The heavy metal contents at the sur

The heavy metal contents at the surface mixing layers are basically
lower than those of the sediments at peak pollution periods
(Fig. 2). However, these values, especially for Pb, are still higher
than the baseline values. In addition, the 206Pb/207Pb ratios in the
mixing layers are still at the levels of the highest values (ca.
1.15–1.16) (Fig. 2), which are identical to the isotopic ratios at peak
pollution times. Therefore, metal contamination is still occurring to
some extent and pollutants are still being stored in the deeper
parts of the sediments. Heavy metal pollution of the bottom sediments
in Manila Bay is still an important matter of concern, and
continuous monitoring is needed for better management of coastal
environments. The presented data and methodology should form
the basis for future monitoring, leading to pollution control, and
to the generation of preventive measures at the pollution source
for the maintenance of environmental quality in the coastal metropolitan
city of Manila. It can be seen from these results that current
levels of heavy metal pollution in Manila Bay are decreasing as a
result of environmental regulations enforced in the late 1990s.
The full compliance with the environmental laws and regulations
is important in stopping heavy metal pollution problems in this
area. Heavy metal pollution of marine environments in some economically
developed Asian metropolitan cities (Tokyo and Osaka)
have already been attenuated since the 1970s (Hirao et al., 1986;
Hoshika et al., 1991) by enforcement of environmental policies
and domestic regulations. As mentioned previously, similar environmental
regulations have recently been applied in some developing
Asian countries (Shelton and Kiss, 2005), although declines
in heavy metal pollution have not yet been reported, except in
Manila, as reported in this study. Our results suggest that we can expect to find similar signs of pollution decline in other Asian
countries as well.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปริมาณโลหะหนักที่ผิวผสมชั้นโดยทั่วไปลดลงของตะกอนในช่วงเวลามลพิษสูงสุด( รูปที่ 2 ) อย่างไรก็ตามค่าเหล่านี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับ PB ยังสูงกว่ามากกว่า 500 ค่า นอกจากนี้ 206pb / 207pb อัตราส่วนในผสมชั้นยังอยู่ที่ระดับของค่าสูงสุด ( CA1.15 และ 1.16 ) ( รูปที่ 2 ) ซึ่งจะเหมือนกับอัตราส่วนไอโซโทปที่สูงสุดครั้ง มลพิษ ดังนั้น การปนเปื้อนของโลหะยังคงเกิดขึ้นกับบางส่วนและมลพิษยังคงถูกเก็บไว้ในลึกส่วนของตะกอน มลพิษของดินตะกอนโลหะหนักในอ่าวมะนิลา ยังสำคัญของความกังวลและการตรวจสอบอย่างต่อเนื่องเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการจัดการที่ดีขึ้นของชายฝั่งสภาพแวดล้อม นำเสนอข้อมูลและวิธีการควรฟอร์มพื้นฐานสำหรับการตรวจสอบในอนาคต ทำให้เกิดมลพิษ และเพื่อสร้างแนวทางในการป้องกันมลพิษที่แหล่งกำเนิดเพื่อรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อมในบริเวณกรุงเทพมหานครเมืองมะนิลา มันสามารถเห็นได้จากผลเหล่านี้ ที่ปัจจุบันระดับของมลพิษโลหะหนักในอ่าวมะนิลาจะลดลงเป็นผลของสิ่งแวดล้อมกฎระเบียบมีผลบังคับใช้ในปลายปี 1990 .การปฏิบัติตามเต็มกับกฎหมายสิ่งแวดล้อมและกฎระเบียบเป็นสิ่งสำคัญในการหยุดปัญหามลพิษโลหะหนักในเรื่องนี้พื้นที่ มลพิษโลหะหนักของสภาพแวดล้อมทางทะเลในทางเศรษฐกิจพัฒนาเอเชียเมือง ( โตเกียวและโอซาก้า )ได้รับการตั้งแต่ปี 1970 ( hirao et al . , 1986 ;hoshika et al . , 1991 ) โดยการบังคับใช้นโยบายด้านสิ่งแวดล้อมและข้อบังคับภายในประเทศ ตามที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้ ที่คล้ายกันสิ่งแวดล้อมกฎระเบียบที่ได้รับเมื่อเร็ว ๆนี้ที่ใช้ในการพัฒนาประเทศในเอเชีย ( เชลตันและจูบ , 2005 ) แต่ลดลงมลพิษโลหะหนัก ยังไม่ได้รับรายงาน ยกเว้นในมะนิลา , ตามที่รายงานในการศึกษา จากผลการศึกษานี้เราสามารถคาดหวังจะพบสัญญาณที่คล้ายกันของมลพิษลดลง ในเอเชียอื่น ๆประเทศเช่นกัน