I’ve left pieces of my heart in man

I’ve left pieces of my heart in many places around the world: New York, Paris, Stockholm, and Hong Kong to name a few. But no place has a bigger piece than Thailand. It was my home for a long time (and in many ways still is). No amount of time there is long enough, and any amount of time away is too long. Whenever I miss it, I head to a Thai restaurant, shock the staff by speaking Thai, enjoy a quick conversation with them, and eat my weight in food.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขัดชิ้นส่วนของหัวใจของฉันในหลาย ๆ ประเทศทั่วโลก: นิวยอร์ก ปารีส สตอกโฮล์ม และฮ่องกงเพื่อชื่อไม่กี่ แต่ไม่มีชิ้นส่วนขนาดใหญ่กว่าประเทศไทย มันคือ บ้านของฉันเป็นเวลานาน (และยังคงมีหลายวิธี) ยอดไม่มีเวลาไม่นานเพียงพอ และมีระยะเวลาห่างจะยาวเกินไป ทุกครั้งที่คิดถึงมัน ฉันไปร้านอาหารไทย ช็อตพนักงาน โดยการพูดภาษาไทย เพลิดเพลินกับการสนทนากับพวกเขาอย่างรวดเร็ว และกินน้ำหนักของฉันในอาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันได้ทิ้งชิ้นส่วนของหัวใจของฉันในหลายสถานที่ทั่วโลก: นิวยอร์ก, ปารีสสตอกโฮล์มและฮ่องกงเพื่อชื่อไม่กี่ แต่ไม่มีสถานที่มีชิ้นส่วนที่มีขนาดใหญ่กว่าประเทศไทย มันเป็นบ้านของฉันเป็นเวลานาน (และในหลาย ๆ ด้านยังเป็น) ระยะเวลาไม่มีเป็นเวลานานพอและระยะเวลาใด ๆ ออกยาวเกินไป เมื่อใดก็ตามที่ฉันคิดถึงมันฉันมุ่งหน้าไปยังร้านอาหารไทย, ช็อกพนักงานโดยการพูดไทย, เพลิดเพลินไปกับการสนทนากับพวกเขาอย่างรวดเร็วและกินน้ำหนักของฉันอยู่ในอาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันทิ้งหัวใจของฉันในสถานที่หลายแห่งทั่วโลก : นิวยอร์ก , ปารีส , สตอกโฮล์ม , และฮ่องกงเพื่อชื่อไม่กี่ แต่ไม่มีที่ไหนมีชิ้นใหญ่กว่าประเทศไทย มันเป็นบ้านของพ่อเป็นเวลานาน ( และหลายวิธีก็ยังเป็น ) ไม่มีเวลาก็นานพอ และจำนวนใด ๆของเวลานานเกินไป เมื่อไหร่ก็ตามที่ฉันคิดถึงมัน ฉันมุ่งหน้าไปที่ร้านอาหารไทย ช็อกพนักงานด้วยการพูดภาษาไทย เพลิดเพลินกับการสนทนาอย่างรวดเร็วกับเขา และทานน้ำหนักของฉันในอาหาร