Nitrite concentrations can build up

Nitrite concentrations can build up in the aquatic environment from point sources
such as fish culture systems with recirculated water; septic tanks; industrial effluents
from metal, dye, and celluloid industries; and wastewater treatment plants if there is an
imbalance among species of nitrifying bacteria. It can also enter aquatic systems from
nonpoint sources such as fertilizer and animal wastes; feedlot discharges; nitric oxide and
nitrite discharges from automobile exhausts; and leachates from waste disposal dumps.
Nitrite is extremely toxic to many aquatic organisms, as shown by numerous studies of its
toxicity and physiological effects.
Factors Affecting Nitrite Toxicity
There are differences in species sensitivities to nitrite, as shown in the toxicity
data compilation in Table I. In general, saltwater fish species appear to be more tolerant
of nitrite than are fresh water species. Salmonids are the most sensitive species, and
centrarchids are the most resistant. Most reported toxicity tests were static bioassays.
One research group (Tilak et al., 2002) performed both static and continuous flow tests
and obtained very similar results; static values were consistently higher, but not
significantly so. The U.S. Environmental Protection Agency EcoTox database has
additional data records (U.S. EPA, 2002).
Several investigators have studied acute nitrite toxicity on fish of different sizes.
Alcaraz and Espina (1995) reported that larger juvenile grass carp (Ctenopharyngodon
idella) are more tolerant than smaller ones. Almendras (1987) found that smaller juvenile
milkfish (Chanos chanos Farsskae) are more tolerant. Atwood et al. (2001b) reported that
smaller Nile tilapia (Oreochromis niloticus) were significantly more tolerant of nitrite
than larger specimens. Palachek and Tomasso (1984a) found that smaller fathead
minnows (Pimephales promelas) were more tolerant than larger ones. Russo (1980), who
tested rainbow trout (Oncorhynchus mykiss) of sizes 2-387 g, found no differences
related to fish size; however, Lewis and Morris (1986), using a different statistical
procedure on the same data, reported that small fish had significantly higher LC50s than
large fish. Hilmy et al. (1987) found a modest difference in susceptibility between 65-
and 166-g Clarias lazera, with the larger fish somewhat more susceptible than the
smaller ones. No significant difference due to fish size was found between channel
catfish (Ictalurus punctatus) of 3.0 g and 80.2 g or between largemouth bass
(Micropterus salmoides) of 2.8 g and 36.3 g (Palachek and Tomasso, 1984b; Tomasso,1986).190 West Huntington Road, Bogart Georgia, USA (73)
Water chemistry conditions affect nitrite toxicity. The aqueous nitrite equilibrium
is pH-dependent, with relative concentrations of ionized nitrite (NO2
nitrous acid (HNO2) dependent on the pH of the system. The concentration of HNO2 is 4­
5 orders of magnitude less than the concentration of NO2
et al., 1981). It has been shown that over the pH range 6.4-9.0 the toxicity of total nitrite
on rainbow trout (Oncorhynchus mykiss) decreases as pH increases. As pH increases,
NO2-N toxicity decreases and HNO2-N toxicity increases (Russo et al., 1981).
Furthermore, Bowser et al. (1983) found that dissolved oxygen affects the toxicity of
nitrite: an oxygen concentration of 5 mg/L in the presence of nitrite was insufficient for
channel catfish (Ictalurus punctatus), even though this species would normally tolerate
lower oxygen concentrations.
In studies on juvenile grass carp (Ctenopharyngodon idella) at 3 temperatures,
Alcaraz and Espina (1995) found lower toxicity on larger fish (7.60 g) at 29 o
C than at 24 o
C or 32 oC. A temperature of 29 o
authors suggested that this could be attributed to the fact that biochemical and enzymatic
processes are sensitive to temperature, being more efficient in the temperature range
corresponding to the preferred temperature of the species. Adult grass carp generally prefer 29 o
at 29 oC or 32 oC. The authors suggested the possibility that smaller fish have a different
interval of preferred temperature or perhaps the acclimation mechanisms in smaller fish
have not developed completely.
Watenpaugh et al. (1985) investigated the temperature tolerance of channel
catfish (Ictalurus punctatus) exposed to sublethal concentrations of nitrite for 24 hours.
The critical thermal maximum (a measure of the upper limit of thermal tolerance) was
inversely related to nitrite concentration. Percent methemoglobin was correlated with
nitrite concentration and was inversely correlated with the critical thermal maximum.
