abstractHead lice infestation is as

abstract
Head lice infestation is associated with limited morbidity but causes a
high level of anxiety among parents of school-aged children. Since the
2002 clinical report on head lice was published by the American Academy
of Pediatrics, patterns of resistance to products available overthe-
counter and by prescription have changed, and additional mechanical
means of removing head lice have been explored. This revised
clinical report clarifies current diagnosis and treatment protocols and
provides guidance for the management of children with head lice in the
school setting. Pediatrics 2010;126:392–403
INTRODUCTION
Head lice (pediculosis capitis) have been companions of the human
species since antiquity. In the United States, head lice infestation is
common among children 3 to 12 years of age. Before the development
of modern insecticides, various botanical treatments, inorganic poisons,
and petroleum products were used to treat head lice infestation.1
Shaving heads was also quite effective. The development of dichlorodiphenyltrichloroethane
(DDT) after World War II offered a significant
advancement in treatment and continues to be used in some developing
countries.2 Because of environmental concerns regarding DDT,
other pharmaceutical agents, including lindane, pyrethrin, permethrin,
and malathion, were developed to replace DDT.3 Resistance to
each of these pediculicides has developed. Inadequate treatment can
sometimes be mistaken for drug resistance, and careful scrutiny is
needed in making that determination.
A 1997 report estimated that approximately 6 to 12 million infestations
occur each year in the United States,4 but this number was based on
sales of pediculicides and is most likely an overestimation. Anecdotal
reports from the 1990s estimated annual direct and indirect costs
totaling $367 million, including remedies and other consumer costs,
lost wages, and school system expenses. More recently, treatment
costs have been estimated at $1 billion.5 Head lice are not a health
hazard or a sign of poor hygiene and, in contrast to body lice, are not
responsible for the spread of any disease.
Historically, diagnosis of head lice infestations by parents and other
non–health care personnel and the easy availability of safe and effective
over-the-counter (OTC) pediculicides for self-treatment essentially
removed the physician from the treatment process. However, the potential
for misdiagnosis and the resulting improper use of pediculicides
raise concerns about unsafe use of these products, specifically
when no lice are present or when products are used excessively.6,7 In
addition, the emergence of resistance to available products and thedevelopment of new products, many
without proof of efficacy or safety, call
for increased physician involvement in
the diagnosis and treatment of head
lice. Optimal treatments are safe and
effective, rapidly pediculicidal, ovicidal,
easy to use, and affordable and
incorporate a resistance-prevention
strategy.8 Because lice infestation is so
benign, treatments must prove safe to
ensure that the adverse effects of therapy
