- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
The black box grew shabbier each ye
The black box grew shabbier each year: by now it was no longer completely black but splintered badly
along one side to show the original wood color, and in some places faded or stained.
Mr. Martin and his oldest son, Baxter, held the black box securely on the stool until Mr. Summers had
stirred the papers thoroughly with his hand. Because so much of the ritual had been forgotten or
discarded, Mr. Summers had been successful in having slips of paper substituted for the chips of wood
that had been used for generations. Chips of wood, Mr. Summers had argued. had been all very well
when the village was tiny, but now that the population was more than three hundred and likely to keep on
growing, it was necessary to use something that would fit more easily into he black box. The night before
the lottery, Mr. Summers and Mr. Graves made up the slips of paper and put them in the box, and it was
then taken to the safe of Mr. Summers' coal company and locked up until Mr. Summers was ready to take
it to the square next morning. The rest of the year, the box was put way, sometimes one place, sometimes
another; it had spent one year in Mr. Graves's barn and another year underfoot in the post office. and
sometimes it was set on a shelf in the Martin grocery and left there.
There was a great deal of fussing to be done before Mr. Summers declared the lottery open. There were
the lists to make up--of heads of families. heads of households in each family. members of each
household in each family. There was the proper swearing-in of Mr. Summers by the postmaster, as the
official of the lottery; at one time, some people remembered, there had been a recital of some sort,
performed by the official of the lottery, a perfunctory. tuneless chant that had been rattled off duly each
year; some people believed that the official of the lottery used to stand just so when he said or sang it,
others believed that he was supposed to walk among the people, but years and years ago this p3rt of the
ritual had been allowed to lapse. There had been, also, a ritual salute, which the official of the lottery had
had to use in addressing each person who came up to draw from the box, but this also had changed with
time, until now it was felt necessary only for the official to speak to each person approaching. Mr.
Summers was very good at all this; in his clean white shirt and blue jeans. with one hand resting
carelessly on the black box. he seemed very proper and important as he talked interminably to Mr. Graves
and the Martins.
Just as Mr. Summers finally left off talking and turned to the assembled villagers, Mrs. Hutchinson came
hurriedly along the path to the square, her sweater thrown over her shoulders, and slid into place in the
back of the crowd. "Clean forgot what day it was," she said to Mrs. Delacroix, who stood next to her, and
they both laughed softly. "Thought my old man was out back stacking wood," Mrs. Hutchinson went on.
"and then I looked out the window and the kids was gone, and then I remembered it was the twentyseventh
and came a-running." She dried her hands on her apron, and Mrs. Delacroix said, "You're in time,
though. They're still talking away up there."
Mrs. Hutchinson craned her neck to see through the crowd and found her husband and children standing
near the front. She tapped Mrs. Delacroix on the arm as a farewell and began to make her way through
the crowd. The people separated good-humoredly to let her through: two or three people said. in voices
just loud enough to be heard across the crowd, "Here comes your, Missus, Hutchinson," and "Bill, she
made it after all." Mrs. Hutchinson reached her husband, and Mr. Summers, who had been waiting, said
cheerfully. "Thought we were going to have to get on without you, Tessie." Mrs. Hutchinson said.
grinning, "Wouldn't have me leave m'dishes in the sink, now, would you. Joe?," and soft laughter ran
through the crowd as the people stirred back into position after Mrs. Hutchinson's arrival.
"Well, now." Mr. Summers said soberly, "guess we better get started, get this over with, so's we can go
back to work. Anybody ain't here?"
file:///Users/carolynsigler/Desktop/lotry.html (2 of 8)1/23/2005 7:58:04 AM
The Lottery--Shirley Jackson
"Dunbar." several people said. "Dunbar. Dunbar."
Mr. Summers consulted his list. "Clyde Dunbar." he said. "That's right. He's broke his leg, hasn't he?
Who's drawing for him?"
"Me. I guess," a woman said. and Mr. Summers turned to look at her. "Wife draws for her husband." Mr.
Summers said. "Don't you have a grown boy to do it for you, Janey?" Although Mr. Summers and
everyone else in the village knew the answer perfectly well, it was the business of the official of the
lottery to ask such questions formally. Mr. Summers waited with an expression of polite interest while
Mrs. Dunbar answered.
"Horace's not but sixteen vet." Mrs. Dunbar said regretfully. "Guess I gotta fill in for the old man this
year."
"Right." Sr. Summers said. He made a note on the list he was holding. Then he asked, "Watson boy
drawing this year?"
A tall boy in the crowd raised his hand. "Here," he said. "I'm drawing for my mother and me." He blinked
his eyes nervously and ducked his head as several voices in the crowd said thin#s like "Good fellow,
lack." and "Glad to see your mother's got a man to do it."
"Well," Mr. Summers said, "guess that's everyone. Old Man Warner make it?"
"Here," a voice said. and Mr. Summers nodded.
A sudden hush fell on the crowd as Mr. Summers cleared his throat and looked at the list. "All ready?" he
called. "Now, I'll read the names--heads of families first--and the men come up and take a paper out of
the box. Keep the paper folded in your hand without looking at it until everyone has had a turn.
Everything clear?"
The people had done it so many times that they only half listened to the directions: most of them were
quiet. wetting their lips. not looking around. Then Mr. Summers raised one hand high and said, "Adams."
A man disengaged himself from the crowd and came forward. "Hi. Steve." Mr. Summers said. and Mr.
Adams said. "Hi. Joe." They grinned at one another humorlessly and nervously. Then Mr. Adams reached
into the black box and took out a folded paper. He held it firmly by one corner as he turned and went
hastily back to his place in the crowd. where he stood a little apart from his family. not looking down at
his hand.
"Allen." Mr. Summers said. "Anderson.... Bentham."
"Seems like there's no time at all between lotteries any more." Mrs. Delacroix said to Mrs. Graves in the
back row.
"Seems like we got through with the last one only last week."
"Time sure goes fast.-- Mrs. Graves said.
file:///Users/carolynsigler/Desktop/lotry.html (3 of 8)1/23/2005 7:58:04 AM
The Lottery--Shirley Jackson
"Clark.... Delacroix"
"There goes my old man." Mrs. Delacroix said. She held her breath while her husband went forward.
"Dunbar," Mr. Summers said, and Mrs. Dunbar went steadily to the box while one of the women said.
"Go on. Janey," and another said, "There she goes."
"We're next." Mrs. Graves said. She watched while Mr. Graves came around from the side of the box,
greeted Mr. Summers gravely and selected a slip of paper from the box. By now, all through the crowd
there were men holding the small folded papers in their large hand. turning them over and over nervously
Mrs. Dunbar and her two sons stood together, Mrs. Dunbar holding the slip of paper.
"Harburt.... Hutchinson."
"Get up there, Bill," Mrs. Hutchinson said. and the people near her laughed.
"Jones."
"They do say," Mr. Adams said to Old Man Warner, who stood next to him, "that over in the north
village they're talking of giving up the lottery."
Old Man Warner snorted. "Pack of crazy fools," he said. "Listening to the young folks, nothing's good
enough for them. Next thing you know, they'll be wanting to go back to living in caves, nobody work any
more, live hat way for a while. Used to be a saying about 'Lottery in June, corn be heavy soon.' First thing
you know, we'd all be eating stewed chickweed and acorns. There's always been a lottery," he added
petulantly. "Bad enough to see young Joe Summers up there joking with everybody."
"Some places have already quit lotteries." Mrs. Adams said.
"Nothing but trouble in that," Old Man Warner said stoutly. "Pack of young fools."
"Martin." And Bobby Martin watched his father go forward. "Overdyke.... Percy."
