(c) Was the fuel stolen property?16

(c) Was the fuel stolen property?

16 The District Judge held that “in the definition of stolen property in section 410 of the Penal Code, the emphasis is on possession of property” (Chua at [21]). Section 410, which defines stolen property, reads:
(1) Property the possession whereof has been transferred by theft, or by extortion, or by robbery, and property which has been criminally misappropriated, or in respect of which criminal breach of trust or cheating has been committed, is designated as “stolen property”, whether the transfer has been made or the misappropriation or breach of trust or cheating has been committed within or without Singapore. But if such property subsequently comes into the possession of a person legally entitled to the possession thereof, it then ceases to be stolen property.
(2) The expression “stolen property” includes any property into or for which stolen property has been converted or exchanged and anything acquired by such conversion or exchange, whether immediately or otherwise.
The District Judge found that Chevron was in possession of the excess fuel at the Terminal, and that Shanker controlled the movement of the fuel. The District Judge also noted that Shanker “had pleaded guilty to criminal breach of trust charges and the charge which involves the MV Milos was taken into consideration for the purpose of sentencing” (Chua at [21]).
17 The appellant argued that the District Judge erred in law in his interpretation of s 410. He argued the District Judge “failed to take into account [his] contention that the definition of stolen property in s 410 has to be interpreted in its plain sense… consistent with the approach taken by the court in Lim Hong Siang v Public Prosecutor [2009] 3 MLJ 280”. Lim Hong Siang was a Malaysian High Court decision. The appellant in that case had pleaded guilty to a charge of retaining stolen property, namely, five units of handphones which allegedly belonged to an individual named Fong Chew Phein. According to the statement of facts, an armed robbery occurred at a shop. The owner of the shop, Poh Ken Hua, informed the complainant (a police officer on duty) of this. There was no mention in the statement of facts of Poh Ken Hua reporting 5 missing handphones from his shop. As such, it was not clear where the 5 handphones came from. After having been convicted and sentenced, the appellant appealed to the High Court (against sentence). The High Court set aside the plea of guilt. Its reason was that “[n]o evidence was led during the proceedings to show that the [handphones] belonged to Poh Ken Hua” (at [12]). Neither was there any mention of how Fong Chew Phein, the alleged “owner” of the handphones according to the charge, was related to the case. As such, it was apparent that Lim Hong Siang dealt with a different situation. The court in that case held that the prosecution needed to prove that the property (the 5 handphones) was stolen property (Lim Hong Siang at [11]). The case did not stand for the proposition that ownership was a prerequisite to the definition of stolen property in s 410, as the appellant seemed to have alluded to.
18 The prosecution’s position was that it was under no obligation to prove the ownership of the fuel in question. It argued that, in this case, the fuel was stolen property as it had been transferred to the appellant by Shanker’s act of criminal breach of trust, which Shanker had pleaded guilty to. As proof of ownership of the property was not an element of the offence of criminal breach of trust, it was immaterial in this case as well. The appellant faulted the prosecution’s (and the District Judge’s) reliance on Shanker’s conviction, as the conviction did not prove that fuel belonged to (presumably in the sense of being owned by) Chevron. In my view, the District Judge correctly applied the law.
(d) Was the appellant dishonest, and did he have reason to believe that the fuel was stolen property?

19 The District Judge cited Ow Yew Beng v PP [2003] 1 SLR(R) 536 (“Ow”) for the proposition that “the two mental elements of dishonesty and knowing or having reason to believe that the property was stolen [can] go together”. Dishonesty refers to acting with the intention of causing gain or loss which the accused has reason to believe was wrongful (Ow at [11]). “Dishonesty” and “reason to believe” can go together because “[a] person who retains property knowing it to be stolen, would naturally possess an intention to cause gain or loss which he knows or has reason to believe is wrongful though there may be situations when these mental elements are not co-extensive” (Chua at [40], citing Ow at [12]).
20 The District Judge found that the appellant had reason to believe the fuel was stolen. He relied on the appellant’s statement, in which the appellant stated that he understood that the fuel was “cheap black market marine fuel” given its relatively low price (Chua at [40] and [42]). The appellant argued that the District Judge had erred in law in conflating the two elements of dishonesty and having reason to believe that the fuel was stolen property. He argued that the District Judge should have applied a subjective test to ascertain if the appellant had, at the material time, intended to cause wrongful gain or loss. I find that the District Judge was correct in his analysis to look at the two mental elements together in this case. The appellant received the fuel, knowing it to be stolen, and hence naturally possessed an intention to cause gain to his business partners (or “Greek bosses”, according to his statement) or loss to the rightful owner of the fuel. In fact, the appellant mentioned in his statement, “I promise not to buy such dishonest stock again”.
