Mangrove swamps are a dominant feat

Mangrove swamps are a dominant feature of many tropical marine coastlines.
Extensive mangrove areas occur along the entire north coast of Australia from
Shark Bay in Western Australia to New South Wales. Isolated forests of Avicennia
marina occur at Bunbury, W.A. and in Victoria and South Australia (Semeniuk
et al., 1978). Despite their importance the functioning of mangrove ecosystems
received little attention until relatively recently. In the last decade there has been
a growing awareness that considerable amounts of primary production occur in
the trees and this production must be important in local ecosystems. Few organisms
have been reported to feed on the mangrove trees directly. Instead, dead
leaves, stems and roots are progressively broken down into detritus until they and
the attached microbes form the basis of a detrital foodweb (Day, 1975; Evink,
1975). Some of the detritus is consumed by a variety of species, primarily invertebrates,
in the mangroves but a large fraction is washed onto adjacent mudflats
or even completely out of the system (Day, 1975). The relative proportions utilized
by secondary consumers in the various areas are unknown. Invertebrates
dependent on mangrove detritus for their nutrition are consumed by other invertebrates,
such as fish and birds. Odum and Heald (1972) have pointed out the
value of mangroves as nursery areas for fish, including commercially valuable
species. The functioning of this ecosystem is poorly known. In particular the role
of invertebrates in converting detritus into material available to the higher trophic
levels is not well understood.
A large number of invertebrate species has been reported from mangrove swamps.
Saenger et al. (1978) compiled literature records to develop a list of invertebrate
species recorded in Australian mangroves: 67 crustaceans, 24 polychaetes, 3 sipunculids,
I echiurian and 95 molluscs (the latter includes some species recorded in saltmarshes but no distinction is made on the list). Day (1975) recorded 404
species of invertebrates in the Morrumbene estuary in Mozambique. Some of the
invertebrates in mangroves reach high densities. Terebralia palustris and T. sulcala,
two large gastropods restricted to mangroves, attain densities of up to 100/m2
at the Bay of Rest, North-West Cape, W.A. (Wells, 1980). These species are
widespread in the Indo-West Pacific and their abundance has been often commented
upon (McNae, 1967; 1968). A number of other mollusc species and
crustaceans, such as fiddler crabs (Uea), are largely restricted to mangroves. Examination
of records of these species in the literature gives an impression of there
being a diverse and abundant fauna of invertebrates in mangroves.
A more critical assessment suggests that most of the species recorded in mangroves
are in fact characteristically found on adjacent intertidal shores and are
only incidental species in mangroves. Day (1975) recorded 404 invertebrate species
in a single estuary but an analysis of his data shows that a mean of 151 species
was found at three stations in the seaward lagoon while three mangrove stations
averaged only 33 species. The study of Terebralia cited above (Wells. 1980)
showed that while T. palusu'is reached densities of up to 100/m2 the species was
restricted to a very small area of the mangroves. T. suleata was more widespread
but occurred in high densities (> 10/m2) in only a fraction of the area. Observations
by Richmond and Ackerman (1975) suggest that oysters in Fijian mangroves are
found only along the fringes. Plazait (1975) remarked that there is a general
decrease in molluscs as one proceeds from the edges to the interior of a mangrove
forest. In a quantitative study Kolehmainen and Hildner (1975) showed clearly
that the biomass of invertebrates in the tree zones of a Puerto Rican mangrove
swamp was greatest at the margins and decreased in the central areas.
As the above summary suggests there are two views of the distribution and
abundance of invertebrates in mangrove swamps. The first is that invertebrates
are diverse and abundant. Alternatively there is evidence to suggest that neither
diversity nor abundance is high in the forest areas. This study was undertaken to
test which of these hypotheses is correct. In addition the biomass data obtained
will be used to provide an indication of the relative importance of secondary
production by invertebrates in the various parts of a mangrove community.
The mangrove swamp chosen for the study was the Bay of Rest, North-West
Cape, Western Australia (22° 18/S; I 14°08/E). The bay was selected for two reasons.
