bigger boys, but suddenly the little boy cried out. ‘Gu Jing! They want to fight!’

Another little boy jumped down from a tree like a monkey. The little monkey jumped around, kicked the bigger boys’ stomachs and hit their cheeks.

The little boy stood nearby the little monkey and the little boy calmly instructed the little monkey where to kick and hit the bigger boys. ‘Kick higher. Don’t hit their cheeks, hit their noses.’

Master was shocked to see such a young little boy could anticipate their opponents’ moves and the lively little monkey’s natural powerful physical strength.

Within a blink of an eye the defeated group of seven of eight bigger boys ran away and the little monkey stuck its bottom out.

Master couldn’t believe his eyes, the little monkey was a little girl!

The little girl rubbed her nose and she held the little boy’s hand. ‘Today I want a lollipop.’

The little boy laughed happily and the cold calmness in the little boy’s eyes disappeared. The little boy opened his school bag. He took out a lollipop and he gave it to the little girl. ‘Let’s go home.’

Master was deeply moved and he worried the little boy and the little girl would disappear. So he ran toward them, but the little boy saw him from a distance. ‘Gu Jing, run!’

The little girl put her lollipop in her mouth and she ran. The little boy calmly stayed in one spot.

When master stood five steps from the little boy, the little boy took two steps back. ‘Mr, you are whose dad?’

‘Master… master is a teacher,’ master said.

The little boy didn’t say anything and the little girl who ran for a short distance turned around and she scrutinised master.

‘Are you actually a teacher?’ the little boy asked.

‘Master is a martial arts teacher, I teach Taekwondo. If you follow master and train hard then perhaps you can become a Taekwondo champion. Can you tell me your name? Is the little girl over there named Gu Jing? Can you ask her to come back for me to take a closer look at her?’ master said.

Master stood two steps in front of the little boy and the little boy smiled like an angel. But the little angel suddenly screamed like a little demon and the scream spread to the elementary school. ‘Teachers! Principal! There is a bad man who wants to kidnap children! Ah! Ah! Ah!’

Master couldn’t believe despite his fame in the martial arts world and many parents knocked on his door and begged him to train their children, he was surrounded by an elementary school’s teachers and principal. The little boy glanced at him and smiled and the little girl bit the same lollipop then they escaped together.

Gu Jing ran around the venue three times. The master’s troop were breathless but she breathed steadily. ‘Hey old man, today you have a class. I won’t treat you to wine today. What do you think about me treating you wine tomorrow night?’

Gu Jing’s voice broke master’s thoughts about past memories.

Master laughed. ‘Just you? Did Zhen Lang come home too? Are you two going to treat me wine tomorrow?’

Gu Jing’s body froze and the master’s troop jumped onto her. She fell on the ground and more than a dozen little children sat on her.

‘Old man, if you mention his name again then I will cut all ties with you!’ Gu Jing said.

