Chapter 13 The Man on Putney HillI

Chapter 13 The Man on Putney Hill
I spent that night in the pub that stands on the top of Putnev Hill, sleeping in a made bed for the first time since I had run away to Leatherhead. I broke into the house - and afterwards found that the front door was unlocked. I searched every room for food until, when I was ready to give up, 1 found some bread and two tins of fruit in one of the bedrooms. The place had already been searched and emptied. Later, in the bar, I found some sandwiches that no one had noticed. I ate some of these and put the rest in my pockets.
I lit no lamps, afraid that a Martian might come through that part of London looking for food in the night. Before I went to bed I was very restless and went from window to window, looking out for some sign of them. I slept little. As I lay in bed, I found myself thinking of the killing of the curate.
I had no regrets about this, but in the stillness of the night, with a sense that God was near, I thought again of every part of our conversation from the time we had first met. We had been unable to co-operate. If I had known, I would have left him at Walton, but I had not been able to see ahead. Nobody saw me kill him, but I have described it here and the reader can make a judgement.
The morning was bright and fine and there were little golden clouds in the eastern sky In the road that runs from the top of Putney Hill to Wimbledon many things had been left behind by the crowds that ran towards London on the Sunday night after the fighting began. There was a little two-wheeled cart with a broken wheel. It had the name of a shop written on it. There was a hat lying in the mud, and a lot of broken glass with blood on it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 13 คนบนเขาพุทนีย์ผมไปคืนนั้นในผับที่ตั้งอยู่บนเนินเขา Putnev นอนในเตียงทำเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ที่ฉันได้ทำงานไปเพื่อ Leatherhead ผมบุกเข้าไปในบ้าน - และหลังจากนั้น พบว่า ประตูถูกปลดล็อก ฉันค้นหาห้องอาหารจนถึง เมื่อผมพร้อมที่จะให้ขึ้น 1 พบบางขนมปัง และสองโถผลไม้ในห้องนอนอย่างใดอย่างหนึ่ง สถานที่ได้แล้วถูกค้น และลบ ในภายหลัง ในแถบ พบแซนด์วิชบางที่ไม่ได้สังเกตเห็น ผมกินของเหล่านี้ และนำส่วนเหลือในกระเป๋าของฉันผมมีโคมไฟไม่ กลัวว่า กรงที่อาจผ่านเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของลอนดอนหาอาหารในเวลากลางคืน ก่อนนอน ผมเป็นมากกระสับกระส่าย และไปจากหน้าต่างไปยังหน้าต่าง มองหาสัญญาณบางของพวกเขา ผมนอนน้อย เป็นผมวางเตียง พบตัวเองความคิดของการฆ่าพระสอนศาสนาผมไม่มีความเสียใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ในความเงียบสงัดของเวลากลางคืน มีความรู้สึกว่าพระเจ้าใกล้ คิดอีกครั้งของทุกส่วนของบทสนทนาของเราเวลาที่เราได้พบกันครั้งแรก เราเคยไม่ให้ความร่วมมือ ถ้าฉันเคยทราบ จะเหลือเขาที่วอลตัน แต่ผมไม่เคยเห็นหน้า ไม่มีใครเห็นฉันฆ่าเขา แต่ฉันมีอธิบายนี่ และผู้อ่านสามารถทำการตัดสินใจเช้าสดใส และดี และมีได้น้อยทองเมฆในท้องฟ้าตะวันออกในถนนที่ทำงานจากบนเนินเขาพุทนีย์กับวิมเบิลดันในหลายสิ่งหลายอย่าง ได้ถูกทิ้ง โดยฝูงชนที่วิ่งไปลอนดอนในคืนวันอาทิตย์หลังจากเริ่มการต่อสู้ รถเข็นเล็กสองล้อล้อเลื่อนใช้งานไม่ได้ มันมีชื่อของร้านที่เขียนไว้ มีหมวกอยู่ในโคลน และกระจกแตกมีเลือดมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 13 ที่มนุษย์ในพัตนีย์ฮิลล์
ผมใช้เวลาในคืนนั้นในผับที่ยืนอยู่ด้านบนของ Putnev ฮิลล์, นอนอยู่บนเตียงที่ทำสำหรับครั้งแรกนับตั้งแต่ที่ผมได้วิ่งหนีไป Leatherhead ผมบุกเข้าไปในบ้าน - และหลังจากนั้นพบว่าประตูด้านหน้าถูกปลดล็อก ฉันค้นหาห้องพักสำหรับอาหารทุกจนกระทั่งเมื่อฉันก็พร้อมที่จะให้ขึ้น 1 พบขนมปังและสองกระป๋องผลไม้ในห้องนอนห้องหนึ่ง สถานที่ที่ได้รับการค้นหาและอบ ต่อมาในแถบที่ผมพบว่าแซนวิชบางอย่างที่ไม่มีใครสังเกตเห็น ฉันกินบางส่วนของเหล่านี้และนำส่วนที่เหลือในกระเป๋าของฉัน.
ฉันไฟโคมไฟไม่กลัวว่าดาวอังคารอาจผ่านเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของลอนดอนที่กำลังมองหาอาหารในเวลากลางคืน ก่อนที่ผมจะเดินไปที่เตียงผมเป็นกระสับกระส่ายมากและเดินออกมาจากหน้าต่างไปยังหน้าต่างมองออกไปสำหรับการเข้าสู่ระบบของพวกเขาบาง ฉันนอนเล็ก ๆ น้อย ๆ ขณะที่ผมนอนอยู่บนเตียงผมพบว่าตัวเองคิดว่าการฆ่าพระได้.
ผมมีความเสียใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ในความเงียบสงัดของคืนที่มีความรู้สึกว่าพระเจ้าอยู่ใกล้ฉันคิดอีกครั้งของทุกส่วนหนึ่งของการสนทนาของเราจาก เวลาที่เราได้พบกันครั้งแรก เราได้รับไม่สามารถที่จะร่วมทำงาน ถ้าฉันได้รู้จักผมจะได้ทิ้งเขาไปที่วอลตัน แต่ผมไม่ได้รับสามารถที่จะมองเห็นข้างหน้า ไม่มีใครเห็นฉันฆ่าเขา แต่ผมได้อธิบายที่นี่และผู้อ่านสามารถทำให้การตัดสิน.
เช้าวันสดใสและปรับและมีเมฆสีทองเล็ก ๆ น้อย ๆ ในท้องฟ้าทางทิศตะวันออกถนนที่วิ่งจากด้านบนของพัตนีย์ฮิลล์วิมเบิลดันจำนวนมาก สิ่งที่ได้รับการทิ้งโดยฝูงชนที่วิ่งไปลอนดอนในคืนวันอาทิตย์หลังจากการต่อสู้ที่จะเริ่มต้น มีเล็ก ๆ น้อย ๆ รถเข็นสองล้อกับล้อหักเป็น มันมีชื่อของร้านค้าที่เขียนเกี่ยวกับมัน มีหมวกนอนอยู่ในโคลนและจำนวนมากของแก้วเสียด้วยเลือดที่มันเป็น