Psychosocial ImpactPsychosocial imp

Psychosocial Impact
Psychosocial impact from SARS was mainly caused by limited medical
knowledge of SARS when it began its insidious spread in Singapore. Such
uncertainty of contracting a highly contagious disease actually deteriorated the fear
of security breaches, and the panic of overexposure (Tan, 2006). Responding to the
uncertainty of disease transmission, the Singapore government instituted many
draconian public policies, such as social distancing, quarantine and isolation, as risk
mitigating measures. All of these control measures created an instinctive withdrawal
from society for the general population. This brought about a behavior which
resulted in the public avoiding crowds and public places with human interaction. On 24 March 2003, the MOH invoked the Infectious Disease Act (IDA) to isolate all
those who had been exposed to SARS patients. After IDA was invoked, on 25
March 2003, schools and non-essential public places were closed. Public events
were cancelled to prevent close contact in crowds. Singaporeans with contact history
were asked to stay home for a period of time to prevent transmission. Harsh
penalties, such as hefty fines of more than USD4,000 or imprisonment, were
imposed on those who defied quarantine orders. In a drastic move reminiscent of a
police state, closed-circuit cameras were installed in the houses of those ordered to
stay home to monitor their compliance with the quarantine order (ABC News Online,
2003). At the height of SARS, 12,194 suspected cases were ordered to stay home, all
of whom were monitored either by cameras or in less severe cases, by telephone calls.
Quarantine, regardless of its effectiveness, received strong criticism from the general
public during the outbreak of SARS due to the invasive nature of that measure
(Duncanson, 2003). Impact of social distancing remains unclear, but WHO has
recommended such control measures depending on the severity of the epidemic, risk
groups affected and epidemiology of transmission (WHO, 2005). Singapore’s MOH
advocated the practice of social distancing during the outbreak of SARS. The sole
intention of social distancing was to limit physical interactions and close contact in
public areas to slow the rate of disease transmission. Additionally, social distancing
measures in particular have a psychological impact. The practice of social distancing
led to a social setback in businesses that suffered economic losses as a result
(Duncanson, 2003). The psychological impact of SARS is longer lasting. The most
