There is a radical shift in Campus’

There is a radical shift in Campus’ work from 1979 through the 1980s. He stopped working with video entirely and took up traditional still photography. There is also a major shift in subject matter as he moved away from the body and self and begun to look outside, to nature and landscape photography. “For me what was important was not the switch from video to photography, but from the interior to the exterior. The interior examinations became overwhelming…. I got very interested in nature. A lot of it was an escape from what was going on in the city. It was a place where all the things that were bothering me would disappear. Then, very quickly, about 1982, it became the subject of my work.”.[7] These photographs feature many images of stones, plus buildings, bridges, landscapes, trees and sticks, subjects that persisted in his work throughout the 1980s. Campus describes his search in these works as “looking for what I called “resonance” in what I was feeling.”

In 1982 Campus began teaching at the Rhode Island School of Design, and moved to New York University in 1983.

In Inside Out (1987), Campus worked with photographed ‘floating’ stones using enlarged photo-projection from a slide projector. This work superimposes the light of the projector upon the natural light of images of stones. It reflects Campus’ desire to poeticise the everyday, to “discover timelessness in everyday life. ”[8]

In 1988 he started working with computer imaging, producing a series of still works, renewing an interest in experimentation with the structural characteristics of the digital imaging medium, using photo-montage, digital drawing and digital image manipulation. Many of these experimental techniques would lead into his next period of work with a series of new moving image video pieces.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยังมีกะรุนแรงในการทำงานของวิทยาเขตจาก 1979 ผ่านไฟต์ เขาหยุดทำงานด้วยทั้งหมด และเอาค่าถ่ายภาพนิ่งแบบดั้งเดิม ได้ยังกะหลักในเรื่องเป็นเขาถูกย้ายจากร่างกายและตัวเอง และเริ่มมองภายนอก การถ่ายภาพธรรมชาติและภูมิทัศน์ "สำหรับผม สิ่งสำคัญไม่สลับ จากการถ่ายภาพวิดีโอ แต่ จากภายในสู่ภายนอก ตรวจภายในกลายเป็นการกระทำ... ผมมีความสนใจในธรรมชาติ ของการหลบหนีจากสิ่งเกิดขึ้นในเมืองนั้น มันเป็นที่ทุกสิ่งที่กำลังรบกวนฉันจะหายไป แล้ว อย่างรวดเร็ว เกี่ยวกับ 1982 มันเป็นเรื่องงานของผม " [7] ภาพเหล่านี้ประกอบภาพในเรื่อง หิน รวม ทั้งอาคาร สะพาน ภูมิทัศน์ ต้นไม้ และ sticks ที่มีอยู่ในงานของเขาตลอดทศวรรษ 1980 วิทยาเขตอธิบายการค้นหาของเขาในผลงานเหล่านี้เป็น "มองหาอะไรผมเรียกว่า"การสั่นพ้อง"ในสิ่งที่ฉันไม่รู้สึก"ในปี 1982 วิทยาเขตเริ่มสอนที่โรงเรียนออกโรดไอแลนด์ แล้วย้ายไปมหาวิทยาลัยนิวยอร์กในปี 1983ในภายในออก (1987), วิทยาเขตทำงาน ด้วยถ่าย 'ลอยตัว' หินใช้ฉายภาพภาพขยายจากเครื่องฉายภาพสไลด์ งานนี้ superimposes แสงของเครื่องฉายภาพตามแสงธรรมชาติภาพหิน มันสะท้อนให้เห็นถึงความต้องการของมหาวิทยาลัย poeticise ทุกวัน "สัมผัส timelessness ในชีวิตประจำวัน" [8]ในปี 1988 เขาเริ่มทำงานกับคอมพิวเตอร์ภาพ ผลิตชุดยังคงทำงาน เป็นการสานต่อความสนใจในการทดลองมีลักษณะโครงสร้างของสื่อเกี่ยวกับภาพดิจิตอล ภาพภาพที่มีอยู่ รูปวาดดิจิตอล และจัดการภาพดิจิตอล หลายเทคนิคทดลองเหล่านี้จะนำเข้าไปในรอบถัดไปของเขาทำงานกับชุดใหม่เคลื่อนไหวภาพวิดีโอชิ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงในวิทยาเขตทำงานจาก 1979 ผ่าน 1980 คือ เขาหยุดการทำงานกับวิดีโอทั้งหมดและหยิบขึ้นมาถ่ายภาพแบบดั้งเดิมยังคง นอกจากนี้ยังมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในเรื่องที่เขาย้ายออกไปจากร่างกายและตนเองและเริ่มที่จะมองออกไปข้างนอกกับธรรมชาติและถ่ายภาพภูมิทัศน์ "สำหรับผมสิ่งที่สำคัญคือไม่ได้เปลี่ยนจากวิดีโอเพื่อการถ่ายภาพ แต่จากภายในภายนอก การตรวจสอบภายในที่กลายเป็นที่ครอบงำ ... ผมได้รับความสนใจมากในธรรมชาติ จำนวนมากของมันก็หนีออกมาจากสิ่งที่เกิดขึ้นในเมืองที่ มันเป็นสถานที่ที่ทุกสิ่งที่ถูกรบกวนฉันจะหายไป จากนั้นได้อย่างรวดเร็วประมาณปี 1982 มันก็กลายเป็นเรื่องของการทำงานของฉัน. ". [7] ภาพเหล่านี้มีหลายภาพของหินรวมทั้งอาคารสะพานภูมิทัศน์ต้นไม้และไม้วิชาที่ยืนยันในการทำงานของเขาตลอดช่วงปี 1980 วิทยาเขตอธิบายการค้นหาของเขาในผลงานเหล่านี้เป็น "มองหาสิ่งที่ผมเรียกว่า" เสียงสะท้อน "ในสิ่งที่ฉันรู้สึก." ในปี 1982 วิทยาเขตเริ่มสอนที่โรงเรียนดีไซน์โรดไอแลนด์และย้ายไปมหาวิทยาลัยนิวยอร์กในปี 1983 ใน Inside Out ( 1987) วิทยาเขตทำงานร่วมกับถ่ายภาพ 'ลอย' หินโดยใช้ภาพที่ฉายขยายจากการฉายสไลด์ งานนี้ superimposes แง่ของโปรเจ็กเตอร์เมื่อแสงธรรมชาติของภาพของหิน มันสะท้อนให้เห็นความปรารถนาที่วิทยาเขต 'เพื่อ poeticise ในชีวิตประจำวันเพื่อ "นิรันดรค้นพบในชีวิตประจำวัน "[8] ในปี 1988 เขาเริ่มทำงานกับการถ่ายภาพคอมพิวเตอร์ผลิตชุดยังคงทำงานที่ต่ออายุความสนใจในการทดลองกับลักษณะโครงสร้างของสื่อการถ่ายภาพดิจิตอลโดยใช้ภาพตัดต่อ, การวาดภาพดิจิตอลและการจัดการภาพดิจิตอล หลายเทคนิคการทดลองเหล่านี้จะนำไปสู่ช่วงเวลาของเขาต่อไปของการทำงานที่มีชุดของการเคลื่อนย้ายภาพใหม่ชิ้นวิดีโอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีการเปลี่ยนในงานวิทยาเขต ' จาก 1979 ผ่านไฟต์ เขาหยุดทำงานกับวิดีโอทั้งหมดและเอาขึ้นแบบดั้งเดิมยังคงถ่ายภาพ ยังมีกะหลักในเรื่องที่เขาย้ายไปจากร่างกาย และตนเอง และเริ่มมองออกไป ธรรมชาติและการถ่ายภาพภูมิทัศน์ " สำหรับผม สิ่งที่สำคัญคือไม่สลับจากวิดีโอ การถ่ายภาพแต่จากภายในสู่ภายนอก การตรวจสอบภายในเป็นอย่างดี . . . . . . . ผมมีความสนใจมากในธรรมชาติ มากมันคือการหนีจากสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นในเมือง มันเป็นสถานที่ที่สิ่งที่รบกวนจิตใจผมจะหายไป แล้ว รวดเร็วมาก ประมาณปี 1982 มันกลายเป็นเรื่องของงานของฉัน . " [ 7 ] ภาพเหล่านี้มีหลายภาพ ของหิน รวมทั้งอาคารสะพาน , ภูมิทัศน์ , ต้นไม้และ sticks , วิชาที่หายในงานของเขาตลอดไฟต์ วิทยาเขตอธิบายการค้นหาของเขาในผลงานเหล่านี้เป็น " มองหาสิ่งที่ผมเรียกว่า " เสียงสะท้อน " ในสิ่งที่ฉันรู้สึก "