"I wish they'd hurry," Mrs. Dunbar said to her older son. "I wish they'd hurry."
"They're almost through," her son said.
"You get ready to run tell Dad," Mrs. Dunbar said.
Mr. Summers called his own name and then stepped forward precisely and selected a slip from the box.
Then he called, "Warner."
"Seventy-seventh year I been in the lottery," Old Man Warner said as he went through the crowd.
"Seventy-seventh time."
file:///Users/carolynsigler/Desktop/lotry.html (4 of 8)1/23/2005 7:58:04 AM
The Lottery--Shirley Jackson
"Watson" The tall boy came awkwardly through the crowd. Someone said, "Don't be nervous, Jack," and
Mr. Summers said, "Take your time, son."
"Zanini."
After that, there was a long pause, a breathless pause, until Mr. Summers. holding his slip of paper in the
air, said, "All right, fellows." For a minute, no one moved, and then all the slips of paper were opened.
Suddenly, all the women began to speak at once, saving. "Who is it?," "Who's got it?," "Is it the
Dunbars?," "Is it the Watsons?" Then the voices began to say, "It's Hutchinson. It's Bill," "Bill
Hutchinson's got it."
"Go tell your father," Mrs. Dunbar said to her older son.
People began to look around to see the Hutchinsons. Bill Hutchinson was standing quiet, staring down at
the paper in his hand. Suddenly. Tessie Hutchinson shouted to Mr. Summers. "You didn't give him time
enough to take any paper he wanted. I saw you. It wasn't fair!"
"Be a good sport, Tessie." Mrs. Delacroix called, and Mrs. Graves said, "All of us took the same chance."
"Shut up, Tessie," Bill Hutchinson said.
"We
along one side to show the original wood color, and in some places faded or stained.
Mr. Martin and his oldest son, Baxter, held the black box securely on the stool until Mr. Summers had
stirred the papers thoroughly with his hand. Because so much of the ritual had been forgotten or
discarded, Mr. Summers had been successful in having slips of paper substituted for the chips of wood
that had been used for generations. Chips of wood, Mr. Summers had argued. had been all very well
when the village was tiny, but now that the population was more than three hundred and likely to keep on
growing, it was necessary to use something that would fit more easily into he black box. The night before
the lottery, Mr. Summers and Mr. Graves made up the slips of paper and put them in the box, and it was
then taken to the safe of Mr. Summers' coal company and locked up until Mr. Summers was ready to take
it to the square next morning. The rest of the year, the box was put way, sometimes one place, sometimes
another; it had spent one year in Mr. Graves's barn and another year underfoot in the post office. and
sometimes it was set on a shelf in the Martin grocery and left there.
There was a great deal of fussing to be done before Mr. Summers declared the lottery open. There were
the lists to make up--of heads of families. heads of households in each family. members of each
household in each family. There was the proper swearing-in of Mr. Summers by the postmaster, as the
official of the lottery; at one time, some people remembered, there had been a recital of some sort,
performed by the official of the lottery, a perfunctory. tuneless chant that had been rattled off duly each
year; some people believed that the official of the lottery used to stand just so when he said or sang it,
others believed that he was supposed to walk among the people, but years and years ago this p3rt of the
ritual had been allowed to lapse. There had been, also, a ritual salute, which the official of the lottery had
had to use in addressing each person who came up to draw from the box, but this also had changed with
time, until now it was felt necessary only for the official to speak to each person approaching. Mr.
Summers was very good at all this; in his clean white shirt and blue jeans. with one hand resting
carelessly on the black box. he seemed very proper and important as he talked interminably to Mr. Graves
and the Martins.
Just as Mr. Summers finally left off talking and turned to the assembled villagers, Mrs. Hutchinson came
hurriedly along the path to the square, her sweater thrown over her shoulders, and slid into place in the
back of the crowd. "Clean forgot what day it was," she said to Mrs. Delacroix, who stood next to her, and
they both laughed softly. "Thought my old man was out back stacking wood," Mrs. Hutchinson went on.
"and then I looked out the window and the kids was gone, and then I remembered it was the twentyseventh
and came a-running." She dried her hands on her apron, and Mrs. Delacroix said, "You're in time,
though. They're still talking away up there."
Mrs. Hutchinson craned her neck to see through the crowd and found her husband and children standing
near the front. She tapped Mrs. Delacroix on the arm as a farewell and began to make her way through
the crowd. The people separated good-humoredly to let her through: two or three people said. in voices
just loud enough to be heard across the crowd, "Here comes your, Missus, Hutchinson," and "Bill, she
made it after all." Mrs. Hutchinson reached her husband, and Mr. Summers, who had been waiting, said
cheerfully. "Thought we were going to have to get on without you, Tessie." Mrs. Hutchinson said.
grinning, "Wouldn't have me leave m'dishes in the sink, now, would you. Joe?," and soft laughter ran
through the crowd as the people stirred back into position after Mrs. Hutchinson's arrival.
"Well, now." Mr. Summers said soberly, "guess we better get started, get this over with, so's we can go
back to work. Anybody ain't here?"
file:///Users/carolynsigler/Desktop/lotry.html (2 of 8)1/23/2005 7:58:04 AM
The Lottery--Shirley Jackson
"Dunbar." several people said. "Dunbar. Dunbar."
Mr. Summers consulted his list. "Clyde Dunbar." he said. "That's right. He's broke his leg, hasn't he?
Who's drawing for him?"
"Me. I guess," a woman said. and Mr. Summers turned to look at her. "Wife draws for her husband." Mr.
Summers said. "Don't you have a grown boy to do it for you, Janey?" Although Mr. Summers and
everyone else in the village knew the answer perfectly well, it was the business of the official of the
lottery to ask such questions formally. Mr. Summers waited with an expression of polite interest while
Mrs. Dunbar answered.
"Horace's not but sixteen vet." Mrs. Dunbar said regretfully. "Guess I gotta fill in for the old man this
year."
"Right." Sr. Summers said. He made a note on the list he was holding. Then he asked, "Watson boy
drawing this year?"
A tall boy in the crowd raised his hand. "Here," he said. "I'm drawing for my mother and me." He blinked
his eyes nervously and ducked his head as several voices in the crowd said thin#s like "Good fellow,
lack." and "Glad to see your mother's got a man to do it."
"Well," Mr. Summers said, "guess that's everyone. Old Man Warner make it?"
"Here," a voice said. and Mr. Summers nodded.
A sudden hush fell on the crowd as Mr. Summers cleared his throat and looked at the list. "All ready?" he
called. "Now, I'll read the names--heads of families first--and the men come up and take a paper out of
the box. Keep the paper folded in your hand without looking at it until everyone has had a turn.
Everything clear?"
The people had done it so many times that they only half listened to the directions: most of them were
quiet. wetting their lips. not looking around. Then Mr. Summers raised one hand high and said, "Adams."
A man disengaged himself from the crowd and came forward. "Hi. Steve." Mr. Summers said. and Mr.
Adams said. "Hi. Joe." They grinned at one another humorlessly and nervously. Then Mr. Adams reached
into the black box and took out a folded paper. He held it firmly by one corner as he turned and went
hastily back to his place in the crowd. where he stood a little apart from his family. not looking down at
his hand.
"Allen." Mr. Summers said. "Anderson.... Bentham."
"Seems like there's no time at all between lotteries any more." Mrs. Delacroix said to Mrs. Graves in the
back row.
"Seems like we got through with the last one only last week."
"Time sure goes fast.-- Mrs. Graves said.
file:///Users/carolynsigler/Desktop/lotry.html (3 of 8)1/23/2005 7:58:04 AM
The Lottery--Shirley Jackson
"Clark.... Delacroix"
"There goes my old man." Mrs. Delacroix said. She held her breath while her husband went forward.
"Dunbar," Mr. Summers said, and Mrs. Dunbar went steadily to the box while one of the women said.
"Go on. Janey," and another said, "There she goes."
"We're next." Mrs. Graves said. She watched while Mr. Graves came around from the side of the box,
greeted Mr. Summers gravely and selected a slip of paper from the box. By now, all through the crowd
there were men holding the small folded papers in their large hand. turning them over and over nervously
Mrs. Dunbar and her two sons stood together, Mrs. Dunbar holding the slip of paper.
"Harburt.... Hutchinson."
"Get up there, Bill," Mrs. Hutchinson said. and the people near her laughed.
"Jones."
"They do say," Mr. Adams said to Old Man Warner, who stood next to him, "that over in the north
village they're talking of giving up the lottery."
Old Man Warner snorted. "Pack of crazy fools," he said. "Listening to the young folks, nothing's good
enough for them. Next thing you know, they'll be wanting to go back to living in caves, nobody work any
more, live hat way for a while. Used to be a saying about 'Lottery in June, corn be heavy soon.' First thing
you know, we'd all be eating stewed chickweed and acorns. There's always been a lottery," he added
petulantly. "Bad enough to see young Joe Summers up there joking with everybody."
"Some places have already quit lotteries." Mrs. Adams said.
"Nothing but trouble in that," Old Man Warner said stoutly. "Pack of young fools."
"Martin." And Bobby Martin watched his father go forward. "Overdyke.... Percy."
"I wish they'd hurry," Mrs. Dunbar said to her older son. "I wish they'd hurry."
"They're almost through," her son said.
"You get ready to run tell Dad," Mrs. Dunbar said.
Mr. Summers called his own name and then stepped forward precisely and selected a slip from the box.
Then he called, "Warner."
"Seventy-seventh year I been in the lottery," Old Man Warner said as he went through the crowd.
"Seventy-seventh time."
file:///Users/carolynsigler/Desktop/lotry.html (4 of 8)1/23/2005 7:58:04 AM
The Lottery--Shirley Jackson
"Watson" The tall boy came awkwardly through the crowd. Someone said, "Don't be nervous, Jack," and
Mr. Summers said, "Take your time, son."
"Zanini."
After that, there was a long pause, a breathless pause, until Mr. Summers. holding his slip of paper in the
air, said, "All right, fellows." For a minute, no one moved, and then all the slips of paper were opened.
Suddenly, all the women began to speak at once, saving. "Who is it?," "Who's got it?," "Is it the
Dunbars?," "Is it the Watsons?" Then the voices began to say, "It's Hutchinson. It's Bill," "Bill
Hutchinson's got it."
"Go tell your father," Mrs. Dunbar said to her older son.
People began to look around to see the Hutchinsons. Bill Hutchinson was standing quiet, staring down at
the paper in his hand. Suddenly. Tessie Hutchinson shouted to Mr. Summers. "You didn't give him time
enough to take any paper he wanted. I saw you. It wasn't fair!"
"Be a good sport, Tessie." Mrs. Delacroix called, and Mrs. Graves said, "All of us took the same chance."
"Shut up, Tessie," Bill Hutchinson said.
"We
0/5000
กล่องดำโต shabbier แต่ละปี: ป่านนี้ ก็ไม่ดำทั้งหมด แต่ splintered ไม่ดีด้านข้างหนึ่งในการแสดงสีไม้เดิม และ ในบางสถานสีจางลง หรือสีนายมาร์ตินและลูกชายของเขา Baxter จัดกล่องดำปลอดภัยบนเก้าอี้จนกระทั่งมีนายช่วงฤดูร้อนกวนกระดาษทำ ด้วยมือของเขา เพราะมากพิธีถูกลืม หรือละทิ้ง นายฤดูได้ประสบความสำเร็จมีกระดาษเศษไม้นำมาใช้แทนการจัดส่งที่มีการใช้สำหรับทอด เศษไม้ นายฤดูได้โต้เถียง ได้ทั้งหมดดีมากเมื่อหมู่บ้านเล็ก ๆ แต่ ที่ประชากรได้มากขึ้น กว่าสามร้อย และมักจะเก็บบนเติบโต ไม่จำเป็นต้องใช้สิ่งที่จะเข้าได้ง่ายขึ้นกล่องดำเขา คืนก่อนสลากกินแบ่ง นายฤดูและหลุมฝังศพนายขึ้นจัดส่งกระดาษ และใส่ไว้ในกล่อง และก็แล้ว นำไปเซฟของนายช่วงฤดูร้อนของบริษัทถ่านหิน และล็อคจนกว่าฤดูร้อนนายพร้อมที่จะมันเหลี่ยมค่ะ ส่วนเหลือของปี กล่องย้ายวิธี บางครั้งเดียว บางครั้งอีก มันได้ใช้เวลาหนึ่งปีในยุ้งข้าวของนายสุสานและปีอื่นในทำการไปรษณีย์ underfoot และบางครั้งมันถูกตั้งบนชั้นในร้านขายของชำมาร์ติน และออกจากที่นั่นFussing ให้เสร็จก่อนฤดูนายประกาศสลากเปิดมากขึ้น มีรายการทำ - ประมุขของตระกูล หัวของครัวเรือนในแต่ละครอบครัว สมาชิกของแต่ละhousehold in each family. There was the proper swearing-in of Mr. Summers by the postmaster, as theofficial of the lottery; at one time, some people remembered, there had been a recital of some sort,performed by the official of the lottery, a perfunctory. tuneless chant that had been rattled off duly eachyear; some people believed that the official of the lottery used to stand just so when he said or sang it,others believed that he was supposed to walk among the people, but years and years ago this p3rt of theritual had been allowed to lapse. There had been, also, a ritual salute, which the official of the lottery hadhad to use in addressing each person who came up to draw from the box, but this also had changed withtime, until now it was felt necessary only for the official to speak to each person approaching. Mr.Summers was very good at all this; in his clean white shirt and blue jeans. with one hand restingcarelessly on the black box. he seemed very proper and important as he talked interminably to Mr. Gravesand the Martins.Just as Mr. Summers finally left off talking and turned to the assembled villagers, Mrs. Hutchinson camehurriedly along the path to the square, her sweater thrown over her shoulders, and slid into place in theback of the crowd. "Clean forgot what day it was," she said to Mrs. Delacroix, who stood next to her, andthey both laughed softly. "Thought my old man was out back stacking wood," Mrs. Hutchinson went on."and then I looked out the window and the kids was gone, and then I remembered it was the twentyseventh
and came a-running." She dried her hands on her apron, and Mrs. Delacroix said, "You're in time,
though. They're still talking away up there."
Mrs. Hutchinson craned her neck to see through the crowd and found her husband and children standing
near the front. She tapped Mrs. Delacroix on the arm as a farewell and began to make her way through
the crowd. The people separated good-humoredly to let her through: two or three people said. in voices
just loud enough to be heard across the crowd, "Here comes your, Missus, Hutchinson," and "Bill, she
made it after all." Mrs. Hutchinson reached her husband, and Mr. Summers, who had been waiting, said
cheerfully. "Thought we were going to have to get on without you, Tessie." Mrs. Hutchinson said.
grinning, "Wouldn't have me leave m'dishes in the sink, now, would you. Joe?," and soft laughter ran
through the crowd as the people stirred back into position after Mrs. Hutchinson's arrival.
"Well, now." Mr. Summers said soberly, "guess we better get started, get this over with, so's we can go
back to work. Anybody ain't here?"
file:///Users/carolynsigler/Desktop/lotry.html (2 of 8)1/23/2005 7:58:04 AM
The Lottery--Shirley Jackson
"Dunbar." several people said. "Dunbar. Dunbar."
