Summerhill: the early daysSummerhil

Summerhill: the early days
Summerhill was founded in 1921 in Hellerau, a suburb of Dresden. It was part of an International school called the Neue Schule. There were wonderful facilities there and a lot of enthusiasm, but over the following months Neill became progressively less happy with the school. He felt it was run by idealists – they disapproved of tobacco, foxtrots and cinemas – while he wanted the children to live their own lives. He said:


"I am only just realising the absolute freedom of my scheme of Education. I see that all outside compulsion is wrong, that inner compulsion is the only value. And if Mary or David wants to laze about, lazing about is the one thing necessary for their personalities at the moment. Every moment of a healthy child's life is a working moment. A child has no time to sit down and laze. Lazing is abnormal, it is a recovery, and therefore it is necessary when it exists."

Together with Frau Neustatter (later his first wife and known at Summerhill as Mrs Lins), Neill moved his school to Sonntagsberg in Austria. The setting was idyllic – a castle on top of a mountain – but the local people, a Catholic community, were hostile.

By 1923 Neill had moved to the town of Lyme Regis in the south of England, to a house called Summerhill where he began with 5 pupils. The school continued there until 1927, when it moved to the present site at Leiston in the county of Suffolk, taking the name of Summerhill with it.

Neill continued to run the school with Mrs Lins who played a crucial role in both the formation and the running of Summerhill. She was a warm, outgoing, talented musician and teacher who also possessed valuable practical and organisational skills. Her gregarious nature enabled her to protect Neill from the more unwelcome visitors the school attracted whilst her patience and kindness ensured that problems presented by both children and staff were handled with tact and sureness. She had enormous respect for Neill as he had for her and she took over in Neill's absence. The war required evacuation of the Leiston house and the school moved to Ffestiniog in Wales. Mrs Lins became ill, requiring constant nursing, and eventually died in April 1944. She was loved by many and sadly missed by Neill, whose tender obituary clearly revealed her importance to Neill himself and to Summerhill. Neill later married a staff at the school, Ena Wooff who not only helped to nurse Mrs. Lins but who also worked as a cook and housemother at the school. After the war they returned to Leiston to a dilapidated Summerhill which had been used by the army and left in a poor state. Neill referred to this for many years afterwards, having to put much work into restoring the buildings and cleaning them up.

The school continued to be controversial, being depicted in the press as the "Do As You Please" school. Neill, however, did have the respect of many educationalists and well-known personalities such as, among others, Bertrand Russell and Henry Miller.

Pupil intake fluctuated over the years before taking a final dive in the late 50s. Things were looking black as the pupil numbers reached around 25. However, at that time Neill was approached by Harold Hart, a publisher from the USA, who wanted to publish a compilation of Neill's books. Together they put the book 'Summerhill - a radical approach to childhood', on the market. It was an instant hit in the USA rising to the number one non-fictional best seller nationally. It was soon published in the UK and many other countries and things began to take a turn for the better at Summerhill. Pupil numbers went up, many from the USA; interest in the school bloomed bringing in many visitors, to the dismay of the kids. At times there were coach loads. After a time both Neill and the community became tired of the attention and withdrew into a time of comparative quiet.

Neill lived out his days taking a less active part in the school but keeping in touch with what was going on. In 1973 his health declined and he was admitted to Ipswich Hospital. Later he was taken to the small local hospital where he died peacefully on September 23rd 1973. Five days later the new term started at Summerhill with Ena Neill now officially the principal. In reality though, Ena had been running the school with Neill's blessing for about three years prior to Neill's death. Those three years plus the fact that she had first come to work at Summerhill during the Second World War meant that she was more than qualified for the role. She clearly understood the difference between freedom and licence and was always ready, if it was necessary, to make it clear to the kids in no uncertain terms what that difference was. Ena Neill presented a formidable figure but the tough exterior masked a person with considerable compassion who was often called upon to be a mother to both kids and staff. Ena had a practical 'no-nonsense' approach to life and to the running of the school. She took over at a difficult time. The mid-seventies and early eighties were a period when the economies of the rich nations were in a recession. This, coupled with the fact that Neill's ideas were not as popular as they were in the 1960's meant that there were fewer students. It required a strong, determined person such as Ena to keep the school running through this difficult period.

Ena Neill continued to run the school until her retirement in 1985 when their daughter Zoë, the current head teacher, took over.

