[Previous Chapter] [Table of Conten

[Previous Chapter] [Table of Contents] [Next Chapter]

Chapter 212 – Suspended Map
Translated by: SoloNeko, Vk
Edited by: Zero, Zephir, Hendricksen-sama, mrbaconator

This chapter was sponsored by Hoang Han Dinh and Ow Louis! Thanks!

With the sound of rocks scraping against each other, the ground in front opened to show a deep underground passage. It looked like the ground had been split by a sword. A path of stone steps covered with moss exuded a smell of decay. The passage continued all the way into the depths becoming an unseen bottomless pit, while the two sides of the walls were engraved with ancient inscriptions. It looked like this passage had been sealed for a long time, there was no way of knowing how much time had passed since someone had last stepped in here.

Looking down at the depths of the stone trail, Matcha stuck out her tongue and managed a weak laugh, “This SSS-ranked quest sure lives up to it’s name. The opening scene itself is already so extraordinary……”

Yue Qing Qian blinked her eyes, “Oh, the quest reward, only Big Brother Xiao Yao alone will get the【Mohist’s Fifth Volume】series?”

Wan Er nodded, “Yeah, that’s what’s written on the quest description.”

Yue Qing Qian laughed softly, “No matter, if it is for the sake of Big Brother Xiao Yao, I’ll gladly help him~”

Dong Cheng Yue lifted her staff, “Then we should prepare to enter; this time there are two tanks, Li Xiao Yao and Matcha, and 3 Healers. We should have enough manpower, let’s go!”

I took a glance at the depth of the passage, the atmosphere was so eerie that I could almost hear the sound of howling from the depths of the temple. We had no idea what was inside. Taking a deep breath, I turned towards my beautiful NPC master and said, “Frost, we’ll enter first.”
Frost held her sword as she nodded softly, “Yeah, be careful. I will monitor your situation at all times. However…I can’t enter the Dragon Temple. This is a thousand year iron-clad rule of Dragon City. Only an Adventurer from Dragon City has the right to enter the temple. I would incur a great disaster should I even try to enter the temple….”

I laughed as I pulled out the Frost Rain Sword on my back, “Alright then, we’ll be going now.”

“Take care!”

……

“Pa….”

My purple dawn boots slowly stepped on the stone steps which were completely covered with moss. I stepped on the moss with all my strength and regained my balance before I took another step. Behind me, Wan Er held her dagger in one hand and grabbed the stone walls with the other, carefully following behind me. Dong Cheng Yue and Matcha flapped open their wings; Wind Elves didn’t need to travel on the ground.

The deeper we advanced, the darker it got, to the extent that we almost couldn’t see any of our fingers in front of us. I raised my Frost Rain Sword high in the air, but it only lit up an area of a few meters. On the other hand, Wan Er’s Scarlet Edge could light up nearly ten meters of the area. Emperor Tier equipment obviously wasn’t the same; its luster and shine far exceeded that of Purple Tier equipment.

About five minutes into our slow advance, Matcha’s eyes grew large as she cried out loudly from behind me, “Boss, careful!”

“Shua!”

I suddenly stepped on empty air and my whole body immediately plunged down!

“Ah?”

Lin Wan Er cried out in distress as she hastily jumped forward to catch me. I also reached out my hands with panicked eyes. I hugged her snow white and slender right leg with both of my hands tight, my body was halfway down the abyss, thus her thigh prevented myself from falling even further down. An exquisite, smooth and soft feeling came through my palms, making this short moment glorious…

“Oh my……” Wan Er’s face was pale as she looked at me and asked: “Are you okay?”

I nodded: “Yeah……”

Matcha fluttered her wings and looked down: “This map is really strange. Halfway through, the stone steps are suddenly cut off and there’s no other path……. and Boss, can you stop hugging Beautiful Miss’ thighs already……”

Wan Er’s face blushed and she reached out her hand to grab onto my arm, dragging me up.

Fox hefted his gun and snickered: “Hugging her thigh……. how fortunate……”

Wan Er’s face blushed even more.

My eyes flashed coldly as I said: “Stop teasing Wan Er already, hurry up and think of a way to navigate this map……”

Lin Wan Er’s beautiful oval shaped face was still burning red as she looked up, blinked her long eyelashes and suddenly raised her hand to point, “Look, the solution should be right there…”

We all looked up and saw a string of iron chain hanging a meter above our heads. It led straight down into the darkness. The thickness of the iron chain was around the size of a baby’s wrist, and it swayed slowly in the midst of the wind. A piece of barren land and empty space greeted us at the front, with nothing else to be seen.

