We are gearing up for the new semes

We are gearing up for the new semester at the Thai university where I teach English. One course I’ll be helping out with is on English pronunciation. In the unit on sentence stress, the course textbook introduces the idea of stress-timed vs. syllable-timed languages: in the former type, sentence rhythm is determined by units each based around one stressed syllable, while in the latter, each syllable receives an equal beat in ‘machine-gun’ fashion. In stress-timed languages, vowels in unstressed syllables are often reduced (as with the schwa in ‘the’, English being stress-timed.) Presumably vowel reduction happens less if at all in syllable-timed languages. The contrast in sentence rhythm is illustrated by two pictures: a row of people of different heights walking in groups of two or three for stress-timed, and a row of soldiers of equal height marching in formation for syllable-timed.

The book presents English as a stress-timed language, and students learn to differentiate content words (which receive stress) from function words (which are generally unstressed.) It mentions in passing that Thai, by contrast, has syllable-timed rhythm. Is this correct?

The Wikipedia entry on ‘isochrony’ lists Thai with the stress-timed languages. It cites a study by Dauer (1983). However, the findings of this study (I don’t have access to the full text) seem to be that there is no empirical phonetic basis for grouping languages according to syllable/stress/mora-based rhythm in this way.

Two 2008 entries on the blog ‘Language Log’ by Mark Liberman also question the reality of stress vs syllable rhythm. Liberman measures the speech rhythms of a Spanish/English bilingual and finds that while his Spanish speech is more rhythmically regular than his English speech, this is due mainly to Spanish having fewer consonant clusters and thus more uniformity in duration of articulating each syllable. In Liberman’s view there are other motivations for a more uniform rhythm, it’s not a general feature for any given language.

Consulting the bibliography of Thai linguistics in the Routledge Tai-Kadai volume doesn’t turn up anything that directly addresses the question of whether Thai is stress- or syllable-timed.

I’m an English native speaker who speaks both Thai and Mandarin pretty well. Mandarin is supposed syllable-timed. If we look at the rhythm at the level of individual sentences, it’s not hard to find an example that contradicts the general characterization. The sentence ‘His car broke down’ can translate as follows into each language:

Mandarin: 他的車子壞了. Tāde chēzi huài le.

The rhythm here seems to be trochaic (stressed-unstressed).

Thai: รถยนต์ของเขาเสีย Rót yōn khŏng kháo sĭa.

Each syllable receives more or less equal stress. (I’m using ĭ and ŏ to represent rising tones here.)

So in this small example, Mandarin seems stress-timed, Thai syllable-timed, not the other way around.

I have two questions here.

Is there a scholarly consensus about the status of Thai – is it stress-timed, syllable-timed, or something else? What should we tell our students, who are native speakers of Thai, in this regard?

Could I try to measure this myself using Praat or some other easily accessible tool? How would I go about doing this? (I am not a linguist, and although I’ve downloaded Praat, I have never used it for anything serious.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราจะขยายขึ้นในภาคการศึกษาใหม่ในมหาวิทยาลัยไทยซึ่งได้สอนภาษาอังกฤษ หลักสูตรหนึ่งที่ผมจะได้ช่วยออกจะออกเสียงภาษาอังกฤษ ในหน่วยในประโยคที่มีความเครียด ตำราเรียนหลักสูตรแนะนำแนวคิดของความเครียดเวลาเทียบกับเวลาพยางค์ภาษา: ในอดีตชนิด ประโยคจังหวะจะถูกกำหนด โดยหน่วยละตามประมาณหนึ่งพยางค์เครียด ในขณะที่หลัง แต่ละพยางค์ได้รับการชนะเท่าใน 'machine-gun' ในเวลาเครียด สระในพยางค์ unstressed จะมักจะลดลง (เท่ากับ schwa ใน '', อังกฤษกำลังเครียดเวลา) ทับสระลดเกิดขึ้นน้อยถ้าเลยเวลาพยางค์ภาษา ความแตกต่างของจังหวะในประโยคจะแสดง โดยรูปภาพที่สอง: แถวของคนอื่นสูงเดินในกลุ่มที่สองหรือสามสำหรับความเครียด เวลา และแถวของทหารสวนสนามสูงเท่าในผู้แต่งสำหรับพยางค์เวลา

หนังสือ และนำเสนอภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่ความเครียดเวลา นักเรียนเรียนรู้เพื่อแยกความแตกต่างคำเนื้อหา (ซึ่งได้รับความเครียด) จากคำฟังก์ชัน (ที่เป็น unstressed โดยทั่วไป) กล่าวในการส่งที่ไทย โดยคมชัด จังหวะเวลาของพยางค์ได้ ถูกต้องหรือไม่?