immediate and tragic impact was the loss of loved ones.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลกระทบ psychosocialPsychosocial ผลกระทบจากโรคนี้ส่วนใหญ่ที่เกิดจากแพทย์จำกัดความรู้เกี่ยวกับโรคนี้เมื่อมันเริ่มแพร่กระจายของ insidious ในสิงคโปร์ ดังกล่าวความไม่แน่นอนของสัญญาโรคติดต่ออย่างรูปความน่ากลัวจริงละเมิดความปลอดภัย และตกใจของ overexposure (ตาล 2006) ตอบสนองต่อการความไม่แน่นอนของโรคส่ง สิงคโปร์รัฐบาลโลกมากนโยบายสาธารณะผล distancing สังคม การตรวจสอบ และ แยก เป็นความเสี่ยงบรรเทามาตรการ มาตรการควบคุมเหล่านี้ทั้งหมดสร้างการถอนภาวะบอบบางจากสังคมในประชากรทั่วไป นี้มาเกี่ยวกับลักษณะการทำงานซึ่งส่งผลให้ผู้คนหลีกเลี่ยงที่สาธารณะและสถานสาธารณะกับมนุษย์โต้ตอบ วันที่ 24 2546 มีนาคม MOH ที่เรียกการติดเชื้อโรคพระราชบัญญัติ (IDA) เพื่อแยกทั้งหมดผู้ที่มีการสัมผัสกับผู้ป่วยโรคนี้ หลังจาก IDA ถูกเรียก ใน 252003 มีนาคม โรงเรียนและสถานสาธารณะไม่จำเป็นถูกปิด กิจกรรมสาธารณะถูกยกเลิกให้ชิดในฝูงชน ยังสิงคโปร์ มีประวัติการติดต่อก็ขอให้อยู่บ้านเป็นระยะเวลาเพื่อป้องกันไม่ให้ส่ง รุนแรงโทษ เช่นปรับหนักกว่า USD4, 000 หรือคุก ถูกเก็บผู้ที่คณะทำงานสอบ ในการย้ายที่รุนแรงของการตำรวจรัฐ กล้องวงจรปิดติดตั้งในบ้านของผู้สั่งการพักบ้านการตรวจสอบการปฏิบัติตามใบสั่งตรวจสอบสินค้า (ABC ข่าวออนไลน์2003) ที่ความสูงของ SARS, 12,194 สงสัยกรณีถูกสั่งให้อยู่บ้าน ทั้งหมดของผู้ถูกตรวจสอบ ด้วยกล้อง หรือ ใน กรณีที่ไม่รุนแรง โทรศัพท์เฉพาะ โดยไม่คำนึงถึงประสิทธิผล ได้รับการวิจารณ์จากทั่วไปสาธารณะระหว่างการระบาดของโรคนี้เนื่องจากรุกรานของวัดนั้น(Duncanson, 2003) ผลกระทบของสังคม distancing ยังคงชัดเจน แต่ที่มีแนะนำมาตรการควบคุมดังกล่าวขึ้นอยู่กับความรุนแรงของความเสี่ยงเรื้อรังกลุ่มที่ได้รับผลกระทบและประชาชนส่งผู้ 2005) ของสิงคโปร์ MOHadvocated การปฏิบัติของสังคม distancing ระหว่างระบาดของโรคนี้ ครอบครัวความตั้งใจของ distancing สังคมถูกจำกัดการโต้ตอบทางกายภาพ และปิดผู้ติดต่อในพื้นที่สาธารณะจะชะลออัตราการส่งผ่านโรค นอกจากนี้ distancing สังคมมาตรการมีผลกระทบต่อจิตใจโดยเฉพาะ การปฏิบัติของสังคม distancingนำไปพิจารณาสังคมธุรกิจที่สูญเสียทางเศรษฐกิจเป็นผล(Duncanson, 2003) ผลกระทบทางจิตวิทยาของ SARS ได้ยาวนาน มากสุดผลกระทบทันที และน่าเศร้าสูญเสียคนรัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลกระทบทางจิตสังคมผลกระทบทางจิตสังคมจากโรคซาร์สได้ส่วนใหญ่เกิดจากการแพทย์ จำกัด ความรู้เกี่ยวกับโรคซาร์สเมื่อมันเริ่มแพร่กระจายร้ายกาจในสิงคโปร์ เช่นความไม่แน่นอนของการทำสัญญาโรคติดต่อสูงจริงเสื่อมโทรมกลัวการละเมิดการรักษาความปลอดภัยและความหวาดกลัวของการตาก(ที่ตาล 2006) การตอบสนองต่อความไม่แน่นอนของการส่งผ่านโรครัฐบาลสิงคโปร์ก่อตั้งหลายนโยบายสาธารณะเข้มงวดเช่นไกลสังคมกักกันและการแยกความเสี่ยงมาตรการบรรเทา ทุกมาตรการในการควบคุมเหล่านี้สร้างถอนสัญชาตญาณจากสังคมสำหรับประชาชนทั่วไป นี้มาเกี่ยวกับพฤติกรรมที่ส่งผลให้ประชาชนหลีกเลี่ยงฝูงชนและสถานที่สาธารณะที่มีการปฏิสัมพันธ์ของมนุษย์ ที่ 24 มีนาคม 2003 กระทรวงสาธารณสุขเรียกพระราชบัญญัติโรคติดเชื้อ (IDA) จะแยกทุกผู้ที่ได้รับการสัมผัสกับผู้ป่วยโรคซาร์ส หลังจาก IDA ถูกเรียกเมื่อวันที่ 25 เดือน 2003 มีนาคมโรงเรียนและสถานที่สาธารณะที่ไม่จำเป็นถูกปิด เหตุการณ์ที่ประชาชนถูกยกเลิกเพื่อป้องกันการสัมผัสใกล้ชิดในฝูงชน สิงคโปร์มีประวัติติดต่อได้ขอให้อยู่ที่บ้านเป็นระยะเวลาเพื่อป้องกันไม่ให้ส่ง รุนแรงลงโทษเช่นค่าปรับหนักกว่า USD4,000 หรือจำคุกถูกกำหนดไว้ว่าผู้ที่ขัดขืนคำสั่งกักกัน ในการย้ายที่รุนแรงชวนให้นึกถึงตำรวจแห่งชาติ, กล้องวงจรปิดถูกติดตั้งในบ้านของผู้ที่ได้รับคำสั่งให้ไปอยู่ที่บ้านเพื่อตรวจสอบการปฏิบัติตามคำสั่งกักกัน(ABC News Online, 2003) ที่ระดับความสูงของโรคซาร์สที่ 12,194 กรณีที่สงสัยว่าได้รับคำสั่งให้อยู่ที่บ้านทุกคนก็มีการตรวจสอบอย่างใดอย่างหนึ่งโดยกล้องหรือในกรณีที่รุนแรงน้อยกว่าโดยสายโทรศัพท์. กักกันโดยไม่คำนึงถึงประสิทธิภาพของมันได้รับการวิจารณ์ที่แข็งแกร่งจากทั่วไปประชาชนในช่วงการระบาดของโรคของโรคซาร์สเนื่องจากลักษณะการบุกรุกของการวัดที่(Duncanson, 2003) ผลกระทบของการปลีกตัวสังคมยังไม่ชัดเจน แต่องค์การอนามัยโลกได้แนะนำมาตรการควบคุมดังกล่าวขึ้นอยู่กับความรุนแรงของการแพร่ระบาดความเสี่ยงกลุ่มระบาดวิทยาและผลกระทบของการส่ง(WHO, 2005) กระทรวงสาธารณสุขของสิงคโปร์สนับสนุนการปฏิบัติของสังคมไกลในช่วงการระบาดของโรคซาร์ส แต่เพียงผู้เดียวความตั้งใจที่จะปลีกตัวทางสังคมคือการ จำกัด การปฏิสัมพันธ์ทางกายภาพและการสัมผัสใกล้ชิดในพื้นที่ส่วนกลางที่จะชะลอตัวของการส่งผ่านอัตราการเกิดโรค นอกจากนี้ปลีกตัวสังคมมาตรการโดยเฉพาะอย่างยิ่งมีผลกระทบทางด้านจิตใจ การปฏิบัติของการปลีกตัวสังคมนำไปสู่ความล้มเหลวทางสังคมในธุรกิจที่ได้รับความเดือดร้อนสูญเสียทางเศรษฐกิจเป็นผล(Duncanson, 2003) ผลกระทบทางจิตวิทยาของโรคซาร์สเป็นเวลานานอีกต่อไป ส่วนใหญ่ที่ส่งผลกระทบและที่น่าเศร้าก็คือการสูญเสียคนที่รัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลกระทบด้านจิตสังคม จิต
ผลกระทบจากโรคซาร์ส ส่วนใหญ่เกิดจากความรู้ทางการแพทย์
จำกัดของโรคซาร์ส เมื่อมันเริ่มแพร่กระจายของมันร้ายกาจในสิงคโปร์ ความไม่แน่นอนดังกล่าว
ของสัญญาโรคแพร่กระจายเร็วมากจริง ๆ เกิดความกลัว
ของการละเมิดความปลอดภัย และความตื่นตระหนกของการสัมผัส ( Tan , 2006 ) การตอบสนองต่อความไม่แน่นอนของการส่งผ่านโรค
,รัฐบาลสิงคโปร์ instituted นโยบายเข้มงวดมาก
เช่นตีตัวออกห่างสังคมกักกันและแยกเป็นเสี่ยง
มาตรการบรรเทา . ทั้งหมดนี้ควบคุมมาตรการสร้างสัญชาตญาณถอน
จากสังคมสำหรับประชากรทั่วไป นี้นำเกี่ยวกับพฤติกรรมที่ส่งผลให้ประชาชนหลีกเลี่ยงฝูงชน
และสถานที่สาธารณะที่มีการปฏิสัมพันธ์ของมนุษย์ เมื่อวันที่ 24 มีนาคม 2546MOH เรียกพระราชบัญญัติโรคติดต่อ ( IDA ) เพื่อแยกทั้งหมด
ผู้ที่ได้สัมผัสกับผู้ป่วยโรคซาร์ หลังจากไอดาเรียกวันที่ 25
มีนาคม 2003 , โรงเรียนและไม่ใช่สิ่งจำเป็น สถานที่สาธารณะถูกปิด กิจกรรมสาธารณะ
ถูกยกเลิก เพื่อป้องกันการสัมผัสใกล้ชิดในฝูงชน สิงคโปร์กับ
ติดต่อประวัติศาสตร์ถูกขอให้อยู่บ้านเป็นระยะเวลาหนึ่ง เพื่อป้องกันการส่ง บทลงโทษที่รุนแรง
,