“I don’t know…” Lin Wan Er pursed her lips, “I don’t know what place this iron rope leads to, could it be our destination?”

Yuzi Chengshuo laughed lightly: “It should be. Where else could it lead us?”

“How do we we get there?” Who’s Blue asked.

Dong Cheng Yue laughed faintly: “It’s simple, we just have to use our cloaks as cloth ropes, and simply swing it over the chain to slide down. This iron chain’s incline is steep enough, so there shouldn’t be any problems. This is the only path, so we have to go this way.”

Fox mused aloud: “Or we could try to get on the iron chain and walk across……”

Wan Er couldn’t help but burst into laughter: “Uncle, do you think you are an acrobat? What if you fell……”

Fox’s face was all purple: “Uncle? I’m only a little older than Li Xiao Yao……”

Yue Qing Qian hefted her dagger and said casually: “ Who cares. You’re still an uncle……”

Fox’s face was white: “I can’t even talk to you guys anymore……”

……

“Hua!”

I suddenly pulled the Cloak of Disillusionment on my back and fold it into one cloth rope. Holding it with both hands, I asked, “Don’t waste time anymore, I’ll be in front. Everyone come and follow me. It’s just a small part of the map. We won’t be frightened by that much, will we?”

“Yeah, be careful!” Lin Wan Er and Dong Cheng Yue replied in unison, laughing.

Stepping back a few steps, I suddenly leapt forward. With my cloak, I landed on the iron rope accurately and my whole body started sliding down the iron chain. Behind me, Lin Wan Er, Yue Qing Qian and the other girls followed along. Dong Cheng Yue and Matcha were no longer able to fly either. Wind Elves in this case, their advantage of flying would be affected by the vast vertical distance between them and the ground. In this area’s altitude, they would also fall from the sky, unable to fly.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

