เมื่อนั้น พระสังข์ทองทรงโฉมเสน่หา
ราตรีเข้าที่ไสยา ด้วยนวลนางรจนานงคราญ
เมื่อมารดามาถึงพระนคร ให้เดือดร้อนเคืองขุ่นงุ่นง่าน
เมียรักชักชวนให้สำราญ จะอยู่งานพัดวีก็มิฟัง
เนื้อตัวไม่สบายระคายคัน ผินผันให้นงเยาว์เกาหลัง
แต่พลบค่ำย่ำฆ้องจนเคาะระฆัง เวียนนั่งเวียนลุกขลุกขลุ่ยไป