21 The appellant also argued that the District Judge was wrong to find that he had reason to believe that the fuel was stolen. The District Judge came to that finding based on the lack of documentation for the purchase, the appellant’s statement, and the low price of the fuel. Before me, the appellant first attempted to justify the lack of documentation by arguing that he was only a conduit, and that “it was not for him to follow up in terms of documentation”. Second, he argued that the District Judge should have placed little weight on his statement, and that he did not state that the fuel was “off-spec” because Bay wanted to “truncate the recording” of the statement. Third, he argued that it was not established that the price of the fuel was (relatively) “low”, as the grade of the fuel was not proven to have been 380CST.
22 I dismiss the last contention as I found that the District Judge was correct in determining the grade of the fuel (see above at [15]). I also dismiss the second contention that the District Judge should not have relied on his statement (see below at [25]–[27]). Even if the fuel were “off-spec”, this did not negate the appellant’s “reason to believe” that it was stolen. His remark in his statement that the fuel was “way cheaper” was not adequately explained. At no point did the appellant raise a plausible theory to explain those portions of his statement. As the prosecution had pointed out, “the fact that the fuel is off-spec may or may not result in a discount in price” (see also above at [8]). The appellant seemed to have conflated the two issues of “what the grade of the fuel was” and “what the appellant believed the grade of the fuel was”. The latter – his belief that the fuel was 380CST (and priced significantly below the market price) – was sufficient to establish the mental element of “reason to believe” in s 411. This was apparent from the evidence. With regard to the appellant’s first contention, even if it were not the appellant’s duty to document the transaction, he must have known that the fuel was stolen property based on the following

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

