Buckley and Monks [20] have classif

Buckley and Monks [20] have classified manager competencies into three factors. They include basic
knowledge and information (i.e. command of basic facts, and relevant professional knowledge qualities), skills
and attributes (namely continuing sensitivity to events, analytical problem-solving skills, social skills and
abilities, emotional resilience, and proactive qualities), and meta-qualities (such as creativity, mental ability,
balanced learning habits and skills, and self-knowledge qualities). Haber and Reichel[21] suggested that human
capital of entrepreneur, particularly managerial skills, were the greatest contributing factor to performance. There
were the influences of skilled work force, efficient production, and new business development competencies on
the human resource efficiencies [22]. The competencies of adaptive, resourceful innovation, proactive change,
and risk anticipation were the core component of strategic human resource management

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Buckley และพระสงฆ์ [20] ได้จำแนกความสามารถจัดการเป็นปัจจัย 3 ประการ รวมพื้นฐานความรู้ และข้อมูล (เช่นสั่งของข้อเท็จจริงพื้นฐาน และมีคุณภาพความรู้วิชาชีพที่เกี่ยวข้อง) ทักษะและแอตทริบิวต์ (คือ ต่อไวเพื่อสังคม กิจกรรม ทักษะการแก้ปัญหาวิเคราะห์ และความสามารถ ความยืดหยุ่นทางอารมณ์ และคุณภาพเชิงรุก), และเมตาคุณภาพ (เช่นความคิดสร้างสรรค์ ความสามารถทางจิตพฤติกรรมการเรียนรู้ที่สมดุล และทักษะ และตระหนักคุณภาพ) แนะนำบุคคลที่ฮาเบอร์และ Reichel [21]ทุนของผู้ประกอบการ ทักษะการบริหารจัดการโดยเฉพาะอย่างยิ่ง มีประสิทธิภาพปัจจัยร่วมมากที่สุด มีมีอิทธิพล ของฝีมือแรงงาน ผลิตที่มีประสิทธิภาพ ความสามารถพัฒนาธุรกิจใหม่บนประสิทธิภาพทรัพยากรมนุษย์ [22] ความสามารถของนวัตกรรมแบบอะแดปทีฟ กฏหมาย การเปลี่ยนแปลงเชิงรุกและความเสี่ยงความคาดหมาย ส่วนประกอบหลักของการจัดการทรัพยากรมนุษย์เชิงกลยุทธ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บัคลี่ย์และพระสงฆ์ [20] ได้จัดสมรรถนะผู้จัดการเป็นสามปัจจัย พวกเขารวมถึงพื้นฐานความรู้และข้อมูล (เช่นคำสั่งของข้อเท็จจริงพื้นฐานและมีความเกี่ยวข้องคุณภาพความรู้มืออาชีพ) ทักษะและคุณลักษณะ(คืออย่างต่อเนื่องความไวต่อเหตุการณ์ทักษะการแก้ปัญหาการวิเคราะห์ทักษะทางสังคมและความสามารถในการยืดหยุ่นทางอารมณ์และมีคุณภาพในเชิงรุก) และ คุณภาพ meta-(เช่นความคิดสร้างสรรค์ความสามารถทางจิต, นิสัยการเรียนรู้ที่มีความสมดุลและทักษะและคุณภาพความรู้ด้วยตนเอง) ฮาเบอร์และ Reichel [21] ชี้ให้เห็นว่ามนุษย์เมืองหลวงของผู้ประกอบการโดยเฉพาะอย่างยิ่งทักษะการบริหารจัดการ, เป็นปัจจัยที่เอื้อต่อการปฏิบัติงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุด มีอิทธิพลของการทำงานที่มีทักษะแรงกำลังการผลิตที่มีประสิทธิภาพและความสามารถในการพัฒนาธุรกิจใหม่ในประสิทธิภาพทรัพยากรมนุษย์[22] สมรรถนะของการปรับตัวนวัตกรรมไหวพริบการเปลี่ยนแปลงในเชิงรุกและความคาดหวังที่มีความเสี่ยงเป็นองค์ประกอบหลักของการจัดการทรัพยากรมนุษย์เชิงกลยุทธ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บัคลี่ย์ และพระสงฆ์ [ 20 ] ได้แบ่งสมรรถนะออกเป็น 3 ฝ่ายได้แก่ มีความรู้พื้นฐาน
และข้อมูล ( เช่นคำสั่งของข้อเท็จจริงและความรู้พื้นฐานคุณภาพระดับมืออาชีพที่เกี่ยวข้อง ) , ทักษะ
และคุณลักษณะ ( คือความไวต่อเหตุการณ์ วิเคราะห์ แก้ปัญหา ทักษะสังคมและทักษะ
ความสามารถ ความยืดหยุ่นทางอารมณ์ และคุณภาพเชิงรุก )และ meta คุณภาพ ( เช่น ความคิดสร้างสรรค์ จิตความสามารถ
สมดุลนิสัยการเรียนรู้และทักษะ และความรู้คุณภาพ ) ฮาเบอร์หรัฐ [ 21 ] และพบว่าทุนมนุษย์
ของผู้ประกอบการ ทักษะการจัดการโดยเฉพาะอย่างยิ่ง คือ มากที่สุด ปัจจัยการปฏิบัติงาน มี
ถูกอิทธิพลของแรงงานที่มีทักษะการผลิตที่มีประสิทธิภาพ และความสามารถในการพัฒนาธุรกิจใหม่บน
ประสิทธิภาพของทรัพยากรมนุษย์ [ 22 ] สมรรถนะของการเปลี่ยนแปลงนวัตกรรมเชิงรุก ไหวพริบ และความมีความเสี่ยง
องค์ประกอบหลักของการจัดการทรัพยากรมนุษย์เชิงกลยุทธ์