Today the school continues in safe hands. Zoë, her husband and children all play important parts in the administration and practical running of it. William is the assistant Principal as well as woodwork teacher and general manager, Henry teaches music, sound engineering and is involved in school life as well as running his own recording studio in the school grounds. Amy, an agronomist, manages cropping on the family farm as well as adding her own steady hand to the paperwork needed at the school, and Neill, who works on the farm offers support and advice as well as practical help when required.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ซัมเมอร์ฮิลแอนด์: ยุคแรกซัมเมอร์ฮิลแอนด์ก่อตั้งขึ้นในปี 1921 ใน Hellerau ปริมณฑลเดรสเดน มันเป็นส่วนหนึ่งของโรงเรียนนานาชาติเรียกว่า Schule นิวโอเปอร์ มีสิ่งอำนวยความสะดวกมีและมีความกระตือรือร้น แต่เดือนต่อไปนี้ เป็นความก้าวหน้าน้อยมีความสุขกับโรงเรียนที่นีล เขารู้สึกว่า มันถูกเรียกใช้ โดย idealists--พวกเขาไม่เห็นด้วยของยาสูบ foxtrots และโรง ภาพยนตร์ – ในขณะที่เขาอยากมีลูกกับชีวิตของตนเอง เขากล่าวว่า:"ฉันเป็นเพียงแค่เหยื่อเสรีภาพของฉันแผนการศึกษาแบบเต็ม เห็นว่าการบีบบังคับภายนอกทั้งหมดไม่ถูกต้อง บีบบังคับภายในค่าเฉพาะ และแมรีหรือ David ต้องการรูม นอนเกี่ยวกับว่าสิ่งหนึ่งที่จำเป็นสำหรับคนในขณะนี้ ทุกช่วงเวลาของชีวิตของเด็กที่มีสุขภาพดีขณะทำงานได้ เด็กไม่มีเวลาจะนั่งลง และเกียจ ขี้เกียจเป็นปกติ จะฟื้นตัว และดังนั้น จึงจำเป็นมีอยู่"ร่วมกับ Frau Neustatter (ภายหลังภรรยาของเขาครั้งแรกและเป็นที่รู้จักที่ซัมเมอร์ฮิลแอนด์เป็นนาง Lins), นีลย้ายโรงเรียนของเขา Sonntagsberg ในประเทศออสเตรีย การตั้งค่าถูกงดงาม – ปราสาทบนยอดเขา – แต่คนในท้องถิ่น ชุมชนคาทอลิก ถูกศัตรูโดย 1923 นีลได้ย้ายไปเมืองของไร Lyme Regis ในภาคใต้ของประเทศอังกฤษ บ้านที่เรียกว่าซัมเมอร์ฮิลแอนด์ที่เริ่ม มีนักเรียน 5 โรงเรียนมีต่อจนถึง 1927 เมื่อจะย้ายไปอยู่ที่ Leiston ในเขตซัฟ ที่มีชื่อของซัมเมอร์ฮิลแอนด์ด้วยNeill continued to run the school with Mrs Lins who played a crucial role in both the formation and the running of Summerhill. She was a warm, outgoing, talented musician and teacher who also possessed valuable practical and organisational skills. Her gregarious nature enabled her to protect Neill from the more unwelcome visitors the school attracted whilst her patience and kindness ensured that problems presented by both children and staff were handled with tact and sureness. She had enormous respect for Neill as he had for her and she took over in Neill's absence. The war required evacuation of the Leiston house and the school moved to Ffestiniog in Wales. Mrs Lins became ill, requiring constant nursing, and eventually died in April 1944. She was loved by many and sadly missed by Neill, whose tender obituary clearly revealed her importance to Neill himself and to Summerhill. Neill later married a staff at the school, Ena Wooff who not only helped to nurse Mrs. Lins but who also worked as a cook and housemother at the school. After the war they returned to Leiston to a dilapidated Summerhill which had been used by the army and left in a poor state. Neill referred to this for many years afterwards, having to put much work into restoring the