The second factor arguing against t

The second factor arguing against this possibility
is empirical. We now have compelling neurobiological
evidence that subjective values of some kind are
represented in the brains of monkeys ( Dorris and
Glimcher, 2004 ; Sugrue et al ., 2004 , Louie and Glimcher,
2006 ; Padoa-Schioppa and Assad, 2008). In those
experiments and others like them it has been demonstrated
that the subjective values of individual
options, and not choice probabilities, are represented
by neuronal firing rates.
For these two reasons we can consider choiceprobability-only
based systems as empirically and
theoretically falsified. Of course, it may well be that
groups of neurons (or the local ensemble connections
of those neurons) do explicitly represent choice probabilities.
Some evidence suggests that this may be the
case in posterior parietal cortex, but we now have sufficient
evidence to conclude that the representation
of subjective values – or something much like them –
occurs within the central nervous systems of primates.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตัวที่สองที่โต้เถียงกับโอกาสนี้เป็นประจักษ์ ตอนนี้เรามีผล neurobiologicalหลักฐานที่มีค่าตามอัตวิสัยของบางชนิดแสดงในสมองของลิง (Dorris และGlimcher, 2004 Sugrue et al., 2004, Louie และ Glimcherปี 2006 Padoa-Schioppa และ Assad, 2008) ในผู้ทดลองและอื่น ๆ เช่นพวกเขามีการสาธิตที่ค่าตามอัตวิสัยของแต่ละบุคคลแสดงตัวเลือก และไม่เลือกกิจกรรมโดย neuronal ยิงราคา ด้วยเหตุนี้สอง เราสามารถพิจารณา choiceprobability เดียวใช้ระบบเป็น empirically และครั้งแรกราคาปลอม แน่นอน มันอาจจะดีที่กลุ่มของ neurons (หรือการเชื่อมต่อวงดนตรีท้องถิ่นของ neurons) เหล่านั้นอย่างชัดเจนหมายถึงกิจกรรมทางเลือกแนะนำหลักฐานบางอย่างกรณีใน cortex ข้างขม่อมหลัง แต่ตอนนี้มีเพียงพอหลักฐานเพื่อสรุปที่แสดงค่าตามอัตวิสัย – หรือบางสิ่งบางอย่าง มากเช่น–เกิดขึ้นภายในระบบประสาทส่วนกลางของ primates

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปัจจัยที่สองเถียงกับความเป็นไปได้นี้
เป็นเชิงประจักษ์ ขณะนี้เรามี neurobiological ที่น่าสนใจ
หลักฐานที่แสดงว่าค่าอัตนัยบางชนิดจะ
เป็นตัวแทนในสมองของลิง (Dorris และ
Glimcher 2004;. Sugrue et al, 2004, หลุยและ Glimcher,
2006; Padoa-Schioppa และอัสซาด 2008) ในช่วง
การทดลองและอื่น ๆ เช่นพวกเขาจะได้รับการแสดงให้เห็น
ว่าค่าส่วนตัวของแต่ละ
ทางเลือกและความน่าจะเป็นตัวเลือกที่ไม่ได้เป็นตัวแทน
โดยอัตราการยิงเส้นประสาท.
สำหรับทั้งสองเหตุผลที่เราสามารถพิจารณา choiceprobability เฉพาะ
ระบบที่ใช้เป็นสังเกตุและ
ปลอมทางทฤษฎี แน่นอนมันอาจจะดีที่
กลุ่มของเซลล์ประสาท (หรือการเชื่อมต่อวงดนตรีท้องถิ่น
ของเซลล์ประสาทเหล่านั้น) ไม่ชัดเจนเป็นตัวแทนของความน่าจะเป็นทางเลือก.
บางหลักฐานแสดงให้เห็นว่านี้อาจจะเป็น
ในกรณีที่เยื่อหุ้มสมองข้างขม่อมหลัง แต่ตอนนี้เรามีเพียงพอ
หลักฐานที่จะสรุปได้ว่า การเป็นตัวแทน
ของค่าอัตนัย - หรือบางสิ่งบางอย่างมากเช่นพวกเขา -
เกิดขึ้นภายในระบบประสาทส่วนกลางของบิชอพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปัจจัยที่สองที่เถียงกับโอกาสนี้
เป็นเชิงประจักษ์ ตอนนี้เรามีหลักฐานที่น่าสนใจ neurobiological

ค่าอัตนัยบางชนิดจะแสดงในมันสมองของลิง ( ดอริสและ
glimcher , 2004 ; sugrue et al . , 2004 , หลุยส์ และ glimcher
, 2006 ; และ padoa schioppa Assad , 2008 ) ในการทดลองเหล่านั้น
และอื่น ๆชอบมันได้แสดง
ว่าค่าของตัวเลือกแต่ละ
อัตนัยและไม่น่าจะเป็นทางเลือก แทน ด้วยอัตราการยิง
.
เหตุผลเหล่านี้สอง เราสามารถพิจารณา choiceprobability เท่านั้น

ตามทฤษฎีและตามระบบที่ใช้ของปลอม แน่นอน มันอาจจะดีที่
กลุ่มเซลล์ประสาท ( หรือการเชื่อมต่อวงดนตรีท้องถิ่น
ประสาทเหล่านั้น ) ทำอย่างชัดเจนแสดงน่าจะเป็นทางเลือก
หลักฐานแสดงให้เห็นว่านี้อาจเป็นกรณีในด้านหลังต้นคอ
ของนอก แต่ตอนนี้เรามีหลักฐานเพียงพอที่จะสรุปว่า แทน

ของอัตนัยค่า–หรืออะไรมากเหมือนพวกเขา–
เกิดขึ้นภายในระบบประสาทส่วนกลางของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม