Prof. David Kalupahana’s desire to

Prof. David Kalupahana’s desire to fashion early Buddhism into a site of exciting interchange and contestation of meaning can be seen in the way he initiated dialogues with celebrated Western philosophers such as William James and Wittgenstein. It was David’s firmly held conviction that a strong pragmatic impulse coursed through early Buddhism, and according to him, this is borne out by the fact that the Buddha rejected metaphysics, absolutism and essentialisms of any form or kind. Here, he saw certain parallels with William James’ thought. His point was not, that there was a perfect congruence between the thought of the Buddha and William James, but there are sufficient points of affinity to warrant instigating a dialogue, clearing a theoretical space for further inquiry. Similarly, he took the idea of suffering (dukkha) which is so central to Buddhism and compared with some notions of early Wittgenstein which revolved round notions of human will and ethical imagination.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศาสตราจารย์ David Kalupahana ต้องการแฟชั่นก่อนพุทธศาสนาเข้าไปในเว็บไซต์ของแลกเปลี่ยนที่น่าตื่นเต้นและ contestation ความหมายสามารถมองเห็นวิธีที่เขาเริ่มต้นประเด็นกับนักปรัชญาตะวันตกเฉลิมฉลองเช่น William James และ Wittgenstein ของ David เชื่อมั่นอย่างมั่นคงจัดขึ้นที่ coursed กระแสปฏิบัติแข็งแกร่งผ่านศาสนาพุทธต้น และตามเขา ที่นี้มีเสียออกตามข้อเท็จจริงที่ว่า พระพุทธเจ้าปฏิเสธอภิปรัชญา อันทรงภูมิธรรม และ essentialisms แบบฟอร์มหรือชนิดได้ ที่นี่ เขาเห็นบาง parallels กับความคิดของ William James จุดของเขาไม่ใช่ ที่มีความลงตัวสมบูรณ์แบบระหว่างความคิดของพระพุทธเจ้าและ William James แต่มีสถานที่เพียงพอน่าจะรับประกัน instigating พูดคุยกัน ล้างทฤษฎีช่องว่างสำหรับเพิ่มเติม ในทำนองเดียวกัน เขาเอาความคิดของความทุกข์ (dukkha) ซึ่งเป็นศูนย์กลางพระพุทธศาสนา และเมื่อเทียบกับความเข้าใจบางอย่างของ Wittgenstein ต้นซึ่ง revolved รอบความเข้าใจของมนุษย์จะจินตนาการจริยธรรม ดังนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ศาสตราจารย์เดวิดปรารถนา Kalupahana ของแฟชั่นพุทธศาสนาในเว็บไซต์ของการแลกเปลี่ยนที่น่าตื่นเต้นและการต่อสู้ของความหมายที่สามารถมองเห็นในทางที่เขาเริ่มต้นการหารือกับนักปรัชญาตะวันตกที่มีชื่อเสียงโด่งดังเช่นวิลเลียมเจมส์และ Wittgenstein มันเป็นของเดวิดถือมั่นความเชื่อมั่นที่แรงกระตุ้นในทางปฏิบัติที่แข็งแกร่งแผ่ซ่านผ่านพุทธต้นและตามเขานี้จะพัดพาออกมาจากข้อเท็จจริงที่ว่าพระพุทธเจ้าปฏิเสธอภิปรัชญาสมบูรณาญาสิทธิราชย์และ essentialisms ของรูปแบบใดหรือชนิด ที่นี่เขาเห็นแนวความคิดบางอย่างกับวิลเลียมเจมส์ ' จุดของเขาคือไม่ได้ว่ามีความสอดคล้องกันที่สมบูรณ์แบบระหว่างความคิดของพระพุทธเจ้าและวิลเลียมเจมส์ แต่มีจุดที่เพียงพอของความเป็นพี่น้องกันที่จะรับประกัน instigating เจรจาล้างพื้นที่ทางทฤษฎีเพื่อสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติม ในทำนองเดียวกันเขาเอาความคิดของความทุกข์ (ทุกข์) ซึ่งเป็นศูนย์กลางในการเพื่อให้ศาสนาพุทธและเมื่อเทียบกับความคิดบางส่วนของ Wittgenstein ต้นซึ่งโคจรรอบความคิดของมนุษย์จะจินตนาการและจริยธรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความปรารถนาของ ศ. เดวิด คลุป นะแฟชั่นพระพุทธศาสนาลงในเว็บไซต์ของการแลกเปลี่ยนที่น่าตื่นเต้นและการช่วงชิงความหมายสามารถมองเห็นในวิธีที่เขาเริ่มบทสนทนากับกระเดื่องตะวันตกนักปรัชญาเช่นวิลเลียม เจมส์ และ วิทเก้นสไตน์ . มันคือเดวิดถูกจัดขึ้นอย่างแน่นหนาเชื่อว่าแข็งแรงปฏิบัติแรงกระตุ้นจะผ่านพระพุทธศาสนาก่อน และตามเขานี้เกิดขึ้นจากความจริงที่ว่าพระพุทธเจ้าปฏิเสธอภิปรัชญา และทรราช essentialisms แบบหรือชนิดใด ๆ ที่นี่ เขาเห็นอนุภาพบางอย่างกับ วิลเลียม เจมส์คิด จุดของเขาไม่ ว่ามีความสอดคล้องที่สมบูรณ์แบบระหว่างความคิดของพระพุทธเจ้า และวิลเลียม เจมส์ แต่มันมีจุดที่เพียงพอของการดึงดูด เพื่อรับประกันการจ้างวานบทสนทนาการล้างพื้นที่เชิงทฤษฎีเพื่อสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติม และเขาเอาความคิดของความทุกข์ ( ทุกขัง ) ซึ่งเป็นศูนย์กลางดังนั้นเพื่อพระพุทธศาสนา และเมื่อเทียบกับบางความคิดของต้นวิทเก้นสไตน์ซึ่งโคจรรอบความคิดของมนุษย์และจริยธรรม
จะจินตนาการ