The authors concluded that nitrite exposure had the potential of adversely affecting the
productivity of high density channel catfish aquaculture systems at higher temperatures.
Crawford and Allen (1977) studied the toxicity of nitrite on chinook salmon
(Oncorhynchus tshawytscha) and found that the toxicity of nitrite in seawater was
markedly less than that in fresh water and that increasing the calcium concentration in
both fresh water and seawater decreased the toxicity of nitrite. However, Atwood et al.
(2001a) tested southern flounder (Paralichthys lethostigma) in fresh and brackish water
and found similar mortality at similar nitrite concentrations. In both fresh and brackish
water, plasma nitrite concentrations were well below environmental concentrations.
Plasma nitrite concentrations increased significantly with increasing environmental nitrite concentrations in both fresh and brackish water, but fish did not appear to concentrate
nitrite in plasma. Grosell and Jensen (1999), in studies with European flounder
(Platichthys flesus), reported concentration of nitrite in plasma. In studies with juvenile
mullet (Mugil platanus) Sampaio et al. (2002) found that fish acclimated to fresh water
were significantly more sensitive to nitrite than those held at higher salinities. Increased
nitrite toxicity in fresh water vs. salt water has also been reported for European eel
Anguilla anguilla (Saroglia et al., 1981) and for red drum Sciaenops ocellatus (Wise and
Tomasso, 1989).
C had a “protective effect” for the larger fish; the
C. At a temperature of 24 o
C nitrite was less toxic to smaller (0.02 g) fish than (74)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความเข้มข้นของไนไตรต์ที่สามารถสร้างขึ้นในสภาพแวดล้อมทางน้ำจากแหล่งจุดเช่นระบบวัฒนธรรมปลาน้ำ recirculated ถังบำบัดน้ำเสีย effluents อุตสาหกรรมจากโลหะ สีย้อม และ อุตสาหกรรม celluloid และโรงบำบัดน้ำเสียมีการความไม่สมดุลระหว่างพันธุ์ nitrifying แบคทีเรีย นอกจากนี้มันยังสามารถป้อนระบบน้ำจากแหล่ง nonpoint เช่นปุ๋ยและสัตว์เสีย ปล่อย feedlot ไนตริกออกไซด์ และไนไตรต์ discharges จากรถยนต์หมดแรง และ leachates จากการกำจัดขยะมูลฝอยทิ้งไนไตรต์เป็นพิษอย่างมากกับชีวิตน้ำมาก แสดง โดยศึกษาจำนวนมากนั้นความเป็นพิษและผลสรีรวิทยาปัจจัยที่ส่งผลกระทบต่อความเป็นพิษไนไตรต์มีความแตกต่างในสายพันธุ์รัฐกับไนไตรต์ มากความเป็นพิษที่รวบรวมข้อมูลในตารางผม ทั่วไป พันธุ์ปลาน้ำเค็มต้องป้องกันความผิดพลาดขึ้นของไนไตรต์กว่าสดน้ำพันธุ์ Salmonids เป็นสปีชีส์สำคัญที่สุด และcentrarchids จะทนที่สุด ส่วนใหญ่รายงานการทดสอบความเป็นพิษก็คง bioassaysกลุ่มวิจัย (ทิลัคและ al., 2002) ทำการทดสอบทั้งกระแสคงที่ และต่อเนื่องและได้รับ ผลลัพธ์คล้าย ค่าคงที่สูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง แต่ไม่อย่างมีนัยสำคัญดังนั้นการ มีฐานข้อมูล EcoTox หน่วยงานป้องกันสิ่งแวดล้อมสหรัฐอเมริกาข้อมูลเพิ่มเติมระเบียน (สหรัฐอเมริกา EPA, 2002)นักสืบหลายได้ศึกษาความเป็นพิษเฉียบพลันไนไตรต์ปลาขนาดแตกต่างกันAlcaraz และ Espina (1995) รายงานว่า ใหญ่เยาวชนเฉา (Ctenopharyngodonidella) are more tolerant than smaller ones. Almendras (1987) found that smaller juvenilemilkfish (Chanos chanos Farsskae) are more tolerant. Atwood et al. (2001b) reported thatsmaller Nile tilapia (Oreochromis niloticus) were significantly more tolerant of nitritethan larger specimens. Palachek and Tomasso (1984a) found that smaller fatheadminnows (Pimephales promelas) were more tolerant than larger ones. Russo (1980), whotested rainbow trout (Oncorhynchus mykiss) of sizes 2-387 g, found no differencesrelated to fish size; however, Lewis and Morris (1986), using a different statisticalprocedure on the same data, reported that small fish had significantly higher LC50s thanlarge fish. Hilmy et al. (1987) found a modest difference in susceptibility between 65-and 166-g Clarias lazera, with the larger fish somewhat more susceptible than thesmaller ones. No significant difference due to fish size was found between channelcatfish (Ictalurus punctatus) of 3.0 g and 80.2 g or between largemouth bass(Micropterus salmoides) of 2.8 g and 36.3 g (Palachek and Tomasso, 1984b; Tomasso,1986).190 West Huntington