Alice had previously believed that

Alice had previously believed that she no longer held too deep of an affection for Linley, but when she saw him once again face to face, especially when she saw the disbelieving look on his face, she felt pain in her heart.

“Big brother Linley.” Alice called out to him.

Linley’s snow-white face held not a speck of blood. He stood there, stunned, for a long time.

“Swish!” Letting out an enraged scream, the little Shadowmouse, Bebe, transformed into a vicious black blur and charged directly towards Alice and Kalan. Although Bebe was now highly intelligent, he was still a magical beast, and still possessed the vicious cruelty of beasts.

He could keenly sense the disbelief and despair in Linley’s heart. He was going to get revenge.

Bebe’s body suddenly enlarged by one size, and in the blink of an eye, appeared by Kalan and Alice. Bebe’s sharp claws gleamed with cold light, freezing the hearts of those two. They didn’t even have the chance to dodge or to speak!

“Return!” Linley’s voice suddenly rang out.

The dark blur that was Bebe shuddered, then landed on the snow, brushing right by Kalan’s face. Bebe turned his head to stare at Linley. “Squeak squeak!” He called out, while at the same time he began to argue mentally with Linley.

Linley slowly, but firmly, shook his head.

Bebe glanced at Alice and Kalan with his cold, cruel eyes, then turned. Once more mysteriously shrinking back to his usual size, he transformed into a cruel shadow once more and leapt onto Linley’s shoulders. Just judging from his superficial cuteness, no one could’ve imagined how terrifying he actually could be.

“Huff, huff.” Only now did Kalan began to gasp for breath. Sweat was beaded on his forehead, and with terror, he stared at Bebe, perched on Linley’s shoulders.

Alice stared at Linley. She took a deep breath. “Big brother Linley, I know that right now, in your heart, you must be in a lot of pain. It’s not convenient for us to talk about this on the street. Let’s go to a nearby tavern and have a good talk there. Okay?”

Linley nodded. He did not speak.

…

On the Dry Road, within a lavish hotel. Linley and Alice each sat on opposite sides of a table. As for Kalan, he quite intelligently ran off to sit in a corner of the room, not daring to get close enough to disturb them. He had just barely escaped with his life from Bebe’s near-assault. Kalan really was terrified of Linley.

The table was made of polished black marble. On it were two cups of warm fruit wine.

Linley and Alice were facing each other silently.

After a long silence, Alice let out a tiny sigh. “Big brother Linley. I’ve wronged you terribly in this affair. This entire time, I’ve refused to meet with you because I wanted you to be mentally prepared. At the very least, I didn’t want the two of us to part ways as enemies.”

“Enemies?” In his heart, Linley laughed bitterly, but he didn’t speak. He just quietly listened, looking at Alice.

Alice continued. “Big brother Linley. I admit that in the beginning, I really, really liked you. I had also thought about us getting married and having kids. But after we were together for a long time, I realized that in many ways, we really weren’t a good fit.”

Linley finally spoke. “In many ways? Alice, I don’t just like your strengths, I also accept your weaknesses. I believe that when two people are together, they should make allowances for each other and try to understand each other. No two people will be a perfect, flawless couple without a hint of discord.”

Alice bit her lips. With her two hands, she picked up her cup of fruit wine and took a sip.

“Back when we were younger, when we first met, I was fifteen.” Alice spoke only after a long period of collecting her thoughts. “In my heart, you were the hero who saved me, descending from the heavens. I once thought you were my earth, my sky, my whole world, but I now realize that isn’t the case. Aside from these things, family is important as well.”

Linley was startled.

“Big brother Linley, you’ve always been so filled with vitality, and you are also very good to me. You are very hard working as well. I must admit that you are very perfect. But…this isn’t enough. For example, this time, when my father went gambling, he lost several hundred thousand gold coins! But all big brother Kalan had to do was ask his family to help, and this matter was easily resolved.”

Alice looked at Linley. “Big brother Linley, this is something you aren’t capable of doing. Although my father is a gambler and an alcoholic, he’s still my father.”

“Just because of this?” Linley said gently.

