DISCUSSIONCatheter loss following a

DISCUSSION
Catheter loss following an episode of peritonitis is a
good index of patient morbidity. In addition to providing a
clear endpoint of severe or prolonged infection, it interrupts
the chosen form of dialysis, and condemns the patient to
further surgery. In this study both culture negative
peritonitis and that due to coagulase negative staphylococci
were associated with a low incidence of catheter loss. In
contrast, S. aureus, although accounting for just 17% of
CAPD peritonitis, a figure similar to that seen by other
authors (11-13), resulted in a disproportionate number
(44%) of catheter removals. Early loss of catheter represented
the failure of infections to respond to antibiotics,
presumably due to inadequate bacterial clearance by
peritoneal defence mechanisms (14). Exit-site infections
were frequently observed, particularly in patients having
recurrent peritonitis, where they may act as a reservoir from
which bacteria can enter the peritoneal cavity.
Nasal carriage of S. aureus is more common in conditions
associated with breaks in the skin, such as diabetes,
parenteral drug abuse, skin allergy, and haemodialysis (4,
5). Surprisingly, therefore, the carriage rate in peritoneal
dialysis patients (23% ) was only about that expected for a
normal population.
When the criteria for nasal carriage was relaxed to just a single
positive swab within the study period, this figure rose to 32%,
similar to that seen by other authors (7-9).
This study provides strong evidence for a link between nasal
carriage and exit-site infection due to the same strain of S. aureus.
This association remained highly significant even if subjects with a
single posi tive nasal swab during the study period were included,
although there was some loss in discrimination. However
attributing cause and effect remains a problem. The preponderance
of males with exit-site infections may be due to excess trauma to
skin surrounding the exit-site from tight fitting trousers, with
spread of bacteria to the nose a secondary event. The failure of
exit-site infections to resolve spontaneously in male patients
supports a role for local trauma, but males generally have a higher
staphylococcal infection rate than females for all types of surgical
manoeuvre as well as in general practice (15, 16). Only one patient
in this study developed nasal carriage following an exit site
infection, whereas six nasal carriers subsequently developed exitsite
infections. Three of these, who had nasal and abdominal wall
carriage identified preoperatively developed exit-site infections
shortly after catheter insertion, suggesting colonisation of the
external cuff occurs at this time. These data provide strong
circumstantial evidence that nasal and skin carriage play an
important etiological role in the development of exit-site
infections. Although some authors have found no relationship
between infections and nasal carriage (9), others have been able to
show that frequency of infectious episodes correlated with the
degree of carriage (7), despite small numbers.
As has been observed with haemodialysis patients (5,6),
carriers, whether nasal or exit-site, were colonised by a single
strain. In contrast, over 95% of the strains isolated were of
different phage types. The sensitivity of the staphylococci and the
wide range of phage types seen points firmly to exit-site infection
being a reflection of the presence of a foreign body in an individual
exposed to domestic rather than hospital strains of S. aureus. It
seems likely that colonisation and subsequent infection of the exitsite
occurs in skin carriers at the time of catheter insertion, when
the external cuff soaked in sero-sanguinous fluid provides ideal
conditions for adherance of S. aureus. If this hypothesis is correct,
it would seem logical to attempt identification of nasal and
abdominal carriers before beginning CAPD, with a view to
eradication of carriage prior to catheter insertion.
ACKNOWLEDGMENTS
We would like to thank Jean Acheson for her help in obtaining
swabs from patients, Clive Aubrey for saving clinical isolates, and
Mary Rahman for carrying out the plasmid profiling. SJD was
supported by a grant from Travenol, UK. WCN is grateful to the
National Kidney Research Fund for support, and SP for support
from the Guy's Hospital Special Trustees.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนทนาขาดทุนพัฒนาโปรแกรมฐานข้อมูลต่อไปนี้เป็นตอนของ peritonitis เป็นการดัชนีที่ดีของผู้ป่วย morbidity นอกจากการให้การล้างปลายทางของการติดเชื้อรุนแรง หรือเป็นเวลานาน มันขัดจังหวะแบบฟอร์มท่านของหน่วย และพิพากษาให้ผู้ป่วยไปเพิ่มเติมผ่าตัด ในการศึกษานี้ ทั้งวัฒนธรรมเชิงลบperitonitis และว่า เนื่องจาก coagulase ลบ staphylococciมีความสัมพันธ์กับอุบัติการณ์ต่ำขาดทุนพัฒนาโปรแกรมฐานข้อมูล ในความคมชัด S. หมอเทศข้างลาย แม้ว่าบัญชีเพียง 17% ของCAPD peritonitis ตัวเลขที่เห็นกันผู้เขียน (11-13), ส่งผลให้ตัวเลขนำ(44%) ของการเอาออกที่พัฒนาโปรแกรมฐานข้อมูล พัฒนาโปรแกรมฐานข้อมูลแสดงเสียก่อนความล้มเหลวของการติดเชื้อเพื่อตอบสนองต่อยาปฏิชีวนะสันนิษฐานว่าเนื่องจากเคลียร์แบคทีเรียไม่เพียงพอโดยกลไกป้องกัน peritoneal (14) การติดเชื้อออกจากไซต์บ่อยสุภัค โดยเฉพาะอย่างยิ่งในผู้ป่วยที่มีเกิดซ้ำ peritonitis ที่พวกเขาอาจทำหน้าที่เป็นอ่างเก็บน้ำจากแบคทีเรียที่สามารถป้อนช่อง peritonealหมอเทศข้างลาย S. แคร่โพรงจมูกได้ทั่วไปในเกี่ยวข้องกับการแบ่งผิว เช่นโรคเบาหวานเสพ parenteral ภูมิแพ้ผิวหนัง และ haemodialysis (45) จู่ ๆ ดังนั้น การขนส่งอัตราใน peritonealหน่วยผู้ป่วย (23%) มีเพียงว่าที่คาดไว้สำหรับการประชากรปกติเมื่อถูกการผ่อนคลายเงื่อนไขการขนส่งที่โพรงจมูกไปเพียงตัวเดียวswab บวกภายในรอบระยะเวลาการศึกษา รูปนี้กุหลาบ 32%คล้ายกับที่เห็นคน (7-9)การศึกษานี้แสดงหลักฐานที่แข็งแกร่งสำหรับการเชื่อมโยงระหว่างนาสิกค่าขนส่งและออกจากไซต์เชื้อจากสายพันธุ์เดียวกันของ S. หมอเทศข้างลายสมาคมนี้ยังคงสูงสำคัญแม้หัวข้อด้วยการเดียว posi tive กวาดโพรงจมูกในระหว่างรอบระยะเวลาการศึกษาไม่รวมแม้ว่าจะมีการเลือกปฏิบัติสูญเสียบาง อย่างไรก็ตามattributing เหตุและผลยังคง มีปัญหา การกำกับของเพศชายกับไซต์ออกจาก การติดเชื้ออาจเกิดจากบาดเจ็บเกินไปผิวที่ไซต์ออกจากกางเกงกระชับแน่น รายล้อมด้วยการแพร่กระจายของแบคทีเรียให้จมูกเป็นกิจกรรมรอง ความล้มเหลวของการติดเชื้อออกจากไซต์เมื่อต้องการแก้ไขธรรมชาติในผู้ป่วยชายสนับสนุน มีบทบาทสำหรับการบาดเจ็บภายใน แต่ชายโดยทั่วไปมีมากอัตราการติดเชื้อ staphylococcal กว่าหญิงทุกประเภทราคาประหยัดmanoeuvre เช่นในทางปฏิบัติทั่วไป (15, 16) ผู้ป่วยที่เดียวเท่านั้นในการศึกษานี้พัฒนาโพรงจมูกรถดังต่อไปนี้เป็นเว็บไซต์ออกติดเชื้อ ในขณะที่สาย 6 โพรงจมูกมาพัฒนา exitsiteติดเชื้อ สามเหล่านี้ ที่มีผนังโพรงจมูก และช่องท้องรถระบุติดเชื้อออกจากไซต์ preoperatively พัฒนาหลังจากแทรกพัฒนาโปรแกรมฐานข้อมูล