Road, Bogart Georgia, USA (73)Water chemistry conditions affect nitrite toxicity. The aqueous nitrite equilibriumis pH-dependent, with relative concentrations of ionized nitrite (NO2nitrous acid (HNO2) dependent on the pH of the system. The concentration of HNO2 is 4­5 orders of magnitude less than the concentration of NO2et al., 1981). It has been shown that over the pH range 6.4-9.0 the toxicity of total nitriteon rainbow trout (Oncorhynchus mykiss) decreases as pH increases. As pH increases,NO2-N toxicity decreases and HNO2-N toxicity increases (Russo et al., 1981).Furthermore, Bowser et al. (1983) found that dissolved oxygen affects the toxicity ofnitrite: an oxygen concentration of 5 mg/L in the presence of nitrite was insufficient forchannel catfish (Ictalurus punctatus), even though this species would normally toleratelower oxygen concentrations.In studies on juvenile grass carp (Ctenopharyngodon idella) at 3 temperatures,Alcaraz and Espina (1995) found lower toxicity on larger fish (7.60 g) at 29 oC than at 24 oC or 32 oC. A temperature of 29 oauthors suggested that this could be attributed to the fact that biochemical and enzymaticprocesses are sensitive to temperature, being more efficient in the temperature rangecorresponding to the preferred temperature of the species. Adult grass carp generally prefer 29 oat 29 oC or 32 oC. The authors suggested the possibility that smaller fish have a differentinterval of preferred temperature or perhaps the acclimation mechanisms in smaller fishhave not developed completely.Watenpaugh et al. (1985) investigated the temperature tolerance of channelcatfish (Ictalurus punctatus) exposed to sublethal concentrations of nitrite for 24 hours.The critical thermal maximum (a measure of the upper limit of thermal tolerance) wasinversely related to nitrite concentration. Percent methemoglobin was correlated withnitrite concentration and was inversely correlated with the critical thermal maximum.The authors concluded that nitrite exposure had the potential of adversely affecting theproductivity of high density channel catfish aquaculture systems at higher temperatures.Crawford and Allen (1977) studied the toxicity of nitrite on chinook salmon(Oncorhynchus tshawytscha) and found that the toxicity of nitrite in seawater wasmarkedly less than that in fresh water and that increasing the calcium concentration inboth fresh water and seawater decreased the toxicity of nitrite. However, Atwood et al.(2001a) tested southern flounder (Paralichthys lethostigma) in fresh and brackish waterand found similar mortality at similar nitrite concentrations. In both fresh and brackishwater, plasma nitrite concentrations were well below environmental concentrations.Plasma nitrite concentrations increased significantly with increasing environmental nitrite concentrations in both fresh and brackish water, but fish did not appear to concentratenitrite in plasma. Grosell and Jensen (1999), in studies with European flounder(Platichthys flesus), reported concentration of nitrite in plasma. In studies with juvenilemullet (Mugil platanus) Sampaio et al. (2002) found that fish acclimated to fresh waterwere significantly more sensitive to nitrite than those held at higher salinities. Increasednitrite toxicity in fresh water vs. salt water has also been reported for European eelAnguilla anguilla (Saroglia et al., 1981) and for red drum Sciaenops ocellatus (Wise andTomasso, 1989).C had a “protective effect” for the larger fish; theC. At a temperature of 24 oC nitrite was less toxic to smaller (0.02 g) fish than (74)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความเข้มข้นของไนไตรต์สามารถสร้างขึ้นในสภาพแวดล้อมทางน้ำจากแหล่งจุดเช่นระบบการเลี้ยงปลาด้วยน้ำหมุนเวียน;
ถังส้วม; อุตสาหกรรมสิ่งปฏิกูลจากโลหะสีย้อมและอุตสาหกรรมเซลลูลอยด์;
และโรงบำบัดน้ำเสียหากมีความไม่สมดุลในหมู่สายพันธุ์ของแบคทีเรีย
นอกจากนี้ยังสามารถเข้าสู่ระบบน้ำจากแหล่งกำเนิดเช่นปุ๋ยและของเสียสัตว์
ปล่อยขุน; ไนตริกออกไซด์และปล่อยไนไตรท์จากท่อไอเสียรถยนต์;
และน้ำชะจากทิ้งการกำจัดของเสีย.