วิกิพีเดียภาษารายการใน 'isochrony' รายการไทยภาษาเวลาความเครียด สแตนดาร์ดชาร์เตอร์ดศึกษา โดย Dauer (1983) อย่างไรก็ตาม ที่พบของการศึกษานี้ (ไม่ถึงเต็ม) ดูเหมือน ว่า มีฐานเสียงไม่รวมสำหรับการจัดกลุ่มภาษาตามจังหวะพยางค์/ความเครียด/มาตามวิธีนี้

2008 สองรายการบนบล็อก 'ล็อกภาษา' โดย Liberman หมายยังถามความจริงความเครียดกับเสียงจังหวะ แบบพูดสองภาษาสเปนและอังกฤษและการค้นหาที่ในขณะที่เขาพูดภาษาสเปนเป็นปกติหดยิ่งกว่าคำพูดของเขาภาษาอังกฤษ วัด Liberman สเปนมีคลัสเตอร์พยัญชนะน้อยกว่าและความรื่นรมย์มากขึ้นดังนั้นในช่วงเวลาของแต่ละพยางค์ articulating ครบส่วนใหญ่อยู่ ในมุมมองของ Liberman มีโต่งอื่น ๆ สำหรับจังหวะสม่ำเสมอมากขึ้น มันไม่ใช่คุณลักษณะทั่วไปสำหรับภาษาใดก็

ปรึกษาบรรณานุกรมของภาษาศาสตร์ไทยปริมาณ Routledge ไท-กะไดไม่เปิดอะไรที่อยู่ตรงคำถามที่ว่าไทยเป็นเวลาเครียด หรือพยางค์

ผมเป็นเจ้าของเป็นภาษาอังกฤษที่พูดไทยและแมนดารินสวยดี ควรรินเวลาพยางค์ ถ้าเราดูที่จังหวะของแต่ละประโยค ไม่ยากที่จะหาตัวอย่างที่จำแนกทั่วไปสำหรับทุก ประโยค 'รถสัญญา' สามารถแปลดังนี้เป็นแต่ละภาษา:

โรงแรมแมนดาริน: 他的車子壞了 Tāde chēzi huài เลอ

จังหวะนี่น่าจะ trochaic (เน้น-unstressed)

ไทย: รถยนต์ของเขาเสีย Rót yōn khŏng kháo sĭa.

แต่ละพยางค์ได้รับความเครียดมากน้อยเท่านั้น (ผมใช้ĭและŏถึงไรซิ่งโทนนี่)

ดังนั้นในตัวอย่างนี้ขนาดเล็ก แมนดารินดูเหมือนว่าความเครียดเวลา เวลาเสียงไทย ไม่วิธีอื่น ๆ

แล้วสองคำถามที่นี่

มีฉันทามติ scholarly เกี่ยวกับสถานะของไทย – ความเครียดเวลา เวลาพยางค์ หรือสิ่งอื่น ควรเราบอกอะไรเราเรียน ภาษาไทย ในการนี้ได้อย่างไร

ได้พยายามวัดนี้เองโดยใช้ Praat หรือบางอื่น ๆ เครื่องมือเดินทาง ว่าจะไปเกี่ยวกับการทำเช่นนี้ (ผมไม่เป็นนักภาษาศาสตร์ และแม้ว่าได้ดาวน์โหลด Praat ฉันมีไม่เคยใช้มันเพื่ออะไรร้ายแรง)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราใส่เกียร์ขึ้นสำหรับภาคการศึกษาใหม่ที่ไทย มหาวิทยาลัยที่ผมสอนภาษาอังกฤษ แน่นอนผมจะช่วยออกในการออกเสียงภาษาอังกฤษ ในหน่วยในประโยคความเครียด หนังสือเรียนหลักสูตรเสนอความคิดของความเครียดพยางค์หมดเวลาหมดเวลากับภาษาในลักษณะเดิม จังหวะ ประโยคที่ถูกกำหนดโดยแต่ละหน่วยตามรอบหนึ่งเน้นพยางค์ ในขณะที่อย่างหลังพยางค์แต่ละได้รับเท่ากับชนะ ' ปืน ' เครื่องแฟชั่น ความเครียด , ภาษา , เสียงสระเปลี่ยนแปลงทางเสียงในพยางค์มักจะลดลง ( ตามด้วยเสียงสระที่ไม่เน้นเสียงในภาษาอังกฤษ ' ' ในภาษาอังกฤษมีความเครียดหมด ) ลดเสียงสระ สันนิษฐานว่าเกิดขึ้นน้อยถ้าอยู่ในพยางค์ ชื่อภาษา ความคมชัดในจังหวะนี้แสดงโดยสองภาพ :แถวของผู้คนที่เดินอยู่ในกลุ่มของความสูงที่แตกต่างกันสองหรือสามสำหรับความเครียดหมด และแถวของทหารความสูงเท่ากันสวนสนามในการพัฒนาสำหรับพยางค์หมด