Semeniuk et al. (1978) divided Western Australian mangroves into four biogeographic
zones. The bay is in their Pilbara region which occurs between North-
West Cape and Eighty Mile Beach. It can be considered to be typical of this region
in terms of climate, surface freshwater inflow, and tree species composition. In
addition the bay had already been studied and mapped for the work on Terebralia
(Wells, 1980) and as part of an examination of fiddler crabs (George and Jones,
1982).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ป่าชายเลนหนองน้ำมีคุณลักษณะหลักของหลายทางทะเลชายฝั่งอันพื้นที่ป่าชายเลนที่กว้างขวางเกิดขึ้นริมฝั่งทะเลเหนือทั้งหมดของออสเตรเลียจากอ่าวฉลามในรัฐนิวเซาท์เวลส์ออสเตรเลียตะวันตก แยกป่าของ Avicenniaมารีนาเกิด ในบันบู รี่ W.A. และวิกตอเรียและเซาท์ออสเตรเลีย (Semeniukร้อยเอ็ด al., 1978) แม้ มีความสำคัญในการทำงานของระบบนิเวศป่าชายเลนได้รับความสนใจน้อยจนค่อนข้างล่าสุด ในทศวรรษ ได้มีการความเติบโตที่เกิดขึ้นจำนวนมากผลิตหลักในต้นไม้และผลิตนี้ต้องสำคัญในระบบนิเวศท้องถิ่น สิ่งมีชีวิตน้อยมีการรายงานให้อาหารบนต้นไม้ป่าชายเลนโดยตรง แทน ตายใบ ลำต้น และรากมีความก้าวหน้าแบ่งออกเป็น detritus จนพวกเขา และจุลินทรีย์แนบแบบฟอร์มพื้นฐานของ foodweb detrital (วัน 1975 Evink1975) ของ detritus ที่ใช้ได้หลายพันธุ์ invertebrates หลักย่างแต่ส่วนใหญ่เป็นน้ำล้างลงอนุบาลสัตว์น้ำที่อยู่ติดกันหรือแม้แต่ทั้งหมดออกจากระบบ (วัน 1975) สัดส่วนสัมพันธ์ที่ใช้โดยศึกษาผู้บริโภคในพื้นที่ต่าง ๆ จะไม่รู้จัก Invertebratesขึ้นอยู่กับป่าชายเลน detritus สำหรับโภชนาการของพวกเขาถูกใช้ โดยอื่น invertebratesปลาและนก Odum และ Heald (1972) ได้ชี้ให้เห็นการค่าของโกรฟส์เป็นพื้นที่เรือนเพาะชำสำหรับปลา รวมทั้งมีคุณค่าในเชิงพาณิชย์สายพันธ์ งานรู้จักการทำงานของระบบนิเวศนี้ โดยเฉพาะบทบาทของ invertebrates ในแปลง detritus เป็นวัสดุที่มีมากที่ trophicไม่ดีเข้าใจระดับมีการรายงานจำนวนมาก invertebrate พันธุ์จากป่าชายเลนหนองน้ำSaenger et al. (1978 แชมป์ร่วม) รวบรวมเรกคอร์ดเอกสารประกอบการพัฒนารายการของกระดูกสันหลังชนิดบันทึกในออสเตรเลียโกรฟส์: พบ 67, 24 polychaetes, 3 sipunculidsฉัน echiurian และมอลลัสกา 95 (หลังมีบางชนิดที่ถูกบันทึกใน saltmarshes แต่ทำไม่แบ่งแยกรายการ) วัน 404 บันทึก (1975)พันธุ์ invertebrates ในห้อง Morrumbene ในโมซัมบิก บางinvertebrates ในโกรฟส์ถึงความหนาแน่นสูง Terebralia palustris และต. sulcalagastropods ใหญ่สองจำกัดโกรฟส์ บรรลุได้ 100/m2ที่ W.A. อ่าวเหลือ North-West แหลม (บ่อ 1980) พันธุ์เหล่านี้ได้แพร่หลายในตะวันตกอินโดแปซิฟิก และความอุดมสมบูรณ์ของพวกเขาได้รับมักจะแสดงความคิดเห็นตาม (McNae, 1967; 1968) จำนวน mollusc ชนิดอื่น ๆ และพบ เช่นปูพู้ทำเล่น (วรวัจน์), ส่วนใหญ่จำกัดโกรฟส์ได้ การตรวจสอบเรกคอร์ดเหล่านี้ สปีชีส์ในวรรณคดีให้มีความรู้สึกมีสัตว์ป่าชุกชุม และความหลากหลายของ invertebrates ในโกรฟส์แนะนำประเมินสำคัญมากที่ สุดของสายพันธุ์บันทึกโกรฟส์ในความเป็นจริง characteristically พบ intertidal มาติดและมีเฉพาะเบ็ดเตล็ดชนิดในโกรฟส์ วัน (1975) บันทึก 404 invertebrate พันธุ์ในห้องเดียวแต่การวิเคราะห์ข้อมูลของเขาแสดงให้เห็นว่าค่าเฉลี่ยของพันธุ์ 151พบที่สถานีสามในลากูน seaward ขณะสามสถานีป่าชายเลนaveraged 33 เฉพาะสปีชีส์ การศึกษาของ Terebralia ที่อ้างข้างบน (บ่อ. 1980)แสดงให้เห็นว่า ขณะที่ต. ถึงได้ m2 100 สายพันธุ์ palusu'is คือจำกัดพื้นที่ที่เล็กมากของย่าง ต. suleata แพร่หลายมากขึ้นแต่เกิดขึ้นในความหนาแน่นสูง (> 10/m2) ในเพียงเศษเสี้ยวของพื้นที่ ข้อสังเกตุริชมอนด์และ Ackerman (1975) แนะนำหอยนางรมในฟิจิโกรฟส์พบเฉพาะตามชาน Plazait (1975) กล่าวว่า มีทั่วไปมอลลัสกาเป็นดำเนินการหนึ่งจากขอบการภายในของป่าชายเลนลดลงป่า ในการศึกษาเชิงปริมาณ Kolehmainen และ Hildner (1975) แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนที่ชีวมวลของ invertebrates ในโซนต้นไม้ของป่าชายเลน Rican เปอร์โตริโกพรุถูกสุดที่ขอบ และลดลงในพื้นที่ส่วนกลางเป็นสรุปข้างบนแนะนำมีสองมุมมองของการกระจาย และมาย invertebrates ในป่าชายเลนหนองน้ำ แรกคือ invertebratesมีความหลากหลาย และอุดมสมบูรณ์ หรือ มีหลักฐานที่ไม่ความหลากหลายทางชีวภาพหรือความอุดมสมบูรณ์อยู่สูงในพื้นที่ป่า การศึกษานี้ได้ดำเนินการทดสอบสมมุติฐานเหล่านี้ที่ถูกต้อง นอกจากนี้ การได้รับข้อมูลแบบชีวมวลจะใช้เป็นการวัดความสำคัญของการศึกษาผลิต โดย invertebrates ในส่วนต่าง ๆ ของป่าชายเลนชุมชนอ่าวเหลือ North-West มีเลนสำหรับการศึกษาแหลม ออสเตรเลียตะวันตก (22° 18/S ผม 14 ° 08/E) อ่าวถูกเลือกด้วยเหตุผลสองประการSemeniuk et al. (1978) โกรฟส์ออสเตรเลียตะวันตกแบ่งออกเป็นสี่ biogeographicโซน อ่าวอยู่ในพื้นที่ของตัวเมืองเพิร์ทซึ่งเกิดขึ้นระหว่างเหนือ-ตะวันตกแหลมและหาด 80 ไมล์ จึงถือได้ว่าเป็นของภูมิภาคนี้สภาพภูมิอากาศ กระแสน้ำจืดผิว และองค์ประกอบแผนภูมิพันธุ์ ในนอกจากนี้อ่าวแล้วมีการศึกษา และแมปสำหรับงานบน Terebralia(บ่อ 1980) และ เป็นส่วนหนึ่งของการตรวจสอบของพู้ทำเล่นปู (จอร์จและโจนส์1982)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ป่าชายเลนเป็นคุณลักษณะที่โดดเด่นของชายฝั่งทะเลเขตร้อนจำนวนมาก. พื้นที่ป่าชายเลนอย่างกว้างขวางเกิดขึ้นตามแนวชายฝั่งทางตอนเหนือทั้งหมดของออสเตรเลียจากอ่าวฉลามในออสเตรเลียตะวันตกที่จะวเซาธ์เวลส์ ป่าที่แยกจาก Avicennia ท่าจอดเรือที่เกิดขึ้นบันวอชิงตันและในวิกตอเรียและเซาท์ออสเตรเลีย (Semeniuk et al., 1978) แม้จะมีความสำคัญของการทำงานของระบบนิเวศป่าชายเลนที่ได้รับความสนใจน้อยจนค่อนข้างเร็ว ในทศวรรษที่ผ่านมาได้มีการรับรู้มากขึ้นว่าจำนวนมากของการผลิตหลักที่เกิดขึ้นในต้นไม้และการผลิตนี้จะต้องมีความสำคัญในระบบนิเวศในท้องถิ่น กี่ชีวิตที่ได้รับรายงานการให้อาหารบนต้นไม้ป่าชายเลนโดยตรง แต่ตายใบลำต้นและรากจะถูกแบ่งออกเป็นความก้าวหน้าที่เหลือจนกว่าพวกเขาและจุลินทรีย์ที่แนบมาในรูปแบบพื้นฐานของfoodweb detrital นี้ (วัน 1975; Evink, 1975) บางส่วนของเศษซากมีการบริโภคด้วยความหลากหลายของสายพันธุ์ส่วนใหญ่แบคทีเรียในป่าโกงกางแต่ส่วนใหญ่จะถูกชะล้างลงบนโคลนที่อยู่ติดกันหรือแม้กระทั่งสมบูรณ์ออกจากระบบ(วัน 1975) สัดส่วนญาตินำมาใช้โดยผู้บริโภคที่สองในพื้นที่ต่างๆเป็นที่รู้จัก สัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังขึ้นอยู่กับป่าชายเลนที่เหลือสำหรับการโภชนาการของพวกเขาที่มีการบริโภคโดยไม่มีกระดูกสันหลังอื่น ๆ เช่นปลาและนก Odum และ Heald (1972) ได้ชี้ให้เห็นคุณค่าของป่าชายเลนเป็นพื้นที่ที่สถานรับเลี้ยงเด็กสำหรับปลาที่มีคุณค่าในเชิงพาณิชย์รวมทั้งสายพันธุ์ การทำงานของระบบนิเวศนี้เป็นที่รู้จักกันได้ไม่ดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งบทบาทของสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังในการแปลงที่เหลือลงในวัสดุที่สามารถใช้ได้กับโภชนาการที่สูงขึ้นในระดับที่ไม่เป็นที่เข้าใจกัน. จำนวนมากของสายพันธุ์ที่ไม่มีกระดูกสันหลังได้รับการรายงานจากโกงกาง. Saenger et al, (1978) รวบรวมบันทึกวรรณกรรมในการพัฒนารายการที่ไม่มีกระดูกสันหลังชนิดที่บันทึกไว้ในป่าโกงกางออสเตรเลีย: 67 กุ้ง 24 polychaetes 3 ​​sipunculids, ฉัน echiurian และ 95 หอย (หลังรวมถึงบางชนิดที่บันทึกไว้ใน saltmarshes แต่ไม่มีความแตกต่างที่ทำในรายการ) . วันที่ (1975) ที่บันทึก 404 สายพันธุ์ของสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังในปากน้ำ Morrumbene ในประเทศโมซัมบิก บางส่วนของสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังในป่าชายเลนถึงความหนาแน่นสูง palustris Terebralia ตันและ sulcala, สองหอยขนาดใหญ่ จำกัด โกงกางบรรลุความหนาแน่นถึง 100 / m2 ที่อ่าวส่วนที่เหลือตะวันตกเฉียงเหนือเคป, WA (เวลส์ 1980) สายพันธุ์เหล่านี้เป็นที่แพร่หลายในอินโดแปซิฟิกตะวันตกและความอุดมสมบูรณ์ของพวกเขาได้รับความเห็นมักจะอยู่กับ(McNae 1967; 1968) จำนวนของสายพันธุ์อื่น ๆ และหอยกุ้งเช่นปูก้ามดาบ(UEA) ถูก จำกัด ส่วนใหญ่จะป่าชายเลน การตรวจสอบของระเบียนของสายพันธุ์นี้ในวรรณคดีจะช่วยให้การแสดงผลที่นั่นเป็นสัตว์ที่มีความหลากหลายและความอุดมสมบูรณ์ของสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังในป่าโกงกาง. การประเมินสำคัญมากขึ้นแสดงให้เห็นว่าส่วนใหญ่ของสายพันธุ์ที่บันทึกไว้ในป่าโกงกางในความเป็นจริงพบว่ามีลักษณะบนชายฝั่ง