ไนไตรท์เป็นพิษมากที่จะมีชีวิตในน้ำจำนวนมากที่แสดงโดยการศึกษาจำนวนมากของความเป็นพิษและผลกระทบทางสรีรวิทยา. ปัจจัยที่มีผลไนไตรท์เป็นพิษมีความแตกต่างในความเปราะบางชนิดเป็นไนไตรท์เป็นดังแสดงในความเป็นพิษรวบรวมข้อมูลในตารางครั้งที่หนึ่งโดยทั่วไปสายพันธุ์ปลาน้ำเค็มดูเหมือนจะมากขึ้นอดทนของไนไตรท์กว่าสายพันธุ์น้ำจืด Salmonids สายพันธุ์ที่มีความสำคัญมากที่สุดและcentrarchids เป็นส่วนใหญ่ทน ส่วนใหญ่ทดสอบความเป็นพิษได้รายงาน bioassays คง. กลุ่มวิจัยหนึ่งดำเนินการทั้งการทดสอบการไหลแบบคงที่และต่อเนื่อง (ลัก et al, 2002.) และได้รับผลที่คล้ายกันมาก ค่าคงที่ที่สูงขึ้นอย่างต่อเนื่องเป็น แต่ไม่ได้อย่างมีนัยสำคัญดังนั้น ฐานข้อมูลหน่วยงานคุ้มครองสิ่งแวดล้อมของสหรัฐ ECOTOX มีระเบียนข้อมูลเพิ่มเติม(สหรัฐอเมริกา EPA, 2002). นักวิจัยหลายคนมีการศึกษาความเป็นพิษของไนไตรท์เฉียบพลันปลาขนาดแตกต่างกัน. Alcaraz และ Espina (1995) รายงานว่าหญ้าปลาคาร์พเด็กและเยาวชนที่มีขนาดใหญ่ (Ctenopharyngodon idella) มีความอดทนมากขึ้น กว่าคนเล็ก almendras (1987) พบว่าเด็กและเยาวชนที่มีขนาดเล็กปลานวลจันทร์ทะเล(Chanos Chanos Farsskae) มีความอดทนมากขึ้น แอด et al, (2001b) รายงานว่ามีขนาดเล็กปลานิล(Oreochromis niloticus) อย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นอดทนของไนไตรท์กว่าชิ้นงานที่มีขนาดใหญ่ Palachek และ Tomasso (1984a) พบว่ามีขนาดเล็ก fathead ปลา (Pimephales promelas) มีใจกว้างมากกว่าคนที่มีขนาดใหญ่ รุสโซ (1980) ที่ผ่านการทดสอบเรนโบว์เทราท์(Oncorhynchus mykiss) ขนาด 2-387 กรัมพบว่าไม่มีความแตกต่างที่เกี่ยวข้องกับขนาดของปลา แต่ลูอิสและมอร์ริส (1986) โดยใช้ที่แตกต่างกันทางสถิติขั้นตอนในข้อมูลเดียวกันมีรายงานว่ามีปลาเล็กปลาน้อยLC50s สูงกว่าปลาที่มีขนาดใหญ่ Hilmy et al, (1987) พบว่ามีความแตกต่างกันเล็กน้อยในความอ่อนแอระหว่าง 65 และ 166 กรัม Clarias lazera กับปลาขนาดใหญ่ที่ค่อนข้างอ่อนแอมากขึ้นกว่าคนเล็ก ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญเนื่องจากขนาดปลาที่ถูกพบระหว่างช่องปลาดุก (Ictalurus punctatus) 3.0 กรัมและ 80.2 กรัมหรือระหว่าง Largemouth เสียงเบส (salmoides Micropterus) 2.8 กรัมและ 36.3 กรัม (Palachek และ Tomasso, 1984b; Tomasso, 1986) 0.190 ตะวันตก ฮันติงตันถนน Bogart จอร์เจีย, สหรัฐอเมริกา (73) เงื่อนไขเคมีน้ำส่งผลกระทบต่อความเป็นพิษของไนไตรท์ ความสมดุลไนไตรท์ในน้ำมีค่า pH