According to then Prime Minister Le

According to then Prime Minister Lee Kuan Yew, the aim of Singaporean education in its early days was to “produce

a good man and a useful citizen”. This first phase of education has been dubbed the “survival-driven” phase. In the

late 1950s, 70% of GDP was from port and warehousing activities. This was not enough to sustain, let alone grow,

the economy which was suffering from high population growth and significant unemployment. The government

decided that there was a need to expand the industrial base and, because of the small size of the domestic market,

to make it export-oriented. It set about trying to attract foreign manufacturers who needed low-skilled labour

(e.g. textiles, garments, wood products), both to provide jobs and to gain expertise.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามแล้วนายกรัฐมนตรีลีควนโฮบาร์ต จุดมุ่งหมายการศึกษาสิงคโปร์ในยุคนั้นคือ "ผลิตเป็นคนดีและเป็นพลเมืองที่มีประโยชน์" นี้ระยะแรกของการศึกษาได้รับฉายาว่าระยะ "ขับเคลื่อนอยู่รอด" ใน ปลายทศวรรษ 1950, 70% ของ GDP ได้จากท่าเรือและคลังสินค้ากิจกรรม นี้ไม่เพียงพอที่จะรักษา ประสา เติบโต เศรษฐกิจที่ถูกทรมานจากการเจริญเติบโตของประชากรสูงและงานที่สำคัญ รัฐบาล ตัดสินใจว่า มีความต้องการขยายอุตสาหกรรมพื้นฐาน และการ ขนาดเล็กของประเทศ ทำให้ส่งออก จะตั้งค่าเกี่ยวกับการพยายามที่จะดึงดูดผู้ผลิตต่างประเทศที่ต้องการแรงงานทักษะต่ำ (เช่นสิ่งทอ เสื้อผ้า ไม้ผลิตภัณฑ์), ให้ทำงาน และได้รับความเชี่ยวชาญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตามที่นายกรัฐมนตรีลีกวนยูจุดมุ่งหมายของการศึกษาของสิงคโปร์ในช่วงแรกคือ "ผลิตเป็นคนดีและเป็นพลเมืองที่มีประโยชน์ " นี้ขั้นตอนแรกของการศึกษาที่ได้รับการขนานนามว่า "การอยู่รอดที่ขับเคลื่อนด้วย" เฟส ในช่วงปลายปี 1950, 70% ของจีดีพีจากท่าเรือคลังสินค้าและกิจกรรม นี้ไม่เพียงพอที่จะรักษาให้อยู่คนเดียวเติบโตทางเศรษฐกิจที่กำลังทุกข์ทรมานจากการเติบโตของประชากรและการว่างงานสูงอย่างมีนัยสำคัญ รัฐบาลตัดสินใจว่ามีความต้องการที่จะขยายฐานอุตสาหกรรมและเนื่องจากขนาดที่เล็กของตลาดในประเทศที่จะทำให้มันเน้นการส่งออก มันกำหนดเกี่ยวกับการพยายามที่จะดึงดูดผู้ผลิตต่างประเทศที่ต้องการแรงงานที่มีทักษะต่ำ(เช่นสิ่งทอ, เสื้อผ้า, ผลิตภัณฑ์ไม้) ทั้งสองเพื่อให้การงานและจะได้รับความเชี่ยวชาญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตาม จากนั้นนายกรัฐมนตรี ลีกวนยู จุดมุ่งหมายของการศึกษาสิงคโปร์ในช่วงแรกคือการ " ผลิต

ผู้ชายที่ดี และเป็นพลเมืองที่มีประโยชน์ . ขั้นตอนแรกของการศึกษาได้รับการขนานนามว่า " การอยู่รอดขับเคลื่อน " เฟส ใน

ปลายปี 1950 , 70% ของ GDP จากกิจกรรมท่าเรือและคลังสินค้า นี้คือไม่เพียงพอที่จะประคับประคองให้คนเดียว

โตเศรษฐกิจที่กำลังทุกข์ทรมาน จากการเติบโตของประชากรสูง และการเจ็บป่วยที่สำคัญ รัฐบาล

ตัดสินใจว่าจำเป็นต้องขยายฐานอุตสาหกรรม และเนื่องจากขนาดที่เล็กของตลาดในประเทศ

เพื่อให้มันมั่นคง ตั้งค่าเกี่ยวกับการพยายามที่จะดึงดูดต่างประเทศผู้ผลิต ที่ต้องการแรงงานฝีมือต่ำ

( เช่น สิ่งทอ เสื้อผ้า ผลิตภัณฑ์ไม้ )ทั้งเพื่อให้งานและได้รับความเชี่ยวชาญ