ในปี 1982 วิทยาลัยเริ่มสอนที่โรงเรียนดีไซน์โรดไอแลนด์ และย้ายไปอยู่ที่มหาวิทยาลัยนิวยอร์กใน 1983 .

ข้างใน ( 2530 )วิทยาเขตทำงานถ่ายภาพ ' ลอย ' หินใช้ขยายภาพสไลด์ฉายจากเครื่องฉาย งานนี้ superimposes ความสว่างของโปรเจคเตอร์เมื่อแสงของภาพหิน มันสะท้อนให้เห็นถึงความปรารถนาวิทยาเขต ' poeticise ทุกวันเพื่อค้นพบที่ไร้กาลเวลาในชีวิตประจําวัน " [ 8 ]

ในปี 1988 เขาเริ่มทำงานกับคอมพิวเตอร์ การถ่ายภาพ การผลิตชุดของยังใช้งานได้ต่ออายุความสนใจในการทดลองกับลักษณะโครงสร้างของสื่อภาพถ่ายดิจิทัล การใช้ภาพตัดต่อ , การวาดภาพดิจิตอลและการจัดการภาพดิจิตอล หลายเทคนิคการทดลองเหล่านี้จะนำลงในช่วงถัดไปของเขาทำงานกับชุดของชิ้นใหม่ ย้ายวีดีโอรูปภาพ