This particular view of learning is

This particular view of learning is based upon the studies carried out by Dr. Alan Baddeley in the 1960s and 70s. His initial focus was upon the nature of short term, or working memory, leading to the discovery that it is the norm to be able to hold on average seven items in working memory at any one moment. Given that many complex tasks can be broken down into far more than seven constituent parts, it became apparent that many things which humans could learn to accomplish with ease ought to be almost impossible. It was then hypothesized that items in working memory could be processed as chunks – better known as schemas – which could be saved in the long term memory and drawn upon when necessary. In this way, a complex task could be saved as a single schema, while short term memory would be capable of processing up to seven such schemas at any given moment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มุมมองการเรียนรู้ได้ยึดตามการศึกษาที่ดำเนินการ โดยดร. Alan Baddeley ในปี 1960 และ 70s โฟกัสของเขาเริ่มต้นตามธรรมชาติระยะสั้น หรือทำงานหน่วยความจำ นำไปสู่การค้นพบว่า มันเป็นปกติสามารถเก็บเฉลี่ยสินค้าเจ็ดรายการในหน่วยความจำทำงานเวลาใดได้ ที่ซับซ้อนงานต่าง ๆ สามารถแบ่งเป็นส่วนส่วนประกอบต่าง ๆ ของเจ็ดมากกว่า เป็นชัดเจนว่า สิ่งที่มนุษย์สามารถเรียนรู้ให้สำเร็จอย่างง่ายดายควรจะเป็นไปไม่ได้เกือบ มันถูกตั้งสมมติฐานว่าที่สามารถจะประมวลผลรายการในหน่วยความจำทำเป็นก้อน –รู้จักกันดีเป็นแบบแผน – ซึ่งอาจบันทึกไว้ในหน่วยความจำระยะยาว และออกตามเมื่อจำเป็น ด้วยวิธีนี้ เป็นงานซับซ้อนอาจสามารถบันทึกเป็นแบบแผนเดียว ในขณะที่หน่วยความจำระยะสั้นจะมีความสามารถในการประมวลผลแผนดังกล่าวแต่ละครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มุมมองของการเรียนรู้โดยเฉพาะอย่างยิ่งจะขึ้นอยู่กับการศึกษาที่ดำเนินการโดยดร. อลัน Baddeley ในทศวรรษที่ 1960 และ 70s จุดเริ่มต้นของเขาคือกับลักษณะของระยะสั้นหรือหน่วยความจำทำงานที่นำไปสู่​​การค้นพบว่ามันเป็นบรรทัดฐานที่จะสามารถที่จะยึดมั่นในค่าเฉลี่ยเจ็ดรายการในหน่วยความจำทำงานที่ใดช่วงเวลาหนึ่ง ระบุว่างานที่ซับซ้อนจำนวนมากสามารถถูกทำลายลงไปไกลกว่าเจ็ดส่วนประกอบมันก็เห็นได้ชัดว่าหลายสิ่งหลายอย่างที่มนุษย์สามารถเรียนรู้ที่จะประสบความสำเร็จได้อย่างง่ายดายควรจะเป็นไปไม่ได้เกือบ มันก็ตั้งสมมติฐานว่ารายการในหน่วยความจำในการทำงานจะได้รับการประมวลผลชิ้น - ดีกว่าที่รู้จักกันเป็นแบบแผน - ซึ่งจะถูกบันทึกไว้ในหน่วยความจำระยะยาวและดึงเมื่อเมื่อมีความจำเป็น วิธีนี้เป็นงานที่ซับซ้อนจะถูกบันทึกไว้เป็นคีเดียวในขณะที่หน่วยความจำระยะสั้นจะมีความสามารถในการประมวลผลได้ถึงเจ็ดแบบแผนดังกล่าวในขณะใดก็ตาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิวนี้โดยเฉพาะการเรียนรู้ตามการศึกษาดำเนินการโดย ดร. อลัน แบ็ดดีลีย์ในทศวรรษที่ 1960 และ 70s . โฟกัสครั้งแรกของเขาบนธรรมชาติของระยะสั้นหรือหน่วยความจำทำงานที่นำไปสู่การค้นพบว่ามันเป็นบรรทัดฐานที่จะสามารถที่จะถือเฉลี่ย 7 รายการในหน่วยความจำทำงานในช่วงเวลาหนึ่งให้ที่งานที่ซับซ้อนมากสามารถแบ่งออกเป็นมากกว่าเจ็ดส่วน องค์ประกอบ มันเป็นที่ชัดเจนว่า สิ่งต่าง ๆซึ่งมนุษย์สามารถเรียนรู้ที่จะทำได้อย่างง่ายดายควรจะเป็นไปไม่ได้เกือบ จึงตั้งสมมติฐานว่า รายการในหน่วยความจำการทำงานสามารถแปรรูปเป็นท่อน ( รู้จักกันดีเป็น schema ) ซึ่งอาจจะถูกบันทึกไว้ในหน่วยความจำระยะยาวและดึงขึ้นเมื่อจำเป็นในวิธีนี้เป็นงานที่ซับซ้อนจะถูกบันทึกเป็นรูปแบบเดียว ในขณะที่ความทรงจำระยะสั้นจะสามารถประมวลผลได้ถึงเจ็ดร่างดังกล่าวในขณะใดก็ตาม