(ค) มีคุณสมบัติน้ำมันเชื้อเพลิงที่ถูกขโมย16 ผู้พิพากษาเขตจัดขึ้นที่ "ในข้อกำหนดของคุณสมบัติที่ถูกขโมยในส่วน 410 ของอาญา เน้นอยู่ในความครอบครองของคุณสมบัติ" (ชัวที่ [21]) 410 ส่วนที่กำหนดคุณสมบัติถูกขโมย อ่าน:(1) คุณสมบัติความครอบครองเพื่อมีการโอนย้าย โดย ขโมย หรือ โดยฐานกรรโชกทรัพย์ ปล้น และคุณสมบัติที่มีถูก criminally misappropriated หรือผิดซึ่งได้รับอาญาละเมิดความไว้วางใจหรือการโกง จะถูกกำหนดเป็น "ขโมยทรัพย์สิน" หรือไม่ได้ทำการโอนย้าย หรือฐานยักยอกทรัพย์ หรือละเมิดความไว้วางใจหรือโกงได้มุ่งมั่นภายใน หรือ โดยสิงคโปร์ แต่ถ้าคุณสมบัติดังกล่าวมาในความครอบครองของบุคคลตามกฎหมายมีสิทธิ์ครอบครองดังกล่าวในเวลาต่อมา มันแล้วยุติจะ ถูกขโมยทรัพย์สิน(2 นิพจน์) "ถูกขโมยทรัพย์สิน" มีคุณสมบัติเข้า หรือแปลง หรือแลกเปลี่ยนทรัพย์สินที่ถูกขโมยและอะไรมาแปลงหรือแลกเปลี่ยน ดังกล่าวทันที หรือมิฉะนั้นผู้พิพากษาเขตพบว่า เชฟรอนในความครอบครองของน้ำมันส่วนเกินที่เทอร์มินัล และแชงเกอร์ที่ควบคุมการเคลื่อนไหวของเชื้อเพลิง ผู้พิพากษาเขตนอกจากนี้แชงเกอร์ที่ "มี pleaded ความผิดการละเมิดทางอาญาแทนของ ค่าธรรมเนียมและค่าธรรมเนียมที่เกี่ยวข้อง MV Milos ถูกนำมาพิจารณาเพื่อโทษประหาร" (ชัวที่ [21])17 appellant จะโต้เถียงว่า ผู้พิพากษาเขตผิดเกี่ยวกับกฎหมายในการตีความของเขาของ s 410 เขาโต้เถียงผู้พิพากษาเขต "ล้มเหลวในการนำเข้าบัญชี [เขา] ช่วงชิงงานบนที่นิยามของ s 410 แห่งถูกขโมยได้รับการตีความในความรู้สึกธรรมดา... สอดคล้องกับวิธีดำเนินการ โดยศาลในเซี้ยง Hong ริม v อัยการ [2009] MLJ 3 280" ริม Hong เซี้ยงถูกตัดสินศาลสูงมาเลเซีย Appellant ในกรณีที่มี pleaded ผิดกับค่าธรรมเนียมการเก็บรักษาทรัพย์สินที่ถูกขโมย ได้แก่ ห้าหน่วยของ handphones ที่เป็นสมาชิกแต่ละชื่อฟงวเจต Phein หลัง ตามคำสั่งของข้อเท็จจริง การปล้นอาวุธเกิดขึ้นที่ร้าน เจ้าของร้าน พ่อเคน Hua ทราบขอ (ตำรวจประจำ) นี้ ไม่กล่าวถึงในรายงานข้อเท็จจริงของพ่อเคนหัวรายงาน 5 handphones หายไปจากร้านของเขาได้ เช่น ไม่ล้าง 5 handphones มาจากไหน หลังจากที่มีการตัดสินลงโทษ และพิพากษา appellant การอุทธรณ์ต่อศาลสูง (เทียบกับประโยค) ศาลสูงดองแก้ความผิด เหตุผลของมันได้ว่า "หลักฐาน [n] o นำในระหว่างกระบวนการพิจารณาแสดงว่า [handphones] เป็นสมาชิกหัวพ่อเคน" (ที่ [12]) ไม่ได้มีกล่าวถึงใด ๆ วิธีเกี่ยวกับกรณีฟองวเจต Phein ถูกกล่าวหา "เจ้า" ของ handphones ตามค่าธรรมเนียม ดัง เป็นที่แน่ชัดว่า เซี้ยง Hong ริมจัดการกับสถานการณ์ต่าง ๆ ศาลในกรณีที่ถือว่า โจทก์ต้องพิสูจน์ว่า คุณสมบัติ (5 handphones) คือ ทรัพย์สินถูกขโมย (Lim Hong เซี้ยงที่ [11]) กรณีไม่ได้ยืนสำหรับข้อเสนอที่ว่า เจ้าของมีข้อกำหนดเบื้องต้นนิยามของทรัพย์สินที่ถูกขโมยใน s 410 เป็น appellant ดูเหมือนจะ มี alluded ให้18 ดำเนินคดีที่ตำแหน่งถูกว่า มันอยู่ใต้ไม่มีข้อผูกมัดเพื่อพิสูจน์ความเป็นเจ้าของเชื้อเพลิงในคำถาม เรื่องโต้เถียงว่า ในกรณีนี้ เชื้อเพลิงถูกขโมยทรัพย์สิน ตามที่ได้มีการโอนย้ายไป appellant ที่ โดยพระราชบัญญัติของแชงเกอร์อาญาละเมิดความไว้วางใจ ซึ่งแชงเกอร์มี pleaded ผิดไป เป็นหลักฐานการเป็นเจ้าของทรัพย์สินไม่ใช่องค์ประกอบของความผิดของทางอาญาละเมิดความไว้วางใจ ได้ immaterial ในกรณีนี้ด้วย Appellant เกิดความผิดพร่องของโจทก์ (และผู้พิพากษาเขต) ความเชื่อมั่นในความเชื่อมั่นของแชงเกอร์ เป็นคดีที่ไม่ได้พิสูจน์ได้ว่า น้ำมันเป็นสมาชิก (สันนิษฐานว่าในแง่ของการเป็นเจ้าของ) เชฟรอน ในมุมมองของฉัน ผู้พิพากษาเขตใช้กฎหมายอย่างถูกต้อง(d) คือ appellant ไม่ และเขาไม่มีเหตุผลให้เชื่อว่า เชื้อเพลิงถูกขโมยทรัพย์สินหรือไม่19 อำเภอผู้พิพากษาอ้าง Ow โฮบาร์ตออก v PP [2003] 1 536 SLR(R) ("Ow") สำหรับข้อเสนอที่ "ธาตุจิตสองซื่อสัตย์ และการรู้ หรือการมีเหตุผลให้เชื่อได้ว่า ทรัพย์สินถูกขโมย [สามารถ] ไปด้วยกัน" ซื่อสัตย์หมายถึงการทำหน้าที่มีความตั้งใจให้เกิดกำไร หรือขาดทุนซึ่งผู้ถูกกล่าวหามีเหตุผลที่จะเชื่อว่ามีคดี (Ow ที่ [11]) "ซื่อสัตย์" และ "เหตุผลที่จะเชื่อว่า" สามารถไปด้วยกันเนื่องจาก "[] คนที่จะรู้ว่ามันถูกขโมย คุณสมบัติตามธรรมชาติจะมีความตั้งใจให้เกิดกำไร หรือขาดทุนที่เขารู้ หรือมีเหตุผลเชื่อเป็นคดีแม้ว่าอาจมีสถานการณ์เมื่อองค์ประกอบเหล่านี้จิตจะมี co-" (ชัวที่ [40], อ้างถึง Ow ที่ [12])20 ผู้พิพากษาเขตที่พบว่า appellant ที่มีเหตุผลเชื่อว่า เชื้อเพลิงถูกขโมย เขาอาศัยในงบของ appellant ที่ appellant ที่ระบุว่า เขาเข้าใจว่า เชื้อเพลิง "ตลาดสีดำราคาถูกทะเลเพลิง" ให้ของค่อนข้างต่ำราคา (ชัวที่ [40] และ [42]) Appellant จะโต้เถียงว่า ผู้พิพากษาเขตมีการผิดพลาดในกฎหมาย conflating องค์ประกอบสองของซื่อสัตย์ และมีเหตุผลให้เชื่อว่า เชื้อเพลิงถูกขโมยทรัพย์สิน เขาโต้เถียงว่า ผู้พิพากษาเขตควรใช้ทดสอบตามอัตวิสัยไปตรวจถ้า appellant ที่ ในขณะวัสดุ ตั้งใจทำคดีกำไรหรือขาดทุน พบว่า ผู้พิพากษาเขตไม่ถูกต้องในการวิเคราะห์ของเขาดูองค์ประกอบจิตสองกันในกรณีนี้ Appellant การรับน้ำมันเชื้อเพลิง รู้การถูกขโมย และเพราะธรรมชาติมอบความตั้งใจทำได้รับคู่ค้าทางธุรกิจของเขา (หรือ "กรีกผู้บังคับบัญชา" ตามคำสั่งของเขา) หรือสูญหายให้เจ้าของที่มาของเชื้อเพลิง ในความเป็นจริง appellant กล่าวถึงในรายงานของเขา "ฉันสัญญาว่า จะไม่ซื้อหุ้นดังกล่าวไม่ได้อีก"21 appellant ที่โต้เถียงว่า ผิดหาว่า เขามีเหตุผลที่จะเชื่อว่า ถูกขโมยเชื้อเพลิงอำเภอผู้พิพากษา ผู้พิพากษาเขตมาที่ค้นหาตามการขาดเอกสารสำหรับการซื้อ งบของ appellant และราคาต่ำสุดที่น้ำมันเชื้อเพลิง ฉัน appellant ครั้งแรกพยายามให้ขาดเอกสารโดยใช้คำ ว่า เขาเป็นเพียงท่อร้อยสาย และ "ก็ไม่เขาติดตามในเอกสาร" สอง เขาโต้เถียงผู้พิพากษาเขตควรมีวางน้ำหนักน้อยในงบของเขา และว่า เขาไม่ได้ไม่ระบุที่เชื้อเพลิงถูก "ปิดสเปค" เพราะเบย์ต้องการ "ตัดทอนการบันทึก" งบ ที่สาม เขาโต้เถียงว่า ไม่ตั้งว่า ราคาน้ำมันเชื้อเพลิงได้ (ค่อนข้าง) "ต่ำ" ที่ไม่ได้พิสูจน์แล้วว่าเป็นเกรดน้ำมันเชื้อเพลิงที่ได้ 380CST22 ฉันยกเลิกการโต้เถียงที่สุดท้ายที่พบว่า ผู้พิพากษาเขตไม่ถูกต้องในการกำหนดเกรดของน้ำมันเชื้อเพลิง (ดูข้างใน [15]) ผมยังยกเลิกการโต้เถียงที่สองว่า ผู้พิพากษาเขตควรไม่ได้อาศัยในงบของเขา (ดูด้านล่างที่ [25]–[27]) แม้ว่าเชื้อเพลิงถูก "ปิดสเปค" นี้ไม่ได้แก้ของ appellant "เหตุผลเชื่อ" ที่ถูกขโมย คำพูดของเขาในรายงานของเขาว่า เชื้อเพลิงที่ถูก "ถูกทาง" ไม่เพียงพออธิบาย จุดไม่ ได้ appellant การยกทฤษฎีรับมืออธิบายเหล่านั้นบางส่วนของคำสั่งของเขา โจทก์ได้ชี้ให้เห็น "ความจริงที่ว่าเชื้อเพลิงออกจากข้อมูลจำเพาะอาจ หรืออาจไม่ได้ลดราคา" (ดูข้างต้น [8]) Appellant ดูเหมือนจะ มี conflated ประเด็นสอง "อะไรเกรดน้ำมันเชื้อเพลิงที่ถูก" และ "สิ่ง appellant เชื่อว่าเกรดน้ำมันเชื้อเพลิงที่ถูก" หลัง – ความเชื่อของเขาว่า เชื้อเพลิง 380CST (และราคาถูกมากต่ำกว่าราคาตลาด) – มีเพียงพอที่จะสร้างองค์ประกอบทางจิตใจของ"เชื่อ" ใน 411 นี้เป็นที่แน่ชัดจากหลักฐาน ตามของ appellant แรกช่วงชิงงานบน แม้ว่าจะไม่ได้หน้าที่ของ appellant เอกสารธุรกรรม เขาต้องได้เรียกว่า เชื้อเพลิงถูกขโมยทรัพย์สินตามต่อไปนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

(ค) เป็นเชื้อเพลิงที่ถูกขโมยทรัพย์สินหรือไม่16 อำเภอตัดสินถือได้ว่า "ในความหมายของทรัพย์สินที่ถูกขโมยในส่วน 410 แห่งประมวลกฎหมายอาญาที่เน้นอยู่ในความครอบครองของทรัพย์สิน" (Chua ที่ [21]) มาตรา 410 ซึ่งกำหนดขโมยทรัพย์สินอ่าน: (1) ทรัพย์สินครอบครองซึ่งได้รับโอนจากการโจรกรรมหรือโดยการบีบบังคับหรือโดยการปล้นและทรัพย์สินที่ได้รับการยักยอกอาชญากรหรือในแง่ของการที่ละเมิดทางอาญาของความไว้วางใจหรือการโกง ได้มุ่งมั่นที่จะถูกกำหนดให้เป็น "ขโมยทรัพย์สิน" ไม่ว่าจะโอนได้รับการทำหรือยักยอกหรือการละเมิดความไว้วางใจหรือการโกงมีความมุ่งมั่นภายในหรือไม่มีสิงคโปร์ แต่ถ้าทรัพย์สินนั้นต่อมาเข้ามาในความครอบครองของบุคคลที่มีสิทธิตามกฎหมายที่จะครอบครองมันก็สิ้นสุดสภาพการเป็นทรัพย์สินที่ถูกขโมย. (2) การแสดงออก "ทรัพย์สินที่ถูกขโมย" รวมถึงทรัพย์สินใด ๆ เข้าหรือที่ถูกขโมยทรัพย์สินได้รับการดัดแปลงหรือแลกเปลี่ยน และสิ่งที่ได้มาโดยการแปลงดังกล่าวหรือแลกเปลี่ยนไม่ว่าจะในทันทีหรืออื่น ๆ . อำเภอตัดสินพบว่าเชฟรอนอยู่ในความครอบครองของเชื้อเพลิงส่วนเกินที่สถานีและที่ Shanker ควบคุมการเคลื่อนไหวของน้ำมันเชื้อเพลิง อำเภอตัดสินยังตั้งข้อสังเกตว่า Shanker "ได้สารภาพกับการละเมิดทางอาญาของค่าใช้จ่ายไว้วางใจและค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องกับ MV Milos ถูกนำเข้าสู่การพิจารณาเพื่อวัตถุประสงค์ในการพิจารณาคดี" (Chua ที่ [21]). 17 อุทธรณ์แย้งว่าอำเภอ ผู้พิพากษาผิดพลาดในการใช้กฎหมายในการตีความของเขา S 410 เขาแย้งอำเภอตัดสิน "ล้มเหลวที่จะคำนึงถึงความขัดแย้ง [ของ] ว่าคำนิยามของทรัพย์สินที่ถูกขโมยใน S 410 จะต้องมีการตีความในความหมายธรรมดาของ ... สอดคล้องกับแนวทางการดำเนินการโดย ศาลในลิมเซียงฮวีอัยการ [2009] 3 MLJ 280 " ลิมฮงเซียงเป็นการตัดสินใจที่ศาลสูงมาเลเซีย อุทธรณ์ในกรณีที่ได้สารภาพกับค่าใช้จ่ายในการรักษาทรัพย์สินที่ถูกขโมยคือห้าหน่วย Handphones ซึ่งถูกกล่าวหาว่าเป็นบุคคลที่มีชื่อฟงเคี้ยว