Master laughed. He thought it had been more than ten years since he met Gu Jing and Zhen Lang, but nothing changed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Gu Jing เห็นทหารโทของนักเรียนหนุ่มสาวที่ดูเหมือนวัวเชื่อฟังเตรียมที่จะต่อสู้ เธอหัวเราะและเธอวิ่งไปรอบ ๆ สถานที่จัดงานอยู่ห่างจากกองร้อยโท 'ชายชราผมไม่ได้รักษาคุณไวน์ในวันนี้.' 'ตราบใดที่คนที่สามารถเอาชนะพี่สาว Gu จิงแล้วในวันพรุ่งนี้ไม่มีใครต้องการในการฝึกอบรม' ต้นแบบกล่าวอย่างโหดเหี้ยม. Gu จิงวิ่งไปรอบ ๆ ในวงการห่างจากกองร้อยโท 'คนเก่าคุณซุ่มโจมตีฉัน!' โทหัวเราะ 'ปีนั้นฉันวิ่งระยะทางหลายไมล์ที่จะจับคุณ มันเป็นเพราะคุณเก่าที่คุณไม่สามารถทำงานได้อีกต่อไป? ' Gu Jing หัวเราะ เธอวิ่งเร็วและช้าที่จะหลีกเลี่ยงการถูกจับโดยโททหาร. โทดูสาวน้อย Gu จิงวิ่งไปรอบ ๆ อย่างบ้าคลั่งเหมือนในอดีตที่ผ่านมาและเขายิ้ม เขารู้สึกว่าสาวน้อยยังคงเป็นลิงที่มีชีวิตชีวาเขาไล่ปีที่จะได้รับให้เธอเป็นนักเรียนของเขา. โทจำได้ว่าปีที่เขาอยากจะมอบเลือกกลุ่มของนักเรียนหนุ่มสาวที่เหมาะสมสำหรับการฝึกอบรมเทควันโด เขาค้นหาสำหรับเด็กจากชั้นที่สามและสูงกว่า เขาพบว่าเด็กไม่กี่ที่จะเป็นนักเรียนของเขา แต่พวกเขาไม่ได้ตอบสนองความคาดหวังของเขา. โทจำได้ว่าวันที่เป็นเวรเป็นกรรมอย่างชัดเจน เขาเห็นเด็กน้อยรูปหล่อที่ดูเหมือนตุ๊กตาถูกไล่ล่าโดยกลุ่มของเด็กผู้ชายที่มีขนาดใหญ่กว่าเด็กชายตัวเล็ก ๆ แต่ความสงบเย็นในสายตาของเด็กน้อยตกใจเขา. โทคาดว่าเด็กน้อยจะได้รับการตีโดยกลุ่มของ ชายใหญ่ แต่จู่ ๆ เด็กน้อยร้องออกมา 'Gu จิง! พวกเขาต้องการที่จะต่อสู้! ' อีกเด็กน้อยกระโดดลงจากต้นไม้เหมือนลิง ลิงน้อยกระโดดรอบเตะท้องชายที่ใหญ่กว่าและตีแก้ม. เด็กน้อยยืนอยู่ในบริเวณใกล้เคียงลิงน้อยและเด็กชายตัวเล็ก ๆ อย่างใจเย็นสั่งลิงน้อยที่เตะและตีเด็กที่ใหญ่กว่า 'เตะที่สูงขึ้น อย่าตีแก้มของพวกเขาตีจมูกของพวกเขา. โทก็ต้องตกใจที่เห็นเช่นเด็กน้อยหนุ่มสาวอาจจะคาดว่าจะมีฝ่ายตรงข้ามของพวกเขาย้ายและความแข็งแรงทางกายภาพลิงน้อยที่มีชีวิตชีวาของธรรมชาติที่มีประสิทธิภาพ. ภายในพริบตากลุ่มพ่ายแพ้ของเจ็ด แปดชายที่ใหญ่กว่าวิ่งหนีออกมาและลิงน้อยติดอยู่ด้านล่างของมันออกมา. โทไม่อยากจะเชื่อสายตาของเขาลิงน้อยเป็นสาวน้อย! สาวน้อยลูบจมูกของเธอและเธอจับมือของเด็กน้อย 