intertidal อยู่ติดกันและมีเพียงสายพันธุ์ที่เกิดขึ้นในป่าโกงกาง วันที่ (1975) ที่บันทึก 404 สายพันธุ์ที่ไม่มีกระดูกสันหลังในปากน้ำเดียวแต่การวิเคราะห์ข้อมูลของเขาแสดงให้เห็นว่าค่าเฉลี่ย 151 สายพันธุ์ที่ถูกพบในสามสถานีในทะเลสาบทะเลในขณะที่สามสถานีป่าชายเลนเฉลี่ยเพียง33 สายพันธุ์ การศึกษาดังกล่าวข้างต้น Terebralia (เวลส์. 1980) แสดงให้เห็นว่าในขณะที่ต palusu'is ถึงความหนาแน่นถึง 100 / m2 สายพันธุ์ที่ถูกจำกัด ไปยังพื้นที่ที่มีขนาดเล็กมากของป่าโกงกาง T. suleata เป็นที่แพร่หลายมากขึ้นแต่ที่เกิดขึ้นในความหนาแน่นสูง (> 10 / m2) ในเพียงเศษเสี้ยวของพื้นที่ สังเกตจากริชมอนด์และ Ackerman (1975) ชี้ให้เห็นว่าหอยนางรมในป่าชายเลนฟิจิจะพบได้เฉพาะตามริม Plazait (1975) ตั้งข้อสังเกตว่ามีทั่วไปลดลงในหอยเป็นหนึ่งในเงินที่ได้จากขอบเพื่อการตกแต่งภายในของป่าชายเลนป่า ในการศึกษาเชิงปริมาณ Kolehmainen และ Hildner (1975) แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่ามวลชีวภาพของสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังในเขตต้นไม้ของป่าชายเลนเปอร์โตริโกที่บึงเป็นที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่อัตรากำไรขั้นต้นและลดลงในพื้นที่ภาคกลาง. ในฐานะที่เป็นบทสรุปข้างต้นแสดงให้เห็นว่ามีสองมุมมองของที่มี การจัดจำหน่ายและความอุดมสมบูรณ์ของสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังในป่าชายเลน ครั้งแรกคือการที่ไม่มีกระดูกสันหลังมีความหลากหลายและความอุดมสมบูรณ์ อีกวิธีหนึ่งคือมีหลักฐานที่จะชี้ให้เห็นว่าไม่ว่าจะมีความหลากหลายหรือความอุดมสมบูรณ์อยู่ในระดับสูงในพื้นที่ป่า การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อทดสอบว่าสมมติฐานเหล่านี้ถูกต้อง นอกจากนี้ข้อมูลชีวมวลที่ได้รับจะนำไปใช้ให้เป็นตัวบ่งบอกถึงความสำคัญของรองผลิตโดยแบคทีเรียในส่วนต่างๆ ของชุมชนป่าชายเลน. บึงป่าชายเลนที่เลือกไว้สำหรับการศึกษาเป็นอ่าวที่เหลือ, นอร์ทเวสต์เคปตะวันตกออสเตรเลีย (22 ° 18 / S ผม 14 ° 08 / E) อ่าวได้รับเลือกด้วยเหตุผลสองประการ. Semeniuk et al, (1978) หารป่าชายเลนออสเตรเลียตะวันตกเป็นสี่ชีวภูมิศาสตร์โซน อ่าวในภูมิภาค Pilbara ของพวกเขาที่เกิดขึ้นระหว่าง North- เวสต์เคปสิบไมล์บีช ก็สามารถที่จะถือเป็นแบบฉบับของภูมิภาคนี้ในแง่ของสภาพภูมิอากาศที่พื้นผิวการไหลเข้าน้ำจืดและองค์ประกอบต้นไม้ชนิด ในนอกจากอ่าวได้รับการศึกษาและการแมปสำหรับการทำงานบน Terebralia (เวลส์, 1980) และเป็นส่วนหนึ่งของการตรวจสอบของปูก้ามดาบ (จอร์จโจนส์, 1982)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชายเลนบึงเป็นคุณลักษณะที่เด่นของชายฝั่งในทะเลเขตร้อนหลาย .