“No.” Alice continued. “Not just this. I’ve discovered that big brother Kalan has always been very good to me as well. He grew up alongside me, and I’m very familiar with him. But with regards to you, I’ve always felt as though you’ve been shrouded by a layer of mist. I can’t see you clearly.”

“You are a genius magus at the number one magus institute in the continent, and at age 15, you were able to have your own private exhibition booth at the Proulx Gallery. By the sound of it, you are very perfect, but because of that perfection, I feel like I can’t see you clearly.”

Alice’s voice grew lower. “The most important thing is, the two of us are always in separate places. At the beginning, it wasn’t so bad, but as time went on, I got tired. I’m used to always having someone by my side, just like how big brother Kalan is always by my side.”

After saying all of these things, Alice fell silent.

Linley was silent as well.

After a long time passed, enough for the wine to grow cold, Linley spoke. “Alice, do you remember what we once said to each other? I once said to you, I can directly come live with you. But you told me, no. You don’t want to interrupt my training.”

“But now, you say that I’m never with you?” A very pained smile was on Linley’s face.

Alice wanted to speak, but there was nothing she could say.

Everything she had just said was just excuses.

Looking at Alice, Linley continued. “Alice, do you remember that first time we were together in a hotel, you said to me, you hoped that if my love for you disappeared, I would tell you and wouldn’t hide it from you. You would quietly leave me.”

Linley suppressed his agitation, forcing himself to remain calm. “Back then, I also said, if you ever feel like you’ve lost your feelings for me, I too would hope that you would tell me directly and not lie to me. I, too, would quietly leave.”

