How well my friend Arthur Conan Doy

How well my friend Arthur Conan Doyle would tell this story! How exciting and interesting he would make it. I cannot do that. I am no writer. I have been a doctor and a soldier. All I can do is make my report.
But who will read my words? What will the world be like in 1976? Perhaps by then nobody will know the names of Sherlock Holmes and Jack the Ripper. Perhaps all Conan Doyle's wonderful stories will be forgotten. There is so much to explain. I must ask my reader to be patient!
I had known and worked with Sherlock Holmes for almost four years when I first met Arthur Conan Doyle - ACD I always called him. Like me, he was a doctor, and we quickly became old friends. He told me amusing stories of hospital life, and I raid him about my life as an army doctor in Afghanistan.
I often talked to him about Sherlock Holmes. At that time most people had never heard of him. Only the police and some criminals knew what a great detective he was. ACD seemed to enjoy my stories very much. He was never too tired to hear 3.bout another of Holmes's cases.
We met many times and enjoyed many good dinners together before I realized that ACD had a special interest in Holmes. He wanted to be a writer, and had already enjoyed a little success. Now he wanted to write about Holmes, using -Le facts of a real case, but adding his own ideas to the story.
I found this an excellent idea. I was happy to think that my dear friend would become famous.
I explained the plan to Holmes. He listened in silence, his pipe in his hand. Then he said, 'Can he write, this friend of yours? Can he tell a true story? Does he understand the difference between facts and lies?'
'I think so,' I said. 'He has just begun to write, but already he is becoming fashionable.'
'Fashionable!' Holmes said coldly. 'How can it interest me that he is fashionable? Can a fashionable writer have a serious interest in the facts of one of my cases?'
I could not reply. Holmes sat silently, looking into the fire. At last he said, 'Well, he may try. Let him do what he can. You may send him your notes on the Hope case, Watson.'
I wrote to ACD the next day, and he began work on the story.

He called it A Study in Scarlet. When it appeared in the shops, I hurried out to buy it, and then sat for hours in a park reading it. The story was excellent - fast -moving, exciting and clever. I ran back to Baker Street. I could not wait to give the book to Holmes.
He looked up quickly as I entered the room.
'You're late, Watson,' he said. 'Were you ashamed to come here with that book in your hand?'
'Ashamed, Holmes?' I cried. 'No! ACD has done well. I see you have read it. Why don't you like it?'
I was soon sorry that I had spoken.
'Like it? It is rubbish, wild and fantastic rubbish. He has been careless with the facts, added all kinds of unnecessary lies, and made the most stupid mistakes.'
'But Holmes ... ' 'I wonder what kind of doctor he is. I am sorry for his patients. I would not be surprised to hear that he had cut off a man's leg because the man had a stomach ache. He is clearly not interested in facts.'
'Holmes,' I said as calmly as I could, 'a writer does not just report facts. He must make sure that the story is interesting to read. I am sure you understand that.'
Holmes smiled at me sweetly.
'My dear fellow,' he said. 'I forget. You know all about fine writing. How stupid of me to worry about a few careless mistakes! But your friend Mr Doyle has shown that he does not understand how important my work is. He thinks that the criminals I fight against are stupid, miserable little beings. They are not. I fight against evil itself. He has failed to understand that. The book is worthless. Away with it, and with your friend the writer!'
I wondered what to say to ACD, but there was no need to worry. A Study in Scarlet was not a success, and he began to write about other things. Several years later he decided to write about Holmes again, but at that time 1 had other things to think about. I had fallen in love with Miss Mary Morstan. When she agreed to become my wife, I hurried to tell Holmes. I was full of happiness.
I can still hear the cold surprise in his voice as he said, 'I cannot pretend to be happy about this.'
This hurt me terribly, but I tried to laugh.
'Well, Holmes,' I said, 'I hope you won't be too lonely when
I go home to my wife.'
A shadow passed over his face.