are not worse than the infestation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อหัวเหารบกวนเกี่ยวข้องกับการเจ็บป่วยที่จำกัดแต่สาเหตุระดับของความวิตกกังวลในหมู่ผู้ปกครองของเด็กวัยเรียน เนื่องจากการเผยแพร่ โดยสถาบันอเมริกัน 2002 รายงานทางคลินิกเกี่ยวกับเหาของกุมารเวชศาสตร์ รูปแบบของผลิตภัณฑ์ที่ผ่านความต้านทานต่อการ -เคาน์เตอร์ และ ตามใบสั่งยามีการเปลี่ยนแปลง และเครื่องกลเพิ่มเติมวิธีกำจัดเหาได้รับการสำรวจ ปรับปรุงนี้ชี้แจงรายงานทางคลินิกโปรโตคอลปัจจุบันวินิจฉัยและการรักษา และให้คำแนะนำสำหรับการจัดการของเด็ก มีเหาในการการตั้งค่าโรงเรียน กุมาร 2010; 126:392 – 403แนะนำหัวเหา (pediculosis capitis) มีสหายของมนุษย์สายพันธุ์ตั้งแต่สมัยโบราณ ในสหรัฐอเมริกา เป็นเหารบกวนพบบ่อยในเด็กอายุ 3 ถึง 12 ปี ก่อนที่จะพัฒนาพฤกษศาสตร์รักษาต่าง ๆ อนินทรีย์สารพิษกำจัดแมลงที่ทันสมัยและผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียมถูกนำมาใช้ในการรักษาเหา infestation.1หัวโกนก็ค่อนข้างมีประสิทธิภาพ การพัฒนาของ dichlorodiphenyltrichloroethane(ดีดีที) หลังจากสงครามโลกครั้งที่สองนำเสนอสำคัญความก้าวหน้าในการรักษา และยังคงที่จะใช้ในการพัฒนาบางcountries.2 เนื่องจากความกังวลด้านสิ่งแวดล้อมเกี่ยวกับดีดีทีตัวแทนอื่น ๆ ยา รวมถึงลินเดน pyrethrin, permethrinและ ไธออ ได้ถูกพัฒนาขึ้นเพื่อแทนความต้านทานต่อ DDT.3pediculicides เหล่านี้แต่ละคนได้พัฒนา รักษาไม่เพียงพอสามารถบางครั้งจะเข้าใจผิด ความต้าน ทานยาเสพติด และระมัดระวังดำเนินการอย่างเป็นจำเป็นในการกำหนดว่าปี 1997 รายงานประเมินว่าประมาณ 6 ถึง 12 ล้านระบาดเกิดขึ้นในแต่ละปีในสหรัฐอเมริกา 4 แต่ตามหมายเลขนี้ขายของ pediculicides และจะมี overestimation ประวัติรายงานประจำปีโดยตรง และทางอ้อมต้นทุนประเมินจากปี 1990จำนวน 367 ล้านดอลลาร์ รวมทั้งเยียวยาและต้นทุนอื่น ๆ ของผู้บริโภคค่าจ้างที่หายไป และค่าใช้จ่ายระบบโรงเรียน เมื่อเร็ว ๆ นี้ การรักษาต้นทุนมีการประมาณที่ $1 billion.5 หัวเหาไม่สุขภาพอันตรายหรือเครื่องหมาย ของสำลี และ ตรงข้าม กับร่างกาย เหา ไม่รับผิดชอบสำหรับการแพร่กระจายของโรคประวัติ วินิจฉัยโรคเหาระบาดโดยผู้ปกครองและอื่น ๆบุคลากร – สุขภาพและความพร้อมใช้งานง่ายปลอดภัยและมีประสิทธิภาพมากกว่าที่เคาน์เตอร์ (OTC) pediculicides สำหรับ self-treatment เป็นหลักเอาแพทย์จากกระบวนการบำบัด อย่างไรก็ตาม ศักยภาพสำหรับการวินิจฉัยและผลไม่เหมาะสมใช้ pediculicidesกังวลเกี่ยวกับการใช้ผลิตภัณฑ์เหล่านี้ ที่ไม่ปลอดภัยโดยเฉพาะเมื่อเหาไม่มี ปัจจุบัน หรือเมื่อผลิตภัณฑ์มี excessively.6,7 ใช้ในนอกจากนี้ การเกิดขึ้นของความต้านทานต่อผลิตภัณฑ์บริการและ thedevelopment ผลิตภัณฑ์ใหม่ หลายไม่ได้ประสิทธิภาพและความปลอดภัย เรียกสำหรับแพทย์ที่เพิ่มขึ้นมีส่วนร่วมในการวินิจฉัยและรักษาของหัวเหา การรักษาที่เหมาะสมมีความปลอดภัย และมีประสิทธิภาพ รวดเร็ว pediculicidal, ovicidalใช้งานง่าย และราคาไม่แพง และรวมความต้านทาน-ป้องกันstrategy.8 เนื่องจากเหารบกวนนั้นอ่อนโยน การรักษาต้องพิสูจน์ความปลอดภัยในการให้แน่ใจว่าผลกระทบของการรักษาไม่ได้เลวร้ายยิ่งกว่าการรบกวน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นามธรรม
เหารบกวนมีความเกี่ยวข้องกับการเจ็บป่วย จำกัด แต่ทำให้เกิด
ความวิตกกังวลสูงในหมู่ผู้ปกครองของเด็กวัยเรียน นับตั้งแต่การ
รายงานทางคลินิก 2002 บนเหาถูกตีพิมพ์โดยสถาบันการศึกษาอเมริกัน
กุมารเวชศาสตร์รูปแบบของความต้านทานต่อผลิตภัณฑ์ที่สามารถใช้ได้ overthe-
เคาน์เตอร์และตามใบสั่งยาที่มีการเปลี่ยนแปลงและเครื่องจักรกลเพิ่มเติม
วิธีการลบเหาได้รับการสำรวจ นี้ปรับปรุง
รายงานทางคลินิกชี้แจงวินิจฉัยและการรักษาโปรโตคอลในปัจจุบันและ
ให้คำแนะนำสำหรับการจัดการของเด็กที่มีเหาในที่
ตั้งโรงเรียน กุมารเวชศาสตร์ 2010; 126: 392-403
บทนำ
เหา (Pediculosis capitis) ได้รับสหายของมนุษย์
สายพันธุ์มาตั้งแต่สมัยโบราณ ในประเทศสหรัฐอเมริกา, เหารบกวนเป็น
เรื่องธรรมดาในหมู่เด็ก 3-12 ปี ก่อนที่จะพัฒนา
ยาฆ่าแมลงที่ทันสมัย, การรักษาพฤกษศาสตร์ต่างๆสารพิษอนินทรี
และผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียมถูกนำมาใช้ในการรักษาเหา infestation.1
หัวโกนก็ยังค่อนข้างมีประสิทธิภาพ การพัฒนาของดีดีที
(DDT) หลังจากสงครามโลกครั้งที่สองที่นำเสนออย่างมีนัยสำคัญ
ความก้าวหน้าในการรักษาและยังคงถูกนำมาใช้ในบางพัฒนา
countries.2 เนื่องจากความกังวลเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมดีดีที
ตัวแทนยาอื่น ๆ รวมทั้งลินเดน Pyrethrin, Permethrin,
และ malathion เป็น การพัฒนาเพื่อแทนที่ DDT.3 ต้านทาน
แต่ละ pediculicides เหล่านี้ได้มีการพัฒนา การรักษาไม่เพียงพอสามารถ
บางครั้งอาจจะเข้าใจผิดสำหรับความต้านทานยาเสพติดและการตรวจสอบข้อเท็จจริงระมัดระวังเป็น
สิ่งจำเป็นในการทำให้ความมุ่งมั่นที่.