[บทที่ก่อนหน้านี้] [สารบัญ] [บทถัดไป]บทที่ 212-มหาระงับโดย: SoloNeko, Vkแก้ไขโดย: mrbaconator Zephir, Hendricksen-sama ศูนย์บทนี้ถูกสนับสนุน โดย Hoang Dinh ฮั่นและหลุยส์ Ow ขอบคุณมีเสียงหิน scraping กับแต่ละอื่น ๆ พื้นหน้าเปิดการแสดงเส้นทางใต้ดินลึก มันดูเหมือนมีการแบ่งพื้นดิน โดยดาบ เส้นทางของหินที่ปกคลุมไป ด้วยมอสส์ exuded กลิ่นผุ เส้นทางอย่างต่อเนื่องทั้งหมดไปในความลึกเป็น หลุมเป็น bottomless unseen ในขณะที่มีการแกะสลักทั้งสองด้านของผนังกับจารึกโบราณ มันดูเหมือนว่าพระธรรมตอนนี้ได้ถูกปิดสนิทเป็นเวลานาน ไม่มีทางรู้เลยว่าเวลามีตั้งแต่คนสุดท้ายมีขั้นบันไดในที่นี่มองลงที่ความลึกของทางหิน มัจฉาแพลมออกมาลิ้นของเธอ และจัดการหัวเราะง่าย "เควสนี้ SSS จัดอันดับแน่นอน อยู่ที่ชื่อ ฉากเปิดตัวเองอยู่แล้วดังนั้นพิเศษ..."เคียนชิงหยูคันนั้นกะพริบตาของเธอ "โอ้ รางวัลเควส เฉพาะบิ๊กบราเดอร์เซียวยาวเพียงอย่างเดียวจะได้รับของ the【Mohist ห้า Volume】series"Wan Er nodded "ใช่ ที่อยู่ที่บันทึกไว้ในรายละเอียดเควส"เคียนชิงหยูหัวเราะเบา ๆ, "ไม่ว่า ถ้าเป็นเพื่อบิ๊กบราเดอร์เซียวยาว ฉันจะยินดีช่วยเขา ~ "หยูเช็งตงยกชอบ "แล้วเราควรเตรียมป้อน ขณะนี้มีสองถัง หลี่เสี่ยวยาว และมัจฉา และ 3 Healers เราควรมีกำลังคนเพียงพอ ไปกันเหอะ"ผมเอาความลึกของเส้นทาง บรรยากาศประหลาดมากที่ฉันสามารถได้ยินเสียงเห่าหอนจากความลึกของวัดเกือบ เรามีความคิดสิ่งที่เป็นภายใน การหายใจลึก ๆ ผมหันไปทางนาย NPC สวย และ กล่าว "น้ำค้างแข็ง เราจะใส่ก่อน"น้ำค้างแข็งจับดาบของเธอขณะที่เธอพยักหน้าเบา ๆ "ใช่ ระมัดระวัง ฉันจะตรวจสอบสถานการณ์ของคุณตลอดเวลา อย่างไรก็ตาม... ฉันไม่ใส่วัดมังกร นี้คือกฎสำหรับห่มเหล็กพันปีของเมืองมังกร เฉพาะนักผจญภัยจากเมืองมังกรมีสิทธิใส่วัด ฉันจะใช้ภัยพิบัติที่ดีควรจะลองใส่วัด..."หัวเราะฉันดึงดาบน้ำแข็งฝนหลัง "Alright แล้ว เราจะได้ไปตอนนี้""ดูแล"……"Pa. ..."รุ่งอรุณสีม่วงรองเท้าของฉันอย่างช้า ๆ ก้าวบนหินซึ่งถูกปกคลุม ด้วยมอสมบูรณ์ เหยียบมอ ด้วยความแข็งแรงของฉัน และจากยอดดุลของฉันก่อนที่ฉันใช้ขั้นตอนอื่น ข้างหลัง Wan Er จัดกริชของเธอในมือข้างหนึ่ง และคว้าผนังหินกัน ต่อข้างหลังอย่างระมัดระวัง ตง เฉิงหยูและมัจฉา flapped เปิดปีกของพวกเขา เอลฟ์ลมไม่จำเป็นต้องเดินทางบนพื้นดินThe deeper we advanced, the darker it got, to the extent that we almost couldn’t see any of our fingers in front of us. I raised my Frost Rain Sword high in the air, but it only lit up an area of a few meters. On the other hand, Wan Er’s Scarlet Edge could light up nearly ten meters of the area. Emperor Tier equipment obviously wasn’t the same; its luster and shine far exceeded that of Purple Tier equipment.About five minutes into our slow advance, Matcha’s eyes grew large as she cried out loudly from behind me, “Boss, careful!”“Shua!”I suddenly stepped on empty air and my whole body immediately plunged down!“Ah?”Lin Wan Er cried out in distress as she hastily jumped forward to catch me. I also reached out my hands with panicked eyes. I hugged her snow white and slender right leg with both of my hands tight, my body was halfway down the abyss, thus her thigh prevented myself from falling even further down. An exquisite, smooth and soft feeling came through my palms, making this short moment glorious…“Oh my……” Wan Er’s face was pale as she looked at me and asked: “Are you okay?”I nodded: “Yeah……”Matcha fluttered her wings and looked down: “This map is really strange. Halfway through, the stone steps are suddenly cut off and there’s no other path……. and Boss, can you stop hugging Beautiful Miss’ thighs already……”Wan Er’s face blushed and she reached out her hand to grab onto my arm, dragging me up.
Fox hefted his gun and snickered: “Hugging her thigh……. how fortunate……”

Wan Er’s face blushed even more.

My eyes flashed coldly as I said: “Stop teasing Wan Er already, hurry up and think of a way to navigate this map……”

Lin Wan Er’s beautiful oval shaped face was still burning red as she looked up, blinked her long eyelashes and suddenly raised her hand to point, “Look, the solution should be right there…”

We all looked up and saw a string of iron chain hanging a meter above our heads. It led straight down into the darkness. The thickness of the iron chain was around the size of a baby’s wrist, and it swayed slowly in the midst of the wind. A piece of barren land and empty space greeted us at the front, with nothing else to be seen.

“I don’t know…” Lin Wan Er pursed her lips, “I don’t know what place this iron rope leads to, could it be our destination?”

Yuzi Chengshuo laughed lightly: “It should be. Where else could it lead us?”

“How do we we get there?” Who’s Blue asked.

Dong Cheng Yue laughed faintly: “It’s simple, we just have to use our cloaks as cloth ropes, and simply swing it over the chain to slide down. This iron chain’s incline is steep enough, so there shouldn’t be any problems. This is the only path, so we have to go this way.”

Fox mused aloud: “Or we could try to get on the iron chain and walk across……”

Wan Er couldn’t help but burst into laughter: “Uncle, do you think you are an acrobat? What if you fell……”

Fox’s face was all purple: “Uncle? I’m only a little older than Li Xiao Yao……”

Yue Qing Qian hefted her dagger and said casually: “ Who cares. You’re still an uncle……”

Fox’s face was white: “I can’t even talk to you guys anymore……”

……

“Hua!”

I suddenly pulled the Cloak of Disillusionment on my back and fold it into one cloth rope. Holding it with both hands, I asked, “Don’t waste time anymore, I’ll be in front. Everyone come and follow me. It’s just a small part of the map. We won’t be frightened by that much, will we?”