'วันนี้ฉันต้องการอมยิ้ม.' เด็กน้อยหัวเราะอย่างมีความสุขและความสงบเย็นในสายตาของเด็กน้อยหายไป เด็กชายตัวเล็ก ๆ เปิดถุงโรงเรียนของเขา เขาก็เอาอมยิ้มและเขามอบมันให้กับสาวน้อย 'Let' s go บ้าน. โทถูกย้ายอย่างล้ำลึกและเขาก็เป็นห่วงเด็กน้อยและสาวน้อยจะหายไป ดังนั้นเขาจึงวิ่งไปยังพวกเขา แต่เด็กน้อยเห็นเขาจากระยะไกล 'Gu จิรัน!' สาวน้อยใส่อมยิ้มของเธอในปากของเธอและเธอก็วิ่ง เด็กชายตัวเล็ก ๆ อยู่อย่างสงบในจุดหนึ่ง. เมื่อต้นแบบยืนห้าขั้นตอนจากเด็กน้อยเด็กน้อยเอาสองขั้นตอนกลับ 'นายคุณจะมีพ่อ?' 'Master ... ต้นแบบเป็นครู' ต้นแบบกล่าว. เด็กน้อยไม่ได้พูดอะไรและสาวน้อยที่วิ่งเป็นระยะเวลาสั้นหันไปรอบ ๆ และเธอพิจารณาต้นแบบ. 'คุณเป็นจริง ครู?' เด็กน้อยถาม. 'โทเป็นครูสอนศิลปะการต่อสู้ที่ผมสอนเทควันโด ถ้าคุณทำตามหลักและฝึกซ้อมอย่างหนักแล้วบางทีคุณอาจจะกลายเป็นแชมป์เทควันโด คุณสามารถบอกชื่อของคุณหรือไม่ เป็นสาวน้อยที่นั่นชื่อ Gu จิง? คุณสามารถขอให้เธอกลับมาหาฉันที่จะใช้มองใกล้ที่เธอ? ' ต้นแบบกล่าว. โทยืนสองขั้นตอนในด้านหน้าของเด็กชายตัวเล็ก ๆ และเด็กน้อยยิ้มเหมือนนางฟ้า แต่เทวดาน้อยจู่ ๆ ก็กรีดร้องเหมือนปีศาจเล็ก ๆ น้อย ๆ และเสียงกรีดร้องแพร่กระจายไปยังโรงเรียนประถมศึกษา 'ครู! หลัก! มีชายคนหนึ่งที่ไม่ดีที่ต้องการที่จะลักพาตัวเด็ก! Ah! Ah! Ah! ' โทไม่สามารถเชื่อว่าแม้จะมีชื่อเสียงของเขาในศิลปะการต่อสู้โลกและผู้ปกครองจำนวนมากเคาะประตูของเขาและขอร้องให้เขาในการฝึกอบรมเด็กของพวกเขาเขาถูกล้อมรอบด้วยครูผู้สอนในโรงเรียนประถมศึกษาและเงินต้น เด็กน้อยมองไปที่เขาและยิ้มและสาวน้อยบิตอมยิ้มเดียวกันแล้วพวกเขาก็หนีไปด้วยกัน. Gu จิงวิ่งไปรอบ ๆ สถานที่จัดงานสามครั้ง กองร้อยโทเป็นหอบ แต่เธอสูดลมหายใจอย่างต่อเนื่อง 'สวัสดีคนเก่าวันนี้คุณได้เรียน ฉันจะไม่ปฏิบัติต่อคุณไวน์ในวันนี้ คุณคิดอย่างไรเกี่ยวกับฉันคุณรักษาเหล้าองุ่นในคืนวันพรุ่งนี้? ' เสียง Gu จิงยากจนความคิดต้นแบบเกี่ยวกับความทรงจำที่ผ่านมา. โทหัวเราะ 'แค่คุณ? ไม่ Zhen หรั่งมาที่บ้านด้วยหรือไม่ คุณทั้งสองจะปฏิบัติกับฉันในวันพรุ่งนี้ไวน์? ร่างกาย Gu จิงแช่แข็งและทหารโทกระโดดบนของเธอ เธอล้มลงบนพื้นดินและเด็กเล็ก ๆ มากกว่าหนึ่งโหลนั่งอยู่บนเธอ. 