Mr. Summers consulted his list. "Clyde Dunbar." he said. "That's right. He's broke his leg, hasn't he?
Who's drawing for him?"
"Me. I guess," a woman said. and Mr. Summers turned to look at her. "Wife draws for her husband." Mr.
Summers said. "Don't you have a grown boy to do it for you, Janey?" Although Mr. Summers and
everyone else in the village knew the answer perfectly well, it was the business of the official of the
lottery to ask such questions formally. Mr. Summers waited with an expression of polite interest while
Mrs. Dunbar answered.
"Horace's not but sixteen vet." Mrs. Dunbar said regretfully. "Guess I gotta fill in for the old man this
year."
"Right." Sr. Summers said. He made a note on the list he was holding. Then he asked, "Watson boy
drawing this year?"
A tall boy in the crowd raised his hand. "Here," he said. "I'm drawing for my mother and me." He blinked
his eyes nervously and ducked his head as several voices in the crowd said thin#s like "Good fellow,
lack." and "Glad to see your mother's got a man to do it."
"Well," Mr. Summers said, "guess that's everyone. Old Man Warner make it?"
"Here," a voice said. and Mr. Summers nodded.
A sudden hush fell on the crowd as Mr. Summers cleared his throat and looked at the list. "All ready?" he
called. "Now, I'll read the names--heads of families first--and the men come up and take a paper out of
the box. Keep the paper folded in your hand without looking at it until everyone has had a turn.
Everything clear?"
The people had done it so many times that they only half listened to the directions: most of them were
quiet. wetting their lips. not looking around. Then Mr. Summers raised one hand high and said, "Adams."
A man disengaged himself from the crowd and came forward. "Hi. Steve." Mr. Summers said. and Mr.
Adams said. "Hi. Joe." They grinned at one another humorlessly and nervously. Then Mr. Adams reached
into the black box and took out a folded paper. He held it firmly by one corner as he turned and went
hastily back to his place in the crowd. where he stood a little apart from his family. not looking down at
his hand.
"Allen." Mr. Summers said. "Anderson.... Bentham."
"Seems like there's no time at all between lotteries any more." Mrs. Delacroix said to Mrs. Graves in the
back row.
"Seems like we got through with the last one only last week."
"Time sure goes fast.-- Mrs. Graves said.
file:///Users/carolynsigler/Desktop/lotry.html (3 of 8)1/23/2005 7:58:04 AM
The Lottery--Shirley Jackson
"Clark.... Delacroix"
"There goes my old man." Mrs. Delacroix said. She held her breath while her husband went forward.
"Dunbar," Mr. Summers said, and Mrs. Dunbar went steadily to the box while one of the women said.
"Go on. Janey," and another said, "There she goes."
"We're next." Mrs. Graves said. She watched while Mr. Graves came around from the side of the box,
greeted Mr. Summers gravely and selected a slip of paper from the box. By now, all through the crowd
there were men holding the small folded papers in their large hand. turning them over and over nervously
Mrs. Dunbar and her two sons stood together, Mrs. Dunbar holding the slip of paper.
"Harburt.... Hutchinson."
"Get up there, Bill," Mrs. Hutchinson said. and the people near her laughed.
"Jones."
"They do say," Mr. Adams said to Old Man Warner, who stood next to him, "that over in the north
village they're talking of giving up the lottery."
Old Man Warner snorted. "Pack of crazy fools," he said. "Listening to the young folks, nothing's good
enough for them. Next thing you know, they'll be wanting to go back to living in caves, nobody work any
more, live hat way for a while. Used to be a saying about 'Lottery in June, corn be heavy soon.' First thing
you know, we'd all be eating stewed chickweed and acorns. There's always been a lottery," he added
petulantly. "Bad enough to see young Joe Summers up there joking with everybody."
"Some places have already quit lotteries." Mrs. Adams said.
"Nothing but trouble in that," Old Man Warner said stoutly. "Pack of young fools."
"Martin." And Bobby Martin watched his father go forward. "Overdyke.... Percy."
"I wish they'd hurry," Mrs. Dunbar said to her older son. "I wish they'd hurry."
"They're almost through," her son said.
"You get ready to run tell Dad," Mrs. Dunbar said.
Mr. Summers called his own name and then stepped forward precisely and selected a slip from the box.
Then he called, "Warner."
"Seventy-seventh year I been in the lottery," Old Man Warner said as he went through the crowd.
"Seventy-seventh time."
file:///Users/carolynsigler/Desktop/lotry.html (4 of 8)1/23/2005 7:58:04 AM
The Lottery--Shirley Jackson
"Watson" The tall boy came awkwardly through the crowd. Someone said, "Don't be nervous, Jack," and
Mr. Summers said, "Take your time, son."
"Zanini."
After that, there was a long pause, a breathless pause, until Mr. Summers. holding his slip of paper in the
air, said, "All right, fellows." For a minute, no one moved, and then all the slips of paper were opened.
Suddenly, all the women began to speak at once, saving. "Who is it?," "Who's got it?," "Is it the
Dunbars?," "Is it the Watsons?" Then the voices began to say, "It's Hutchinson. It's Bill," "Bill
Hutchinson's got it."
"Go tell your father," Mrs. Dunbar said to her older son.
People began to look around to see the Hutchinsons. Bill Hutchinson was standing quiet, staring down at
the paper in his hand. Suddenly. Tessie Hutchinson shouted to Mr. Summers. "You didn't give him time
enough to take any paper he wanted. I saw you. It wasn't fair!"
"Be a good sport, Tessie." Mrs. Delacroix called, and Mrs. Graves said, "All of us took the same chance."
"Shut up, Tessie," Bill Hutchinson said.
"We
and came a-running." She dried her hands on her apron, and Mrs. Delacroix said, "You're in time,
though. They're still talking away up there."
Mrs. Hutchinson craned her neck to see through the crowd and found her husband and children standing
near the front. She tapped Mrs. Delacroix on the arm as a farewell and began to make her way through
the crowd. The people separated good-humoredly to let her through: two or three people said. in voices
just loud enough to be heard across the crowd, "Here comes your, Missus, Hutchinson," and "Bill, she
made it after all." Mrs. Hutchinson reached her husband, and Mr. Summers, who had been waiting, said
cheerfully. "Thought we were going to have to get on without you, Tessie." Mrs. Hutchinson said.
grinning, "Wouldn't have me leave m'dishes in the sink, now, would you. Joe?," and soft laughter ran
through the crowd as the people stirred back into position after Mrs. Hutchinson's arrival.
"Well, now." Mr. Summers said soberly, "guess we better get started, get this over with, so's we can go
back to work. Anybody ain't here?"
file:///Users/carolynsigler/Desktop/lotry.html (2 of 8)1/23/2005 7:58:04 AM
The Lottery--Shirley Jackson
"Dunbar." several people said. "Dunbar. Dunbar."
Mr. Summers consulted his list. "Clyde Dunbar." he said. "That's right. He's broke his leg, hasn't he?
Who's drawing for him?"
"Me. I guess," a woman said. and Mr. Summers turned to look at her. "Wife draws for her husband." Mr.
Summers said. "Don't you have a grown boy to do it for you, Janey?" Although Mr. Summers and
everyone else in the village knew the answer perfectly well, it was the business of the official of the
lottery to ask such questions formally. Mr. Summers waited with an expression of polite interest while
Mrs. Dunbar answered.
"Horace's not but sixteen vet." Mrs. Dunbar said regretfully. "Guess I gotta fill in for the old man this
year."
