Works[edit]Philippe de Vitry is mos

Works[edit]
Philippe de Vitry is most famous in music history for the Ars nova notandi (1322), a treatise on music attributed to him which lent its name to the music of the entire era. While his authorship and the very existence of this treatise have recently come into question, a handful of his musical works do survive and show the innovations in musical notation, particularly mensural and rhythmic, with which he was credited within a century of their inception. Such innovations as are exemplified in his stylistically-attributed motets for the Roman de Fauvel were particularly important, and made possible the free and quite complex music of the next hundred years, culminating in the Ars subtilior. In some ways the "modern" system of rhythmic notation began with the Ars Nova, during which music might be said to have "broken free" from the older idea of the rhythmic modes, patterns which were repeated without being individually notated. The notational predecessors of modern time meters also originate in the Ars Nova.

He is reputed to have written chansons and motets, but only some of the motets have survived. Each is strikingly individual, exploiting a unique structural idea. He is also often credited with developing the concept of isorhythm (an isorhythmic line consists of repeating patterns of rhythms and pitches, but the patterns overlap rather than correspond; e.g., a line of thirty consecutive notes might contain five repetitions of a six-note melody or six repetitions of a five-note rhythm).

Five of his three-part motets have survived in the Roman de Fauvel; an additional nine can be found in the Ivrea Codex.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

[แก้ไข] งาน
Philippe de Vitry มีชื่อเสียงมากที่สุดในประวัติเพลงอาอาร์สโนวา notandi (1322), ธรรมศาสตร์เป็นเพลงที่เกิดจากการที่ยืมชื่อเพลงของยุคทั้ง นั้น ในขณะที่ของเขาเสียและดำรงของตำรับนี้เพิ่งมาเป็นคำถาม กำมือของงานดนตรีของเขาอยู่รอด และแสดงนวัตกรรมในสัญกรณ์ดนตรี โดยเฉพาะอย่างยิ่ง mensural และ จังหวะ กับที่ ที่เขามีเครดิตในศตวรรษของของพวกเขามา นวัตกรรมดังกล่าวเป็น exemplified ใน motets ของเขาเกิดจากทำเลสำหรับ Fauvel เดโรมันมีความสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่ง และสามารถทำเพลงต่อไปร้อยปี จบใน subtilior อาอาร์สฟรี และค่อนข้างซับซ้อน ในบางวิธีระบบ "ทันสมัย" ของสัญกรณ์จังหวะเริ่มต้นกับโนอาอาร์ส ระหว่างเพลงที่อาจจะกล่าวได้ "เสียฟรี" จากความคิดเก่าของโหมดจังหวะ รูปแบบที่ถูกซ้ำไม่ให้แต่ละ notated รุ่นก่อน notational เมตรเวลาสมัยยังมาในอาอาร์สโนวา

เขามีชื่อเสียงได้เขียน chansons และ motets แต่เพียงบางส่วนของ motets มีชีวิตรอด แต่ละเป็นบุคคลกว่า exploiting ความคิดโครงสร้างเฉพาะ เขายังมักถูกเครดิต ด้วยการพัฒนาแนวคิดของ isorhythm (บรรทัด isorhythmic ประกอบด้วยซ้ำรูปแบบและสาย แต่รูปแบบทับซ้อน มากกว่า ตรง เช่น บรรทัดบันทึก 30 ต่อเนื่องอาจประกอบด้วยการทำซ้ำของทำนองเพลงหมายเหตุหกห้าหรือการทำซ้ำจังหวะหมายเหตุห้าหก) ได้

ห้าสามส่วน motets ของเขามีชีวิตรอดใน Fauvel เดโรมัน เพิ่มเติม 9 สามารถพบในตซูบิชิ Ivrea

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

งาน [ แก้ไข ]
ฟิลิปป์ เดอ วิทรีเป็นมีชื่อเสียงมากที่สุดในประวัติศาสตร์ดนตรีสำหรับ Ars Nova notandi ( 1322 ) เป็นบทความเกี่ยวกับ ดนตรี ประกอบกับ เขา ที่ให้ยืมชื่อเป็นเพลงของยุคทั้งหมด ในขณะที่เขา ผลงานและมีอยู่มากของเอกสารนี้เพิ่งเข้ามาถาม หยิบผลงานดนตรีของเขาจะอยู่รอดและแสดงนวัตกรรมในสัญกรณ์ดนตรีโดยเฉพาะอย่างยิ่งการมีประจำเดือน และจังหวะที่เขาได้รับเครดิตภายในหนึ่งศตวรรษของการก่อตั้งของพวกเขา นวัตกรรมเช่นเป็น exemplified ใน stylistically ประกอบ motets สำหรับโรมัน เดอ fauvel เป็นสำคัญโดยเฉพาะ และได้ฟรีและค่อนข้างซับซ้อน เพลงอีกร้อยปี , culminating ใน Ars subtilior .ในบางวิธี " ระบบใหม่ " ของจังหวะโน้ตเริ่มกับ Ars Nova ในระหว่างที่เพลงอาจจะกล่าวว่ามี " เสีย " ฟรีจากความคิดเก่าของโหมดจังหวะ ลวดลายที่ซ้ำโดยไม่มีการแยกหมายเหตุ . สัญลักษณ์ของ predecessors เมตรสมัยใหม่ยังเกิดใน Ars Nova .

เขามีชื่อเสียง ได้เขียน และ motets chansons ,แต่บางส่วนของ motets รอดชีวิตมาได้ แต่ละอย่างแต่ละประเภทเฉพาะโครงสร้างความคิด เขาก็มักจะให้เครดิตกับการพัฒนาแนวคิดของ isorhythm ( สาย isorhythmic ประกอบด้วยซ้ำรูปแบบของจังหวะและระดับเสียง แต่รูปแบบการเหลื่อมกันมากกว่าที่สอดคล้อง เช่นสาย 30 บันทึกติดต่อกันอาจประกอบด้วย 5 repetitions ของหกทราบทำนองหรือหกเหลือห้าทราบจังหวะ ) .

5 motets ส่วนหนึ่งของเขาสามรอดในโรมัน เดอ fauvel ; เพิ่มเติมเก้าสามารถพบได้ในปา Codex