“Yeah, be careful!” Lin Wan Er and Dong Cheng Yue replied in unison, laughing.

Stepping back a few steps, I suddenly leapt forward. With my cloak, I landed on the iron rope accurately and my whole body started sliding down the iron chain. Behind me, Lin Wan Er, Yue Qing Qian and the other girls followed along. Dong Cheng Yue and Matcha were no longer able to fly either. Wind Elves in this case, their advantage of flying would be affected by the vast vertical distance between them and the ground. In this area’s altitude, they would also fall from the sky, unable to fly.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

[สรุปบท] [สารบัญ] [บทต่อไป] บทที่ 212 - ระงับแผนที่แปลโดย: SoloNeko, Vk แก้ไขโดย: ศูนย์ Zephir, Hendricksen-sama, mrbaconator บทนี้จะได้รับการสนับสนุนโดย Hoang Dinh ฮันและหลุยส์โอ้ว! ขอบคุณด้วยเสียงของหินขูดกับแต่ละอื่น ๆ พื้นด้านหน้าเปิดให้แสดงทางเดินใต้ดินลึก มันดูเหมือนพื้นดินได้รับการแยกด้วยดาบ เส้นทางของขั้นบันไดหินปกคลุมด้วยมอสปริกกลิ่นของการสลายตัว ทางอย่างต่อเนื่องตลอดทางเข้าไปในส่วนลึกกลายเป็นหลุมลึกที่มองไม่เห็นในขณะที่ทั้งสองด้านของผนังที่ถูกแกะสลักที่มีจารึกโบราณ มันดูเหมือนเส้นทางนี้ได้รับการปิดผนึกเป็นเวลานานมีทางรู้ว่าเวลาที่ผ่านมาตั้งแต่มีคนก้าวสุดท้ายในที่นี่ไม่มี. มองลงไปที่ระดับความลึกของเส้นทางหิน, Matcha ติดลิ้นของเธอออกและการบริหารจัดการ หัวเราะอ่อนแอ "การแสวงหานี้อันดับ SSS แน่ใจว่าชีวิตถึงชื่อของมัน ฉากเปิดตัวของมันเองอยู่แล้วไม่ธรรมดาดังนั้น ...... " ยูชิง Qian กระพริบตาตาของเธอ "โอ้รางวัลแสวงหาเพียงบิ๊กบราเดอร์ Xiao Yao เพียงอย่างเดียวจะได้รับ【 Mohist เล่มที่ห้า】ชุด" Wan Er พยักหน้า "ใช่ว่า สิ่งที่เขียนไว้ในคำอธิบายเควส. " ยูเควนชิงหัวเราะเบา ๆ "ไม่ว่าถ้ามันเป็นเพื่อประโยชน์ของบิ๊กบราเดอร์ Xiao Yao ผมยินดีจะช่วยให้เขา ~" ดงเฉิงยูพนักงานยกของเธอ "จากนั้นเราควรเตรียมความพร้อม เพื่อป้อน; เวลานี้มีสองถังหลี่เสี่ยวยาวและมัทฉะ, 3 และหมอ เราควรจะมีกำลังคนเพียงพอให้เป็นไป! " ผมเอาได้อย่างรวดเร็วที่ระดับความลึกของทางบรรยากาศเป็นที่น่าขนลุกที่ฉันแทบจะได้ยินเสียงหอนจากส่วนลึกของวัด เรามีความคิดสิ่งที่อยู่ข้างในไม่มี การหายใจเข้าลึก ๆ ผมหันไปทางต้นแบบ NPC ที่สวยงามของฉันและกล่าวว่า "ฟรอสต์เราจะใส่ครั้งแรก." ฟรอสต์ที่จัดขึ้นดาบเธอขณะที่เธอพยักหน้าเบา ๆ "ใช่ต้องระวัง