Phein ตามคำสั่งของข้อเท็จจริง, ปล้นอาวุธที่เกิดขึ้นในร้าน เจ้าของร้าน, Poh เคน Hua แจ้งร้องทุกข์ (เจ้าหน้าที่ตำรวจในการปฏิบัติหน้าที่) นี้ มีการพูดถึงในงบข้อเท็จจริงของ Poh เคนหัวรายงาน 5 Handphones หายไปจากร้านของเขาไม่มี เช่นนี้มันก็ไม่ชัดเจนที่ 5 Handphones มาจาก หลังจากที่มีการรับการตัดสินและพิพากษาอุทธรณ์ยื่นอุทธรณ์ต่อศาลสูง (กับประโยค) ศาลสูงตั้งสำรองข้ออ้างของความผิด เหตุผลของมันคือว่า "[N] o หลักฐานนำในระหว่างการดำเนินการที่จะแสดงให้เห็นว่า [Handphones] เป็น Poh เคนหัวหิน" (ที่ [12]) และไม่ได้มีการกล่าวถึงวิธีการฟงเคี้ยว Phein ใด ๆ ที่ถูกกล่าวหา "เจ้าของ" ของ Handphones ตามค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องกับกรณีที่ เช่นนี้มันก็เห็นได้ชัดว่าลิมเซียงฮจัดการกับสถานการณ์ที่แตกต่าง ศาลในกรณีที่ถือได้ว่าการฟ้องร้องที่จำเป็นในการพิสูจน์ว่าทรัพย์สิน (5 Handphones) ถูกขโมยทรัพย์สิน (ลิมฮงเซียงที่ [11]) กรณีที่ไม่ได้ยืนข้อเสนอที่เป็นเจ้าของก็จำเป็นที่จะนิยามของทรัพย์สินที่ถูกขโมยใน S 410 เป็นอุทธรณ์ดูเหมือนจะมีการพูดพาดพิงถึง. 18 ตำแหน่งของโจทก์คือว่ามันเป็นหน้าที่ที่จะพิสูจน์ความเป็นเจ้าของของน้ำมันเชื้อเพลิง ในคำถาม มันเป็นที่ถกเถียงกันว่าในกรณีนี้น้ำมันเชื้อเพลิงที่ถูกขโมยทรัพย์สินในขณะที่มันได้รับการถ่ายโอนไปยังผู้อุทธรณ์โดยการกระทำ Shanker ของการละเมิดทางอาญาของความไว้วางใจซึ่งได้สารภาพ Shanker ผิด ในฐานะที่เป็นหลักฐานการเป็นเจ้าของทรัพย์สินที่ไม่ได้เป็นองค์ประกอบของความผิดทางอาญาที่มีการละเมิดความไว้วางใจมันเป็นสาระสำคัญในกรณีนี้เช่นกัน อุทธรณ์โทษฐานของโจทก์ (และอำเภอผู้พิพากษา) ความเชื่อมั่นในความเชื่อมั่นของ Shanker ขณะที่ความเชื่อมั่นไม่ได้พิสูจน์เชื้อเพลิงที่เป็น (สมมุติในแง่ของการเป็นเจ้าของ) เชฟรอน ในมุมมองของฉันอำเภอตัดสินได้อย่างถูกต้องใช้กฎหมาย. (ง) เป็นอุทธรณ์ที่ไม่สุจริตและเขาก็มีเหตุผลที่จะเชื่อว่าน้ำมันเชื้อเพลิงที่ถูกขโมยทรัพย์สิน? 19 อำเภอผู้พิพากษาอ้าง Ow ยิว Beng วีพีพี [2003] 1 SLR ( R) 536 ("โอ๊ย") สำหรับเรื่องที่ว่า "สององค์ประกอบจิตของความไม่ซื่อสัตย์และรู้หรือมีเหตุผลที่จะเชื่อว่าทรัพย์สินที่ถูกขโมยไป [สามารถ] ไปด้วยกัน" ทุจริตหมายถึงการทำหน้าที่ด้วยความตั้งใจที่ก่อให้เกิดกำไรหรือขาดทุนซึ่งถูกกล่าวหาว่ามีเหตุผลที่จะเชื่อว่าเป็นอย่างไม่เป็นธรรม (Ow ที่ [11]) "ทุจริต" และ "เหตุผลที่จะเชื่อ" สามารถไปด้วยกันเพราะ "[] คนที่ยังคงรักษาคุณสมบัติที่รู้ว่ามันจะถูกขโมยก็จะเป็นธรรมชาติมีความตั้งใจที่จะก่อให้เกิดผลกำไรหรือขาดทุนที่เขารู้หรือมีเหตุผลที่จะเชื่อว่าเป็นผิดพลาดแม้ว่าอาจมี เป็นสถานการณ์เมื่อองค์ประกอบทางจิตเหล่านี้จะไม่ร่วมอย่างกว้างขวาง "(Chua ที่ [40] อ้าง Ow ที่ [12]). 