'ชายชราถ้าคุณพูดถึงชื่อของเขาอีกครั้งแล้วฉันจะตัดความสัมพันธ์ทั้งหมดกับคุณ! Gu จิงกล่าวว่า. โทหัวเราะ เขาคิดว่าจะได้รับมากกว่าสิบปีนับตั้งแต่เขาได้พบกับจิงและ Gu Zhen หรั่ง แต่ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กูจิง เห็นอาจารย์ของกลุ่มเด็กนักเรียนดูเหมือนหัวอ่อนวัวเตรียมรบ เธอหัวเราะ เธอวิ่งรอบ ๆ สถานที่จัดงานอยู่ห่างจากกองร้อย ปริญญาโท " ชายชรา ผมไม่ทำกับคุณไวน์วันนี้’ตราบเท่าที่คนที่สามารถเอาชนะพี่สาวกูจิง แล้วพรุ่งนี้ไม่ต้องฝึก " อาจารย์พูดกระแทกเสียงกูจิงวิ่งรอบเป็นวงกลมห่างจากกองร้อย ปริญญาโท " ลุง คุณแกล้งฉัน ! "อาจารย์หัวเราะ ปีนั้นผมวิ่งหลายไมล์เพื่อจับคุณ มันเป็นเพราะว่าคุณแก่คุณจะไม่หนีอีกแล้ว ? "กูจิง หัวเราะ เธอวิ่งช้าและเร็วเพื่อไม่ให้ถูกจับโดยกองกำลังหลักของอาจารย์ดูสาวน้อยกูจิง วิ่งไปรอบๆอย่างบ้าคลั่งเหมือนในอดีต และเขาก็ยิ้ม เขารู้สึกว่าสาวน้อยที่ยังคงมีชีวิตชีวาลิงเขาไล่ตามปีที่ได้รับนางเป็นศิษย์หรอกอาจารย์จำได้ว่าปีนั้นเขาต้องการให้เลือกกลุ่มของนักเรียน ยังเหมาะสำหรับการฝึกเทควันโด เขาพยายามตามหาเด็กป. 3 และสูงกว่า เขาพบว่าเด็กบางคนเป็นนักเรียนของเขา แต่พวกเขาไม่ได้ตอบสนองความต้องการของเขาอาจารย์จำได้ในวันนั้นได้อย่างชัดเจน เขาเห็นหล่อเด็กชายที่เหมือนตุ๊กตาถูกตามล่าโดยกลุ่มของเด็กผู้ชายมากกว่าเด็ก แต่ความสงบเย็นในสายตาของเด็กน้อยก็ทำให้เขาตกใจอาจารย์คาดว่าเด็กชายกำลังจะถูกโจมตีโดยกลุ่มของชายใหญ่ แต่จู่ๆ เด็กชายตัวน้อยร้องไห้ออกมา " กูจิง ! พวกเขาต้องการที่จะสู้ "เด็กชายอื่น กระโดดลงจากต้นไม้ เหมือนลิง ลิงน้อยกระโดดไปรอบ ๆ เตะท้องของผู้ชายใหญ่ขึ้นและตีแก้มเด็กชายยืนใกล้เจ้าลิงน้อยและลูกๆให้ลิงน้อยที่เตะและตีเด็กที่ใหญ่กว่า " เตะสูง ไม่โดนแก้มของพวกเขาตีที่จมูก’อาจารย์ตกใจที่เห็น เช่น เด็ก เด็กน้อยสามารถคาดหวังของฝ่ายตรงข้ามของพวกเขาย้ายและมีชีวิตชีวา เจ้าลิงน้อยของธรรมชาติที่มีประสิทธิภาพทางกายภาพ ความแข็งแรงภายในพริบตาที่พ่ายแพ้กลุ่มเจ็ดแปดชายใหญ่วิ่งหนีลิงน้อยติดก้นของมันออกมาอาจารย์ไม่อยากจะเชื่อสายตา ลิงน้อยยังเด็ก !เด็กน้อยลูบจมูก เธออุ้มเด็กน้อยน่ะ " วันนี้ฉันต้องอมยิ้ม . . .