arms, it has prevented us from begi

arms, it has prevented us from beginning to
make the institutional adaptations necessary
to cope with the increasing connectedness of
the more-military and less-military aspects of
contemporary warfare.
If operational art is the entirety of
warfare, from campaign design down to
battalion level—and if it is principally the
purview of the military—then the type
of “national campaigns” envisaged in the
joint operating environment, seeking the
coherent and direct application of all of
the elements of national power, are beyond
our reach. Perhaps we should use the term
strategic art to encompass the bureaucratic
effort required to deal with the types of
diffuse, nuanced, and complex problems
envisioned in the joint operating environment.
At present, operational art has filled
that space—as it surreptitiously threatens to
fill the space occupied by tactics and even
minor tactics. If battalion commanders are
operational artists, then surely the strategic
corporal also needs to be one.
Despite the doctrine that is presently
published by the world’s militaries, there is
no evidence that politicians are content to
set concrete objectives and then sit back and
passively watch the conduct of a war for which
they are responsible to both their domestic
and international audiences now and for the
rest of history. The U.S. theory of an operational
level of war charged with campaign
planning and working in conjunction with

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แผ่นดิน มันไม่ให้เราตั้งแต่เริ่มต้นจน
ทำท้องสถาบันจำเป็น
รับมือ connectedness เพิ่มของ
ด้าน ทหารมากกว่า และน้อยกว่าทหารของ
สมัยสงคราม.
ถ้างานศิลปะ ทั้งหมด
สงคราม จากการออกแบบการส่งเสริมการขายลงไป
ระดับกอง — และ ถ้าเป็นหลัก
purview ของทหาร — แล้วชนิด
ของ "ชาติส่งเสริมการขาย" envisaged ในการ
ร่วมปฏิบัติการสิ่งแวดล้อม หา
coherent และตรงโปรแกรมประยุกต์ทั้งหมด
องค์ประกอบของการพลังงานแห่งชาติ อยู่นอกเหนือ
เรา บางทีเราควรใช้คำ
ศิลปะเชิงกลยุทธ์รอบที่ราชการ
พยายามที่ต้องจัดการกับชนิดของ
กระจาย ฉับ และซับซ้อนปัญหา
จินตนาการในการร่วมปฏิบัติการสิ่งแวดล้อม.
ปัจจุบัน งานศิลปะเต็ม
— เป็นมัน surreptitiously ข่มขู่การ
ยู่ด้วยกลยุทธ์ และแม้
จำนวนกลยุทธ์ ถ้าผู้กอง
ศิลปินปฏิบัติ แล้วก็กลยุทธ์
corporal ยังต้องการเป็นหนึ่ง
แม้ มีหลักคำสอนที่เป็นปัจจุบัน
เผยแพร่ โดยกองทัพของโลก มี
ไม่มีหลักฐานที่นักการเมืองให้เนื้อหา
ตั้งวัตถุประสงค์คอนกรีตแล้ว นั่งกลับ และ
passively ดูปฏิบัติการรบที่
จะรับผิดชอบทั้งภายในประเทศของพวกเขา
และผู้ชมต่างประเทศขณะนี้ และสำหรับ
เหลือประวัติ สหรัฐอเมริกาทฤษฎีการปฏิบัติ
ระดับสงครามโดนเสริม
วางแผน และทำงานร่วมกับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แขนมันมีให้เราตั้งแต่ต้น

ให้ดัดแปลงสถาบันจำเป็นที่จะรับมือกับการเพิ่มการเชื่อมโยงของ
ด้านทหารและทหารน้อย

ถ้าสงครามร่วมสมัย ยุทธศิลป์เป็นคณะ
สงครามจากแคมเปญการออกแบบลง

ระดับกองพัน และถ้ามันเป็นหลัก
ขอบเขตของ ทหารจากนั้นประเภท
" แคมเปญ " ชาติ envisaged ใน

ร่วมปฏิบัติการสิ่งแวดล้อม แสวงหาและการติดต่อกันโดยตรงทั้งหมด
องค์ประกอบของพลังงานแห่งชาติ นอกเหนือจาก
ของเราไปถึง บางทีเราน่าจะใช้คำว่า
ยุทธศาสตร์ศิลปะเพื่อความระบบราชการ
ต้องพยายามที่จะจัดการกับชนิดของ
ทั่ว โดย และปัญหาซับซ้อน
envisioned ในสภาพแวดล้อมปฏิบัติการร่วม
ปัจจุบันในการปฏิบัติงานศิลปะได้เต็มพื้นที่ตามที่ surreptitiously คุกคาม


เติมพื้นที่ที่ถูกครอบครองโดยกลยุทธ์และแม้กระทั่ง
ยุทธวิธีเล็กน้อยนั้น ถ้าเป็นผู้บังคับการกองพัน
ศิลปินปฏิบัติแล้วย่อมสิบโทยุทธศาสตร์

ยังต้องเป็นหนึ่ง แม้จะมีหลักคำสอนที่เป็นปัจจุบัน
เผยแพร่โดยของโลกไว้ มีหลักฐานว่านักการเมืองจะ


เนื้อหาตั้งวัตถุประสงค์คอนกรีตแล้วนั่ง
อดทนดูพฤติกรรมของสงครามซึ่งพวกเขามีหน้า
ทั้งภายในประเทศและต่างประเทศในขณะนี้ และสำหรับผู้ชม

ส่วนที่เหลือของประวัติศาสตร์ สหรัฐอเมริกา . ทฤษฎีของระดับปฏิบัติการ
ของสงครามในข้อหาวางแผนและทำงานร่วมกับแคมเปญ