ผมจะติดตามสถานการณ์ของคุณตลอดเวลา แต่ ... ฉันไม่สามารถเข้าวัดมังกร นี่คือกฎเหล็กหุ้มปีพัน Dragon City เฉพาะนักผจญภัยจาก Dragon City มีสิทธิที่จะเข้าพระวิหาร ฉันจะก่อให้เกิดภัยพิบัติที่ดีแม้ฉันควรพยายามที่จะเข้าพระวิหาร ... . " ฉันหัวเราะขณะที่ผมดึงออกมาจากดาบเรนฟรอสต์บนหลังของฉัน "เอาล่ะแล้วเราจะไปตอนนี้". "ดูแล" ...... "ป่า ... ." รุ่งอรุณสีม่วงรองเท้าของฉันอย่างช้าๆเหยียบบันไดหินที่ถูกปกคลุมด้วยตะไคร่น้ำ ฉันก้าวบนมอสกับความแข็งแรงของฉันและคืนความสมดุลของฉันก่อนที่ฉันเอาขั้นตอนอื่น อยู่ข้างหลังผม Wan Er จัดกริชของเธอในมือข้างหนึ่งและคว้าผนังหินกับคนอื่น ๆ อย่างระมัดระวังต่อไปข้างหลังผม ดงเฉิงยูและมัทฉะกระพือเปิดปีกของพวกเขา; ลมเอลฟ์ไม่จำเป็นต้องเดินทางไปบนพื้นดิน. ลึกเราขั้นสูงเข้มมันก็มีขอบเขตที่เราเกือบจะไม่สามารถมองเห็นใด ๆ ของนิ้วมือของเราในหน้าของเรา ผมยกดาบเรนฟรอสต์ของฉันสูงในอากาศ แต่มันสว่างขึ้นพื้นที่ไม่กี่เมตร ในทางตรงกันข้าม, Wan Er ของสีแดงขอบจะสว่างขึ้นเกือบสิบเมตรของพื้นที่ อุปกรณ์จักรพรรดิเงินกองทุนชั้นที่เห็นได้ชัดก็ไม่ได้เหมือนกัน ความมันวาวและเงางามไกลเกินที่อุปกรณ์ Tier สีม่วงของ. ประมาณห้านาทีในการล่วงหน้าช้าของเราตา Matcha ขยายตัวที่มีขนาดใหญ่ที่สุดเท่าที่เธอร้องออกมาเสียงดังมาจากด้านหลังผม "บอสระวัง!" "ชูวา!" ผมก็ก้าวขึ้นไปบนอากาศที่ว่างเปล่าและ ร่างกายของฉันทันทีกระโจนลง! "แอมป์?" หลิน Wan Er ร้องออกมาในความทุกข์ที่เธอรีบกระโดดไปข้างหน้าจะจับฉัน ผมก็มาถึงมือของฉันกับตาตื่นตระหนก ฉันกอดเธอหิมะสีขาวขาเรียวและขวาด้วยทั้งสองมือของฉันแน่นร่างกายของฉันลงครึ่งหนึ่งเป็นนรกจึงต้นขาของเธอป้องกันตัวเองจากการล้มลงยิ่งขึ้น ประณีตเรียบนุ่มและความรู้สึกผ่านมาฝ่ามือของฉันทำให้ขณะนี้สั้นรุ่งโรจน์ ... "โอ้ฉัน ...... " ใบหน้า Wan Er เป็นซีดขณะที่เธอมองมาที่ผมและถามว่า "คุณโอเค?" ผมพยักหน้า "ใช่ ...... " มัทฉะเบาโผบินปีกของเธอและมองลงไป "แผนที่นี้เป็นที่แปลกจริงๆ ผ่านไปครึ่งทาง, บันไดหินที่ถูกตัดออกและก็ไม่มีเส้นทางอื่น ๆ ...... และบอสคุณสามารถหยุดกอดต้นขานางสาวสวย 'แล้ว ...... " ใบหน้า Wan Er ของเขินและเธอเอื้อมมือออกมือของเธอที่จะคว้าลงบนแขนของฉันลากฉันขึ้น. ฟ็อกซ์ hefted ปืนของเขาและ snickered: "กอดต้นขาของเธอ ...... โชคดีที่ว่า ...... " ใบหน้า Wan Er ของเขินมากยิ่งขึ้น. ประกายตาของฉันอย่างเย็นชาที่ผมกล่าวว่า: "หยุดล้อเล่น Wan Er แล้วรีบขึ้นและคิดว่าวิธีที่จะนำทางแผนที่นี้ ...... " รูปไข่ที่สวยงามหลิน Wan Er ของใบหน้าก็ยังคงรูป