“Ah? You…. you’re leaving?” As fast

“Ah? You…. you’re leaving?” As fast as lightning, Xiao Lingxi raised her head up, and grabbed him tightly with both her hands.

As he felt the reluctance in Xiao Lingxi’s gaze, Xiao Che’s heart felt bitter.… He really wished he could take Xiao Lie and Xiao Lingxi away with him… However, with his current condition, what right did he have to take them with him? Even if they did leave, what was he suppose to use to protect them in the outside world? It would instead be them protecting him…

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"อา คุณ...คุณกำลังออกจาก" ความเร็วฟ้าผ่า เสี่ยว Lingxi ยกศีรษะของเธอ และคว้าเขาไว้แน่น ด้วยสองมือของเธอตามที่เขารู้สึกไม่เต็มใจในสายตาของ Lingxi เสี่ยว เสี่ยว Che หัวใจรู้สึกขม... เขาจริง ๆ ปรารถนาเขาสามารถนำโกหกเสี่ยวเสี่ยว Lingxi ไปกับเขา... อย่างไรก็ตาม สภาพปัจจุบันของเขา ขวาอะไรได้เขามีจะได้กับเขาหรือไม่ แม้ว่าพวกเขาไม่ได้ให้ สิ่งเขาคิดว่า จะใช้เพื่อปกป้องพวกเขาในโลกภายนอก แทนจะได้ปกป้องเขา...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"แอมป์? คุณ…. คุณกำลังจะออก? "เร็วฟ้าผ่าเสี่ยว Lingxi ยกหัวของเธอขึ้นและคว้าตัวเขาไว้แน่นด้วยมือทั้งสองของเธอ. ขณะที่เขารู้สึกไม่เต็มใจในการจ้องมองเสี่ยว Lingxi ของหัวใจเสี่ยวเจ๊รู้สึกขม. ... เขาปรารถนาจริงๆเขาอาจจะใช้ เสี่ยวเสี่ยวโกหกและ Lingxi ไปกับเขา ... แต่ด้วยสภาพปัจจุบันของเขาสิ่งที่ถูกต้องเขาก็ต้องพาพวกเขาไปกับเขา? แม้ว่าพวกเขาจะไม่ปล่อยให้สิ่งที่เขาคิดว่าจะใช้เพื่อปกป้องพวกเขาในโลกภายนอก? มันแทนจะปกป้องพวกเขา ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" อ๊ะ ? คุณ . . . . . . . คุณจะไปแล้วเหรอ ? " เร็วปานสายฟ้าแลบ เสี่ยว lingxi ยกหัวเธอขึ้น และจับเขาไว้แน่นด้วยสองมือของเธอ

เขารู้สึกต่อต้านในเสี่ยว lingxi มอง หัวใจของเสี่ยวเชก็ขมขื่น . . . . . . . จริงๆเขาปรารถนาที่เขาอาจจะโกหก เสี่ยว เสี่ยว lingxi ห่างกับเขา . . . . . . . แต่ด้วยเงื่อนไข อะไรที่เขาต้องเอามันไปด้วย ? ถ้าพวกเขาไม่ได้ไปแล้วเขาต้องใช้เพื่อปกป้องพวกเขาในภายนอก จะแทนพวกเขาปกป้องเขา . . . . . . .