"Right." Sr. Summers said. He made a note on the list he was holding. Then he asked, "Watson boy
drawing this year?"
A tall boy in the crowd raised his hand. "Here," he said. "I'm drawing for my mother and me." He blinked
his eyes nervously and ducked his head as several voices in the crowd said thin#s like "Good fellow,
lack." and "Glad to see your mother's got a man to do it."
"Well," Mr. Summers said, "guess that's everyone. Old Man Warner make it?"
"Here," a voice said. and Mr. Summers nodded.
A sudden hush fell on the crowd as Mr. Summers cleared his throat and looked at the list. "All ready?" he
called. "Now, I'll read the names--heads of families first--and the men come up and take a paper out of
the box. Keep the paper folded in your hand without looking at it until everyone has had a turn.
Everything clear?"
The people had done it so many times that they only half listened to the directions: most of them were
quiet. wetting their lips. not looking around. Then Mr. Summers raised one hand high and said, "Adams."
A man disengaged himself from the crowd and came forward. "Hi. Steve." Mr. Summers said. and Mr.
Adams said. "Hi. Joe." They grinned at one another humorlessly and nervously. Then Mr. Adams reached
into the black box and took out a folded paper. He held it firmly by one corner as he turned and went
hastily back to his place in the crowd. where he stood a little apart from his family. not looking down at
his hand.
"Allen." Mr. Summers said. "Anderson.... Bentham."
"Seems like there's no time at all between lotteries any more." Mrs. Delacroix said to Mrs. Graves in the
back row.
"Seems like we got through with the last one only last week."
"Time sure goes fast.-- Mrs. Graves said.
file:///Users/carolynsigler/Desktop/lotry.html (3 of 8)1/23/2005 7:58:04 AM
The Lottery--Shirley Jackson
"Clark.... Delacroix"
"There goes my old man." Mrs. Delacroix said. She held her breath while her husband went forward.
"Dunbar," Mr. Summers said, and Mrs. Dunbar went steadily to the box while one of the women said.
"Go on. Janey," and another said, "There she goes."
"We're next." Mrs. Graves said. She watched while Mr. Graves came around from the side of the box,
greeted Mr. Summers gravely and selected a slip of paper from the box. By now, all through the crowd
there were men holding the small folded papers in their large hand. turning them over and over nervously
Mrs. Dunbar and her two sons stood together, Mrs. Dunbar holding the slip of paper.
"Harburt.... Hutchinson."
"Get up there, Bill," Mrs. Hutchinson said. and the people near her laughed.
"Jones."
"They do say," Mr. Adams said to Old Man Warner, who stood next to him, "that over in the north
village they're talking of giving up the lottery."
Old Man Warner snorted. "Pack of crazy fools," he said. "Listening to the young folks, nothing's good
enough for them. Next thing you know, they'll be wanting to go back to living in caves, nobody work any
more, live hat way for a while. Used to be a saying about 'Lottery in June, corn be heavy soon.' First thing
you know, we'd all be eating stewed chickweed and acorns. There's always been a lottery," he added
petulantly. "Bad enough to see young Joe Summers up there joking with everybody."
"Some places have already quit lotteries." Mrs. Adams said.
"Nothing but trouble in that," Old Man Warner said stoutly. "Pack of young fools."
"Martin." And Bobby Martin watched his father go forward. "Overdyke.... Percy."
"I wish they'd hurry," Mrs. Dunbar said to her older son. "I wish they'd hurry."
"They're almost through," her son said.
"You get ready to run tell Dad," Mrs. Dunbar said.
Mr. Summers called his own name and then stepped forward precisely and selected a slip from the box.
Then he called, "Warner."
"Seventy-seventh year I been in the lottery," Old Man Warner said as he went through the crowd.
"Seventy-seventh time."
file:///Users/carolynsigler/Desktop/lotry.html (4 of 8)1/23/2005 7:58:04 AM
The Lottery--Shirley Jackson
"Watson" The tall boy came awkwardly through the crowd. Someone said, "Don't be nervous, Jack," and
Mr. Summers said, "Take your time, son."
"Zanini."
After that, there was a long pause, a breathless pause, until Mr. Summers. holding his slip of paper in the
air, said, "All right, fellows." For a minute, no one moved, and then all the slips of paper were opened.
Suddenly, all the women began to speak at once, saving. "Who is it?," "Who's got it?," "Is it the
Dunbars?," "Is it the Watsons?" Then the voices began to say, "It's Hutchinson. It's Bill," "Bill
Hutchinson's got it."
"Go tell your father," Mrs. Dunbar said to her older son.
People began to look around to see the Hutchinsons. Bill Hutchinson was standing quiet, staring down at