การแนะนำของอาณานิคมวางภายนอกเกิดขึ้นในขณะนี้ ข้อมูลเหล่านี้ให้แข็งแกร่งพยานที่โพรงจมูกและผิวรถเล่นการetiological สำคัญในการพัฒนาเว็บไซต์ออกติดเชื้อ แม้ว่าบางอย่างผู้เขียนได้พบความสัมพันธ์ไม่ระหว่างการติดเชื้อและโพรงจมูกรถ (9), คนมีได้แสดงว่าความถี่ของการติดเชื้อตอน correlated กับการระดับของการขนส่ง (7), แม้มีหมายเลขขนาดเล็กตามได้สังเกตโดย haemodialysis (5,6),สายการบิน ว่า นาสิกหรือออกไซต์ ถูก colonised โดยเดียวต้องใช้ ในทางตรงกันข้าม กว่า 95% ของสายพันธุ์ที่แยกต่างหากได้ชนิดต่าง ๆ phage ความไวของการ staphylococci และหลากหลายชนิด phage เห็นจุดอย่างการติดเชื้อออกจากไซต์การสะท้อนของร่างกายต่างประเทศในแต่ละสัมผัสกับภายในประเทศแทนสายพันธุ์โรงพยาบาลของ S. หมอเทศข้างลาย มันดูเหมือนมีแนวโน้มที่อาณานิคมและการติดเชื้อ exitsite ตามมาเกิดขึ้นในสายการบินผิวเวลาแทรกพัฒนาโปรแกรมฐานข้อมูล เมื่อวางภายนอกที่นำไปแช่ในน้ำมัน sero sanguinous ช่วยให้การสำรองห้องพักเงื่อนไขสำหรับการ adherance ของ S. หมอเทศข้างลาย ถ้าสมมติฐานนี้ถูกต้องดูเหมือนตรรกะพยายามระบุของนาสิก และสายการบินท้องก่อนเริ่ม CAPD กับมีมุมมองขจัดการบินก่อนที่จะแทรกพัฒนาโปรแกรมฐานข้อมูลตอบเราอยากจะขอบคุณ Acheson ฌองช่วยเธอในการได้รับswabs จากผู้ป่วย ไคลฟ์ Aubrey สำหรับบันทึกแยกคลินิก และRahman แมรี่สำหรับดำเนินการสร้างโพรไฟล์ plasmid SJD มีได้รับการสนับสนุน โดยเงินช่วยเหลือจาก Travenol, UK WCN จะขอบคุณเพื่อแห่งชาติไตวิจัยสนับสนุน และ SP สำหรับการสนับสนุนจากโรงพยาบาลประเทศไทยของคนพิเศษ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อภิปรายการสูญเสีย Catheter ต่อไปนี้เป็นเรื่องราวของเยื่อบุช่องท้องเป็นดัชนีที่ดีของการเจ็บป่วยของผู้ป่วย นอกจากจะให้บริการปลายทางที่ชัดเจนของการติดเชื้อที่รุนแรงหรือเป็นเวลานานก็ขัดจังหวะรูปแบบที่ได้รับการแต่งตั้งของการฟอกเลือดและประณามผู้ป่วยที่จะส่งเสริมการผ่าตัด ในการศึกษานี้ทั้งวัฒนธรรมเชิงลบเยื่อบุช่องท้องและว่าเนื่องจาก coagulase เชื้อเชิงลบมีความสัมพันธ์กับอัตราการเกิดต่ำของการสูญเสียสายสวน ในทางตรงกันข้ามเชื้อ S. aureus แม้ว่าคิดเป็นเพียง 17% ของเยื่อบุช่องท้องCAPD เป็นตัวเลขที่ใกล้เคียงกันกับที่เห็นอื่น ๆโดยผู้เขียน (11-13) ส่งผลให้จำนวนสัดส่วน (44%) ของสายสวนลบ การสูญเสียเริ่มต้นของการเป็นตัวแทนของสายสวนความล้มเหลวของการติดเชื้อที่จะตอบสนองต่อยาปฏิชีวนะน่าจะเกิดจากการกวาดล้างของแบคทีเรียไม่เพียงพอโดยกลไกการป้องกันทางช่องท้อง(14) การติดเชื้อออกจากสถานที่พบบ่อยโดยเฉพาะอย่างยิ่งในผู้ป่วยที่มีเยื่อบุช่องท้องเกิดขึ้นอีกที่พวกเขาอาจทำหน้าที่เป็นอ่างเก็บน้ำจากที่เชื้อแบคทีเรียที่สามารถเข้าสู่ช่องท้อง. การรับขนจมูกของเชื้อ S. aureus พบมากในเงื่อนไขที่เกี่ยวข้องกับการหยุดพักในผิวเช่นโรคเบาหวาน, ยาเสพติดหลอดเลือด, โรคภูมิแพ้ผิวหนังและการฟอกเลือด (4, 5) ที่น่าแปลกใจดังนั้นอัตราการขนส่งในช่องท้องผู้ป่วยฟอกเลือด (23%) เป็นเพียงเกี่ยวกับที่คาดว่าเป็นประชากรปกติ. เมื่อเกณฑ์สำหรับการขนส่งจมูกได้ผ่อนคลายไปเพียงคนเดียวกวาดบวกภายในระยะเวลาการศึกษาตัวเลขนี้เพิ่มขึ้นถึง 