Norms of appropriateness have been

Norms of appropriateness have been used to account for the influence of a variety of external eating cues (e.g., social factors, portion size) on people's food intake. What is less clear is what, exactly, “appropriate” means. This study explored participants' conceptions of appropriate food intake. Two separate samples were included in this study: 121 university students (73% women) and 107 community members (100% women). Participants were asked to rate the extent to which several statements reflected the concept of “appropriate food intake” or “normal food intake” (1 = Does not capture the definition at all; 7 = Captures the definition perfectly). These statements included items referring to external eating cues (e.g., “Eating as much as other people”, “Eating the entire portion of what you are served”) and items referring to internal eating cues (e.g., “Eating an amount that will make you feel satisfied”) or nutritional needs (e.g., “Eating a healthy amount”). Repeated measures ANOVAs indicated that participants consistently defined appropriate/normal intake in terms of internal eating cues and nutritional needs. In contrast, despite evidence indicating that perceptions of how much is an appropriate amount to eat are affected by external eating cues, external eating cues were ignored in participants' definition of appropriate/normal intake. The disconnect between how people define appropriate intake (i.e., in terms of internal cues) and what research shows affects norms of appropriateness (i.e., external cues) may reflect people's general unwillingness to acknowledge the influence of external eating cues on their food intake.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การใช้บรรทัดฐานของความเหมาะสมสำหรับอิทธิพลของสัญลักษณ์กินภายนอก (เช่น ปัจจัยทางสังคม ส่วนขนาด) ที่หลากหลายในการบริโภคอาหารของคน น้อยชัดเจนคืออะไร ว่า หมายความว่า "เหมาะสม" การศึกษานี้สำรวจแนวของผู้เข้าร่วมของการบริโภคอาหารที่เหมาะสม ตัวอย่างที่แยกต่างหากสองรวมอยู่ในการศึกษานี้: นักศึกษา 121 (73% ของผู้หญิง) และสมาชิกชุมชน 107 (ผู้หญิง 100%) ผู้เข้าร่วมขอให้ราคาเท่าที่งบหลายสะท้อนแนวคิดของ "การบริโภคอาหารที่เหมาะสม" หรือ "รับประทานอาหารปกติ" (1 =ไม่ไม่จับคำนิยามทั้งหมด 7 =จับคำได้อย่างสมบูรณ์) งบการเงินรวมหมายถึงสัญลักษณ์กินภายนอก (เช่น "กินเท่าคนอื่นๆ" "กินส่วนทั้งหมดของสิ่งที่คุณมีให้บริการ") และสินค้าที่อ้างอิงถึงสัญลักษณ์กินภายใน (เช่น, "กินยอดเงินที่จะทำให้คุณพึงพอใจ") หรือความต้องการทางโภชนาการ (เช่น, "กินเป็นจำนวนเงินเพื่อสุขภาพ") มาตรการซ้ำ ANOVAs ระบุว่า ผู้เข้าร่วมกำหนดธรรมดาถึงเหมาะสมบริโภคในแง่ของสัญลักษณ์กินภายในและความต้องการทางโภชนาการอย่างสม่ำเสมอ ตรงกันข้าม แม้ มีหลักฐานแสดงให้เห็นว่า รับรู้เท่าใดเป็นจำนวนที่เหมาะสมกินได้รับผลจากภายนอกกินสัญลักษณ์ สัญลักษณ์กินภายนอกถูกละเว้นในนิยามของผู้เข้าร่วมของการบริโภคที่เหมาะสม/ปกติ ยกระหว่างวิธีคนกำหนดปริมาณที่เหมาะสม (เช่น ในแง่ของสัญลักษณ์ภายใน) และงานวิจัยใดแสดงผลบรรทัดฐานของความเหมาะสม (นั่นคือ ภายนอกสัญลักษณ์) อาจสะท้อนของผู้คนทั่วไปไม่ทราบอิทธิพลของสัญลักษณ์กินภายนอกในการรับประทานอาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บรรทัดฐานของความเหมาะสมได้ใช้ในการบัญชีสำหรับอิทธิพลของความหลากหลายของตัวชี้นำการรับประทานอาหารภายนอก (เช่นปัจจัยทางสังคมขนาดส่วน) ในการบริโภคอาหารของผู้คน อะไรคือสิ่งที่ชัดเจนคือสิ่งที่ว่า "เหมาะสม" หมายถึง การศึกษาครั้งนี้ผู้เข้าร่วมการสำรวจแนวความคิดของการรับประทานอาหารที่เหมาะสม สองตัวอย่างที่แยกจากกันได้รวมอยู่ในการศึกษาครั้งนี้: นักเรียน 121 มหาวิทยาลัย (73% หญิง) และ 107 สมาชิกในชุมชน (100% หญิง) ผู้เข้าร่วมถูกถามเพื่อประเมินขอบเขตที่งบหลายสะท้อนให้เห็นถึงแนวคิดของ "การบริโภคที่เหมาะสมอาหาร" หรือ "การรับประทานอาหารปกติ" นี้ (1 = ไม่จับความหมายที่ทุก 7 = จับความหมายได้อย่างสมบูรณ์แบบ) งบเหล่านี้รวมถึงรายการที่หมายถึงตัวชี้นำภายนอกรับประทานอาหาร (เช่น "การรับประทานอาหารมากที่สุดเท่าที่คนอื่น ๆ ", "การรับประทานอาหารทั้งส่วนของสิ่งที่คุณจะได้รับ") และรายการหมายถึงตัวชี้นำการรับประทานอาหารภายใน (เช่น "การรับประทานอาหารจำนวนเงินที่จะทำให้ คุณรู้สึกพอใจ ") หรือความต้องการทางโภชนาการ (เช่น" การรับประทานอาหารจำนวนสุขภาพ ") วัดซ้ำ ANOVAs ชี้ให้เห็นว่าผู้เข้าร่วมประชุมที่กำหนดไว้อย่างต่อเนื่องการบริโภคปกติ / เหมาะสมในแง่ของตัวชี้นำการรับประทานอาหารภายในและความต้องการทางโภชนาการ ในทางตรงกันข้ามแม้จะมีหลักฐานแสดงให้เห็นว่าการรับรู้ของเท่าใดเป็นปริมาณที่เหมาะสมที่จะกินได้รับผลกระทบจากการรับประทานอาหารที่ชี้นำภายนอกตัวชี้นำการรับประทานอาหารที่ภายนอกถูกละเลยในความหมายของผู้เข้าร่วมที่เหมาะสมบริโภค / ปกติ ตัดการเชื่อมต่อระหว่างวิธีการที่คนกำหนดปริมาณที่เหมาะสม (เช่นในแง่ของตัวชี้นำภายใน) และสิ่งที่มีผลต่อการวิจัยแสดงให้เห็นบรรทัดฐานของความเหมาะสม (เช่นตัวชี้นำภายนอก) อาจสะท้อนให้เห็นถึงความไม่เต็มใจของผู้คนทั่วไปจะยอมรับอิทธิพลของตัวชี้นำการรับประทานอาหารภายนอกเกี่ยวกับการบริโภคอาหารของพวกเขา