เด็กชายหัวเราะอย่างมีความสุขและสงบเย็นในสายตาเด็กน้อยหายตัวไป เด็กชายเปิดกระเป๋าของโรงเรียน เขาเอาอมยิ้ม และเขาได้ให้สาวน้อย " " กลับบ้านกันเถอะอาจารย์สะเทือนใจมากและเขาเป็นห่วงเด็กชาย และเด็กหญิงก็จะหายไป เขาวิ่งเข้าหาพวกเขา แต่เด็กชายก็เห็นเขาจากระยะไกล " กูจิง วิ่ง ! "สาวน้อยใส่อมยิ้มในปากของเธอ และที่เธอหนีไป เด็กชายตัวน้อย ๆอยู่หนึ่งจุดเมื่อท่านยืนห้าก้าวจากเด็ก เด็กชายใช้เวลาสองขั้นตอนหลัง " นาย นายเป็นพ่อใคร ? "" อาจารย์ . . . อาจารย์เป็นอาจารย์ " อาจารย์พูดเด็กน้อยไม่พูดอะไร และเด็กผู้หญิงที่วิ่งระยะทางสั้น ๆหันมาเธอเขม้นมองอาจารย์" คุณเป็นครูเหรอ " เด็กน้อยถาม" อาจารย์เป็นอาจารย์สอนศิลปะการต่อสู้ , สอนเทควันโด ถ้าตามหลักแล้วฝึกให้หนัก แล้วบางทีคุณอาจจะสามารถเป็น เทควันโด แชมป์เปี้ยน คุณสามารถบอกชื่อของคุณ เป็นสาวน้อยตรงนั้นชื่อกูจิงหรือ คุณสามารถขอให้เขากลับมาให้ฉันดูเธอ " อาจารย์พูดอาจารย์ยืนอยู่สองขั้นตอนในด้านหน้าของเด็กน้อย เด็กน้อยยิ้มเหมือนนางฟ้า แต่เทวดาน้อยก็ร้องเหมือนปีศาจน้อยและเสียงกรีดร้องที่แพร่กระจายไปยังโรงเรียนประถม " ครู ! อาจารย์ใหญ่ มีผู้ชายไม่ดีใครอยากลักพาตัวเด็ก ! อ่า ! อ่า ! อ่า ! "อาจารย์ไม่เชื่อแม้ชื่อเสียงของเขาในศิลปะการต่อสู้โลกและผู้ปกครองหลายคนไปเคาะเรียกที่ประตูบ้านเขาและขอให้เขาฝึกเด็ก เขาถูกล้อมรอบด้วยครูโรงเรียนอาจารย์ใหญ่และ เด็กชายมองเขาและยิ้มให้กับหญิงสาวเล็กน้อยเหมือนอมยิ้มแล้วพวกเขาหนีไปด้วยกันกูจิงวิ่งรอบ ๆสถานที่จัดงาน 3 ครั้ง กองกำลังของอาจารย์เป็นหอบแต่เธอหายใจอย่างต่อเนื่อง " เฮ้ย ตาแก่ วันนี้เธอมีเรียน ฉันก็จะไม่ทำกับคุณไวน์วันนี้ คุณคิดอย่างไรเกี่ยวกับฉันรักษาคุณคืนพรุ่งนี้ ไวน์ "เสียงของกูจิงทำต้นแบบความคิดเกี่ยวกับความทรงจำในอดีตอาจารย์หัวเราะ " แค่คุณ ? ทำจิ้นหลางมาที่บ้านด้วย นายสองคนจะทำไวน์ในวันพรุ่งนี้ "ร่างกายของกู จิง แช่แข็ง และกลุ่มของนายกระโดดใส่เธอ เธอล้มลงบนพื้น และเด็กมากกว่าโหลนั่งอยู่บนของเธอ" ลุง ถ้าคุณพูดถึงชื่อของเขาอีกครั้งแล้วฉันจะตัดความสัมพันธ์ทั้งหมดกับคุณ " กูจิงกล่าวว่าอาจารย์หัวเราะ เขาคิดว่ามันมีมากกว่าสิบปี ตั้งแต่ที่เขาได้เจอกูจิงและจินหลาง แต่ไม่มีอะไรเปลี่ยนเลย