buildings and cleaning them up.The school continued to be controversial, being depicted in the press as the "Do As You Please" school. Neill, however, did have the respect of many educationalists and well-known personalities such as, among others, Bertrand Russell and Henry Miller.Pupil intake fluctuated over the years before taking a final dive in the late 50s. Things were looking black as the pupil numbers reached around 25. However, at that time Neill was approached by Harold Hart, a publisher from the USA, who wanted to publish a compilation of Neill's books. Together they put the book 'Summerhill - a radical approach to childhood', on the market. It was an instant hit in the USA rising to the number one non-fictional best seller nationally. It was soon published in the UK and many other countries and things began to take a turn for the better at Summerhill. Pupil numbers went up, many from the USA; interest in the school bloomed bringing in many visitors, to the dismay of the kids. At times there were coach loads. After a time both Neill and the community became tired of the attention and withdrew into a time of comparative quiet.Neill lived out his days taking a less active part in the school but keeping in touch with what was going on. In 1973 his health declined and he was admitted to Ipswich Hospital. Later he was taken to the small local hospital where he died peacefully on September 23rd 1973. Five days later the new term started at Summerhill with Ena Neill now officially the principal. In reality though, Ena had been running the school with Neill's blessing for about three years prior to Neill's death. Those three years plus the fact that she had first come to work at Summerhill during the Second World War meant that she was more than qualified for the role. She clearly understood the difference between freedom and licence and was always ready, if it was necessary, to make it clear to the kids in no uncertain terms what that difference was. Ena Neill presented a formidable figure but the tough exterior masked a person with considerable compassion who was often called upon to be a mother to both kids and staff. Ena had a practical 'no-nonsense' approach to life and to the running of the school. She took over at a difficult time. The mid-seventies and early eighties were a period when the economies of the rich nations were in a recession. This, coupled with the fact that Neill's ideas were not as popular as they were in the 1960's meant that there were fewer students. It required a strong, determined person such as Ena to keep the school running through this difficult period.Ena Neill continued to run the school until her retirement in 1985 when their daughter Zoë, the current head teacher, took over.Today the school continues in safe hands. Zoë, her husband and children all play important parts in the administration and practical running of it. William is the assistant Principal as well as woodwork teacher and general manager, Henry teaches music, sound engineering and is involved in school life as well as running his own recording studio in the school grounds. Amy, an agronomist, manages cropping on the family farm as well as adding her own steady hand to the paperwork needed at the school, and Neill, who works on the farm offers support and advice as well as practical help when required.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Summerhill: วันแรก
