Dose-Response RelationshipThe 2008

Dose-Response Relationship

The 2008 Physical Activity Guidelines for Americans state that ‘For most health outcomes, additional benefits occur as the amount of physical activity increases through higher intensity, greater frequency, and/or longer duration’[24]. A 2010 systematic review critically examined whether this dose-response relationship exists for the primary prevention of hypertension[25]. A total of 12 articles were identified, with all studies demonstrating a positive effect of physical activity on the risk for hypertension. Of the 12 studies, seven (58%) reported a graded relationship between incident hypertension and physical activity. Five (42%) of the studies showed variable results as the dose-response relationship differed by gender and/or ethnicity. Investigators concluded that current evidence supports the protective effects of physical activity in the prevention of hypertension, however the dose-response relationship is still unclear.

Two large studies in 2013 have further explored the dose-response relationship between physical activity and incident hypertension. In the Australian Longitudinal Study on Women, Pavey and colleagues showed that the risk for incident hypertension decreased with increasing total volume of physical activity[26]. The decreasing risk of hypertension was similar among women who engaged in only moderate physical activity and women who engaged in both moderate and vigorous physical activity at all volumes of MET equivalent physical activity with the exception of the highest volume of physical activity (>2000 MET minutes/week; 4 times greater than physical activity guidelines). Investigators concluded that a dose-response relationship for total volume of physical activity and incident hypertension exists, but that the addition of vigorous physical activity does not provide additional benefits in the prevention of hypertension above those from moderate intensity activity, except at very high volumes of physical activity.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตอบสนองยาสัมพันธ์2008 ทางกายภาพกิจกรรมแนวทางสำหรับชาวอเมริกันระบุว่า 'สำหรับสุขภาพที่มากที่สุด ประโยชน์เพิ่มเติมเกิดขึ้นเป็นยอดเงินของกิจกรรมทางกายภาพที่เพิ่มขึ้นผ่านความเข้มสูงกว่า ความถี่มากขึ้น และ/หรือระยะเวลาที่นาน' [24] 2010 ระบบตรวจสอบวิกฤตในการตรวจสอบว่าความสัมพันธ์นี้ตอบสนองยาที่มีอยู่สำหรับการป้องกันหลักของความดันโลหิตสูง [25] ทั้งหมด 12 บทความระบุ กับการศึกษาทั้งหมดแสดงให้เห็นถึงผลดีของกิจกรรมทางกายภาพความเสี่ยงความดันโลหิตสูง 12 การศึกษา เจ็ด (58%) รายงานความสัมพันธ์จัดระดับระหว่างปัญหาความดันโลหิตสูงและกิจกรรมทางกายภาพ ห้า (42%) ของการศึกษาแสดงให้เห็นว่าตัวแปรผลเป็นความสัมพันธ์ตอบสนองยาที่แตกต่างไปตามเพศและเชื้อชาติ นักวิจัยสรุปว่า หลักฐานปัจจุบันที่สนับสนุนการป้องกันผลกระทบของกิจกรรมทางกายภาพในการป้องกันความดันโลหิตสูง ความสัมพันธ์ตอบสนองยาแต่ยังไม่ชัดเจนTwo large studies in 2013 have further explored the dose-response relationship between physical activity and incident hypertension. In the Australian Longitudinal Study on Women, Pavey and colleagues showed that the risk for incident hypertension decreased with increasing total volume of physical activity[26]. The decreasing risk of hypertension was similar among women who engaged in only moderate physical activity and women who engaged in both moderate and vigorous physical activity at all volumes of MET equivalent physical activity with the exception of the highest volume of physical activity (>2000 MET minutes/week; 4 times greater than physical activity guidelines). Investigators concluded that a dose-response relationship for total volume of physical activity and incident hypertension exists, but that the addition of vigorous physical activity does not provide additional benefits in the prevention of hypertension above those from moderate intensity activity, except at very high volumes of physical activity.