the paper in his hand. Suddenly. Tessie Hutchinson shouted to Mr. Summers. "You didn't give him time
enough to take any paper he wanted. I saw you. It wasn't fair!"
"Be a good sport, Tessie." Mrs. Delacroix called, and Mrs. Graves said, "All of us took the same chance."
"Shut up, Tessie," Bill Hutchinson said.
"We
การแปล กรุณารอสักครู่..
กล่องดำ shabbier เติบโตในแต่ละปีโดยตอนนี้มันก็ไม่ได้เป็นสีดำสนิท
แต่แตกไม่ดีพร้อมด้านใดด้านหนึ่งในการแสดงสีไม้เดิมและในบางสถานที่จางหายไปหรือย้อมสี.
นาย มาร์ตินและบุตรชายคนโตของเขาแบ็กซ์เตอร์ได้จัดให้มีกล่องสีดำอย่างปลอดภัยบนม้านั่งจนกว่านายในช่วงฤดูร้อนได้กวนเอกสารให้สะอาดด้วยมือของเขา
เพราะมากของพิธีกรรมที่ได้รับการลืมหรือทิ้งนายซัมเมอร์สประสบความสำเร็จในการมีใบกระดาษแทนสำหรับชิปไม้ที่มีการใช้มานานหลายชั่วอายุคน ชิปไม้นายในช่วงฤดูร้อนที่ถกเถียงกันอยู่ได้ ได้รับทุกอย่างดีเมื่อหมู่บ้านเล็ก ๆ แต่ตอนนี้ที่มีประชากรที่มากกว่าสามร้อยและมีแนวโน้มที่จะให้กับการเจริญเติบโตของมันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะใช้สิ่งที่จะพอดีมากขึ้นเขาได้อย่างง่ายดายในกล่องสีดำ คืนก่อนการจับสลากนายในช่วงฤดูร้อนและนายเกรฟส์สร้างขึ้นบิลของกระดาษและใส่ไว้ในกล่องและมันก็ถูกนำตัวไปยังที่ปลอดภัยของนายซัมเมอร์ส"บริษัท ถ่านหินและล็อคขึ้นจนนายซัมเมอร์สก็พร้อม ที่จะใช้มันไปที่ตารางเช้าวันถัดไป ส่วนที่เหลือของปีกล่องถูกนำวิธีที่บางครั้งหนึ่งในสถานที่บางครั้งอื่น มันต้องใช้เวลาหนึ่งปีในยุ้งฉางนายเกรฟส์และอีกหนึ่งปีบนพื้นในสำนักงานการโพสต์ และบางครั้งก็ถูกตั้งบนหิ้งในร้านขายของชำมาร์ตินและซ้ายมี. มีการจัดการที่ดีของฟูสซิงที่จะต้องทำก่อนที่จะเป็นนายซัมเมอร์สประกาศเปิดการจับสลาก มีรายชื่อที่จะทำขึ้น - หัวของครอบครัว หัวของครัวเรือนในแต่ละครอบครัว สมาชิกของแต่ละครัวเรือนในแต่ละครอบครัว มีสาบานในที่เหมาะสมของนายฤดูร้อนโดยไปรษณีย์ที่เป็นอย่างเป็นทางการของการจับสลาก; ที่ครั้งหนึ่งบางคนจำได้ว่ามีการได้รับการบรรยายของการจัดเรียงบางอย่างที่ดำเนินการโดยอย่างเป็นทางการของการจับสลากเป็นพอเป็นพิธี เพลงเบา ๆ ที่ได้รับการรับรองสำเนาถูกต้อง rattled ออกในแต่ละปี บางคนเชื่อว่าอย่างเป็นทางการของการจับสลากที่ใช้ในการยืนเพียงดังนั้นเมื่อเขาพูดหรือร้องเพลงนั้นคนอื่น ๆ เชื่อว่าเขาก็ควรที่จะเดินไปในหมู่คน แต่ปีและปีที่ผ่านมาของ p3rt นี้พิธีกรรมได้รับอนุญาตให้พ้น ได้มีการยังทักทายพิธีกรรมที่อย่างเป็นทางการของการจับสลากได้มีการใช้ในการแก้ไขแต่ละคนที่มาในการวาดจากกล่องแต่นี้ยังมีการเปลี่ยนแปลงกับเวลาจนตอนนี้มันเป็นความรู้สึกที่จำเป็นเฉพาะสำหรับอย่างเป็นทางการเพื่อพูดคุยกับแต่ละคนเดินเข้ามาใกล้ นายฤดูร้อนเป็นสิ่งที่ดีมากที่ทั้งหมดนี้ ในเสื้อเชิ้ตสีขาวของเขาที่สะอาดและกางเกงยีนส์สีน้ำเงิน ด้วยมือข้างหนึ่งวางอยู่ลวกในกล่องสีดำ ดูเหมือนว่าเขาเหมาะสมมากและที่สำคัญในขณะที่เขาพูดคุยกันจบที่นายเกรฟส์และมาร์ตินได้. เช่นเดียวกับนายในช่วงฤดูร้อนในที่สุดก็ออกมาพูดและหันไปให้กับชาวบ้านประกอบนางฮัทชินสันมารีบตามเส้นทางที่จะตารางกว่าเสื้อยืดของเธอโยนไหล่ของเธอและเลื่อนเข้าไปในสถานที่ในด้านหลังของฝูงชน "Clean ลืมว่าวันที่มันเป็น" เธอกล่าวนาง Delacroix ที่ยืนอยู่ข้างเธอและพวกเขาทั้งสองหัวเราะเบาๆ "คิดว่าคนเก่าของฉันออกหลังไม้ซ้อน" นางฮัทชินสันไปใน. "จากนั้นผมมองออกไปนอกหน้าต่างและเด็กก็หายไปและจากนั้นผมจำได้ว่ามันเป็น twentyseventh และมาวิ่ง." เธอแห้งมือของเธอบนผ้ากันเปื้อนของเธอและนาง Delacroix กล่าวว่า "คุณอยู่ในเวลาแม้ว่า. พวกเขายังคงพูดออกไปถึงที่นั่น." นาง ฮัทชินสัน craned คอของเธอที่จะเห็นผ่านฝูงชนและพบว่าสามีและลูก ๆ ของเธอที่ยืนอยู่ใกล้กับด้านหน้า เธอเคาะนาง Delacroix บนแขนเป็นอำลาและเริ่มที่จะทำให้ทางของเธอผ่านฝูงชน คนที่แยกออกจากกันดี humoredly จะปล่อยให้เธอผ่าน: สองหรือสามคนกล่าวว่า ในเสียงเพียงดังพอที่จะได้ยินทั่วฝูงชน "มาที่นี่คุณ Missus ฮัทชินสัน" และ "บิลเธอทำให้มันหลังจากทั้งหมด." นางฮัทชินสันถึงสามีของเธอและนายซัมเมอร์สที่ได้รับการรอกล่าวว่ามีความสุข "คิดว่าเราจะต้องได้รับโดยไม่ต้องคุณ Tessie." นางฮัทชินสันกล่าว. ยิ้ม "จะไม่ปล่อยให้มีฉัน m'dishes ในอ่างตอนนี้คุณจะ. โจ ?," และเสียงหัวเราะนุ่มวิ่งผ่านฝูงชนเป็นคนขยับกลับเข้ามาในตำแหน่งหลังจากการมาถึงนางฮัทชินสัน"ตอนนี้ดี." นายกล่าวว่าในช่วงฤดูร้อนเคร่งขรึม "คิดว่าเราดีกว่าที่จะเริ่มต้นได้รับนี้ไปด้วยเพื่อที่เราสามารถไปกลับไปทำงานใครไม่ได้ที่นี่." ไฟล์: ///Users/carolynsigler/Desktop/lotry.html (ที่ 2 จาก 8) 2005/01/23 07:58:04 หวย - เชอร์ลี่ย์แจ็คสัน". ดันบาร์" หลายคนกล่าวว่า "ดันบาร์. ดันบาร์." นาย ในช่วงฤดูร้อนปรึกษารายการของเขา "ไคลด์ดันบาร์." เขาพูดว่า. "ที่เหมาะสม. เขาขาหักของเขายังไม่ได้เขา? ใครวาดภาพสำหรับเขา?" "ฉัน. ผมคิดว่า" ผู้หญิงคนหนึ่งกล่าวว่า และนายซัมเมอร์สหันไปมองเธอ "ภรรยาเสมอสำหรับสามีของเธอ." นายซัมเมอร์สกล่าวว่า "อย่าคุณมีเด็กโตที่จะทำมันสำหรับคุณจานีย์?" แม้ว่านายในช่วงฤดูร้อนและคนอื่น ๆ ในหมู่บ้านรู้ว่าคำตอบที่ดีที่สุดที่ดีมันเป็นธุรกิจอย่างเป็นทางการของการจับสลากที่จะถามคำถามดังกล่าวอย่างเป็นทางการ นายรอในช่วงฤดูร้อนที่มีการแสดงออกที่น่าสนใจสุภาพในขณะที่นาง ดันบาร์ตอบ. "ฮอเรซไม่ได้ แต่สิบหกสัตวแพทย์." นางคล็อดกล่าวว่าน่าเศร้า "เดาฉันต้องกรอกข้อมูลในสำหรับคนเก่าปี." "ตอน." ซีเนียร์กล่าวว่าในช่วงฤดูร้อน