The poem makes contrast between joy

The poem makes contrast between joyful innocence (“happy flower ... at its play”) and fearful destruction (“beheads it”). The chief difference would seem to be that the cause of destruction—“the blond assassin”—is specifically identified, while the lamb seems to have died in its sleep, pillowed as it is in grass and surrounded by flowers. But the metaphorical sleep is no less a death than that delivered by an assassin—lambs do die, and frost actually does destroy flowers. In the poem, what makes the horror of the killing worse is that nothing else in nature is disturbed by it or seems even to notice it. The sun “proceeds unmoved /To measure off another day.” Nothing in nature stops or pauses. The flower itself is not surprised. And even God—the God who we have been told is benevolent and concerned over the least sparrow’s fall—seems to approve of what has happened, for He shows no displeasure, and He supposedly created the frost as well as the flower. Further irony lies in the fact that the “assassin” (the word’s connotations are of terror and violence) is not dark but “blond,” or white (the connotations here are of innocence and beauty). The destructive agent, in other words, is among the most exquisite creations of God’s handiwork. The poet, then, is shocked by what has happened, and is even more shocked that nothing else in nature is shocked. What has happened seems inconsistent with a rule of benevolence in the universe. In her ironic reference to an “approving God,” therefore, the poet is raising a dreadful question: are the forces that created and govern the  universe actually benevolent? And if we think that the poet is unduly disturbed over the death of a flower, we may consider that what is true for the flower is true throughout nature. Death—even early or accid9ntal death, in terrible juxtaposition with beauty—is its constant condition; the fate that befalls the flower befalls us all. In Dickinson’s poem? that is the end of the process.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทกวีที่ทำให้ความแตกต่างระหว่างความบริสุทธิ์ความสุข ("ดอกไม้ที่มีความสุข ... ที่เล่นมัน") และการทำลายล้างที่น่ากลัว ("beheads มัน") ความแตกต่างที่หัวหน้าก็ดูเหมือนจะเป็นไปได้ว่าสาเหตุของ destruction- "นักฆ่าสีบลอนด์" -Is ระบุโดยเฉพาะในขณะที่แกะดูเหมือนว่าจะมีผู้เสียชีวิตในการนอนหลับของ pillowed เป็นอยู่ในหญ้าและล้อมรอบไปด้วยดอกไม้ แต่การนอนหลับเปรียบเทียบไม่น้อยกว่าการตายที่จัดส่งโดยลูกแกะฆ่า-ไม่ตายและน้ำค้างแข็งจริงไม่ทำลายดอกไม้ ในบทกวีสิ่งที่ทำให้ความน่ากลัวของการฆ่าเลวร้ายก็คือว่าไม่มีอะไรอื่นในธรรมชาติถูกรบกวนด้วยหรือดูเหมือนว่าแม้จะแจ้งให้ทราบว่า ดวงอาทิตย์ "เงินไม่ไหวติง / การวัดออกอีกวันหนึ่ง." ไม่มีอะไรในธรรมชาติหยุดหรือหยุด ดอกไม้ตัวเองเป็นไม่แปลกใจ และแม้กระทั่งพระเจ้าพระเจ้าที่เราได้รับการบอกว่าเป็นความเมตตาและความกังวลมากกว่าน้อยกระจอกตกดูเหมือนว่าจะเห็นด้วยกับสิ่งที่เกิดขึ้นสำหรับเขาแสดงให้เห็นความไม่พอใจไม่และเขาคาดคะเนสร้างน้ำค้างแข็งเช่นเดียวกับดอกไม้ ประชดเพิ่มเติมอยู่ในความจริงที่ว่า "ฆาตกร" (ความหมายของคำที่มีความหวาดกลัวและความรุนแรง) ไม่ได้มืด แต่ "สีทอง" หรือสีขาว (ความหมายของที่นี่มีความไร้เดียงสาและความงาม) ตัวแทนการทำลายล้างในคำอื่น ๆ เป็นหนึ่งในการสร้างสรรค์ที่สวยงามที่สุดของฝีมือของพระเจ้า กวีแล้วจะตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นและจะยิ่งตกใจมากขึ้นว่าไม่มีอะไรอื่นในธรรมชาติก็ต้องตกใจ สิ่งที่เกิดขึ้นดูเหมือนว่าไม่สอดคล้องกับกฎของความเมตตากรุณาในจักรวาล ในการอ้างอิงแดกดันเธอไป "อนุมัติพระเจ้า" ดังนั้นกวีจะเพิ่มเป็นคำถามที่น่ากลัว: กองกำลังที่สร้างและควบคุมจักรวาลใจดีจริง? และถ้าเราคิดว่าเป็นกวีเกินควรรบกวนกับการตายของดอกไม้ที่เราอาจจะพิจารณาว่าสิ่งที่เป็นจริงสำหรับดอกไม้เป็นความจริงตลอดธรรมชาติ ตายแม้ตายเร็วหรือ accid9ntal ในการตีข่าวที่น่ากลัวกับความงามเป็นสภาพคงที่ของตน ชะตากรรมที่ประสบดอกไม้ประสบแก่พวกเราทุกคน ในบทกวีของดิกคินสัน? ที่เป็นจุดสิ้นสุดของกระบวนการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กลอนที่ทำให้ความแตกต่างระหว่างความสุขความบริสุทธิ์ ( " ดอกไม้มีความสุข . . . . . . . เล่น " ) และการทำลายที่น่ากลัว ( " beheads " ) หัวหน้าความแตกต่างจะดูเหมือน ว่า สาเหตุของการทำลาย " สาวผมบลอนด์ ฆาตกรจะระบุเฉพาะเจาะจง ขณะที่แกะดูเหมือนจะตายในความหลับ pillowed มันคือหญ้าและล้อมรอบด้วยดอกไม้แต่นอนคำอุปมาไม่น้อยตายมากกว่าที่ส่งโดยมือสังหารลูกแกะจะตายและแข็งจริงไม่ทำลายดอกไม้ ในบทกวีทำให้ความน่ากลัวของการฆ่า ที่แย่กว่านั้นคือไม่มีอะไรในธรรมชาติมันก็จะรบกวนหรือดูเหมือนว่าแม้แต่สังเกต ดวงอาทิตย์ " เงินเฉย / วัดไปอีกวัน . . ไม่มีอะไรในธรรมชาติ หรือ หยุด หยุดดอกไม้ที่ตัวเองยังแปลกใจ และแม้แต่พระเจ้า พระเจ้าที่เราได้รับแจ้งว่ามีเมตตาและห่วงใยมากกว่าอย่างน้อย , ฤดูใบไม้ร่วง ดูเหมือนจะเห็นด้วยกับสิ่งที่เกิดขึ้น เพราะเขาไม่แสดงความไม่พอใจ และเขาว่ากันว่าสร้างน้ำค้างแข็งเช่นเดียวกับดอกไม้ ประชดเพิ่มเติมอยู่ในความจริงที่ว่า " มือสังหาร " ( เป็นคำความหมายของความหวาดกลัวและความรุนแรง ) จะไม่มืด แต่ " สาวผมบลอนด์" หรือสีขาว ( connotations ที่นี่มีความบริสุทธิ์และความงาม ) แทนการทำลาย ในคำอื่น ๆที่เป็นหนึ่งในการสร้างสรรค์ที่สวยงามที่สุดของฝีมือของพระเจ้า กวี แล้ว ตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น และจะยิ่งตกใจว่าไม่มีอะไรในธรรมชาติ คือ ตกใจ เกิดอะไรขึ้น ดูเหมือนไม่สอดคล้องกับกฎแห่งความเมตตากรุณาในจักรวาลเธอประชดอ้างอิงไหมที่จะ " อนุมัติพระเจ้า " ดังนั้น กวีคือการเพิ่มคำถามที่น่ากลัว : เป็นพลังที่สร้างและควบคุมจักรวาลจริงรึเปล่า มีอะไร ? และถ้าเราคิดว่ากวีจนเกินไปรึเปล่ารบกวนรึเปล่ามากกว่าการเสียชีวิตของดอกไม้ เราอาจพิจารณาว่าสิ่งที่เป็นจริงสำหรับดอกไม้เป็นจริงตลอดธรรมชาติ แม้แต่ความตายก่อนหรือ accid9ntal ความตายในการสาหัสกับความงามของภาพคงที่ ; โชคชะตาที่ befalls ดอกไม้ befalls เราทั้งหมด ในบทกวีดิกคินสัน ? นั่นคือจุดสิ้นสุดของกระบวนการ