The question has been raised as to

The question has been raised as to whether certain
species are more important for global ecosystem
functioning than others, and may have disproportionate
influences on the characteristics of an ecosystem. The
term keystone species was originally applied by Paine
(1 969) to a predator in the rocky intertidal zone. There
are two hallmarks of keystone species: their presence
' .+,- A- I
7 .Y& ... -*-
is crucial to maintaining the organisation and diversity
of their ecological communities, and it is implicit that
these species are exceptional, relative to the rest of
the community, in their importance. For Chapin et aZ.
(1992), keystone species is a functional group (see
below) without redundancy, such that the addition or
removal of that species causes massive changes in
community structure and ecosystem process. The loss
of such keystone species may transform or undermine
the ecological process, even though they may appear
numerically unimportant either in space and time
(Mills et al., 1993).
According to Solbrig (1991), three general classes
of keystone species are recognised: (i) keystone
predators, herbivores or pathogens that allow the
maintenance of diversity among competing organisms
by controlling the abundance of dominant species
thus preventing competitive exclusion; (ii) keystone
mutualists which link the fate of many partner species;
(iii) species that provide keystone resources that are
critical to the survival of dependent populations during
bottlenecks of low resource availability. Keystone
resource species are expected to be found in conditions
where resource availability is low, whereas keystone
predators should play a significant role in situations
where competitive exclusion is not prevented by
disturbances. This is a phenomenon similar to
the intermediate disturbance hypothesis (Ward and
Stanford, 1983), but in one case the species richness
is maintained or increased by intermediate levels
of disturbance involving abiotic factors, whereas in
the other case, predation and competition, through
control of dominant competitors, opens up room for
maintenance of other species.
Long-term observations andlor experimentation are
necessary in order to determine the existence of
and to identity keystone species (Solbrig, 1991).
For the moment, this concept of keystone species
has not -been investigated for African fish. But as
discussed above (top-down effect), keystone predators
have been convincingly. demonstrated in aquatic
communities. There is some empirical evidence that
predators exert a control on prey populations, and
examples are available for plankton, benthos and fish
populations (see above). In Gebel Aulia Reservoir
(Sudan), Hanna and Schiemer (1993) pointed out that
Alestes- barenzoze and Bi-ycinus nurse, exhibiting an
opportunistic foraging behaviour, fill the niche of
a zooplankton feeder in the absence of a specific
zooplanktivorous fish, but can shift to insects and
plant material in other circumstances. As a result of
their high population density, it is likely that they can
function as keystone species influencing zooplankton
composition and in turn phytoplankton productivity
and nutrient dynamics in Gebel Aulia Reservoir.
. There are also experimental demonstrations of
the existence of keystone predators using either
fish removal experiments or species introductions.
The most obvious demonstration of the existence
of keystone predators is given by the introduced