หนังสือนำเสนอภาษาอังกฤษเป็นความเครียดเวลาภาษาและนักเรียนเรียนรู้ที่จะแยกแยะคำเนื้อหา ( ซึ่งได้รับความเครียดจากหน้าที่คำ ( ซึ่งโดยทั่วไป เปลี่ยนแปลงทางเสียง . ) กล่าวถึง ผ่านไทย ในทางกลับกันมีพยางค์ที่กำหนดจังหวะ นี้ถูกต้องหรือไม่

' ' Wikipedia isochrony รายการไทยกับความเครียด , ภาษา มันอ้างการศึกษาตามระยะเวลา ( 1983 ) อย่างไรก็ตาม ผลการศึกษานี้ ( ผมไม่ได้มีการเข้าถึงข้อความเต็ม ) ดูเหมือนจะไม่มีผลการจัดกลุ่มตามพื้นฐานภาษาออกเสียงพยางค์ / ความเครียด / โมราตามจังหวะแบบนี้

2 2008 รายการในบล็อกของภาษาเข้าสู่ระบบโดยมาร์กลีเบอร์แมนยังมีคำถามความเป็นจริงของความเครียดและพยางค์จังหวะ ลีเบอร์แมนวัดจังหวะของการพูดภาษาอังกฤษ ภาษาสเปน ภาษา และพบว่า ในขณะที่การพูดภาษาสเปนของเขาเป็นจังหวะปกติกว่าการพูดภาษาอังกฤษของเขาสาเหตุเนื่องจากสเปนมีควบกล้ำน้อยลงและสามัคคีจึงมากขึ้นในช่วงเวลาของการออกเสียงพยางค์แต่ละ ในมุมมองของลีเบอร์แมนมีแรงจูงใจอื่น ๆเป็นจังหวะสม่ำเสมอมากขึ้น ไม่ใช่คุณลักษณะทั่วไปใด ๆภาษา

ปรึกษาบรรณานุกรมภาษาไทยภาษาศาสตร์ในเราท์เลดจ์ ไทกะไดเล่มเปิดไม่ขึ้นอะไรที่ตรงที่อยู่คำถามว่าไทยมีความเครียดหรือพยางค์หมด

ผมเป็นเจ้าของภาษาอังกฤษที่พูดได้ทั้งภาษาไทยและภาษาจีนได้ดี ภาษาจีนกลางเป็นพยางค์ หมดเวลา ถ้าเรามองในจังหวะที่ระดับประโยคแต่ละมันไม่ยากที่จะหาตัวอย่างที่ตรงข้ามกับลักษณะทั่วไป ประโยค ' รถของเขาเสีย ' แปลได้ดังนี้ในแต่ละภาษา :

จีน : 他的車子壞了 . อุบาสก de Ch ēจื่อหู T ล่าสุดผมเลอ

จังหวะที่นี่น่าจะเป็นทโระเค ( เน้นเปลี่ยนแปลงทางเสียง )

ไทย : รถยนต์ของเขาเสีย R ó T Y โฮ N KH korea . kgm KH . kgm ĭ O S .

พยางค์แต่ละคนจะได้รับมากกว่าหรือเท่ากับความเครียดน้อยลง( ผมใช้ĭ และŏเป็นตัวแทนเสียงจัตวา ที่นี่

ดังนั้นในตัวอย่างนี้เล็ก แมนดาริน ดูเหมือนความเครียดหมด พยางค์ไทยหมด ไม่วิธีอื่น ๆ .

ฉันมี 2 คำถามนะ

มีฉันทามติทางวิชาการเกี่ยวกับสถานะของไทย – มันเครียดหมด พยางค์ หมดเวลา หรืออย่างอื่น ? สิ่งที่เราควรจะบอกคนของเราที่เป็นภาษาไทย ในการนี้ ?

ผมลองวัดด้วยตัวเองโดยใช้พราทหรือบางอื่น ๆสามารถเข้าถึงเครื่องมือ ? แล้วผมจะไปทำอะไร ? ( ผมไม่ใช่นักภาษาศาสตร์ และแม้ว่าฉันได้ดาวน์โหลดพราท ผมไม่เคยเอามาใช้จริงจังอะไร )