เขาทำบันทึกในรายการเขาถือ จากนั้นเขาก็ถามว่า "วัตสันเด็กวาดภาพในปีนี้?" เด็กผู้ชายสูงในฝูงชนยกมือขึ้น "ที่นี่" เขากล่าว "ผมวาดรูปแม่ของฉันและฉัน." เขากระพริบตาตาของเขาประหม่าและหลบหัวของเขาเป็นเสียงหลายในฝูงชนกล่าวว่าบาง # เหมือน "เพื่อนที่ดีขาด." และ "ดีใจที่ได้พบแม่ของคุณมีคนที่จะทำมัน." "ดี" นายซัมเมอร์สกล่าวว่า "เดาว่าทุกคน. ชายชราวอร์เนอร์ทำให้มัน?" "ที่นี่" เสียงกล่าวว่า และนายซัมเมอร์สพยักหน้า. เงียบฉับพลันลดลงในฝูงชนขณะที่นายซัมเมอร์ล้างลำคอของเขาและมองไปที่รายการ "ทุกคนพร้อมหรือยัง?" ที่เขาเรียกว่า "ตอนนี้ฉันจะอ่านชื่อ - หัวของครอบครัวแรก - และคนขึ้นมาและนำกระดาษออกจากกล่องเก็บกระดาษพับในมือของคุณโดยไม่ได้มองไปที่มันจนทุกคนได้มีการเปิด.. ทุกอย่าง ? ล้าง "คนได้ทำมาหลายครั้งเพื่อให้พวกเขาเพียงครึ่งหนึ่งได้ฟังคำแนะนำ: ส่วนใหญ่ของพวกเขาเป็นที่เงียบสงบ เปียกริมฝีปากของพวกเขา ไม่ได้มองไปรอบ ๆ จากนั้นนายซัมเมอร์สมือข้างหนึ่งยกขึ้นสูงและกล่าวว่า "อดัมส์." ชายคนหนึ่งเป็นอิสระของตัวเองจากฝูงชนและออกมาข้างหน้า "สวัสดี. สตีฟ." นายกล่าวว่าในช่วงฤดูร้อน และนายอดัมส์กล่าวว่า "สวัสดี. โจ." พวกเขายิ้มที่คนอื่นอย่างไม่มีอารมณ์ขันและประหม่า จากนั้นนายอดัมส์ถึงลงในกล่องสีดำและเอากระดาษพับ เขาจัดให้แน่นโดยมุมหนึ่งในขณะที่เขาได้หันไปรีบกลับไปที่บ้านของเขาในฝูงชน ที่เขายืนอยู่เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่นอกเหนือจากครอบครัวของเขา ไม่ได้มองลงมาที่มือของเขา. "อัลเลน". นายกล่าวว่าในช่วงฤดูร้อน "แอนเดอ .... แทม." "ดูเหมือนว่ามีเวลาที่ทุกคนระหว่างสลากใด ๆ มากขึ้น." นาง Delacroix พูดกับนางเกรฟส์ในแถวหลัง. "ดูเหมือนว่าเราได้ผ่านกับคนสุดท้ายเพียงสัปดาห์ที่ผ่านมา." "เวลาแน่ใจว่าไปอย่างรวดเร็ว .-- นางเกรฟส์กล่าว. file: /// ผู้ใช้ / carolynsigler / สก์ท็อป / lotry.html (ที่ 3 จาก 8) 2005/01/23 07:58:04 หวย - เชอร์ลี่ย์แจ็คสัน"คลาร์ก Delacroix .... ". "มีไปคนเก่าของฉัน" นาง Delacroix กล่าวว่าเธอจัดขึ้น. ลมหายใจของเธอในขณะที่สามีของเธอเดินไปข้างหน้า. "ดันบาร์" นายซัมเมอร์สกล่าวและนาง Dunbar ไปอย่างต่อเนื่องไปยังกล่องในขณะที่ผู้หญิงคนหนึ่งกล่าวว่า. "ไปเมื่อวันที่ จานีย์ "และอีกกล่าวว่า" มีเธอไป. "" เราต่อไป. "นางเกรฟส์กล่าว. เธอดูในขณะที่นายเกรฟส์มารอบจากด้านข้างของกล่องรับการต้อนรับนายหนักในช่วงฤดูร้อนและเลือกใบของกระดาษจากกล่อง. โดยตอนนี้ทั้งหมดที่ผ่านฝูงชนที่มีคนคนถือเอกสารพับเล็กๆ ในมือของพวกเขาที่มีขนาดใหญ่. ทำให้พวกเขาซ้ำแล้วซ้ำประหม่านางดันบาร์และบุตรชายสองคนของเธอยืนอยู่ด้วยกันนางDunbar ถือใบของกระดาษ"Harburt .... ฮัทชินสัน." "ลุกขึ้นมีบิล" นางฮัทชินสันกล่าว. และผู้คนที่อยู่ใกล้เธอหัวเราะ. "โจนส์." "พวกเขาพูดว่า" นายอดัมส์กล่าวว่าชายชราวอร์เนอร์ที่ยืนอยู่ ถัดจากเขา "ว่ากว่าในภาคเหนือหมู่บ้านพวกเขากำลังพูดของการให้ขึ้นการจับสลาก." ชายชราวอร์เนอร์ snorted. "แพ็คของคนโง่บ้า" เขากล่าว. "ฟังคนหนุ่มสาวที่ไม่มีอะไรที่ดีพอสำหรับพวกเขา สิ่งต่อไปที่คุณรู้ว่าพวกเขาจะต้องการที่จะกลับไปใช้ชีวิตอยู่ในถ้ำไม่มีใครทำงานใด ๆมากขึ้นวิธีที่หมวกมีชีวิตอยู่ในขณะที่ ที่ใช้จะเป็นคำพูดที่เกี่ยวกับ 'การจับสลากในเดือนมิถุนายนข้าวโพดจะหนักเร็ว ๆ นี้. สิ่งแรกที่คุณรู้ว่าเราต้องการทั้งหมดจะกิน chickweed ตุ๋นและโอ๊ก มีได้เสมอการจับสลาก "เขากล่าวเสริมกระเง้ากระงอด." ไม่ดีพอที่จะเห็นในช่วงฤดูร้อนโจหนุ่มสาวขึ้นมีล้อเล่นกับทุกคน. "" สถานที่บางคนได้ลาออกแล้วสลาก. "นางอดัมส์กล่าวว่า." ไม่มีอะไร แต่ปัญหาในการที่ "ชายชรา วอร์เนอร์กล่าวว่าอย่างกล้าหาญ. "แพ็คของคนโง่หนุ่ม." "มาร์ติน." และบ๊อบบี้มาร์ตินดูพ่อของเขาก้าวไปข้างหน้า. "Overdyke .... เพอร์ซี่." "ผมหวังว่าพวกเขาจะรีบ" นางคล็อดกล่าวว่าลูกชายคนโตของเธอ . "ฉันหวังว่าพวกเขาจะรีบ." "พวกเขากำลังเกือบผ่าน" ลูกชายของเธอกล่าวว่า. "คุณจะได้รับพร้อมที่จะทำงานบอกพ่อ" นางกล่าวว่าดันบาร์. นายซัมเมอร์เรียกชื่อของเขาเองแล้วก้าวไปข้างหน้าได้อย่างแม่นยำและ . เลือกใบจากกล่องจากนั้นเขาเรียกว่า"วอร์เนอร์." "ปีเจ็ดสิบเจ็ดผมรับในการจับสลาก" ชายชราวอร์เนอร์กล่าวว่าขณะที่เขาเดินผ่านฝูงชน. "เวลาเจ็ดสิบเจ็ด". file: /// ผู้ใช้ / carolynsigler / สก์ท็อป / lotry.html (ที่ 4 จาก 8) 2005/01/23 07:58:04 หวย - เชอร์ลี่ย์แจ็คสัน"วัตสัน" เด็กสูงมาอย่างเชื่องช้าผ่านฝูงชนบางคนกล่าวว่า "อย่า. จะประสาทแจ็ค "และนายซัมเมอร์สกล่าวว่า" ใช้เวลาของคุณลูกชาย. "" Zanini. "หลังจากที่มีการหยุดยาวหยุดหายใจจนนายในช่วงฤดูร้อน ถือใบของเขาที่ทำจากกระดาษในอากาศกล่าวว่า "ทุกอย่างถูกต้องพวก." นาทีไม่มีใครย้ายแล้วบิลทั้งหมดของกระดาษถูกเปิด. ทันใดนั้นผู้หญิงทุกคนเริ่มที่จะพูดคุยในครั้งเดียวประหยัด "มันคือใคร ?," "ใครได้มัน ?," "มันคือDunbars ?," "มันเป็นวัตสันได้หรือไม่" จากนั้นเสียงเริ่มที่จะพูดว่า "มันเป็นฮัทชินสัน. เป็นบิล" "บิลฮัทชินสันได้รับมัน." "ไปบอกคุณพ่อของคุณ" นางคล็อดกล่าวว่าลูกชายคนโตของเธอ. คนเริ่มที่จะมองไปรอบ ๆ เพื่อดู Hutchinsons บิลฮัทชินสันยืนอยู่เงียบ, จ้องมองลงที่กระดาษในมือของเขา ทันใดนั้น Tessie ฮัทชินสันตะโกนให้นายในช่วงฤดูร้อน "คุณไม่ได้ให้เขามีเวลาพอที่จะใช้กระดาษที่เขาต้องการใด ๆ . ผมเห็นคุณ. มันไม่ยุติธรรม!" "เป็นกีฬาที่ดี Tessie." นาง Delacroix เรียกและนางเกรฟส์กล่าวว่า "เราทุกคนเอาโอกาสเดียวกัน." "หุบปาก Tessie" บิลฮัทชินสันกล่าว. "เรา
แต่แตกไม่ดีพร้อมด้านใดด้านหนึ่งในการแสดงสีไม้เดิมและในบางสถานที่จางหายไปหรือย้อมสี.