แดงเผาไหม้ขณะที่เธอมองขึ้นกระพริบตาขนตายาวของเธอและก็ยกมือของเธอที่จะชี้ให้ "ดูการแก้ปัญหาควรจะอยู่ที่นั่น ... " เราทุกคนเงยหน้าขึ้นและเห็นสตริงของห่วงโซ่เหล็กแขวนเมตรเหนือหัวของเรา มันจะนำตรงลงไปในความมืด ความหนาของห่วงโซ่เหล็กอยู่ที่ประมาณขนาดของข้อมือของทารกและเปี่ยมไปอย่างช้า ๆ ในท่ามกลางของลม ชิ้นส่วนของดินแดนที่แห้งแล้งและพื้นที่ว่างทักทายพวกเราที่ด้านหน้ามีอะไรอย่างอื่นที่จะเห็น. "ผมไม่ทราบว่า ... " หลิน Wan Er เม้มริมฝีปากของเธอว่า "ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่เชือกเหล็กนี้จะนำไปสู่, ? มันอาจจะเป็นปลายทางของเรา " Yuzi Chengshuo หัวเราะเบา ๆ ว่า "มันควรจะเป็น ไม่มีที่ไหนที่มันจะนำเราไป "? "เราเราจะได้รับมีได้อย่างไร?" ใครเป็นสีฟ้าถาม. ดงเฉิงยูหัวเราะแผ่วเบา "มันง่ายเราก็ต้องใช้เสื้อคลุมของเราเป็นเชือกผ้าและก็แกว่งมันมากกว่าห่วงโซ่ที่จะ หลุนๆ เอียงของห่วงโซ่เหล็กนี้เป็นที่สูงชันพอดังนั้นไม่ควรมีปัญหาใด ๆ นี่คือเส้นทางเดียวดังนั้นเราจึงต้องไปทางนี้ ". ฟ็อกซ์รำพึงออกมาดัง ๆ "หรือเราได้พยายามที่จะได้รับในห่วงโซ่เหล็กและเดินข้าม ...... " Wan Er ไม่สามารถช่วย แต่ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา "ลุง คุณคิดว่าคุณเป็นนักกายกรรม? ถ้าคุณลดลง ...... " ใบหน้าของฟ็อกซ์เป็นสีม่วงทั้งหมด: "ลุง? ฉันเพียงเล็กน้อยเก่ากว่า Li Xiao Yao ...... " ยูเควนชิง hefted กริชของเธอและกล่าวว่าตั้งใจ "ใครใส่ใจ คุณยังคงลุง ...... " ใบหน้าของฟ็อกซ์เป็นสีขาว: "ฉันไม่สามารถแม้แต่จะพูดคุยกับพวกคุณอีกต่อไป ...... " ...... "หัวหิน"! ผมก็ดึงเสื้อคลุมของท้อแท้บนหลังของฉันและพับมันเป็นหนึ่งในผ้า เชือก ถือมันด้วยมือทั้งสองผมถามว่า "ไม่ต้องเสียเวลาอีกต่อไปฉันจะอยู่ข้างหน้า ทุกคนมาและตามเรามา มันเป็นเพียงส่วนเล็ก ๆ ของแผนที่ เราจะไม่กลัวว่าเราจะ? " "ใช่ระวัง!" หลิน Wan Er และดงเฉิงยูตอบพร้อมเพรียงหัวเราะ. ก้าวกลับมาไม่กี่ขั้นตอนผมก็กระโจนไปข้างหน้า ด้วยเสื้อคลุมของฉันฉันลงบนเชือกเหล็กอย่างถูกต้องและร่างกายของฉันเริ่มเลื่อนลงห่วงโซ่เหล็ก อยู่ข้างหลังผมหลิน Wan Er ยูเควนชิงและผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่ใช้ไป ดงเฉิงยูและมัทฉะก็ไม่สามารถที่จะบินอย่างใดอย่างหนึ่ง เอลฟ์ลมในกรณีนี้ได้เปรียบของการบินจะได้รับผลกระทบจากระยะทางแนวตั้งขนาดใหญ่ระหว่างพวกเขาและพื้นดิน ในระดับความสูงของพื้นที่นี้พวกเขายังจะตกจากฟ้าไม่สามารถที่จะบิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