32% , คล้ายกับที่เห็นโดยผู้เขียนอื่น ๆ (7-9). การศึกษาครั้งนี้มีหลักฐานที่แข็งแกร่งสำหรับการเชื่อมโยงระหว่างจมูกการขนส่งและการติดเชื้อออกจากสถานที่อันเนื่องมาจากสายพันธุ์เดียวกันของเชื้อ S. aureus. สมาคมนี้ยังคงมีความสำคัญอย่างมากแม้ว่าวิชาที่มีPOSI เดียวกวาดเชิงจมูกในช่วงระยะเวลาการศึกษาถูกรวมแม้จะมีการสูญเสียในการเลือกปฏิบัติบาง อย่างไรก็ตามเจตนารมณ์สาเหตุและผลกระทบยังคงเป็นปัญหา ครอบงำของเพศชายมีการติดเชื้อออกจากสถานที่อาจจะเกิดจากการบาดเจ็บส่วนเกินผิวรอบเว็บไซต์ทางออกจากกางเกงกระชับแน่นกับการแพร่กระจายของเชื้อแบคทีเรียจมูกเหตุการณ์ที่สอง ความล้มเหลวของการติดเชื้อออกจากสถานที่ที่จะแก้ปัญหาได้เองในผู้ป่วยชายสนับสนุนบทบาทการบาดเจ็บในท้องถิ่นแต่เพศชายโดยทั่วไปมีสูงกว่าอัตราการติดเชื้อ staphylococcal กว่าตัวเมียสำหรับทุกประเภทของการผ่าตัดการซ้อมรบเช่นเดียวกับในเวชปฏิบัติทั่วไป(15, 16) เพียงคนเดียวที่ผู้ป่วยในการศึกษานี้ได้รับการพัฒนาสายการบินจมูกเว็บไซต์ต่อไปนี้ออกจากการติดเชื้อในขณะที่ผู้ให้บริการหกจมูกพัฒนาต่อมาexitsite การติดเชื้อ สามเหล่านี้ที่มีจมูกและผนังหน้าท้องสายการบินระบุพัฒนา preoperatively ติดเชื้อออกจากสถานที่ไม่นานหลังจากที่การแทรกสายสวนแนะนำการล่าอาณานิคมของข้อมือภายนอกที่เกิดขึ้นในเวลานี้ ข้อมูลเหล่านี้ให้แข็งแกร่งหลักฐานที่จมูกและผิวหนังเล่นบทบาทสาเหตุสำคัญในการพัฒนาของการออกสถานที่การติดเชื้อ แม้ว่าบางคนเขียนได้พบความสัมพันธ์ระหว่างการติดเชื้อและการขนส่งจมูก (9), อื่น ๆ ที่ได้รับสามารถแสดงความถี่ของโรคติดเชื้อที่มีความสัมพันธ์กับระดับของการขนส่ง(7) แม้จะมีขนาดเล็กจำนวนมาก. ในฐานะที่ได้รับการปฏิบัติกับผู้ป่วยฟอกเลือด (5 6) ผู้ให้บริการไม่ว่าจะเป็นจมูกหรือออกจากสถานที่ที่ถูกอาณานิคมโดยซิงเกิ้ลสายพันธุ์ ในทางตรงกันข้ามกว่า 95% ของสายพันธุ์ที่แยกเป็นของประเภทที่แตกต่างกันทำลายจุลินทรีย์ ความไวของเชื้อและหลากหลายประเภท phage เห็นจุดมั่นที่จะติดเชื้อออกจากสถานที่เป็นภาพสะท้อนของการปรากฏตัวของร่างกายต่างประเทศในบุคคลที่สัมผัสกับประเทศมากกว่าสายพันธุ์ที่โรงพยาบาลของเชื้อS. aureus มันดูเหมือนว่าการล่าอาณานิคมและการติดเชื้อตามมาของ exitsite เกิดขึ้นในผู้ให้บริการที่ผิวในช่วงเวลาของการแทรกสายสวนเมื่อข้อมือภายนอกแช่ในน้ำ Sero-sanguinous ให้เหมาะเงื่อนไขสำหรับadherance ของเชื้อ S. aureus ถ้าสมมติฐานนี้ถูกต้องก็จะดูเหมือนมีเหตุผลที่จะพยายามที่บัตรประจำตัวของจมูกและผู้ให้บริการที่ท้องก่อนที่จะเริ่มCAPD มีมุมมองในการกำจัดของสายการบินก่อนที่จะมีการแทรกสายสวน. กิตติกรรมประกาศเราอยากจะขอบคุณฌองเคสันสำหรับความช่วยเหลือของเธอในการได้รับswabs จากผู้ป่วย ไคลฟ์ออเบรย์สำหรับการบันทึกสายพันธุ์ทางคลินิกและเราะห์มานแมรี่สำหรับการดำเนินการโปรไฟล์พลาสมิด SJD ได้รับการสนับสนุนโดยทุนจากTravenol, สหราชอาณาจักร WCN ขอบคุณไปยังกองทุนสนับสนุนการวิจัยโรคไตแห่งชาติที่ให้การสนับสนุนและSP สำหรับการสนับสนุนจากคณะกรรมาธิการพิเศษของโรงพยาบาลผู้ชาย