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีการยกคำถามเป็นว่าบางพันธุ์มีความสำคัญมากสำหรับระบบนิเวศโลกทำงานอื่น ๆ และอาจนำมีอิทธิพลต่อลักษณะของระบบนิเวศการ ที่แต่เดิมใช้พันธุ์ระยะฉาย โดย Paine(1 969) กับ predator ในโซน intertidal หิน มีมีจุดสองพันธุ์สโตน: พวก' .+,- A- I7 Y และ-* -การรักษาองค์กรและความหลากหลายของชุมชนระบบนิเวศ และนัยที่พันธุ์เหล่านี้เป็นพิเศษ สัมพันธ์กับส่วนเหลือของชุมชน ความสำคัญของพวกเขา สำหรับ Chapin ร้อยเอ็ด aZ.(1992), สโตนเป็นกลุ่ม functional (ดูด้านล่าง) โดยไม่มีความซ้ำซ้อน ที่การเพิ่ม หรือเอาพันธุ์ที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่ในชุมชนระบบนิเวศและโครงสร้างกระบวนการ การสูญเสียของภาพเช่น พันธุ์อาจแปลง หรือทำลายระบบนิเวศการ แม้ว่าพวกเขาอาจปรากฏเรียงตามตัวเลขสำคัญ ในพื้นที่และเวลา(ลัอ et al., 1993)ตาม Solbrig (1991), สามชั้นเรียนทั่วไปของภาพ ยังพันธุ์: (i) ภาพล่า herbivores หรือโรคที่ทำให้การรักษาความหลากหลายทางชีวภาพในสิ่งมีชีวิตที่แข่งขันโดยการควบคุมความอุดมสมบูรณ์ของพันธุ์หลักป้องกันการแยกแข่งขัน ๒ ภาพmutualists ที่เชื่อมโยงของหลายคู่ชนิด(iii) ชนิดที่ให้ข้อมูลภาพที่ความสำคัญต่อการอยู่รอดของประชากรขึ้นอยู่ระหว่างคอขวดของทรัพยากรต่ำ ภาพทรัพยากรชนิดคาดว่าจะพบได้ในเงื่อนไขซึ่งทรัพยากรต่ำ ในขณะที่ภาพล่าควรเล่นบทบาทสำคัญในสถานการณ์ที่แยกแข่งขันจะไม่ถูกขัดขวางโดยแปรปรวน นี่คือปรากฏการณ์ที่คล้ายกับสมมติฐานกลางรบกวน (Ward และสแตนฟอร์ด 1983) แต่ในกรณีความร่ำรวยของสปีชีส์รักษา หรือเพิ่มขึ้นระดับปานกลางของรบกวนที่เกี่ยวข้องกับปัจจัย abiotic ในขณะที่ในกรณี predation และอื่น ๆ แข่งขัน ผ่านคู่แข่งหลัก เปิดห้องพักสำหรับควบคุมการบำรุงรักษาพันธุ์อื่น ๆทดลอง andlor สังเกตระยะยาวได้จำเป็นเพื่อตรวจสอบการมีอยู่ของและตัวภาพชนิด (Solbrig, 1991)ตอนนี้ แนวคิดนี้ฉายพันธุ์มี - ไม่ตรวจสอบปลาแอฟริกา แต่เป็นล่าภาพที่กล่าวถึงข้างต้น (บนลงล่างผล),การ convincingly สาธิตในน้ำชุมชน มีหลักฐานประจักษ์บางที่ล่าออกแรงควบคุมบนประชากรเหยื่อ และตัวอย่างได้แก่แพลงก์ตอน benthos และปลาประชากร (ดูข้างต้น) ในอ่างเก็บน้ำ Aulia Gebel(ซูดาน), ฮันนาและ Schiemer (1993) ชี้ให้เห็นว่าพยาบาล Alestes barenzoze และ Bi ycinus อย่างมีระดับการพฤติกรรมอกยก กรอกข้อมูลเฉพาะของป้อน zooplankton ของเฉพาะzooplanktivorous ปลา แต่สามารถเปลี่ยนไปยังแมลง และวัสดุพืชในสถานการณ์อื่น ๆ เป็นผลมาจากความหนาแน่นของประชากรสูง เป็นไปได้ว่า พวกเขาสามารถเป็นภาพชนิด zooplankton มีอิทธิพลต่อองค์ประกอบ และประสิทธิภาพ phytoplankton เปิดและ dynamics ธาตุอาหารในอ่างเก็บน้ำ Aulia Gebel. นอกจากนี้ยังมีสาธิตการทดลองของการดำรงอยู่ของภาพล่าโดยใช้อย่างใดอย่างหนึ่งปลาเอาบทนำทดลองหรือสปีชีส์การสาธิตที่ชัดเจนที่สุดของการดำรงอยู่มีให้ล่าของภาพ โดยการนำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำถามที่ได้รับการยกเป็นไปได้ว่าบางสายพันธุ์ที่มีความสำคัญมากขึ้นสำหรับระบบนิเวศทั่วโลกการทำงานมากกว่าคนอื่นๆ และอาจมีสัดส่วนที่มีอิทธิพลต่อลักษณะของระบบนิเวศที่ สายพันธุ์หลักระยะถูกนำมาใช้ครั้งแรกโดยพายน์(1 