Modelling the manufacturing process

Modelling the manufacturing process in reverse has created widespread interest in academic literature related to the garment industry, where complex final surfaces are defined by the body shape for which the garment is designed. Starting from this final target shape, the challenge for garment manufacturing is to design the cutting patterns leading to minimum waste of material and easy garment assembly. Several attempts have been made to develop algorithms which “un-form” the final garment into several flat components, using the locations of highest strain to optimise the pattern of cuts in the initial sheets of fabric. Early examples of these approaches are reviewed by McCarteney et al. [14], and more recently in Wang et al. [15]. A simplified mass-spring system is commonly used to model the 3D surface, with a subsequent optimisation that minimises the elastic energy, distances between nodes or the change in local area. This approach is similar to the challenge addressed in this paper, but differs in two key respects: the model of fabric deformation assumes elastic behaviour, where sheet forming must be plastic; the final garment is assembled from several components, where the ambition of this paper is to design the process for forming a single component.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สร้างแบบจำลองกระบวนการผลิตในการย้อนกลับได้สร้างสนใจศึกษาวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องกับอุตสาหกรรมเครื่องนุ่งห่ม ตกลง โดยรูปร่างที่ที่มีการออกแบบเสื้อผ้าพื้นผิวที่ซับซ้อนพิจารณาอย่างกว้างขวาง เริ่มจากรูปทรงของชิ้นนี้พิจารณา ความท้าทายสำหรับการผลิตเสื้อผ้าคือการ ออกแบบรูปตัดที่นำไปสู่การเสียขั้นต่ำของวัสดุและการประกอบเสื้อผ้าได้ง่าย ได้มีความพยายามหลายครั้งการพัฒนาอัลกอริทึมซึ่ง "un-แบบฟอร์ม" การพิจารณาเสื้อผ้าเป็นส่วนประกอบที่ flat หลาย ปรับรูปแบบของการตัดในแผ่นแรกของผ้าที่ใช้สถานที่ของสายพันธุ์สูงสุด ต้นตัวอย่างของวิธีการเหล่านี้มีทบทวนโดย McCarteney et al. [14], และเมื่อเร็ว ๆ นี้ในวัง et al. [15] ระบบมวลสปริงตัวย่อและตัวเป็นที่นิยมใช้การโมเดลพื้นผิว 3 มิติ ด้วยการการเพิ่มประสิทธิภาพที่ช่วยลดพลังงานยืดหยุ่น ระยะทางระหว่างโหนหรือการเปลี่ยนแปลงในท้องถิ่น วิธีการนี้คล้ายกับความท้าทายที่ได้รับการแก้ไขในเอกสารนี้ แต่แตกต่างในประการสำคัญที่สอง: รุ่นของแมพผ้าสันนิษฐานพฤติกรรมยืดหยุ่น ซึ่งการขึ้นรูปแผ่นต้องเป็นพลาสติก เสื้อผ้าพิจารณาประกอบจากหลายส่วนประกอบ ที่ของเอกสารนี้คือการ ออกแบบกระบวนการในการขึ้นรูปส่วนประกอบเดียว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การสร้างแบบจำลองกระบวนการผลิตในการย้อนกลับได้สร้างความสนใจอย่างกว้างขวางในวรรณคดีวิชาการที่เกี่ยวข้องกับอุตสาหกรรมเครื่องนุ่งห่มที่ซับซ้อน Fi พื้นผิว NAL มีนิยามโดยรูปร่างที่เสื้อผ้าที่ถูกออกแบบมา เริ่มต้นจากรูปร่างเป้าหมาย Fi NAL นี้ความท้าทายสำหรับการผลิตเสื้อผ้าคือการออกแบบรูปแบบการตัดที่นำไปสู่​​การเสียต่ำสุดของวัสดุและการประกอบการตัดเย็บเสื้อผ้าได้ง่าย พยายามหลายครั้งที่ได้รับการพัฒนาอัลกอริทึมที่ "ยกเลิกรูปแบบ" เสื้อผ้า Fi NAL เป็นหลายชั้นชิ้นส่วนโดยใช้สถานที่ของสายพันธุ์ที่สูงที่สุดในการเพิ่มประสิทธิภาพของการตัดรูปแบบในแผ่นเริ่มต้นของผ้า ตัวอย่างแรกของวิธีการเหล่านี้จะมีการทบทวนโดย McCarteney et al, [14] และอื่น ๆ เมื่อเร็ว ๆ นี้ในวัง et al, [15] Fi เอ็ดระบบมวลฤดูใบไม้ผลิ Simpli เป็นที่นิยมใช้ในการจำลองพื้นผิว 3 มิติด้วยการเพิ่มประสิทธิภาพในภายหลังที่ช่วยลดการใช้พลังงานยืดหยุ่นระยะทางระหว่างโหนดหรือการเปลี่ยนแปลงในพื้นที่ วิธีการนี​​้จะคล้ายกับความท้าทายในการแก้ไขในกระดาษนี้ แต่แตกต่างกันในสองประการสำคัญ: รูปแบบของการเปลี่ยนรูปผ้ายืดหยุ่นถือว่าพฤติกรรมที่แผ่นขึ้นรูปจะต้องเป็นพลาสติก เสื้อผ้า Fi NAL เป็นที่ประกอบจากหลายองค์ประกอบที่มีความทะเยอทะยานของบทความนี้คือการออกแบบกระบวนการสำหรับการสร้างองค์ประกอบเดียว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แบบจำลองกระบวนการผลิตในแบบย้อนกลับได้สร้างความสนใจอย่างแพร่หลายในวรรณกรรมทางวิชาการที่เกี่ยวข้องกับอุตสาหกรรมเครื่องนุ่งห่ม ซึ่งซับซ้อนจึงมีพื้นผิวเดอนาลจึงเน็ดด้วยรูปร่างที่เสื้อผ้าถูกออกแบบมา . เริ่มจากเป้าหมายนี้จึง นาล รูปร่าง ความท้าทายสำหรับการผลิตเสื้อผ้าจะออกแบบรูปแบบการตัดที่นำไปสู่เสียน้อยที่สุดของวัสดุและการประกอบเสื้อผ้าได้ง่าย หลายครั้งได้รับการทำเพื่อพัฒนาอัลกอริทึมซึ่ง " และรูปแบบ " จึงจำหน่ายเสื้อผ้าเป็นหลายflที่องค์ประกอบการใช้ตำแหน่งสูงสุดเมื่อยปรับรูปแบบการตัดในแผ่นแรกของผ้า ตัวอย่างแรกของวิธีการเหล่านี้จะถูกตรวจสอบโดย mccarteney et al . [ 14 ] และมากขึ้นเมื่อเร็ว ๆนี้ใน Wang et al . [ 15 ] เป็นระบบสปริง Simpli เอ็ดมวลจึงนิยมใช้แบบจำลองพื้นผิว 3 มิติด้วยต่อมาเพิ่มประสิทธิภาพที่ช่วยลดพลังงานยืดหยุ่น ระยะทางระหว่างโหนด หรือการเปลี่ยนแปลงในพื้นที่ วิธีการนี้จะคล้ายกับการท้าทายอยู่ในกระดาษแผ่นนี้ แต่แตกต่างใน 2 ประการสำคัญ : รูปแบบของผ้ายืดเสียรูป ถือว่าพฤติกรรมที่แผ่นขึ้นรูปต้องเป็นพลาสติก จึงจำหน่ายเสื้อผ้าประกอบจากองค์ประกอบหลายที่ความใฝ่ฝันของกระดาษนี้เพื่อออกแบบกระบวนการขึ้นรูปเป็นองค์ประกอบเดียว