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปริมาณการตอบสนองความสัมพันธ์2008 แนวทางการออกกำลังกายสำหรับชาวอเมริกันระบุว่า 'สำหรับผลลัพธ์ด้านสุขภาพมากที่สุดสิทธิประโยชน์เพิ่มเติมเกิดขึ้นเป็นจำนวนที่เพิ่มขึ้นของการออกกำลังกายผ่านการเพิ่มความเข้มความถี่มากขึ้นและ / หรือระยะเวลานาน' [24] 2010 ระบบตรวจสอบการตรวจสอบอย่างยิ่งไม่ว่าจะเป็นความสัมพันธ์ที่ปริมาณการตอบสนองที่มีอยู่สำหรับการป้องกันหลักของความดันโลหิตสูง [25] รวมเป็น 12 บทความที่ถูกระบุว่ามีการศึกษาทั้งหมดแสดงให้เห็นถึงผลดีของการออกกำลังกายในความเสี่ยงสำหรับความดันโลหิตสูง 12 การศึกษาเจ็ด (58%) รายงานความสัมพันธ์ระหว่างความดันโลหิตสูงอย่างช้า ๆ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและการออกกำลังกาย ห้า (42%) จากการศึกษาแสดงให้เห็นว่าผลตัวแปรความสัมพันธ์ปริมาณการตอบสนองแตกต่างไปตามเพศและ / หรือเชื้อชาติ นักวิจัยสรุปว่าปัจจุบันมีหลักฐานสนับสนุนการป้องกันผลกระทบของการออกกำลังกายในการป้องกันความดันโลหิตสูง แต่ความสัมพันธ์ของปริมาณการตอบสนองยังไม่ชัดเจน. สองการศึกษาขนาดใหญ่ในปี 2013 มีการสำรวจความสัมพันธ์ของปริมาณการตอบสนองระหว่างการออกกำลังกายและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นความดันโลหิตสูงต่อไป ในการศึกษาระยะยาวออสเตรเลียผู้หญิง Pavey และเพื่อนร่วมงานที่แสดงให้เห็นว่ามีความเสี่ยงสำหรับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นความดันโลหิตสูงลดลงตามปริมาณที่เพิ่มขึ้นของการออกกำลังกาย [26] ความเสี่ยงที่ลดลงของความดันโลหิตสูงเป็นที่คล้ายกันในหมู่ผู้หญิงที่มีส่วนร่วมในกิจกรรมทางกายในระดับปานกลางเท่านั้นและผู้หญิงที่มีส่วนร่วมในทั้งออกกำลังกายระดับปานกลางและแข็งแรงในปริมาณทั้งหมดของการออกกำลังกาย MET เทียบเท่ามีข้อยกเว้นของปริมาณสูงสุดของการออกกำลังกาย (> 2000 MET นาที / สัปดาห์ 4 ครั้งยิ่งใหญ่กว่าแนวทางการออกกำลังกาย) นักวิจัยสรุปว่ามีความสัมพันธ์ปริมาณการตอบสนองสำหรับปริมาณรวมของการออกกำลังกายและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นความดันโลหิตสูงที่มีอยู่ แต่ที่นอกเหนือจากการออกกำลังกายที่แข็งแรงไม่ได้ให้สิทธิประโยชน์เพิ่มเติมในการป้องกันความดันโลหิตสูงเหนือจากการดำเนินกิจกรรมความรุนแรงปานกลางยกเว้นปริมาณที่สูงมาก การออกกำลังกาย.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความสัมพันธ์การตอบสนองยา2008 กิจกรรมทางกายภาพแนวทางอเมริกันระบุว่า สำหรับผลสุขภาพส่วนใหญ่ ประโยชน์เพิ่มเติมเกิดขึ้นเมื่อปริมาณเพิ่มกิจกรรมทางกายภาพผ่านความเข้มสูงมากขึ้น , ความถี่ , และ / หรือระยะเวลา " [ 24 ] 2010 ทบทวนอย่างเป็นระบบ ตรวจสอบว่าวิกฤตนี้ความคิดเห็นความสัมพันธ์ที่มีอยู่สำหรับการป้องกันโรคความดันโลหิตสูง [ 25 ] ทั้งหมด 12 บทความที่ถูกระบุว่า มีการศึกษาที่แสดงให้เห็นผลดีของการออกกำลังกายบนความเสี่ยงสำหรับความดันโลหิตสูง ของ 12 การศึกษา เจ็ด ( 58% ) รายงานว่า ระดับความสัมพันธ์ระหว่างกิจกรรมความดันโลหิตสูงที่เกิดขึ้นและทางกายภาพ ห้า ( 42% ) ของการศึกษาแสดงผลตัวแปร เช่น ความคิดเห็นแตกต่าง โดยความสัมพันธ์เพศและ / หรือเชื้อชาติ นักวิจัยสรุปว่า ปัจจุบันหลักฐานสนับสนุนผลป้องกันของกิจกรรมทางกายในการป้องกันโรคความดันโลหิตสูง อย่างไรก็ตามความคิดเห็นความสัมพันธ์ยังไม่ชัดเจนขนาดใหญ่สองการศึกษาในปี 2013 ได้สำรวจความคิดเห็น ความสัมพันธ์ระหว่างการออกกำลังกายและความดันโลหิตสูงที่เกิดขึ้นได้ ในการศึกษาระยะยาวของออสเตรเลียกับผู้หญิง , เพวีย์และเพื่อนร่วมงานพบว่าเหตุการณ์ความเสี่ยงสำหรับความดันโลหิตสูงลดลงเมื่อเพิ่มปริมาณของกิจกรรมทางกายภาพ [ 26 ] ลดความเสี่ยงของความดันโลหิตสูงที่คล้ายกันในหมู่ผู้หญิงที่ร่วมในกิจกรรมทางกายปานกลางและหญิงที่หมั้นในระดับปานกลางและกิจกรรมทางกายที่แข็งแกร่งที่ปริมาณทั้งหมดของกิจกรรมทางกายภาพได้เทียบเท่ากับข้อยกเว้นของระดับเสียงสูงสุดของกิจกรรมทางกาย ( > 2000 พบนาที / สัปดาห์ มากกว่าแนวทางกิจกรรมทางกาย 4 ครั้ง ) นักวิจัยสรุปได้ว่า ความสัมพันธ์กับความคิดเห็นปริมาณรวมของกิจกรรมทางกายและความดันโลหิตสูงนั้นมีอยู่ แต่ว่า นอกจากกิจกรรมทางกายที่แข็งแกร่งไม่ได้ให้สิทธิประโยชน์เพิ่มเติมในการป้องกันโรคความดันโลหิตสูงข้างต้นเหล่านั้นจากกิจกรรมความเข้มปานกลาง ยกเว้นที่ปริมาณสูงมากของกิจกรรมทางกายภาพ