969) เพื่อล่าในเขต intertidal หิน มีสองโศกของสายพันธุ์หลักคือสถานะของพวกเขา. +, - ฉัน A- 7 .Y & ... - * - เป็นสิ่งสำคัญที่จะรักษาองค์กรและความหลากหลายของระบบนิเวศชุมชนของพวกเขาและมันก็เป็นนัยที่สายพันธุ์เหล่านี้เป็นพิเศษเมื่อเทียบกับส่วนที่เหลือของชุมชนของพวกเขาในความสำคัญ สำหรับแปงและอาริโซน่า. (1992) สายพันธุ์หลักคือกลุ่มการทำงาน (ดูด้านล่าง) โดยไม่ซ้ำซ้อนดังกล่าวที่เพิ่มหรือการกำจัดของสายพันธุ์ที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่ในโครงสร้างชุมชนและกระบวนการของระบบนิเวศ การสูญเสียของสายพันธุ์หลักดังกล่าวอาจเปลี่ยนหรือทำลายกระบวนการทางนิเวศวิทยาถึงแม้ว่าพวกเขาอาจปรากฏตัวเลขสำคัญทั้งในพื้นที่และเวลา(มิลส์ et al., 1993). ตาม Solbrig (1991), สามชั้นทั่วไปของสายพันธุ์หลักได้รับการยอมรับ(i) หลักล่าสัตว์กินพืชหรือเชื้อโรคที่ช่วยให้การบำรุงรักษาความหลากหลายของสิ่งมีชีวิตในหมู่การแข่งขันโดยการควบคุมความอุดมสมบูรณ์ของสายพันธุ์ที่โดดเด่นดังนั้นการป้องกันการกีดกันการแข่งขัน (ii) หลักmutualists ซึ่งเชื่อมโยงกับชะตากรรมของสายพันธุ์พันธมิตรหลาย; (iii) สายพันธุ์ที่ให้ทรัพยากรหลักที่มีความสำคัญต่อการอยู่รอดของประชากรขึ้นอยู่กับช่วงคอขวดของทรัพยากรต่ำ Keystone ชนิดทรัพยากรที่คาดว่าจะพบในสภาพที่พร้อมใช้งานทรัพยากรที่อยู่ในระดับต่ำในขณะที่หลักล่าควรจะมีบทบาทสำคัญในสถานการณ์ที่การยกเว้นการแข่งขันไม่ได้ป้องกันได้โดยการรบกวน นี่คือปรากฏการณ์คล้ายกับรบกวนสมมติฐานกลาง(วอร์ดและสแตนฟอ, 1983) แต่ในกรณีหนึ่งร่ำรวยชนิดจะยังคงอยู่หรือเพิ่มขึ้นระดับกลางของความวุ่นวายที่เกี่ยวข้องกับปัจจัยabiotic ในขณะที่ในกรณีอื่นๆ ที่ปล้นสะดมและการแข่งขันที่ผ่านการควบคุมของคู่แข่งเด่น, เปิดห้องพักสำหรับการบำรุงรักษาสายพันธุ์อื่นๆ . การสังเกตระยะยาว andlor ทดลองมีความจำเป็นเพื่อที่จะตรวจสอบการดำรงอยู่ของและสายพันธุ์หลักตัวตน(Solbrig, 1991). สำหรับขณะนี้แนวคิดของสายพันธุ์หลักนี้ไม่ได้-been ตรวจสอบสำหรับปลาแอฟริกัน แต่เป็นที่กล่าวข้างต้น (ผลกระทบจากบนลงล่าง) ล่าหลักได้รับการเชื่อถือ แสดงให้เห็นในน้ำชุมชน มีหลักฐานเชิงประจักษ์ที่เป็นนักล่าออกแรงควบคุมประชากรเหยื่อและตัวอย่างที่มีอยู่สำหรับแพลงก์ตอนสัตว์หน้าดินและปลาประชากร(ดูด้านบน) ใน Gebel Aulia อ่างเก็บน้ำ(ซูดาน), ฮันนาและ Schiemer (1993) ชี้ให้เห็นว่าbarenzoze Alestes- พยาบาลและ Bi-ycinus แสดงพฤติกรรมการจับเหยื่อฉวยโอกาสเติมเต็มช่องของตัวป้อนแพลงก์ตอนสัตว์ในกรณีที่ไม่มีเฉพาะปลาzooplanktivorous แต่สามารถ เปลี่ยนไปแมลงและพืชในกรณีอื่นๆ เป็นผลมาจากความหนาแน่นของประชากรสูงของพวกเขาก็มีโอกาสที่พวกเขาสามารถทำงานเป็นสายพันธุ์หลักที่มีอิทธิพลต่อแพลงก์ตอนสัตว์องค์ประกอบและในการผลิตแพลงก์ตอนพืชการเปิดและการเปลี่ยนแปลงของสารอาหารในGebel Aulia อ่างเก็บน้ำ.. นอกจากนี้ยังมีการสาธิตการทดลองของการดำรงอยู่ของผู้ล่าหลักโดยใช้ทั้งปลาการทดลองการกำจัดหรือการเปิดตัวสายพันธุ์. สาธิตที่ชัดเจนที่สุดของการดำรงอยู่ของผู้ล่าหลักจะได้รับจากการแนะนำให้รู้จัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คำถามที่ได้รับการยกเป็นว่า บางชนิดเป็นสิ่งที่สำคัญสำหรับการทำงาน