ขึ้นอยู่กับความเข้มข้นของญาติของไนไตรท์แตกตัวเป็นไอออน (NO2 กรดไนตรัส (HNO2) ขึ้นอยู่กับค่า pH ของระบบ. ความเข้มข้นของ HNO2 4 5 คำสั่งของขนาดน้อยกว่าความเข้มข้นของ NO2 et al., 1981) มันได้รับการแสดงให้เห็นว่าในช่วงพีเอช 6.4-9.0 ความเป็นพิษของไนไตรท์ทั้งหมดในเรนโบว์เทราท์(Oncorhynchus mykiss) ลดลงตามการเพิ่มขึ้นของค่า pH ขณะที่การเพิ่มขึ้นของค่า pH, พิษ NO2-N ลดลงและเพิ่มความเป็นพิษ HNO2-N (รัสเซีย et al., 1981). นอกจากนี้ Bowser et al, (1983) พบว่าปริมาณออกซิเจนละลายน้ำมีผลกระทบต่อความเป็นพิษของไนไตรท์: ความเข้มข้นออกซิเจน 5 มิลลิกรัม / ลิตรในการปรากฏตัวของไนไตรท์ได้ไม่เพียงพอสำหรับช่องดุก(Ictalurus punctatus) แม้ว่าสายพันธุ์นี้ตามปกติจะทน. ความเข้มข้นของออกซิเจนที่ต่ำกว่าในการศึกษาเกี่ยวกับ หญ้าปลาคาร์พเด็กและเยาวชน (Ctenopharyngodon idella) ที่ 3 อุณหภูมิ Alcaraz และ Espina (1995) พบความเป็นพิษที่ลดลงในปลาขนาดใหญ่ (7.60 กรัม) วันที่ 29 o C กว่า 24 o C หรือ 32 องศาเซลเซียส อุณหภูมิ 29 o การเขียนชี้ให้เห็นว่านี้อาจนำมาประกอบกับความจริงที่ว่าทางชีวเคมีของเอนไซม์และกระบวนการมีความไวต่ออุณหภูมิเป็นมีประสิทธิภาพมากขึ้นในช่วงอุณหภูมิที่สอดคล้องกับอุณหภูมิที่ต้องการของสายพันธุ์ หญ้าปลาคาร์พผู้ใหญ่มักชอบ 29 o วันที่ 29 องศาเซลเซียสหรือ 32 องศาเซลเซียส ผู้เขียนชี้ให้เห็นความเป็นไปได้ว่าปลาที่มีขนาดเล็กมีความแตกต่างกันช่วงของอุณหภูมิที่ต้องการหรืออาจจะเป็นกลไกการปรับตัวในปลาที่มีขนาดเล็กยังไม่ได้พัฒนาอย่างสมบูรณ์. Watenpaugh et al, (1985) การตรวจสอบอุณหภูมิความอดทนของช่องปลาดุก(Ictalurus punctatus) สัมผัสกับความเข้มข้นของไนไตรท์ sublethal 24 ชั่วโมง. สูงสุดที่สำคัญความร้อน (ตัวชี้วัดของขีด จำกัด บนของความอดทนความร้อน) ได้รับการที่เกี่ยวข้องกับการแปรผกผันกับความเข้มข้นของไนไตรท์ ร้อยละ methemoglobin มีความสัมพันธ์กับความเข้มข้นของไนไตรท์และมีความสัมพันธ์ผกผันกับสูงสุดความร้อนที่สำคัญ. ผู้เขียนสรุปว่าการได้รับไนไตรท์มีศักยภาพในการส่งผลกระทบต่อการผลิตของช่องทางความหนาแน่นสูงระบบการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำปลาดุกที่อุณหภูมิสูง. ครอว์ฟและอัลเลน (1977) ศึกษา ความเป็นพิษของไนไตรท์ในปลาแซลมอนปลาไชน็อก(Oncorhynchus tshawytscha) และพบว่าพิษของไนไตรท์ในน้ำทะเลเป็นอย่างเห็นได้ชัดน้อยกว่าในน้ำจืดและที่เพิ่มความเข้มข้นแคลเซียมในทั้งน้ำจืดและน้ำทะเลลดลงเป็นพิษของไนไตรท์ แต่แอด et al. (2001a) การทดสอบดิ้นรนภาคใต้ (Paralichthys lethostigma) ในน้ำจืดและน้ำกร่อยและพบว่าอัตราการเสียชีวิตที่คล้ายกันที่ระดับความเข้มข้นไนไตรท์ที่คล้ายกัน ทั้งสดและน้ำกร่อยน้ำความเข้มข้นของไนไตรท์พลาสม่ามีความเข้มข้นต่ำกว่าสิ่งแวดล้อม. พลาสม่าความเข้มข้นของไนไตรท์เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญกับการเพิ่มความเข้มข้นของไนไตรท์ด้านสิ่งแวดล้อมทั้งในน้ำจืดและน้ำกร่อย แต่ปลาไม่ปรากฏว่ามีสมาธิไนไตรท์ในพลาสมา Grosell และเซ่น (1999) ในการศึกษากับการดิ้นรนยุโรป(Platichthys flesus) รายงานความเข้มข้นของไนไตรท์ในพลาสม่า ในการศึกษากับเด็กและเยาวชนกระบอก (Mugil Platanus) Sampaio et al, (2002) พบว่าปรับตัวปลาน้ำจืดที่มีความหมายมีความไวต่อไนไตรท์กว่าผู้ที่จัดขึ้นที่ความเค็มสูง เพิ่มความเป็นพิษของไนไตรท์ในน้ำจืดกับน้ำเค็มยังได้รับรายงานสำหรับปลาไหลยุโรปแองกวิลลาแองกวิลลา(SAROGLIA et al., 1981) และ Sciaenops กลองสีแดง ocellatus (ฉลาดและTomasso, 1989). C มี "ป้องกันผลกระทบ" สำหรับ ปลาขนาดใหญ่; ซี ที่อุณหภูมิ 24 o ไนไตรท์ C เป็นพิษน้อยที่จะมีขนาดเล็กลง (0.02 กรัม) ปลากว่า (74)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเข้มข้นของไนไตรท์สามารถสร้างขึ้นในสิ่งแวดล้อมทางน้ำจากแหล่งจุด
เช่นการเลี้ยงปลาระบบน้ำ recirculated ; ถังเกรอะ ; น้ำทิ้งอุตสาหกรรม
จากโลหะ , สี , และภาพยนตร์อุตสาหกรรม และระบบบำบัดน้ำเสียว่ามีความไม่สมดุลระหว่างสายพันธุ์ของแบคทีเรีย
1 . นอกจากนี้ยังสามารถระบุระบบน้ำจาก
Nonpoint แหล่ง เช่น ปุ๋ย และการปล่อยสัตว์ feedlot ; ของเสีย ; การปล่อยไนตริกออกไซด์และ
ไนจากเครื่องจักร รถยนต์ และน้ำสกัดจากทิ้งขยะมูลฝอย .
ไนไตรท์เป็นอย่างมากเป็นพิษต่อสิ่งมีชีวิตมาก ดังจะเห็นได้จากหลายการศึกษาความเป็นพิษและผลทางสรีรวิทยาของ
.
ปัจจัยที่มีผลต่อความเป็นพิษของไนไตรท์
มีความแตกต่างในชนิดความไวกับไนไตรท์ตามที่แสดงในพิษ
การรวบรวมข้อมูลตารางฉันโดยทั่วไปปลาหลด ดูเหมือนจะใจกว้างมากขึ้น
ของไนไตรท์กว่าสายพันธุ์น้ำจืด salmonids เป็นชนิดความไวสุดและ
centrarchids จะป้องกันมากที่สุด ส่วนใหญ่รายงานความเป็นพิษแบบละเอียดคง .
1 กลุ่มงานวิจัย ( ติ et al . , 2002 ) แสดงทั้งแบบคงที่และต่อเนื่องทดสอบ
และได้รับผลที่คล้ายกันมาก มีค่าคงที่เสมอสูง แต่ไม่ได้
อย่างมากดังนั้น สหรัฐอเมริกาหน่วยงานคุ้มครองสิ่งแวดล้อม ecotox ฐานข้อมูลมี
บันทึกข้อมูลเพิ่มเติม ( EPA สหรัฐอเมริกา 2002 ) .