1997 รายงานคาดว่าประมาณ 6-12000000 การระบาด
เกิดขึ้นในแต่ละปีในประเทศสหรัฐอเมริกา, 4 แต่จำนวนนี้ก็ขึ้นอยู่กับ
การขายของ pediculicides และ เป็นส่วนใหญ่น่าจะเป็นเช็คสเปียร์ ประวัติ
รายงานจากปี 1990 ประมาณค่าใช้จ่ายโดยตรงและโดยอ้อมประจำปี
รวมเป็นเงินทั้งสิ้น 367 ล้าน $ รวมทั้งการเยียวยาและค่าใช้จ่ายของผู้บริโภคอื่น ๆ
เสียค่าจ้างและค่าใช้จ่ายในระบบโรงเรียน เมื่อเร็ว ๆ นี้การรักษา
ค่าใช้จ่ายที่ได้รับการประเมินที่ $ 1 billion.5 เหาไม่ได้สุขภาพที่
เป็นอันตรายหรือสัญญาณของสุขอนามัยที่ดีและในทางตรงกันข้ามกับเหาร่างกายจะไม่
รับผิดชอบในการแพร่กระจายของโรคใด ๆ .
ในอดีตการวินิจฉัยของเหา การระบาดโดยผู้ปกครองและอื่น ๆ
บุคลากรที่ไม่ใช่ด้านสุขภาพและความพร้อมใช้งานได้ง่ายและปลอดภัยและมีประสิทธิภาพ
มากกว่าที่เคาน์เตอร์ (OTC) pediculicides สำหรับตนเองการรักษาหลัก
เอาออกแพทย์จากกระบวนการรักษา แต่ที่มีศักยภาพ
สำหรับการวินิจฉัยและส่งผลให้การใช้งานที่ไม่เหมาะสมของ pediculicides
เพิ่มความกังวลเกี่ยวกับการใช้ที่ไม่ปลอดภัยของผลิตภัณฑ์เหล่านี้โดยเฉพาะ
เมื่อไม่มีเหาที่มีอยู่หรือเมื่อมีการใช้ผลิตภัณฑ์ excessively.6,7 ใน
นอกจากนี้การเกิดขึ้นของความต้านทานให้กับสินค้าที่มีอยู่และ thedevelopment ผลิตภัณฑ์ใหม่หลาย
หากไม่มีหลักฐานการรับรู้ความสามารถหรือความปลอดภัยโทร
สำหรับการมีส่วนร่วมของแพทย์ที่เพิ่มขึ้นใน
การวินิจฉัยและการรักษาของหัว
เหา การรักษาที่ดีที่สุดมีความปลอดภัยและ
มีประสิทธิภาพอย่างรวดเร็ว pediculicidal, ovicidal,
ใช้งานง่ายและราคาไม่แพงและ
รวมความต้านทานป้องกัน
strategy.8 เพราะเหารบกวนจึงเป็น
พิษเป็นภัย, การรักษาความปลอดภัยจะต้องพิสูจน์เพื่อ
ให้มั่นใจว่าผลกระทบของการรักษา
ไม่ได้เลวร้ายยิ่งกว่า รบกวน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทคัดย่อเหามาเกี่ยวข้องกับการเจ็บป่วย แต่สาเหตุจำกัดระดับความวิตกกังวลของพ่อแม่ของเด็กวัยเรียน . ตั้งแต่2545 ทางคลินิกรายงานเหาถูกตีพิมพ์โดยสมาคมอเมริกันกุมารเวชศาสตร์ , รูปแบบของความต้านทานต่อผลิตภัณฑ์ที่ใช้ได้ทั้ง -เคาน์เตอร์และใบสั่งยาที่มีการเปลี่ยนแปลง และเพิ่มเติม กลวิธีการกำจัดเหาได้สำรวจ นี้แก้ไขรายงานทางคลินิกการวินิจฉัยและการรักษาในปัจจุบันและอธิบายโปรโตคอลแนวทางสำหรับการจัดการของเด็กมีเหา ในการตั้งโรงเรียน 2010 – 403 126:392 ; ;แนะนำเหา ( pediculosis capitis ) มีเพื่อนของมนุษย์ชนิดตั้งแต่สมัยโบราณ . ในสหรัฐอเมริกา , เหาระบาด คือทั่วไปในหมู่เด็ก 3 12 ปีของอายุ ก่อนการพัฒนายาฆ่าแมลงที่ทันสมัยต่าง ๆและการรักษา , อนินทรีย์ , สารพิษและผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียมที่ใช้รักษาเหาระบาด 1โกนหัวก็ค่อนข้างได้ผล การพัฒนา dichlorodiphenyltrichloroethane( ดีดีที ) หลังจากสงครามโลกครั้งที่สองเสนออย่างมีนัยสำคัญความก้าวหน้าในการรักษาและยังคงถูกใช้ในการพัฒนาประเทศ เพราะความกังวลด้านสิ่งแวดล้อมเกี่ยวกับดีดีทีตัวแทน , ยาอื่น ๆรวมทั้งลินเดน Pyrethrin , เพอร์เมทริน ,และ ทดสอบได้ถูกพัฒนาขึ้นเพื่อแทนที่ ดีดีที 3 ความต้านทานแต่ละ pediculicides เหล่านี้ได้พัฒนา การรักษาจะไม่เพียงพอบางครั้งอาจจะเข้าใจผิดว่า การดื้อยา และระมัดระวังการตรวจสอบคือที่จำเป็นในการกำหนดที่1997 รายงานคาดว่าประมาณ 6 ถึง 12 ล้าน infestationsเกิดในแต่ละปีในสหรัฐอเมริกา แต่เลขนี้บนพื้นฐานขาย pediculicides และส่วนใหญ่ประเมินมากเกินไป . เล็ก ๆรายงานจาก 1990 ประมาณการต้นทุนทางตรงและทางอ้อม ประจำปีรวม $ 367 ล้านบาท รวมทั้งการรักษาและค่าใช้จ่ายผู้บริโภคอื่น ๆสูญเสียรายได้ และค่าใช้จ่ายของระบบโรงเรียน เมื่อเร็ว ๆ นี้ รักษาค่าใช้จ่ายได้ประมาณ $ 1 พันล้าน 5 เหาไม่สุขภาพอันตรายหรือสัญลักษณ์ของสุขอนามัยที่ดี และในทางตรงกันข้ามเหาร่างกายไม่ได้รับผิดชอบในการแพร่กระจายของโรคใด ๆในอดีต การวินิจฉัยของเหา Dr โดยผู้ปกครองและอื่น ๆไม่ใช่ - ดูแลสุขภาพบุคลากรและความพร้อมใช้งานง่าย ปลอดภัย และมีประสิทธิภาพเคาน์เตอร์ ( OTC ) pediculicides รักษาตนเอง เป็นหลักเอาหมอจากกระบวนการรักษา อย่างไรก็ตาม ศักยภาพสำหรับการวินิจฉัยผิดและผลของการใช้ pediculicides ไม่เหมาะสมเพิ่มความกังวลเกี่ยวกับความไม่ปลอดภัยของการใช้ผลิตภัณฑ์เหล่านี้ โดยเฉพาะเมื่อไม่เหาเป็นปัจจุบันหรือเมื่อผลิตภัณฑ์ถูกใช้มากเกินไป . 6 , 7 ในนอกจากนี้การเกิดขึ้นของความต้านทานต่อผลิตภัณฑ์และการพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่ , มากมายโดยไม่มีหลักฐานของประสิทธิภาพหรือความปลอดภัย โทรแพทย์ที่เกี่ยวข้องในเพื่อเพิ่มการวินิจฉัยและการรักษาของหัวเหา การรักษาที่เหมาะสม ปลอดภัย และที่มีประสิทธิภาพรวดเร็ว pediculicidal ovicidal , ,ใช้งานง่ายและราคาไม่แพงและรวมต้านทาน ป้องกันกลยุทธ์ เพราะเหาระบาดเป็นดังนั้นเนื้องอก การรักษาต้องพิสูจน์ปลอดภัยให้แน่ใจว่าผลข้างเคียงของการบำบัดไม่แย่ไปกว่าการระบาด