Summerhill ก่อตั้งขึ้นในปี 1921 ใน Hellerau ชานเมืองเดรสเดน มันเป็นส่วนหนึ่งของโรงเรียนนานาชาติที่เรียกว่าอู Schule มีสิ่งอำนวยความสะดวกที่ยอดเยี่ยมและมีความกระตือรือร้นมาก แต่ในช่วงหลายเดือนต่อไปนี้โอนีลกลายเป็นความก้าวหน้าที่มีความสุขน้อยลงด้วยโรงเรียน เขารู้สึกว่ามันได้รับการดำเนินการโดยอุดมการณ์ - พวกเขาไม่เห็นด้วยกับยาสูบ foxtrots และโรงภาพยนตร์ - ในขณะที่เขาต้องการเด็กที่จะมีชีวิตของตัวเอง เขากล่าวว่า. "ฉันเป็นเพียงแค่การตระหนักถึงเสรีภาพสมบูรณ์ของโครงการการศึกษาของฉันฉันเห็นว่าทุกการบังคับนอกเป็นสิ่งที่ผิดที่บังคับภายในเป็นค่าเท่านั้นและถ้าแมรี่หรือเดวิดต้องการที่จะขี้เกียจเกี่ยวกับเกี่ยวกับการขี้เกียจเป็นหนึ่ง. สิ่งที่จำเป็นสำหรับบุคลิกของพวกเขาในขณะนี้. ช่วงเวลาของชีวิตเด็กที่มีสุขภาพดีของทุกคนเป็นช่วงเวลาการทำงาน. เด็กมีเวลาที่จะนั่งลงและไม่มีขี้เกียจ. ขี้เกียจเป็นสิ่งผิดปกติก็คือการกู้คืนและดังนั้นจึงเป็นสิ่งที่จำเป็นเมื่อมันมีอยู่ " ร่วมกับนาง Neustatter (ต่อมาภรรยาคนแรกของเขาและเป็นที่รู้จักในฐานะที่ Summerhill นาง Lins) โอนีลย้ายโรงเรียนของเขาที่จะ Sonntagsberg ในออสเตรีย การตั้งค่าที่งดงามเป็น - ปราสาทบนยอดเขา - แต่คนในท้องถิ่นชุมชนคาทอลิกเป็นศัตรู. 1923 โดยโอนีลได้ย้ายไปอยู่ที่เมืองเรจิส Lyme ในภาคใต้ของประเทศอังกฤษที่จะเรียกว่าบ้าน Summerhill ที่เขาเริ่ม 5 นักเรียน โรงเรียนยังคงอยู่ที่นั่นจนกระทั่งปี 1927 เมื่อมันย้ายไปอยู่ในที่เว็บไซต์ Leiston ในเขตซัฟโฟล์ใช้ชื่อของ Summerhill กับมัน. โอนีลยังคงวิ่งไปโรงเรียนที่มีนาง Lins ที่มีบทบาทสำคัญทั้งในการสร้างและ การทำงานของ Summerhill เธอเป็นคนที่อบอุ่นออกนักดนตรีที่มีความสามารถและครูที่ยังมีทักษะการปฏิบัติที่มีคุณค่าและองค์กร ลักษณะสังคมของเธอช่วยให้เธอปกป้องโอนีลจากผู้เข้าชมไม่พอใจมากขึ้นโรงเรียนในขณะที่ดึงดูดความอดทนและความเมตตาของเธอทำให้มั่นใจได้ว่าปัญหาที่นำเสนอโดยทั้งเด็กและพนักงานที่ได้รับการจัดการด้วยชั้นเชิงและความมั่นใจ เธอมีความเคารพอย่างมากสำหรับโอนีลในขณะที่เขามีให้กับเธอและเธอเข้ามาในกรณีที่ไม่มีของโอนีล สงครามต้องอพยพบ้าน Leiston โรงเรียนและย้ายไป Ffestiniog ในเวลส์ นาง Lins กลายเป็นไม่ดีต้องคงการพยาบาลและเสียชีวิตในที่สุดในเดือนเมษายนปี 1944 เธอเป็นที่รักของหลายคนและพลาดเศร้าโดยโอนีลซึ่งซื้อข่าวร้ายอย่างชัดเจนเปิดเผยถึงความสำคัญของเธอที่จะ Neill ตัวเองและเพื่อ Summerhill โอนีลหลังจากแต่งงานกับพนักงานที่โรงเรียน Ena Wooff ที่ไม่เพียง แต่จะช่วยนางพยาบาล Lins แต่ผู้ที่ยังทำงานเป็นแม่ครัวและ housemother ที่โรงเรียน หลังจากที่สงครามพวกเขากลับไป Leiston เพื่อ Summerhill ทรุดโทรมซึ่งได้ถูกนำมาใช้โดยกองทัพและที่เหลืออยู่ในสภาพที่น่าสงสาร โอนีลที่อ้างถึงนี้เป็นเวลาหลายปีหลังจากนั้นต้องใส่ทำงานมากในการฟื้นฟูอาคารและทำความสะอาดพวกเขาขึ้น. โรงเรียนยังคงเป็นที่ถกเถียงกันถูกที่ปรากฎในหนังสือพิมพ์ว่า "ทำตามที่คุณโปรด" โรงเรียน โอนีล แต่ก็มีส่วนที่เกี่ยวกับ educationalists จำนวนมากและมีบุคลิกที่รู้จักกันดีเช่นหมู่คนเบอร์ทรานด์รัสเซลและเฮนรี่มิลเลอร์. ไอดีนักเรียนมีความผันผวนในช่วงหลายปีก่อนที่จะดำน้ำสุดท้ายในช่วงปลายยุค 50 สิ่งที่กำลังมองหาสีดำเป็นตัวเลขที่นักเรียนมาถึงรอบ 