พนักงานสอบสวนหลายได้ศึกษาความเป็นพิษเฉียบพลันในปลาไน ขนาดต่างๆ และ อัลคาราซ
Espina ( 1995 ) ได้รายงานว่า มีเด็กและเยาวชน ( ctenopharyngodon
หญ้าปลาคาร์พidella ) จะใจกว้างกว่า ตัวเล็กกว่า almendras ( 1987 ) พบว่า มีเยาวชน
ปลานวลจันทร์ทะเล ( chanos chanos farsskae ) จะใจกว้าง แอด et al . ( 2001b ) รายงานว่า
ขนาดเล็กปลานิลอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นใจกว้างของไนไตรท์
กว่าชิ้นงานขนาดใหญ่ และ palachek tomasso ( 1984a ) พบว่า
คนโง่ขนาดเล็กปลาตัวเล็กๆ ( pimephales promelas ) ใจกว้างกว่าใหญ่กว่า รุสโซ ( 1980 ) ,
ทดสอบเรนโบว์เทราท์เลค ( คอรินชัส mykiss ) ขนาด 2-387 กรัม พบว่าไม่มีความแตกต่าง
สัมพันธ์กับขนาดปลา อย่างไรก็ตาม ลูอิส และ มอร์ริส ( 1986 ) , การใช้ที่แตกต่างกันทางสถิติ
ขั้นตอนบนข้อมูลเดียวกัน รายงานว่า ปลาขนาดเล็กมี lc50s สูงกว่า
ปลาขนาดใหญ่ hilmy et al .( 1987 ) พบความแตกต่างที่เจียมเนื้อเจียมตัวในกลุ่มระหว่าง 65 -
166-g lazera และปลาดุกกับปลาขนาดใหญ่ค่อนข้างอ่อนไหวกว่า
ตัวเล็กกว่า ไม่มีความแตกต่าง เนื่องจากขนาดของปลาที่พบระหว่างปลาดุกอุย
( ictalurus punctatus ) ของ 3.0 G และ 80.2 กรัมหรือระหว่างเบส Largemouth
( micropterus salmoides ) 2.8 กรัมและ 36.3 กรัม ( palachek tomasso 1984b ; และ , tomasso , 1986 )190 West Huntington ถนน โบการ์ต จอร์เจีย สหรัฐอเมริกา ( 73 )
เงื่อนไขเคมีน้ำมีผลต่อไนไตรพิษ ที่มีไนไตรท์สมดุล
คือ pH ขึ้นอยู่กับปริมาณความเข้มข้นสัมพัทธ์ของประจุไนไตรต์ ( NO2
กรดไนตรัส ( hno2 ) ขึ้นอยู่กับ pH ของระบบ ความเข้มข้นของ hno2 4 อง
5 คำสั่งของขนาดน้อยกว่าความเข้มข้นของ NO2
et al . , 1981 )มันได้ถูกแสดงที่ pH ในช่วง 6.4-9.0 ความเป็นพิษของไนไตรท์
รวมปลาเทราท์ ( คอรินชัส mykiss ) มีค่าลดลงเมื่อเพิ่ม PH เป็นการเพิ่ม pH ,
no2-n ความเป็นพิษลดลง และ hno2-n เพิ่มความเป็นพิษ ( รุสโซ et al . , 1981 ) .