'Oh no, Watson,' he said. 'I still have my cocaine- bottle.' Was he asking me for help? Was it still possible, then, to save him? Perhaps. In my heart I know only that my dear friend needed me, and that I failed him.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิธีที่ดีเพื่อนอาร์เธอร์โคนันดอยล์จะบอกเรื่องนี้ น่าสนใจ และน่าตื่นเต้นว่าเขาจะทำให้มัน ฉันทำไม่ ผมเขียนไม่ ได้แพทย์และทหาร ทำรายงานทั้งหมดที่ฉันสามารถทำได้แต่ที่จะอ่านคำพูดของฉัน โลกจะเหมือนใน 1976 บางทีแล้ว ใครจะรู้ว่าชื่อของเชอร์ล็อกโฮลมส์และแจ็ค Ripper ที่ บางทีอาจจะลืมเรื่องราวยอดเยี่ยมทั้งหมดโคนันดอยล์ มีมากที่จะอธิบาย ขออ่านของฉันอดทนผมมีที่รู้จักกัน และทำงานกับเชอร์ล็อกโฮลมส์เกือบ 4 ปีเมื่อผมได้พบกับอาร์เธอร์โคนันดอยล์ - ACD ผมมักเรียกเขา เช่นฉัน เขาแพทย์ และเราได้อย่างรวดเร็วกลายเป็นเพื่อนเก่า เขาบอกสนุกเรื่องราวของชีวิตโรงพยาบาล และฉันจะบุกเขาเกี่ยวกับชีวิตเป็นการแพทย์ทหารในอัฟกานิสถานฉันมักจะพูดกับเขาเกี่ยวกับเชอร์ล็อกโฮลมส์ ที่ ไม่เคยได้ยินคนส่วนใหญ่ของเขา เจ้าหน้าที่ตำรวจและอาชญากรบางคนรู้สิ่งดีนักสืบเขา ACD เหมือนกับเรื่องราวของฉันมาก เขาก็ไม่เคยเหนื่อยเกินไปฟัง 3.แข่งขันอีกกรณีของโฮล์มส์เราพบหลายครั้ง และเพลิดเพลินกับอาหารดีมากกันก่อนฉันตระหนักว่า ACD มีดอกเบี้ยพิเศษในโฮล์มส์ เขาอยากจะเป็นนักเขียน และได้มีความสุขความสำเร็จเล็กน้อย ตอนนี้ เขาอยากจะเขียนเกี่ยวกับโฮล์มส์ ใช้ - เลอข้อเท็จจริงของกรณีจริง แต่ความคิดของเขาเองลงในเรื่องราวพบนี้มีความคิดที่ดี ผมมีความสุขคิดว่า เพื่อนรักจะกลายเป็นมีชื่อเสียงI explained the plan to Holmes. He listened in silence, his pipe in his hand. Then he said, 'Can he write, this friend of yours? Can he tell a true story? Does he understand the difference between facts and lies?''I think so,' I said. 'He has just begun to write, but already he is becoming fashionable.''Fashionable!' Holmes said coldly. 'How can it interest me that he is fashionable? Can a fashionable writer have a serious interest in the facts of one of my cases?'I could not reply. Holmes sat silently, looking into the fire. At last he said, 'Well, he may try. Let him do what he can. You may send him your notes on the Hope case, Watson.'I wrote to ACD the next day, and he began work on the story.He called it A Study in Scarlet. When it appeared in the shops, I hurried out to buy it, and then sat for hours in a park reading it. The story was excellent - fast -moving, exciting and clever. I ran back to Baker Street. I could not wait to give the book to Holmes.He looked up quickly as I entered the room.'You're late, Watson,' he said. 