25 อย่างไรก็ตามในเวลาที่โอนีลได้รับการทาบทามจากแฮโรลด์ฮาร์สำนักพิมพ์จากประเทศสหรัฐอเมริกาที่อยากจะเผยแพร่การรวบรวมหนังสือของโอนีล พวกเขาช่วยกันนำหนังสือ Summerhill - วิธีการที่รุนแรงไปในวัยเด็ก 'ในตลาด มันถูกตีทันทีในสหรัฐอเมริกาเพิ่มขึ้นเป็นจำนวนหนึ่งที่ไม่ได้สวมขายที่ดีที่สุดในระดับประเทศ มันถูกตีพิมพ์ในเร็ว ๆ นี้ในสหราชอาณาจักรและประเทศอื่น ๆ และสิ่งที่เริ่มที่จะเปิดให้ดีกว่าที่ Summerhill จำนวนนักเรียนก็ขึ้นไปจำนวนมากจากประเทศสหรัฐอเมริกา ความสนใจในโรงเรียนดอกนำผู้เข้าชมจำนวนมากเพื่อความกลัวของเด็ก ในช่วงเวลาที่มีการโหลดโค้ช หลังจากนั้นไม่นานทั้งโอนีลและชุมชนกลายเป็นเหนื่อยกับการให้ความสนใจและถอยกลับเข้าไปในช่วงเวลาของการเปรียบเทียบที่เงียบสงบ. โอนีลมีชีวิตอยู่ออกวันของเขาการมีส่วนร่วมน้อยในโรงเรียน แต่การรักษาในการติดต่อกับสิ่งที่เกิดขึ้น ในปี 1973 ลดลงสุขภาพของเขาและเขาก็ยอมรับกับอิปสวิโรงพยาบาล หลังจากนั้นเขาก็ถูกนำตัวไปที่โรงพยาบาลเล็ก ๆ ในท้องถิ่นที่เขาเสียชีวิตอย่างสงบเมื่อวันที่ 23 กันยายน 1973 ห้าวันต่อมาคำใหม่เริ่มต้นที่ Summerhill กับเอนะโอนีลในขณะนี้อย่างเป็นทางการที่สำคัญ ในความเป็นจริงแม้ว่า Ena ได้รับการทำงานโรงเรียนด้วยพรของโอนีลประมาณสามปีก่อนที่จะมีการตายของโอนีล ทั้งสามปีบวกกับความจริงที่ว่าเธอได้มาเป็นอันดับแรกในการทำงานที่ Summerhill ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองหมายความว่าเธอเป็นมากกว่าที่มีคุณสมบัติเหมาะสมสำหรับบทบาท เธอเข้าใจได้อย่างชัดเจนความแตกต่างระหว่างเสรีภาพและใบอนุญาตและก็พร้อมเสมอถ้ามันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะทำให้มันชัดเจนให้กับเด็ก ๆ ในแง่ไม่แน่ใจว่าสิ่งที่แตกต่างคือ Ena โอนีลนำเสนอตัวเลขที่น่ากลัว แต่ภายนอกยากที่สวมหน้ากากคนที่มีความเห็นอกเห็นใจมากที่ถูกเรียกว่ามักจะเป็นแม่ทั้งเด็กและพนักงาน Ena ได้ปฏิบัติ 'ขรึม' วิธีการในการดำรงชีวิตและการทำงานของโรงเรียน เธอเข้ามาในช่วงเวลาที่ยากลำบาก ยุคกลางและช่วงแปดเป็นระยะเวลาเมื่อเศรษฐกิจของประเทศที่ร่ำรวยอยู่ในภาวะเศรษฐกิจถดถอย นี้ควบคู่กับความจริงที่ว่าในความคิดของโอนีลไม่ได้เป็นที่นิยมเป็นพวกเขาในปี 1960 นั่นหมายความว่ามีนักเรียนน้อยลง มันจำเป็นที่แข็งแกร่งมุ่งมั่นที่บุคคลดังกล่าวเป็น Ena เพื่อให้โรงเรียนทำงานผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากนี้. Ena โอนีลยังคงวิ่งไปโรงเรียนจนเกษียณของเธอในปี 1985 เมื่อลูกสาวของพวกเขาZoëครูหัวปัจจุบันเข้ามา. วันนี้โรงเรียนยังคงอยู่ใน มือปลอดภัย โซสามีและลูก ๆ ของเธอเล่นส่วนที่สำคัญในการบริหารงานและการปฏิบัติในการทำงานของมัน วิลเลียมเป็นผู้ช่วยอาจารย์ใหญ่เช่นเดียวกับครูไม้และผู้จัดการทั่วไป, เฮนรี่สอนดนตรีวิศวกรรมเสียงและการมีส่วนร่วมในชีวิตในโรงเรียนเช่นเดียวกับการทำงานในสตูดิโอบันทึกเสียงของตัวเองในบริเวณโรงเรียน เอมี่ปฐพีวิทยา, จัดการการปลูกพืชในฟาร์มของครอบครัวเช่นเดียวกับการเพิ่มมือมั่นคงของเธอเองเพื่อเอกสารที่จำเป็นที่โรงเรียนและโอนีลที่ทำงานในฟาร์มให้การสนับสนุนและให้คำแนะนำรวมทั้งช่วยในทางปฏิบัติเมื่อจำเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปรัชญาและวรรณคดีอังกฤษปรัชญาและวรรณคดีอังกฤษปรัชญาและวรรณคดีอังกฤษปรัชญาและวรรณคดีอังกฤษปรัชญาและวรรณคดีอังกฤษปรัชญาและวรรณคดีอังกฤษปรัชญาและวรรณคดีอังกฤษปรัชญาและวรรณคดีอังกฤษปรัชญาและวรรณคดีอังกฤษปรัชญาและวรรณคดีอังกฤษปรัชญาและวรรณคดีอังกฤษปรัชญาและวรรณคดีอังกฤษปรัชญาและวรรณคดีอังกฤษปรัชญาและวรรณคดีอังกฤษปรัชญาและวรรณคดีอังกฤษปรัชญาและวรรณคดีอังกฤษปรัชญาและวรรณคดีอังกฤษ