นอกจากนี้ Bowser et al . ( 1983 ) พบว่า ปริมาณออกซิเจนที่ละลายในน้ำมีผลต่อความเป็นพิษของไนไตรท์ :
ออกซิเจนความเข้มข้น 5 มิลลิกรัมต่อลิตร ในการปรากฏตัวของไนไตรท์ไม่เพียงพอสำหรับ
ปลาดุกอุย ( ictalurus punctatus ) แม้ว่าชนิดนี้ปกติจะทน

ลดออกซิเจนความเข้มข้น ในการศึกษาเกี่ยวกับปลาคาร์พหญ้าเยาวชน ( ctenopharyngodon idella ) ที่อุณหภูมิ 3 , อัลคาราซ
Espina ( 1995 ) และพบพิษในปลาขนาดใหญ่กว่า ( 7.60 g ) O
ที่ 29 C มากกว่า 24 O
c หรือ 32 องศาเซลเซียสอุณหภูมิ 29 o
เขียนแนะนำว่าอาจจะเกิดจากข้อเท็จจริงที่ว่า ชีวเคมี และเอนไซม์
กระบวนการจะไวต่ออุณหภูมิ การมีประสิทธิภาพมากขึ้นในช่วงอุณหภูมิ
สอดคล้องกับอุณหภูมิที่ต้องการของชนิด หญ้าปลาคาร์พ ผู้ใหญ่มักจะชอบ 29 O
ที่ 29 องศาเซลเซียส หรือ 32 องศาเซลเซียส ผู้เขียนชี้ให้เห็นความเป็นไปได้ว่า ปลาขนาดเล็กมีแตกต่างกัน
ช่วงของอุณหภูมิที่ต้องการหรือบางที acclimation กลไกในปลาขนาดเล็กจะไม่พัฒนาเลย
.
watenpaugh et al . ( 1985 ) ตรวจสอบอุณหภูมิค่าเผื่อของปลาดุกอุย
( ictalurus punctatus ) เปิดเผยปริมาณพิษของไนไตรท์ ตลอด 24 ชั่วโมง อุณหภูมิวิกฤต
สูงสุด ( วัดขีด จำกัด บนของความอดทนความร้อน ) คือ
ตรงกันข้ามที่เกี่ยวข้องกับไนไตรท์ ความเข้มข้น และมีความสัมพันธ์กับความเข้มข้นของไนเมทีโมโกลบิน
และความสัมพันธ์ผกผันกับอุณหภูมิวิกฤตสูงสุด .
ผู้เขียนสรุปได้ว่าการไนไตรท์มีศักยภาพที่ส่งผลกระทบต่อประสิทธิภาพของระบบการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ
ช่องทางความหนาแน่นสูงที่อุณหภูมิสูงกว่า
ปลาดุก .ครอว์ฟอร์ด อัลเลน ( 1977 ) และศึกษาความเป็นพิษของไนไตรท์ใน Chinook ปลาแซลมอน
( คอรินชัส tshawytscha ) และพบว่า ความเป็นพิษของไนไตรท์ในน้ำทะเลถูก
เด่นชัดน้อยกว่าในน้ำและเพิ่มความเข้มข้นของแคลเซียมในทั้งน้ำจืด และน้ำทะเล
ลดความเป็นพิษของไนไตรท์ . อย่างไรก็ตาม แอด et al .
( 2001a ) ทดสอบภาคใต้ปลาลิ้นหมา ( paralichthys lethostigma ) สด และน้ำกร่อย พบอัตราการตายที่คล้ายกัน
ปริมาณไนไตรท์เหมือนกัน ทั้งสดและน้ำกร่อย
พลาสมาไนไตรท์ความเข้มข้นด้านล่าง
ความเข้มข้นด้านสิ่งแวดล้อมพลาสมาไนไตรท์ความเข้มข้นเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญเพิ่มปริมาณไนไตรท์ในสิ่งแวดล้อมทั้งสดและน้ำกร่อย แต่ปลาไม่ได้ปรากฏสมาธิ
ไนไตรท์ในพลาสมา grosell และเจนเซน ( 1999 ) ในการศึกษากับ
ปลาลิ้นหมายุโรป ( platichthys flesus ) รายงานปริมาณไนไตรท์ในพลาสมา ในการศึกษากับเยาวชน
ปลากระบอก ( มูกิล platanus ) ขั้นตอน et al .( 2002 ) พบว่า ปลาชิน

น้ำอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นไวต่อไนไตรท์กว่าที่จัดขึ้นที่ระดับความเค็มสูง เพิ่มขึ้น
ไนพิษในน้ำจืดและน้ำเค็ม นอกจากนี้ยังได้รายงานสำหรับปลาไหลยุโรป
แองกวิลลา ( saroglia et al . , 1981 ) และกลองสีแดง sciaenops ocellatus ( ฉลาดและ
tomasso , 1989 ) .
C " ป้องกันผลกระทบ " สำหรับปลาขนาดใหญ่ ;
cที่อุณหภูมิ 24 O
C ไนไตรท์เป็นพิษน้อยขนาดเล็ก ( 0.02 กรัม ( 74 )
) ปลามากกว่า