'Were you ashamed to come here with that book in your hand?''Ashamed, Holmes?' I cried. 'No! ACD has done well. I see you have read it. Why don't you like it?'I was soon sorry that I had spoken.'Like it? It is rubbish, wild and fantastic rubbish. He has been careless with the facts, added all kinds of unnecessary lies, and made the most stupid mistakes.'' แต่โฮล์มส์... ' ' ฉันสงสัยอะไรของหมอที่เขาเป็น ขอโทษสำหรับผู้ป่วยของเขา ผมจะไม่แปลกใจได้ยินว่า เขาได้ตัดขาของมนุษย์ เพราะคนที่มีอาการปวดท้อง มีความชัดเจนไม่สนใจข้อเท็จจริง ''โฮลมส์ ว่า ใจเย็นผมไม่, ' นักเขียนเพียงรายงานข้อเท็จจริง เขาต้องให้แน่ใจว่าเรื่องราวน่าสนใจในการอ่าน แน่ใจว่าคุณเข้าใจว่าการ 'โฮลมส์ยิ้มที่หวาน'ฉันรักเพื่อน เขากล่าวว่า ' ลืม คุณรู้ทั้งหมดเกี่ยวกับการเขียน วิธีโง่ของฉันกังวลเกี่ยวกับความผิดพลาดประมาทกี่ แต่เพื่อนนายดอยล์ได้แสดงว่า เขาเข้าใจเป็นงานสำคัญ เขาคิดว่า อาชญากรที่ฉันต่อสู้กับสิ่งมีชีวิตเล็ก ๆ น้อย ๆ โง่ ความสุข พวกเขาไม่ได้ ผมต่อสู้กับความชั่วร้ายตัวเอง เขาไม่ทำความเข้าใจ หนังสือเป็นสามหาว เก็บ กับมัน และเพื่อนผู้เขียน!'ฉันสงสัยว่า สิ่งที่พูดกับ ACD แต่มีไม่ต้องกังวล แรงพยาบาทไม่ประสบความสำเร็จ และเขาเริ่มที่จะเขียนเกี่ยวกับสิ่งอื่น ๆ หลายปีหลังจากที่เขาตัดสินใจเขียนเกี่ยวกับโฮลมส์อีก แต่ที่ 1 มีสิ่งอื่น ๆ จะคิดเกี่ยวกับ ฉันได้ตกหลุมรักกับนางสาวมารีย์ Morstan เมื่อเธอยอมรับที่จะเป็น ภรรยาของฉัน ฉันรีบบอกโฮล์มส์ ผมเต็มไป ด้วยความสุขยังได้ยินเสียงประหลาดใจเย็นที่ในเสียงของเขา เมื่อเขากล่าวว่า 'ฉันไม่หลอกว่าจะมีความสุขเรื่องนี้'นี้ทำให้ฉันเจ็บชะมัด แต่พยายามหัวเราะ'ดี โฮล์มส์ ว่า, ' ฉันหวังว่า คุณจะไม่เหงาเกินไปเมื่อไปบ้านภรรยาของฉัน.'เงาผ่านใบหน้าของเขา' โอ้ ไม่ วัตสัน เขากล่าวว่า 'ยังได้ขวดโคเคนของฉัน' ถูกเขาขอความช่วยเหลือ ได้มันยัง แล้ว การบันทึกเขา บางที ในหัวใจของฉัน ฉันทเท่าที่เพื่อนรักต้องฉัน และฉันล้มเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธีที่ดีที่เพื่อนของฉันอาร์เธอร์โคนันดอยล์จะบอกเรื่องนี้! วิธีที่น่าตื่นเต้นและน่าสนใจว่าเขาจะทำให้มัน ฉันไม่สามารถทำเช่นนั้น ผมไม่มีนักเขียน ฉันได้รับแพทย์และทหาร ทั้งหมดที่ฉันสามารถทำได้คือการทำรายงานของฉัน.
แต่ผู้ที่จะอ่านคำของฉันได้อย่างไร สิ่งที่โลกจะเป็นเช่นในปี 1976? บางทีตอนนั้นไม่มีใครจะทราบชื่อของ Sherlock Holmes และแจ็คเดอะริปเปอร์ บางทีโคนันดอยล์เรื่องราวที่ยอดเยี่ยมจะถูกลืม มีมากที่จะอธิบาย ผมต้องขอให้ผู้อ่านของฉันจะเป็นผู้ป่วย
ที่ฉันเคยรู้จักและทำงานร่วมกับ Sherlock Holmes เกือบสี่ปีเมื่อผมได้พบกับอาร์เธอร์โคนันดอยล์เป็นครั้งแรก - ACD ฉันมักจะเรียกเขาว่า เช่นเดียวกับฉันเขาเป็นหมอและเราอย่างรวดเร็วกลายเป็นเพื่อนเก่า เขาบอกผมว่าเรื่องราวสนุกของชีวิตที่โรงพยาบาลและฉันโจมตีเขาเกี่ยวกับชีวิตของฉันเป็นแพทย์กองทัพในอัฟกานิสถาน.