Alice’s eyes grew moist.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อลิซได้ก่อนหน้านี้เชื่อว่า เธอไม่จัดเกินไปลึกของการเป็นโรคสำหรับ Linley แต่เมื่อเธอเห็นเขา ครั้งเผชิญหน้า โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอเห็นดู disbelieving บนใบหน้าของเขา เธอรู้สึกเจ็บปวดในใจของเธอ"บรา Linley" อลิเรียกมาเพื่อเขาหน้า snow-white ของ Linley จัดไม่ speck ของเลือด เขายืน ตกตะลึงไป เป็นเวลานาน"สวิช" ให้ออกการกรี๊ดสนั่น Shadowmouse น้อย แจ็คกี้ แก่นดำอึมครึมเบลอ และเรียกเก็บเงินโดยตรงต่ออลิซและ Kalan แม้ว่าแจ็คกี้ตอนนี้สูงอัจฉริยะ เขายังสัตว์วิเศษ และยังคง ต้องโหดร้ายอึมครึมของสัตว์เขา keenly สามารถรู้สึกการ disbelief และความหวังในหัวใจของ Linley เขากำลังจะได้รับแก้แค้นร่างกายของแจ็คกี้ก็ขยายขนาดหนึ่ง และ ในชั่วพริบตา ปรากฏ Kalan และอลิซ เล็บคมของแจ็คกี้ gleamed ไฟเย็น แช่แข็งหัวใจของสองคน แม้ไม่มีโอกาสที่ จะหลบ หรือ จะพูด"กลับ" ทันใดนั้นเสียงของ Linley รังออกมืดเบลอว่า ถูกแจ็คกี้ shuddered แล้วที่ดินบนหิมะ แปรง ด้วยใบหน้าของ Kalan แจ็คกี้เปิดศีรษะจ้อง Linley "สารภาพสารภาพ" เขาเรียก ในขณะที่ในเวลาเดียวกัน เขาเริ่มการโต้เถียงกับ Linley จิตใจLinley ช้า แต่แน่น หนา จับหัวของเขาแจ็คกี้ glanced อลิซและ Kalan กับตาเย็น โหดร้าย แล้วเปิด เขาหายไปอย่างลึกลับอีกครั้งหดตัวกลับสู่ขนาดปกติของเขา เปลี่ยนเป็นเงาโหดร้ายอีกครั้ง และหลุดออกมาบนไหล่ของ Linley เพียงตัดสินจากความน่ารักของเขาผิวเผิน ไม่มีใครสามารถได้จินตนาการน่ากลัวว่าเขาจะสามารถ"หายใจเร็ว ๆ หายใจเร็วๆ" เฉพาะตอนนี้ ไม่ได้ Kalan เริ่มหอบ เหงื่อมีลูกปัดบนหน้าผากของเขา และ ด้วยความหวาดกลัว เขาจ้องไปที่แจ็คกี้ บนไหล่ของ Linleyอลิจ้องไปที่ Linley เธอเอาลมหายใจ "บรา Linley ฉันรู้ว่า ขวาตอนนี้ ในหัวใจของคุณ คุณต้องมากปวด ไม่สะดวกที่เราจะพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้บนถนน การทาเวิร์นในบริเวณใกล้เคียง และได้พูดคุยดีมี ดีหรือไม่"Linley พยักหน้า เขาไม่ได้พูด…ถนนแห้ง ภายในโรงแรมแห่งนั้น Linley และอลิซแต่ละเสาร์ด้านตรงข้ามของตาราง ส่วน Kalan เขาค่อนข้างฉลาดวิ่งออกอยู่ในมุมของห้องพัก อันไม่เข้าใกล้พอที่จะรบกวนพวกเขา เขาเพิ่งจะได้หนีกับชีวิตจากของแจ็คกี้ใกล้โจมตี Kalan จริง ๆ เป็นคนกลัวของ Linleyตารางถูกทำจากหินอ่อนสีดำสวยงาม เมื่อนั้นสองถ้วยไวน์อุ่นLinley และอลิซได้หันอยู่เบื้องหลังหลังจากเงียบยาว อลิให้ออกล่องเล็ก ๆ "บรา Linley ผมได้ wronged คุณแย่มากในเรื่องนี้ เวลาทั้งหมดนี้ ฉันได้ปฏิเสธกับคุณ เพราะผมต้องการคุณจะได้เตรียมใจ น้อยมาก ไม่ต้องเราส่วนวิธีสองเป็นศัตรูกัน""ศัตรู" ในหัวใจของเขา Linley พิรี้พิไรหัวเราะ แต่ไม่ได้พูด เขาเพียงเงียบ ๆ ฟัง ดูอลิอลิอย่างต่อเนื่อง "บรา Linley ยอมรับว่า ในการเริ่มต้น จริง ๆ จริง ๆ เสียดายคุณ ฉันยังมีความคิดเกี่ยวกับเราแต่งงานและมีการรับเด็ก แต่หลังจากที่เราได้ร่วมกันเป็นเวลานาน ฉันรู้ว่า ในหลาย ๆ เราจริง ๆ ไม่พอดี"Linley พูดสุดท้าย "ในหลายวิธี อลิซ ไม่เพียงชอบจุดแข็งของคุณ ฉันยังยอมรับจุดอ่อนของคุณ ผมเชื่อว่า เมื่อคนสองคนอยู่ด้วยกัน พวกเขาควรให้เงินช่วยเหลือสำหรับแต่ละอื่น ๆ และพยายามเข้าใจกัน ไม่สองคนจะเป็นคู่โก ซุก โดยไม่มีคำแนะนำของความบาดหมาง"อลิซมากริมฝีปากของเธอ ด้วยมือทั้งสองของเธอ เธอรับเธอถ้วยไวน์ผลไม้ และเอาจิบ"เมื่อเรามีอายุน้อยกว่า เมื่อเราแรกพบ กลับผม fifteen" อลิซพูดหลังจากรวบรวมความคิดของเธอเป็นนาน "ในหัวใจของฉัน คุณมีฮีโร่ที่บันทึกฉัน จากมากไปน้อยจากฟากฟ้า ฉันเคยคิดว่า คุณมีโลกของฉัน ท้องฟ้าของฉัน โลกทั้งโลกของฉัน แต่ฉันตอนนี้รู้ที่ไม่ใช่กรณี นอกเหนือจากสิ่งเหล่านี้ ครอบครัวเป็นสิ่งสำคัญเช่นกัน"Linley ถูก startled"บรา Linley คุณได้เสมอแล้วจึงเต็มไป ด้วยพลัง และคุณยังดีกับฉัน คุณอยู่ยากมากทำงานด้วย ข้าพเจ้าต้องยอมรับว่า คุณเหมาะมาก แต่...นี้ไม่เพียงพอ ตัวอย่าง ขณะนี้ เมื่อพ่อไปพนัน เขาหายไปหลายแสนเหรียญทอง แต่พี่ใหญ่ทั้งหมด Kalan ทำได้ถูกขอให้ครอบครัวช่วย และแก้ไขเรื่องนี้ได้อย่างง่ายดาย"อลิซดูที่ Linley "บรา Linley นี้เป็นสิ่งที่คุณไม่สามารถทำ แม้ว่าพ่อเป็นนักการพนันและแอลกอฮอล์การ เขายังคงเป็นพ่อ""เพียงด้วยเหตุนี้" Linley กล่าวเบา ๆ"หมายเลข" อลิอย่างต่อเนื่อง "ไม่ใช่แค่นี้ ฉันได้ค้นพบว่าพี่ใหญ่ Kalan ได้เสมอดีกับผมเช่น เขาเติบโตขึ้นควบคู่ไปกับฉัน และฉันคุ้นเคยกับเขา แต่เกี่ยวกับคุณ ฉันได้มักจะรู้สึกว่าคุณได้ป่าไม้ โดยชั้นของหมอก ไม่เห็นคุณชัดเจนขึ้น""คุณ magus อัจฉริยะสถาบัน magus หมายเลขหนึ่งในทวีป และที่อายุ 15 คุณก็สามารถมีบูธนิทรรศการส่วนตัวของคุณเองเก็บ Proulx เสียงของมัน คุณเหมาะมาก แต่เนื่องจากความสมบูรณ์แบบนั้น ฉันรู้สึกเหมือนมองไม่เห็นคุณชัดเจน"เสียงของอลิซเติบโตต่ำกว่า "สิ่งสำคัญที่สุดคือ เราทั้งสองมักจะอยู่ในสถานแยกต่างหาก ต้น มันไม่ได้เลว แต่เป็นไปเวลา ผมเบื่อ ฉันเคยมีเสมอโดยด้านข้างของฉัน พี่ใหญ่วิธี Kalan อยู่เคียงข้างฉันเสมอเหมือน"หลังจากพูดสิ่งเหล่านี้ทั้งหมด อลิตกเงียบLinley ถูกสภาพดีหลังจากที่เวลานานผ่าน ไวน์เติบโตเย็น Linley พูดพอ "อลิซ คุณจำเราเคยพูดกันหรือไม่ ฉันเคยกล่าวคุณ ฉันสามารถตรงมาอยู่กับคุณ แต่คุณบอก ฉันไม่ คุณไม่ต้องการหยุดฝึกของฉัน""แต่ตอนนี้ คุณพูดว่า ฉันไม่ใช่กับคุณ" ยิ้มมาก pained อยู่บนหน้าของ Linleyอลิซอยากพูด แต่ไม่มีอะไรที่เธอสามารถพูดทุกอย่างที่เธอมีว่า เป็นเพียงข้อแก้ตัวมองที่อลิซ Linley ต่อ "อลิซ คุณจำว่า ครั้งแรกที่เราอยู่ด้วยกันในโรงแรม คุณพูดกับฉัน คุณหวังว่า ถ้ารักคุณหายไป ฉันจะบอกคุณ และจะไม่ซ่อนมันจากคุณ คุณจะเงียบ ๆ ทิ้งฉัน"Linley ระงับอาการกังวลต่อเขา บังคับให้ไปสงบสติอารมณ์ตัวเอง "กลับแล้ว ฉันยังกล่าว ว่า ถ้าคุณเคยรู้สึกเหมือนคุณได้สูญเสียความรู้สึกกับฉัน ฉันเกินไปหวังว่า คุณจะบอกโดยตรง และได้อยู่กับฉัน เกินไป จะเงียบ ๆ ปล่อย"อลิตาโตชุ่มชื่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อลิซได้ก่อนหน้านี้เชื่อว่าเธอจัดขึ้นไม่ลึกเกินไปของความรักสำหรับ Linley แต่เมื่อเธอเห็นเขาต้องเผชิญอีกครั้งกับใบหน้าโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอเห็นรูปลักษณ์เชื่อบนใบหน้าของเขาเธอรู้สึกเจ็บปวดในหัวใจของเธอ. "พี่ใหญ่ Linley . "อลิซที่เรียกว่าออกไปเขา. ใบหน้าหิมะสีขาว Linley ที่ถือไม่ได้จุดของเลือด เขายืนอยู่ที่นั่นตะลึงเป็นเวลานาน. "หวด" ปล่อยออกมากรี๊ดโกรธ, Shadowmouse เล็ก ๆ น้อย ๆ , เบเบ้, กลายเป็นหินสีดำเบลอและพุ่งตรงไปทางอลิซและกาลัน ถึงแม้ว่าตอนนี้เบเบ้ฉลาดมากเขาก็ยังคงเป็นสัตว์ที่มีมนต์ขลังและยังคงมีความโหดร้ายหินของสัตว์. เขาอย่างดีที่สุดรู้สึกได้ถึงความเชื่อและความสิ้นหวังในหัวใจของ Linley เขากำลังจะได้รับการแก้แค้น. ร่างกายของเบเบ้ก็ขยายขนาดโดยหนึ่งและในพริบตาที่ปรากฏโดยกาลันและอลิซ กรงเล็บที่คมชัดของเบเบ้ gleamed กับแสงเย็นแช่แข็งในหัวใจของทั้งสอง พวกเขาไม่ได้มีโอกาสที่จะหลบหรือพูดคุย! "กลับมา!" เสียงของ Linley ก็ดังออกมา. เบลอเข้มที่เป็น Bebe สั่นแล้วร่อนลงบนหิมะแปรงฟันที่ถูกต้องโดยใบหน้าของกาลัน Bebe หันหัวของเขาจ้องที่ Linley "สารภาพรับสารภาพ!" เขาเรียกว่าออกมาในขณะที่ในเวลาเดียวกันเขาก็เริ่มที่จะเถียงกับจิตใจ Linley. Linley ช้า แต่มั่นคงส่ายหัว. Bebe เหลือบมองไปที่อลิซและกาลันกับความหนาวเย็นของเขาตาโหดร้ายหันแล้ว อีกครั้งอย่างลึกลับหดกลับไปขนาดปกติของเขาเขากลายเป็นเงาที่โหดร้ายอีกครั้งและกระโจนลงบนไหล่ของ Linley เพียงแค่การตัดสินจากความน่ารักของเขาผิวเผินไม่มีใครสามารถคิดได้ว่าน่ากลัวจริง ๆ แล้วเขาอาจจะเป็น. "หอบอารมณ์โกรธ." ไม่เพียง แต่ตอนนี้กาลันเริ่มเหนื่อยหอบ เหงื่อก็ลูกปัดบนหน้าผากของเขาและด้วยความหวาดกลัวเขาจ้องมองมาที่เบเบ้, เกาะอยู่บนไหล่ของ Linley. อลิซจ้องที่ Linley เธอเอาลมหายใจลึก "พี่ใหญ่ Linley ฉันรู้ว่าตอนนี้อยู่ในหัวใจของคุณคุณจะต้องอยู่ในอาการปวดมาก มันไม่สะดวกสำหรับเราที่จะพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่บนถนน ลองไปที่ร้านเหล้าใกล้เคียงและมีการพูดคุยที่ดีมี เอาล่ะ? " Linley พยักหน้า เขาไม่ได้พูด. ... บนถนนแห้งภายในโรงแรมที่หรูหรา Linley และอลิซในแต่ละนั่งอยู่บนด้านตรงข้ามของตาราง สำหรับกาลันเขาค่อนข้างชาญฉลาดวิ่งออกไปนั่งอยู่ในมุมของห้องไม่กล้าที่จะได้ใกล้ชิดพอที่จะรบกวนพวกเขา เขาเพิ่งหนีออกมาแทบจะไม่กับชีวิตของเขาจากเบเบ้ใกล้-โจมตี กาลันจริงๆกลัวของ Linley. โต๊ะที่ทำจากหินอ่อนสีดำเงา เมื่อวันที่มันเป็นสองถ้วยไวน์ผลไม้ที่อบอุ่น. Linley และอลิซกำลังเผชิญหน้ากันอย่างเงียบ ๆ . หลังจากที่เงียบไปนานอลิซให้ออกถอนหายใจเล็ก ๆ "พี่ใหญ่ Linley ฉันได้ทำผิดมหันต์คุณในเรื่องนี้ ซึ่งตลอดเวลาที่ฉันได้ปฏิเสธที่จะพบกับคุณเพราะผมอยากให้คุณที่จะต้องเตรียมใจ อย่างน้อยที่สุดผมไม่ได้ต้องการที่เราสองคนจะร่วมเป็นศัตรู. " "ศัตรู" ในหัวใจของเขา Linley หัวเราะอย่างขมขื่น แต่เขาไม่ได้พูด เขาเพียง แต่ฟังเงียบ ๆ มองหาที่อลิซ. อลิซยังคง "พี่ใหญ่ Linley ผมยอมรับว่าในช่วงแรก ๆ ที่ผมชอบคุณจริงๆ ผมคิดยังเกี่ยวกับเราแต่งงานและเด็กที่มี แต่หลังจากที่เราอยู่ด้วยกันมาเป็นเวลานานฉันตระหนักว่าในหลาย ๆ ด้านที่เราไม่ได้เป็นแบบที่ดี. " Linley ก็พูด "ในหลาย ๆ วิธี? อลิซผมไม่ได้เช่นเดียวกับจุดแข็งของคุณผมยังยอมรับจุดอ่อนของคุณ ผมเชื่อว่าเมื่อคนสองคนอยู่ด้วยกันพวกเขาควรจะทำให้ค่าใช้จ่ายสำหรับแต่ละอื่น ๆ และพยายามที่จะเข้าใจซึ่งกันและกัน ไม่มีคนสองคนจะเป็นที่สมบูรณ์แบบไร้ที่ติทั้งคู่โดยไม่ต้องคำใบ้ของความขัดแย้ง. " อลิซกัดริมฝีปากของเธอ ด้วยสองมือของเธอเธอหยิบถ้วยของเธอไวน์ผลไม้และเอาจิบ. "กลับเมื่อเราเป็นเด็กเมื่อเราพบกันครั้งแรกผมก็สิบห้า." อลิซพูดเฉพาะหลังจากที่ระยะเวลาที่ยาวนานของการเก็บรวบรวมความคิดของเธอ "ในหัวใจของฉันคุณเป็นฮีโร่ที่บันทึกฉันที่ลงมาจากสวรรค์ ผมเคยคิดว่าคุณเป็นโลกของฉันท้องฟ้าของฉันโลกทั้งโลกของฉัน แต่ตอนนี้ผมตระหนักดีว่าเป็นกรณีที่ไม่ นอกเหนือจากสิ่งเหล่านี้ครอบครัวเป็นสิ่งสำคัญเช่นกัน. " Linley ก็ต้องสะดุ้ง. "พี่ใหญ่ Linley คุณได้รับเสมอเต็มไปด้วยพลังและคุณยังดีมากสำหรับผม คุณกำลังทำงานหนักมากเช่นกัน ผมต้องยอมรับว่าคุณมีความสมบูรณ์แบบมาก แต่ ... นี้ไม่เพียงพอ ยกตัวอย่างเช่นเวลานี้เมื่อพ่อของฉันไปเล่นการพนันที่เขาหายไปหลายร้อยหลายพันเหรียญทอง! แต่ทั้งหมดที่พี่ใหญ่กาลันต้องทำคือขอให้ครอบครัวของเขาที่จะช่วยและเรื่องนี้ได้รับการแก้ไขได้อย่างง่ายดาย. " อลิซมองที่ Linley "พี่ใหญ่ Linley นี้เป็นสิ่งที่คุณไม่สามารถทำ แม้ว่าพ่อของผมเป็นนักการพนันที่มีแอลกอฮอล์และเขายังคงเป็นพ่อของฉัน ". "เพียงเพราะเรื่องนี้?" Linley กล่าวเบา ๆ . "ไม่ใช่" อลิซยังคง "ไม่เพียงแค่นี้ ฉันได้ค้นพบว่าพี่ชายใหญ่กาลันได้เสมอที่ดีมากสำหรับผมเช่นกัน เขาเติบโตขึ้นมาพร้อมกับผมและผมมีความคุ้นเคยกับเขา แต่ด้วยเรื่องที่เกี่ยวกับคุณผมรู้สึกเสมอว่าคุณได้รับการห่อหุ้มด้วยชั้นของหมอก ฉันไม่สามารถมองเห็นคุณได้อย่างชัดเจน. " "คุณเป็นหมอผีอัจฉริยะที่หมายเลขหนึ่งสถาบันหมอผีในทวีปยุโรปและตอนอายุ 15 คุณมีความสามารถที่จะมีบูธนิทรรศการส่วนตัวของคุณเองที่ Proulx แกลลอรี่ ด้วยเสียงของมันคุณมีความสมบูรณ์แบบมาก แต่เพราะความสมบูรณ์แบบที่ฉันรู้สึกเหมือนฉันไม่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนคุณ. " เสียงของอลิซเติบโตที่ลดลง "สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเราสองคนมักจะอยู่ในสถานที่แยกต่างหาก ที่จุดเริ่มต้นมันก็ไม่ได้เลวร้าย แต่เมื่อเวลาผ่านไปผมก็เริ่มเบื่อ ฉันใช้มักจะมีคนเคียงข้างฉันเช่นเดียวกับวิธีการที่พี่ชายคนโตกาลันอยู่เสมอโดยด้านข้างของฉัน. " หลังจากที่บอกว่าทุกสิ่งเหล่านี้อลิซเงียบ. Linley เงียบเช่นกัน. หลังจากที่เวลานานผ่านไปพอสำหรับ ไวน์ที่จะเติบโตเย็น Linley พูด "อลิซ, คุณจำสิ่งที่เราเคยพูดถึงกัน? ผมเคยพูดกับคุณผมโดยตรงสามารถมาอยู่กับคุณ แต่คุณบอกผมว่าไม่มี คุณไม่ต้องการที่จะขัดขวางการฝึกอบรมของฉัน. " "แต่ตอนนี้คุณบอกว่าผมไม่เคยกับคุณ?" รอยยิ้มที่เจ็บปวดมากอยู่บนใบหน้าของ Linley. อลิซต้องการที่จะพูด แต่ก็ไม่มีอะไรที่เธอจะบอกว่า. เธอทุกอย่าง ได้กล่าวว่าได้รับเพียงแค่ข้อแก้ตัว. มองไปที่อลิซ Linley อย่างต่อเนื่อง "อลิซที่คุณจำได้ว่าครั้งแรกที่เราอยู่ด้วยกันในโรงแรมที่คุณบอกกับผมว่าที่คุณหวังว่าถ้าความรักของฉันสำหรับคุณหายไปฉันจะบอกคุณและจะไม่ซ่อนมันจากคุณ คุณอย่างเงียบ ๆ จะออกจากฉัน. " Linley ระงับการกวนของเขาบังคับตัวเองให้อยู่ในความสงบ "กลับมาแล้วผมก็บอกว่าถ้าคุณเคยรู้สึกว่าคุณได้สูญเสียความรู้สึกของคุณสำหรับฉันฉันก็หวังว่าคุณจะบอกเราได้โดยตรงและไม่ได้อยู่กับผม ฉันเหมือนกันอย่างเงียบ ๆ จะออก. " ตาของอลิซเติบโตชื้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อลิซเคยเชื่อว่าเธอไม่จัดเกินไปลึกของความรักสำหรับ Linley แต่เมื่อเธอเห็นเขาอีกครั้งที่หน้า โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอเห็น ไม่เชื่อดูหน้าหล่อนรู้สึกเจ็บปวดในใจของเธอ