ระบบนิเวศโลกมากกว่าคนอื่นและอาจมีอิทธิพลมหาศาล
ในลักษณะของระบบนิเวศ
คำหลักชนิดเดิมที่ใช้ โดยเพน
( 969 ) นักล่าในโซนเขตน้ำขึ้นน้ำลง ร็อคกี้
สองมี hallmarks ของหลักชนิด : การแสดงตนของพวกเขา
' - -
7 Y & . . . . . . .- * -
เป็นสิ่งสำคัญที่จะรักษาองค์กรและความหลากหลายของระบบนิเวศ
ของชุมชน และเป็นระบบที่
ชนิดนี้เป็นยอดเยี่ยม เมื่อเทียบกับส่วนที่เหลือของ
ชุมชน ในความสำคัญของพวกเขา สำหรับแปงและ AZ .
( 1992 ) , หลักชนิดเป็นหมู่ฟังก์ชัน ( ดู
ด้านล่าง ) โดยไม่ซ้ำซ้อน เช่น การเพิ่มหรือ
การกำจัดชนิดทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ใน
โครงสร้างชุมชนและระบบนิเวศกระบวนการ การสูญเสีย
ของหลักชนิดดังกล่าวอาจเปลี่ยนแปลง หรือทำลาย
กระบวนการทางนิเวศวิทยา แม้ว่าพวกเขาอาจจะปรากฏ
ตัวเลขไม่สำคัญหรอกในเวลาและอวกาศ
( โรงงาน et al . , 1993 ) .
ตาม solbrig ( 1991 ) , สามชนิดของชั้นเรียนทั่วไป
หลักได้รับการยอมรับ : ( ฉัน ) หลัก
นักล่า สัตว์กินพืช หรือเชื้อโรคที่อนุญาตให้
การรักษาความหลากหลายของสิ่งมีชีวิตโดยการควบคุมการแข่งขัน
ความอุดมสมบูรณ์ของพันธุ์ไม้เด่น
จึงป้องกันการแข่งขันไป ; ( 2 ) mutualists Keystone
ซึ่งเชื่อมโยงชะตากรรมของชนิดหุ้นส่วนมาก ;
( III ) ชนิดที่ให้ทรัพยากรหลักที่สำคัญต่อการอยู่รอดของประชากร

ขึ้นอยู่กับช่วงคอขวดของความพร้อมทรัพยากรต่ำ หลัก
ทรัพยากรชนิดที่คาดว่าจะพบได้ในเงื่อนไขที่ใช้ทรัพยากรน้อย

ส่วนผู้ล่าหลักควรมีบทบาทสำคัญในสถานการณ์ที่การแข่งขันไปไม่ได้

ป้องกันการรบกวน นี้เป็นปรากฏการณ์ที่คล้ายกัน

รบกวนสมมติฐานขั้นกลาง ( วอร์ดและ
Stanford , 1983 ) แต่ในกรณีที่หนึ่งชนิดความร่ำรวย