20 อำเภอตัดสินพบว่าผู้อุทธรณ์มีเหตุผลที่จะเชื่อว่าน้ำมันเชื้อเพลิงที่ถูกขโมยไป เขาอาศัยอยู่กับคำสั่งของผู้อุทธรณ์ซึ่งในอุทธรณ์ระบุว่าเขาเข้าใจว่าน้ำมันเชื้อเพลิงเป็น "ตลาดสีดำราคาถูกเชื้อเพลิงทางทะเล" ให้ราคาค่อนข้างต่ำ (Chua ที่ [40] และ [42]) อุทธรณ์แย้งว่าอำเภอตัดสินได้ผิดพลาดในการใช้กฎหมายในมหันต์สององค์ประกอบของการทุจริตและมีเหตุผลที่เชื่อว่าน้ำมันเชื้อเพลิงที่ถูกขโมยทรัพย์สิน เขาอ้างว่าผู้พิพากษาควรจะได้นำมาใช้ทดสอบอัตนัยเพื่อยืนยันถ้าผู้อุทธรณ์ได้ในเวลาวัสดุตั้งใจที่จะทำให้เกิดกำไรจากการผิดพลาดหรือการสูญเสีย ผมพบว่าอำเภอตัดสินได้ถูกต้องในการวิเคราะห์ของเขามองไปที่สององค์ประกอบทางจิตร่วมกันในกรณีนี้ ผู้อุทธรณ์ได้รับน้ำมันเชื้อเพลิงที่รู้ว่ามันจะถูกขโมยและด้วยเหตุนี้ครอบครองธรรมชาติความตั้งใจที่จะทำให้เกิดกำไรจากคู่ค้าทางธุรกิจของเขา (หรือ "เจ้านายกรีก" ตามคำสั่งของเขา) หรือการสูญเสียเจ้าของโดยชอบธรรมของน้ำมันเชื้อเพลิง ในความเป็นจริงผู้อุทธรณ์ที่ระบุไว้ในคำพูดของเขาว่า "ผมสัญญาว่าจะไม่ซื้อหุ้นที่ไม่สุจริตดังกล่าวอีกครั้ง". 21 ผู้อุทธรณ์ยังถกเถียงกันอยู่ว่าผู้พิพากษาเป็นความผิดพลาดที่จะพบว่าเขามีเหตุผลที่จะเชื่อว่าน้ำมันเชื้อเพลิงที่ถูกขโมยไป อำเภอตัดสินมาถึงที่ค้นพบอยู่บนพื้นฐานของการขาดเอกสารสำหรับการซื้อคำสั่งของผู้อุทธรณ์และราคาต่ำของน้ำมันเชื้อเพลิง ก่อนที่ฉันอุทธรณ์ครั้งแรกที่ความพยายามที่จะแสดงให้เห็นถึงการขาดเอกสารโดยให้เหตุผลว่าเขาเป็นเพียงท่อและบอกว่า "มันไม่ได้สำหรับเขาที่จะติดตามในแง่ของเอกสาร" ประการที่สองเขาแย้งว่าผู้พิพากษาควรจะมีการวางน้ำหนักน้อยในคำพูดของเขาและบอกว่าเขาไม่ได้ระบุว่าน้ำมันเชื้อเพลิงเป็น "ปิดข้อมูลจำเพาะ" เพราะเบย์ต้องการที่จะ "ตัดทอนบันทึก" ของคำสั่ง ประการที่สามเขาแย้งว่ามันก็ไม่ได้เป็นที่ยอมรับว่าราคาน้ำมันเชื้อเพลิงเป็น (ค่อนข้าง) "ต่ำ" เป็นเกรดของน้ำมันเชื้อเพลิงที่ไม่ได้รับการพิสูจน์แล้วว่าได้รับ 380cst. 22 ฉันยกเลิกการแข่งขันที่ผ่านมาเราพบว่าผู้พิพากษา ถูกที่ถูกต้องในการกำหนดเกรดของน้ำมันเชื้อเพลิง (ดูด้านบนที่ [15]) ฉันยังยกเลิกการแข่งขันที่สองที่อำเภอตัดสินไม่ควรได้อาศัยในคำพูดของเขา (ดูด้านล่างที่ [25] - [27]) แม้ว่าน้ำมันเชื้อเพลิงที่ถูก "ปิดข้อมูลจำเพาะ" นี้ไม่ได้ปฏิเสธการอุทธรณ์ของ "เหตุผลที่จะเชื่อ" ว่ามันถูกขโมยไป คำพูดของเขาในคำพูดของเขาว่าน้ำมันเชื้อเพลิงก็คือ "วิธีที่ถูกกว่า" ไม่ได้อธิบายอย่างเพียงพอ เมื่อมาถึงจุดที่ไม่มีไม่อุทธรณ์ยกทฤษฎีที่เป็นไปได้ที่จะอธิบายบางส่วนของผู้ที่คำพูดของเขา ในฐานะที่โจทก์ได้ชี้ให้เห็น "ความจริงที่ว่าน้ำมันเชื้อเพลิงออกจากสเปคอาจจะหรืออาจไม่ส่งผลให้ส่วนลดในราคา" (ดูด้านบนที่ [8]) อุทธรณ์ดูเหมือนจะมีแฟทสองประเด็นของ "สิ่งที่เกรดของน้ำมันเชื้อเพลิงที่เป็น" และ "สิ่งที่ผู้อุทธรณ์เชื่อว่าเกรดของน้ำมันเชื้อเพลิงที่เป็น" หลัง - ว่าเขาเชื่อว่าน้ำมันเชื้อเพลิงเป็น 380cst (และราคาที่ต่ำกว่าราคาตลาด) - ก็เพียงพอที่จะสร้างองค์ประกอบทางจิตของ "เหตุผลที่จะเชื่อ" ในหน้า 411 นี้ได้รับการเห็นได้ชัดจากหลักฐาน ในเรื่องเกี่ยวกับการแข่งขันครั้งแรกของผู้อุทธรณ์ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้เป็นหน้าที่ของผู้อุทธรณ์ไปยังเอกสารการทำธุรกรรมที่เขาต้องรู้ว่าน้ำมันเชื้อเพลิงที่ถูกขโมยขึ้นอยู่กับสถานที่ให้บริการดังต่อไปนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