" พี่ลินลีย์ " อลิซเรียกเขา

ของ Linley ขาวจั๊วะหน้าจัดไม่รอยด่างของเลือด เขายืนตะลึงอยู่นาน

" เฟี้ยว !" ปล่อยให้ออกโกรธกรี๊ดเล็กๆ shadowmouse เบเบ กลายเป็นเบลอ , สีดำหินและคิดค่าบริการไปสู่ อลิซ และระยะยาว . แม้ว่าเบเบ้ตอนนี้ฉลาดมาก เขายังเป็นสัตว์วิเศษ และยังคงมีความโหดร้ายเลวทรามของสัตว์

เขาอย่างดีที่สุดรู้สึกไม่น่าเชื่อและความสิ้นหวังในใจ Linley . เขาจะแก้แค้น

bebe ร่างกายก็ขยายขนาด และในชั่วพริบตา ปรากฏโดยกะลันและอลิส bebe คมกรงเล็บแสงสว่างกับแสงเย็นแช่แข็งหัวใจของทั้งสอง พวกเขาไม่ได้มีโอกาสที่จะหลบหรือพูด

" กลับมา ! " เสียงลินลีย์ก็ดังขึ้นด้วย

ที่มืด เบลอที่เบเบ้ตัวสั่นแล้วที่ดินบนหิมะแปรงขวาหน้าคาเลน .เบเบ้หันหัวไปมอง ลินเลย์ " ยอม ยอม ! " เขาเรียก ในขณะที่ในเวลาเดียวกันเขาเริ่มเถียงใจกับ Linley

Linley ช้า แต่แน่น ส่ายหน้า

เบ๊ชายตามองอลิซและระยะยาวกับนิสัยเย็นชา โหดร้าย สายตาก็เปลี่ยน อีกครั้งอย่างลึกลับกลับไปขนาดปกติลดขนาด เขาแปลงร่างเป็นเงาที่โหดร้ายอีกครั้งแล้วกระโจนลงบนไหล่ของ Linley .แค่ดูจากผิวเผิน ความน่ารักของเขา ไม่มีใครเคยคิดไหม ว่าน่ากลัวจริง ๆ แล้วเขาได้ . . . .

" ฉุนจริงๆ " ตอนนี้ทำกะลันเริ่มหอบหายใจ เหงื่อเป็นลูกปัดบนหน้าผากของเขา และด้วยความหวาดกลัว เขาจ้องมองดูเบเบ้ , เกาะอยู่บนไหล่ของ Linley

อลิสจ้องลินเลย์ เธอเอาลมหายใจลึก " พี่ชาย ลินเลย์ ผมรู้ ว่าตอนนี้ ในใจของคุณคุณต้องเจ็บปวดมาก มันไม่ค่อยสะดวกสำหรับเราที่จะพูดคุยเกี่ยวกับมันบนถนน ไปร้านเหล้าใกล้เคียงคุยกันดีๆที่นั่น โอเค ? "

ลินลีย์พยักหน้า เขาไม่พูด

. . . . . . .

บนถนนแห้ง ภายในโรงแรมหรูหรา ลินลีย์และอลิซแต่ละนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของโต๊ะ สำหรับระยะยาว เขาค่อนข้างฉลาด หนีไปนั่งที่มุมห้องไม่กล้าเข้าใกล้พอที่จะรบกวนพวกเขา เขาเพิ่งจะหนีกับชีวิตของเขาจาก bebe ใกล้โจมตี กะลันจริงๆกลัว Linley

โต๊ะเป็นหินอ่อนสีดำขลับ มันเป็นไวน์ผลไม้ที่อบอุ่นสองถ้วย

Linley และอลิซเผชิญกันเงียบ ๆ .

หลังจากที่เงียบมานาน อลิซถอนหายใจเล็กๆ " พี่ชาย ลินเลย์ฉันก็ผิดมหันต์ในความสัมพันธ์นี้ เวลาทั้งหมดนี้ ฉันปฏิเสธที่จะพบกับคุณ เพราะฉันอยากให้คุณเตรียมใจไว้ อย่างน้อยที่สุด ผมไม่อยากให้เราสองคนต้องจากกันศัตรูเป็น " ศัตรู

" " ในใจ ลินลีย์หัวเราะอย่างขมขื่น แต่เขาไม่พูด เขาเงียบๆ ฟัง ดู อลิซ อลิซ

) " พี่ชาย ลินเลย์