ผมมักจะพูดคุยกับเขาเกี่ยวกับ Sherlock Holmes ในช่วงเวลาที่คนส่วนใหญ่ไม่เคยได้ยินจากเขา เฉพาะตำรวจและอาชญากรบางรู้ว่าสิ่งที่เป็นนักสืบที่ดีเขาเป็น ACD ดูเหมือนจะสนุกกับเรื่องราวของฉันมาก เขาไม่เคยเหนื่อยเกินไปที่จะได้ยิน 3.bout อื่นในกรณีที่โฮล์มส์.
เราพบกันหลายครั้งและมีความสุขกับอาหารมื้อค่ำที่ดีมากด้วยกันก่อนที่ฉันตระหนักว่า ACD มีความสนใจเป็นพิเศษในโฮล์มส์ เขาอยากจะเป็นนักเขียนและมีความสุขอยู่แล้วประสบความสำเร็จเล็ก ๆ น้อย ๆ ตอนนี้เขาอยากจะเขียนเกี่ยวกับโฮล์มส์โดยใช้ข้อเท็จจริงเลอของกรณีจริง แต่เพิ่มความคิดของตัวเองกับเรื่อง.
ฉันพบความคิดที่ดี ฉันมีความสุขที่จะคิดว่าเพื่อนรักของฉันจะกลายเป็นที่มีชื่อเสียง.
ผมอธิบายแผนการโฮล์มส์ เขาฟังในความเงียบท่อของเขาในมือของเขา จากนั้นเขาก็กล่าวว่า "เขาสามารถเขียนเพื่อนของคุณนี้หรือไม่? เขาสามารถบอกเล่าเรื่องราวที่เป็นจริง? เขาไม่เข้าใจความแตกต่างระหว่างข้อเท็จจริงและโกหกหรือไม่? '
' ผมคิดว่าเป็นเช่นนั้น 'ผมบอกว่า 'เขาได้เพิ่งเริ่มต้นที่จะเขียน แต่แล้วเขาจะกลายเป็นแฟชั่น.'
'แฟชั่น! โฮล์มส์กล่าวว่าอย่างเย็นชา 'วิธีที่จะสามารถทำให้ผมสนใจว่าเขาเป็นแฟชั่น? นักเขียนที่ทันสมัยสามารถมีความสนใจอย่างจริงจังในข้อเท็จจริงของหนึ่งในกรณีของฉัน? '
ฉันไม่สามารถตอบกลับ โฮล์มส์นั่งเงียบ ๆ มองเข้าไปในกองไฟ ที่สุดท้ายที่เขากล่าวว่า 'ดีเขาอาจจะลอง ปล่อยให้เขาทำในสิ่งที่เขาสามารถทำได้ คุณอาจจะส่งเขาบันทึกของคุณเกี่ยวกับกรณีความหวังวัตสัน.