[ ก่อนหน้านี้บท ] [ สารบัญ ] [ บทถัดไป ]

ตอนที่ 212 - ระงับแผนที่
แปลโดย : soloneko VK
, แก้ไขโดย : ศูนย์ zephir hendricksen , Sama , mrbaconator

บทนี้ได้รับการสนับสนุนโดย Hoang Dinh โอ๊ยฮันและหลุยส์ ขอบคุณ

ด้วยเสียงหินขูดกับแต่ละอื่น ๆ พื้นด้านหน้าเปิดให้ลึกใต้ดินผ่านมันเหมือนพื้นดินถูกแบ่งด้วยดาบ เส้นทางของการก้าวหินปกคลุมด้วยมอส ปริก กลิ่นของการสลายตัว ทางเดินอย่างต่อเนื่องตลอดทางเข้าลึกเป็นหลุมลึกที่มองไม่เห็นในขณะที่ทั้งสองด้านของผนังที่ถูกสลักจารึกโบราณ ดูเหมือนประโยคนี้ได้ถูกปิดมานานไม่มีทางรู้เลยเท่าใดเวลาที่ผ่านมาตั้งแต่มีคนล่าสุดก้าวเข้ามาที่นี่

มองลงไปที่ระดับความลึกของหินทางเดิน มัจฉา ติดลิ้นของเธอออกและจัดการหัวเราะอ่อนแอ " SSS นี้อันดับเควสแน่นอนชีวิตถึงชื่อของมัน ฉากเปิดตัวแล้วไม่ธรรมดา . . . . . . . "

เย่ชิงเชียนกระพริบตา ดวงตา " โอ้ แสวงหารางวัลแต่พี่เสี่ยวเหยาคนเดียวจะได้รับ【 mohist ห้าเล่ม】 Series "

วานเอ้อพยักหน้า " ใช่ นั่นคือสิ่งที่เขียนในการสืบเสาะรายละเอียด "

เย่ชิงเชียนหัวเราะเบาๆ " ไม่ว่าถ้ามันเป็นเพราะพี่เสี่ยวเหยา ผมยินดีจะช่วยเขา ~ "

ดงเฉิงเยว่ยกเธอเจ้าหน้าที่ " แล้วเรา ควรเตรียมเข้า คราวนี้มี 2 ถัง หลี่เซียวเหยา และ matchaและ 3 หมอ เราควรจะมีกำลังคนเพียงพอ ไปกันเถอะ ! "

ฉันชำเลืองมองความลึกของทางเดิน บรรยากาศน่าขนลุก ผมเกือบจะได้ยินเสียงหอนจากส่วนลึกของวิหาร เราไม่รู้ว่าอะไรอยู่ข้างใน สูดหายใจเข้าลึกๆ ผมหันไปมองอาจารย์ NPC ที่สวยงามของฉันและกล่าวว่า " ฟรอสต์ เราเข้าไปก่อน "
น้ำค้างแข็งจับเธอดาบเธอพยักหน้าเบาๆ " ครับระวัง ผมจะติดตามสถานการณ์อยู่ตลอดเวลา แต่ . . . . . . ฉันไม่สามารถระบุวัดมังกร นี่คือกฎเหล็กหุ้มพันปีของเมืองมังกร แค่นักผจญภัยจากเมืองมังกร มีสิทธิที่จะเข้าวิหาร จะเกิดภัยพิบัติที่ดีฉันควรพยายามที่จะเข้าพระวิหาร . . . . . . . "

ฉันหัวเราะที่ผมดึงออก ฟรอสท์ ฝนดาบบนหลังของฉัน " งั้นเราไปก่อนนะ "
.
" ดูแล "

. . . . . . .

" . . . . . . . . "

ฉันค่อยๆเหยียบรองเท้าสีม่วงรุ่งบันไดหินซึ่งถูกปกคลุมไปด้วย มอส ผมเหยียบตะไคร่ด้วยพลังทั้งหมดของฉัน และฟื้นความสมดุลของฉันก่อนที่ฉันจะเข้ามาอีกก้าว ข้างหลังผม วาน เอ้อ ถือกริชของเธอ ในมือข้างหนึ่งและจับกำแพงหิน กับอื่น ๆ ค่อย ๆเดินตามฉัน ดงเฉิงเยว่กับมัจฉาแบบกางปีกของเขาลมเอลฟ์ไม่ได้ต้องการเดินทางในพื้นดิน

ยิ่งเราสูง เข้มก็มี จนเราเกือบจะไม่สามารถเห็นใด ๆของนิ้วมือของเราในหน้าของเรา ผมยกมือขึ้นน้ำค้างแข็งฝนดาบสูงในอากาศ แต่มันก็สว่างขึ้น พื้นที่ไม่กี่ตารางเมตร บนมืออื่น ๆที่เป็นขอบสีแดงจะสว่างขึ้น วาน เอ้อเกือบสิบเมตรของพื้นที่อุปกรณ์ระดับจักรพรรดิก็ไม่ใช่เหมือนกัน ; เงาและการส่องไกลเกินที่ของอุปกรณ์ระดับสีม่วง

ประมาณห้านาทีในล่วงหน้าช้าของเรา มัจฉา ดวงตาโตที่เธอร้องออกมาเสียงดังมาจากข้างหลัง " เจ้านาย ระวัง ! "

" Shua ! "

ฉันก็เหยียบอากาศที่ว่างเปล่าและร่างกายของฉันทันทีกระโจนลง

" ห๊ะ ? "

หลิน วานอ่าร้องในความทุกข์ที่เธอรีบกระโดดไปข้างหน้าเพื่อจับฉัน ฉันยังถึงมือของฉันกับตกใจตา ฉันกอดขาขวาหิมะสีขาวของเธอและเรียวกับมือทั้งสองข้างของฉันไว้แน่น ร่างกายของฉันคือครึ่งทางลงอเวจีจึงตักให้ตัวเองจากการล้มลงลึกมากขึ้น ประณีต เนียนนุ่ม รู้สึกถึงฝ่ามือ ทำให้ในระยะสั้นนี้ ช่วงเวลาที่รุ่งโรจน์ . . . . . . .

" โอ้ . . . . . . . " ใบหน้าของวานเอ้อซีดๆขณะที่เธอมองที่ฉันและถามว่า : " คุณโอเคมั้ย ? "

ฉันพยักหน้า " ใช่ . . . . . . . "

มัจฉาสะบัดปีกปีกของเธอและมองลง " แผนที่นี้แปลกจริงๆ ครึ่งทางผ่านบันไดหินถูกตัดออก และไม่มีเส้นทางอื่น ๆ . . . . . . . และเจ้านายคุณสามารถหยุดกอดคนสวยคิดถึง ' ต้นขา "

แล้ว . . . . . . .หน้าวานเอ๋อหน้าแดงเธอเอื้อมมือของเธอจับแขนผมลากผมขึ้น

จิ้งจอก hefted ของเขาปืนและ snickered " กอดเธอขา . . . . . . . โชคดีจัง . . . . . . . "

วานเอ้อหน้าหน้าแดงมากขึ้น

ตาประกายเย็นชาที่ผมกล่าวว่า : " หยุดแกล้ง วาน เอ้อแล้ว เร็วเข้าและคิดหาวิธีที่จะนำทางแผนที่นี้ "

. . . . . . .ของหลิน วาน เอ้อสวยรูปวงรี หน้ายังไหม้แดง ขณะที่เธอเงยหน้าขึ้นกระพริบตาขนตายาวของเธอและก็ยกมือชี้ " ดู การแก้ปัญหาควรจะอยู่ตรงนั้น . . . . . . . "

เราทุกคนมองขึ้นและเห็นสตริงเหล็กโซ่แขวนเมตรเหนือศีรษะของเรา . มันพาดิ่งลงสู่ความมืดมิด ความหนาของโซ่เหล็กรอบขนาดของข้อมือของทารกและมันก็แกว่งไปอย่างช้า ๆท่ามกลางสายลม ชิ้นส่วนของที่ดินที่แห้งแล้งและพื้นที่ว่างต้อนรับเราที่หน้า ไม่มีอะไรให้เห็น

" ไม่รู้ . . . . . . . " หลิน วาน เอ้อ pursed ริมฝีปากของเธอ " ฉันไม่รู้ว่าที่เชือกเหล็กนี้จะนำไปสู่ อาจจะเป็นปลายทางของเรา "

yuzi chengshuo หัวเราะเบาๆ " มันควรเป็น ที่ไหนได้ มันนำเรา "

" แล้วเราจะไปถึง" ใครฟ้าถาม

ดงเฉิงเยว่หัวเราะเบาๆ " มันง่าย เราก็ต้องใช้พวกผ้าคลุมของเราเป็นเชือกผ้า และก็สวิงผ่านโซ่เลื่อนลง โซ่เหล็กเอียงนี้จะชันแล้ว ไม่น่าจะมีปัญหาใด ๆ นี่คือเส้นทางเดียว ดังนั้นเราต้องไปทางนี้ . . . "

สุนัขจิ้งจอกรำพึงดังๆ " หรือเราจะพยายามที่จะได้รับในห่วงโซ่และเดินข้าม "

. . . . . . .วาน ER ไม่สามารถช่วย แต่ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา " คุณลุง คุณคิดว่าคุณเป็นนักกายกรรม ? แล้วถ้าคุณล้ม . . . . . . . "

จิ้งจอกใบหน้าเป็นสีม่วง : " ลุง ? ฉันเป็นเพียงเล็กน้อยที่มีอายุมากกว่าหลี่เสี่ยวเหยา . . . . . . . "

เย่ชิงเชียน hefted เธอกริชและพูดเรียบๆ " ใครสนล่ะ คุณก็ยังเป็นคุณลุง . . . . . . . "

จิ้งจอกใบหน้าขาว : " ฉันไม่สามารถแม้แต่จะพูดคุยกับพวกคุณอีก . . . . . . . "

. . . . . . .

" หัว ! "