พื้นที่ป่าชายเลนกว้างขวางเกิดขึ้นตามแนวชายฝั่งทางเหนือของออสเตรเลีย จาก
อ่าวฉลามในออสเตรเลียตะวันตกในรัฐนิวเซาท์เวลส์ของออสเตรเลีย ป่าเปลี่ยวของ avicennia
มารีน่าเกิดขึ้นในบันบูรี่สวยงามและวิคทอเรีย , ออสเตรเลียใต้ ( เซเมเนียก
et al . , 1978 ) แม้ความสำคัญการทำงานของระบบนิเวศป่าชายเลน
ได้รับความสนใจค่อนข้างน้อย จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ ในทศวรรษที่ผ่านมามีการ
การรับรู้ที่จํานวนมากของการผลิตหลักเกิดขึ้นใน
ไม้และการผลิตนี้ต้องมีความสำคัญในระบบนิเวศท้องถิ่น ไม่กี่สิ่งมีชีวิต
ได้รับรายงานอาหารต่อชุมชนโดยตรง แต่ใบไม้
,ต้นและรากเป็นผู้หักลงจนแนบและ detritus
จุลินทรีย์รูปแบบพื้นฐานของฟูดเวบแฮบโพลไทป์ ( วัน , 1975 ; evink
, 1975 ) บางส่วนของ detritus มีการบริโภคโดยความหลากหลายของสปีชีส์หลักสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลัง ,
ในป่าชายเลน แต่ส่วนใหญ่จะล้างลงติดกันโคลน
หรือแม้แต่ออกไปจากระบบ ( วัน , 1975 ) สัดส่วนญาติใช้
โดยผู้บริโภคทุติยภูมิในพื้นที่ต่าง ๆ ที่ไม่รู้จัก สัตว์ไม่มีกระดูกสันหลัง
ขึ้นอยู่กับป่าชายเลน detritus โภชนาการของพวกเขาบริโภคโดยสัตว์อื่น ๆ ,
เช่นปลาและนก โอเดิ้ม และฮิลด์ ( 1972 ) ได้ชี้ให้เห็นคุณค่าของป่าชายเลน พื้นที่เป็นสถานเลี้ยงเด็ก

ปลารวมทั้งชนิดที่มีคุณค่าในเชิงพาณิชย์ การทำงานของระบบนิเวศนี้คืองานที่รู้จักกัน โดยเฉพาะบทบาท
ของสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังในการแปลงเป็นวัสดุที่ใช้ได้กับ detritus สูงกว่าระดับไม่เข้าใจครั้ง
.
จำนวนมากชนิดที่ไม่มีกระดูกสันหลัง มีรายงานจาก ป่าชายเลน บึง .
saenger et al . ( 1978 ) รวบรวมประวัติวรรณกรรมเพื่อพัฒนารายการของสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลัง
ชนิดที่บันทึกไว้ในป่าชายเลนของออสเตรเลีย : 67 กุ้ง 3 sipunculids 24 เพรียง , ,
ผม echiurian และ 95 หอย ( หลังรวมถึงบางชนิดที่บันทึกไว้ใน saltmarshes แต่ไม่มีความแตกต่างคือ ทำรายการ ) วัน ( 1975 ) บันทึก 404
ชนิดของสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังใน morrumbene ปากน้ำในประเทศโมซัมบิก บางส่วนของ
สัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังในป่าชายเลนถึงความหนาแน่นสูง terebralia palustris และ ต. sulcala
ขนาดใหญ่สองหอย จํากัด , ป่าชายเลน , บรรลุความหนาแน่นถึง 100 / m2
ที่อ่าวที่เหลือทางเหนือแหลม สวยงาม ( เวลส์ , 1980 ) ชนิดเหล่านี้
แพร่หลายในอินโดแปซิฟิกตะวันตกและความอุดมสมบูรณ์ของพวกเขาได้รับมักจะเห็น
เมื่อ ( mcnae 1967 ; 1968 ) หมายเลขของชนิดสัตว์จำพวกหอยและปลาหมึก และอื่น ๆเช่น ไวโอลิน