( c ) คือเชื้อเพลิงที่ถูกขโมยทรัพย์สิน

16 ผู้พิพากษาอำเภอจัดขึ้นที่ " ในนิยามของทรัพย์สินที่ถูกขโมยในมาตรา 134 แห่งประมวลกฎหมายอาญา , เน้นความครอบครองของทรัพย์สิน " ( ชั่วที่ [ 21 ] ) ส่วนท่านที่กำหนดทรัพย์สินที่ถูกขโมย , อ่าน :
( 1 ) ทรัพย์สินที่ครอบครองซึ่งได้รับโอนจากการโจรกรรม หรือข่มขู่ หรือการปล้นและคุณสมบัติที่ได้รับ รวมถึงใช้ไปในทางที่ผิด หรือในส่วนของ ซึ่งการละเมิดทางอาญาของความไว้วางใจหรือโกง มีความมุ่งมั่น มีเขตเป็น " โจร " ว่าโอนได้หรือการยักยอก หรือการละเมิดของความไว้วางใจหรือโกง ได้กระทำภายในหรือโดยสิงคโปร์แต่ถ้าทรัพย์สินดังกล่าวต่อมาที่เข้ามาในความครอบครองของบุคคล สิทธิตามกฎหมายที่จะครอบครองนั้น มันก็ดับไป เป็นทรัพย์สินที่ถูกขโมย .
( 2 ) การแสดงออก " ของโจร " รวมถึงคุณสมบัติใด ๆซึ่งทรัพย์สินที่ถูกขโมยไป หรือถูกแปลงหรือแลกเปลี่ยนและสิ่งที่ได้มาจากการแปลงหรือตราเช่น ไม่ว่าทันทีหรืออื่น .
ผู้พิพากษาอำเภอพบว่า เชฟรอน อยู่ในความครอบครองของน้ำมันส่วนเกินในเทอร์มินัล และ shanker ควบคุมการเคลื่อนไหวของเชื้อเพลิง ผู้พิพากษาอำเภอยังกล่าวว่า shanker " มี pleaded ผิดการละเมิดทางอาญาค่าใช้จ่ายเชื่อถือได้และค่าใช้จ่ายซึ่งเกี่ยวข้องกับ MV มิลอส คือการพิจารณาเพื่อตัดสิน " ( ชั่วที่ [ 21 ] )
17 เกี่ยวกับการอุทธรณ์โต้แย้งว่า ผู้พิพากษาเขตผิดในกฎหมายในการตีความของ 410 เขาแย้งศาล " ตำบลล้มเหลวที่จะเข้าบัญชี [ การต่อสู้ ] ว่านิยามของทรัพย์สินที่ถูกขโมยของก็ต้องตีความในความหมายของมัน . . . ล้วนสอดคล้องกับวิธีการถ่ายโดยศาลใน ลิมฮองเซียง v อัยการ [ 2009 ] 3 mlj 280 "ลิมฮองเซียง ถูกศาลมาเลเซียตัดสิน ที่ผู้อุทธรณ์ในคดีนั้นได้สารภาพกับค่าใช้จ่ายในการรักษาทรัพย์สินที่ถูกขโมย คือ handphones 5 หน่วย ซึ่งถูกกล่าวหาว่าเป็นบุคคลชื่อฟงเคี้ยว phein . ตามแถลงการณ์ของข้อเท็จจริง มีการปล้นเกิดขึ้นในร้าน เจ้าของร้าน โพธิ์เคน หัวหิน ,แจ้งร้องเรียน ( ตำรวจในการปฏิบัติหน้าที่ ) นี้ ไม่มีการกล่าวถึงในคำแถลงข้อเท็จจริงของป๋อ เคนหัวรายงาน 5 หายไป handphones จากร้านของเขา เช่น ไม่ล้างที่ 5 handphones มาจาก หลังจากถูกตัดสินและพิพากษา , ผู้อุทธรณ์ยื่นอุทธรณ์ต่อศาลสูง ( กับประโยค ) ศาลตั้งข้ออ้างความผิดของเหตุผลได้ว่า " [ N ] o หลักฐาน LED ในระหว่างดำเนินการแสดงให้เห็นว่า [ handphones ] เป็นของโพธิ์เคน หัว " ( ที่ [ 12 ] ) และมีการกล่าวถึงวิธีการฟงเคี้ยว phein , กล่าวหา " เจ้าของ " ของ handphones ตามค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องกับคดี เช่น มันชัดเจนว่า ลิมฮองเซียง จัดการกับสถานการณ์ที่แตกต่างกัน