ผมเขียนถึง ACD ในวันถัดไปและเขาก็เริ่มทำงานในเรื่องนี้. เขาเรียกมันว่าแรงพยาบาท เมื่อมันปรากฏตัวในร้านค้าผมรีบออกไปซื้อมันแล้วนั่งเป็นเวลาหลายชั่วโมงในสวนสาธารณะอ่านมัน เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยม - -moving รวดเร็วและฉลาดที่น่าตื่นเต้น ฉันวิ่งกลับไปที่ถนนเบเกอร์ ฉันไม่สามารถรอที่จะให้หนังสือไปยังโฮล์มส์. เขามองขึ้นอย่างรวดเร็วที่สุดเท่าที่ฉันเข้ามาในห้อง. 'คุณสายวัตสัน' เขากล่าวว่า ถูกคุณละอายใจที่จะมาที่นี่ด้วยการอ่านหนังสือที่อยู่ในมือของคุณหรือไม่ ' ' ละอายใจโฮล์มส์ ' ฉันร้องไห้. 'ไม่! ACD ได้ทำดี ผมเห็นคุณได้อ่านมัน ทำไมคุณไม่ชอบมัน? ' ฉันไม่ช้าก็ขอโทษที่ฉันได้พูด. ' ชอบหรือไม่ มันเป็นขยะป่าและขยะที่ยอดเยี่ยม เขาได้รับการประมาทกับข้อเท็จจริงเพิ่มทุกชนิดของการโกหกที่ไม่จำเป็นและทำให้ความผิดพลาดที่โง่ที่สุด. ' ' แต่โฮล์มส์ ... '' ผมสงสัยว่าสิ่งที่ชนิดของหมอเขาเป็น ฉันขอโทษสำหรับผู้ป่วยของเขา ผมจะไม่ประหลาดใจที่ได้ยินว่าเขาได้ตัดขาของผู้ชายคนหนึ่งเพราะคนที่มีอาการปวดท้อง เขาเป็นอย่างชัดเจนไม่ได้สนใจในข้อเท็จจริง. ' ' โฮล์มส์ 'ผมบอกว่าเป็นอย่างใจเย็นเท่าที่จะทำได้' เป็นนักเขียนที่ไม่เพียง แต่รายงานข้อเท็จจริง เขาจะต้องตรวจสอบให้แน่ใจว่าเรื่องนี้เป็นที่น่าสนใจในการอ่าน ผมแน่ใจว่าคุณเข้าใจว่า. โฮล์มส์ยิ้มให้ฉันหวาน. 'เพื่อนรักของฉัน "เขากล่าวว่า 'ฉันลืม. คุณรู้ทั้งหมดเกี่ยวกับการเขียนที่ดี วิธีการโง่ของผมที่จะต้องกังวลเกี่ยวกับความผิดพลาดประมาทไม่กี่! แต่เพื่อนของคุณนายดอยล์ได้แสดงให้เห็นว่าเขาไม่เข้าใจวิธีการที่สำคัญการทำงานของฉันคือ เขาคิดว่าอาชญากรที่ผมต่อสู้กับโง่, สิ่งมีชีวิตเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่น่าสังเวช พวกเขาจะไม่. ฉันต่อสู้กับความชั่วร้ายของตัวเอง เขาล้มเหลวที่จะเข้าใจว่า หนังสือเล่มนี้จะไร้ค่า ไปกับมันและกับเพื่อนของคุณเขียน! ' ฉันสงสัยว่าสิ่งที่จะพูดกับ ACD แต่ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องกังวล แรงพยาบาทไม่ประสบความสำเร็จและเขาก็เริ่มจะเขียนเกี่ยวกับสิ่งอื่น ๆ หลายปีต่อมาเขาตัดสินใจที่จะเขียนเกี่ยวกับโฮล์มส์อีกครั้ง แต่ในเวลานั้น 1 มีสิ่งอื่น ๆ ที่จะคิดเกี่ยวกับ ฉันได้ตกหลุมรักกับนางสาวแมรี่ Morstan เมื่อเธอตกลงที่จะกลายเป็นภรรยาของฉันฉันรีบไปบอกโฮล์มส์ ฉันก็เต็มไปด้วยความสุข. ฉันยังคงสามารถได้ยินเสียงแปลกใจที่หนาวเย็นในเสียงของเขาในขณะที่เขาพูดว่า 'ฉันไม่สามารถหลอกว่าจะมีความสุขเกี่ยวกับเรื่องนี้. นี้ทำให้ฉันเจ็บชะมัด แต่ผมพยายามที่จะหัวเราะ. ' ดีโฮล์มส์ 'ฉันกล่าวว่า 'ฉันหวังว่าคุณจะไม่เหงาเกินไปเมื่อผมกลับบ้านกับภรรยาของฉัน. เงาผ่านใบหน้าของเขา. ' โอ้ไม่วัตสัน 'เขากล่าวว่า 'ฉันยังคงมีขวด cocaine- ฉัน.' เขาขอให้ฉันเพื่อขอความช่วยเหลือ? คือมันยังคงเป็นไปแล้วจะช่วยเขา? บางที ในหัวใจของฉันฉันรู้ แต่เพียงว่าเพื่อนรักของฉันต้องการฉันและที่ฉันล้มเหลวเขา