สัตว์จำพวกกุ้ง ปู ( uea ) เป็นส่วนใหญ่ จํากัด ป่าชายเลน สอบ
บันทึกชนิดนี้ในวรรณกรรมให้ความประทับใจที่นั่น
เป็นหลากหลายและมากมายของบรรดาสัตว์ในป่าชายเลน การการประเมินเพิ่มเติมแสดงให้เห็นว่าส่วนใหญ่ของชนิดที่บันทึกไว้ในป่าชายเลน
ในความเป็นจริงลักษณะที่พบบนชายฝั่งป่าโกงกางที่อยู่ติดกันและมี
เพียงชนิดที่เกิดในป่าชายเลน วัน ( 1975 ) บันทึก 404 ที่ไม่มีกระดูกสันหลังชนิด
ในบริเวณเดียว แต่การวิเคราะห์ข้อมูล พบว่า ค่าเฉลี่ยของ
151 ชนิดพบ 3 สถานีในทะเลสาบ Seaward ในขณะที่สามสถานีป่าชายเลน
เฉลี่ยเพียง 33 ชนิด การศึกษา terebralia อ้างถึงข้างต้น ( เวลส์ 1980 ) พบว่า ในขณะที่ ต. palusu'is
ถึงความหนาแน่นถึง 100 / m2 สปีชีส์คือ
จำกัดพื้นที่ขนาดเล็กมากของป่าชายเลน ต. suleata แพร่หลายมากขึ้น
แต่เกิดขึ้นในความหนาแน่นสูง ( > 10 / m2 ) เฉพาะในส่วนของพื้นที่สังเกต
โดยริชมอนด์และแอคเคอร์แมน ( 1975 ) ได้แนะนำว่า หอยนางรมในฟิจิป่าชายเลนเป็น
พบเฉพาะตามขอบ . plazait ( 1975 ) ตั้งข้อสังเกตว่า มีการลดลงทั่วไป
หอยเป็นหนึ่งรายได้จากขอบด้านในของป่าชายเลน
ป่า ในการศึกษาเชิงปริมาณและ kolehmainen hildner ( 1975 ) พบอย่างชัดเจน
ว่าค่าของสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังในต้นไม้เขตของเปอร์โตริโกป่าชายเลน
ท่วมมากที่สุด ที่ขอบ และลดลงในพื้นที่ภาคกลาง โดยสรุปข้างต้นชี้ให้เห็น
มีอยู่สองมุมมองของการกระจายและความอุดมสมบูรณ์ของป่าชายเลน
สัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังในบึง . แรกคือสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลัง
มีความหลากหลายและอุดมสมบูรณ์ หรือมีหลักฐานเพื่อแสดงให้เห็นว่าไม่ว่า
ความหลากหลายและความอุดมสมบูรณ์สูงในพื้นที่ป่า . การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อทดสอบสมมติฐานเหล่านี้
ที่ถูกต้อง นอกจากนี้สามารถข้อมูล
จะถูกใช้เพื่อให้ข้อบ่งชี้ของญาติที่สำคัญของการผลิตทุติยภูมิ
โดยสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังในส่วนต่าง ๆของชุมชนป่าชายเลน .
เลือกศึกษาป่าชายเลนอ่าวที่เหลือทิศตะวันตกเฉียงเหนือ
แหลมออสเตรเลียตะวันตก ( 22 องศา / s ; 18 ชั้น 14 / 08 / E ) อ่าวที่ถูกเลือกสำหรับสองเหตุผล
เซเมเนียก et al . ( 1978 ) แบ่งออกเป็น 4 โซน ซึ่งออสเตรเลียตะวันตก biogeographic

อ่าวในเขตพิลบารา ซึ่งเกิดขึ้นระหว่างเหนือ - ตะวันตก และ หาดแหลม
80 ไมล์ มันสามารถจะถือว่าเป็นปกติของภูมิภาคนี้
ในแง่ของการไหลชนิดพรรณไม้น้ำจืดพื้นผิวและองค์ประกอบ ใน
นอกจากนี้ BAY ได้ทำการแมปและงาน terebralia
( เวลส์ , 1980 ) และเป็นส่วนหนึ่งของการตรวจสอบของปูก้ามดาบ ( จอร์จ และ โจนส์
1982 )