นาย มาร์ตินและบุตรชายคนโตของเขาแบ็กซ์เตอร์ได้จัดให้มีกล่องสีดำอย่างปลอดภัยบนม้านั่งจนกว่านายในช่วงฤดูร้อนได้กวนเอกสารให้สะอาดด้วยมือของเขา
เพราะมากของพิธีกรรมที่ได้รับการลืมหรือทิ้งนายซัมเมอร์สประสบความสำเร็จในการมีใบกระดาษแทนสำหรับชิปไม้ที่มีการใช้มานานหลายชั่วอายุคน ชิปไม้นายในช่วงฤดูร้อนที่ถกเถียงกันอยู่ได้ ได้รับทุกอย่างดีเมื่อหมู่บ้านเล็ก ๆ แต่ตอนนี้ที่มีประชากรที่มากกว่าสามร้อยและมีแนวโน้มที่จะให้กับการเจริญเติบโตของมันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะใช้สิ่งที่จะพอดีมากขึ้นเขาได้อย่างง่ายดายในกล่องสีดำ คืนก่อนการจับสลากนายในช่วงฤดูร้อนและนายเกรฟส์สร้างขึ้นบิลของกระดาษและใส่ไว้ในกล่องและมันก็ถูกนำตัวไปยังที่ปลอดภัยของนายซัมเมอร์ส"บริษัท ถ่านหินและล็อคขึ้นจนนายซัมเมอร์สก็พร้อม ที่จะใช้มันไปที่ตารางเช้าวันถัดไป ส่วนที่เหลือของปีกล่องถูกนำวิธีที่บางครั้งหนึ่งในสถานที่บางครั้งอื่น มันต้องใช้เวลาหนึ่งปีในยุ้งฉางนายเกรฟส์และอีกหนึ่งปีบนพื้นในสำนักงานการโพสต์ และบางครั้งก็ถูกตั้งบนหิ้งในร้านขายของชำมาร์ตินและซ้ายมี. มีการจัดการที่ดีของฟูสซิงที่จะต้องทำก่อนที่จะเป็นนายซัมเมอร์สประกาศเปิดการจับสลาก มีรายชื่อที่จะทำขึ้น - หัวของครอบครัว หัวของครัวเรือนในแต่ละครอบครัว สมาชิกของแต่ละครัวเรือนในแต่ละครอบครัว มีสาบานในที่เหมาะสมของนายฤดูร้อนโดยไปรษณีย์ที่เป็นอย่างเป็นทางการของการจับสลาก; ที่ครั้งหนึ่งบางคนจำได้ว่ามีการได้รับการบรรยายของการจัดเรียงบางอย่างที่ดำเนินการโดยอย่างเป็นทางการของการจับสลากเป็นพอเป็นพิธี เพลงเบา ๆ ที่ได้รับการรับรองสำเนาถูกต้อง rattled ออกในแต่ละปี บางคนเชื่อว่าอย่างเป็นทางการของการจับสลากที่ใช้ในการยืนเพียงดังนั้นเมื่อเขาพูดหรือร้องเพลงนั้นคนอื่น ๆ เชื่อว่าเขาก็ควรที่จะเดินไปในหมู่คน แต่ปีและปีที่ผ่านมาของ p3rt นี้พิธีกรรมได้รับอนุญาตให้พ้น ได้มีการยังทักทายพิธีกรรมที่อย่างเป็นทางการของการจับสลากได้มีการใช้ในการแก้ไขแต่ละคนที่มาในการวาดจากกล่องแต่นี้ยังมีการเปลี่ยนแปลงกับเวลาจนตอนนี้มันเป็นความรู้สึกที่จำเป็นเฉพาะสำหรับอย่างเป็นทางการเพื่อพูดคุยกับแต่ละคนเดินเข้ามาใกล้ นายฤดูร้อนเป็นสิ่งที่ดีมากที่ทั้งหมดนี้ ในเสื้อเชิ้ตสีขาวของเขาที่สะอาดและกางเกงยีนส์สีน้ำเงิน ด้วยมือข้างหนึ่งวางอยู่ลวกในกล่องสีดำ ดูเหมือนว่าเขาเหมาะสมมากและที่สำคัญในขณะที่เขาพูดคุยกันจบที่นายเกรฟส์และมาร์ตินได้. เช่นเดียวกับนายในช่วงฤดูร้อนในที่สุดก็ออกมาพูดและหันไปให้กับชาวบ้านประกอบนางฮัทชินสันมารีบตามเส้นทางที่จะตารางกว่าเสื้อยืดของเธอโยนไหล่ของเธอและเลื่อนเข้าไปในสถานที่ในด้านหลังของฝูงชน "Clean ลืมว่าวันที่มันเป็น" เธอกล่าวนาง Delacroix ที่ยืนอยู่ข้างเธอและพวกเขาทั้งสองหัวเราะเบาๆ "คิดว่าคนเก่าของฉันออกหลังไม้ซ้อน" นางฮัทชินสันไปใน. "จากนั้นผมมองออกไปนอกหน้าต่างและเด็กก็หายไปและจากนั้นผมจำได้ว่ามันเป็น twentyseventh และมาวิ่ง." เธอแห้งมือของเธอบนผ้ากันเปื้อนของเธอและนาง Delacroix กล่าวว่า "คุณอยู่ในเวลาแม้ว่า. พวกเขายังคงพูดออกไปถึงที่นั่น." นาง ฮัทชินสัน craned คอของเธอที่จะเห็นผ่านฝูงชนและพบว่าสามีและลูก ๆ ของเธอที่ยืนอยู่ใกล้กับด้านหน้า เธอเคาะนาง Delacroix บนแขนเป็นอำลาและเริ่มที่จะทำให้ทางของเธอผ่านฝูงชน คนที่แยกออกจากกันดี humoredly จะปล่อยให้เธอผ่าน: สองหรือสามคนกล่าวว่า ในเสียงเพียงดังพอที่จะได้ยินทั่วฝูงชน "มาที่นี่คุณ Missus ฮัทชินสัน" และ "บิลเธอทำให้มันหลังจากทั้งหมด." นางฮัทชินสันถึงสามีของเธอและนายซัมเมอร์สที่ได้รับการรอกล่าวว่ามีความสุข "คิดว่าเราจะต้องได้รับโดยไม่ต้องคุณ Tessie." นางฮัทชินสันกล่าว. ยิ้ม "จะไม่ปล่อยให้มีฉัน m'dishes ในอ่างตอนนี้คุณจะ. โจ ?," และเสียงหัวเราะนุ่มวิ่งผ่านฝูงชนเป็นคนขยับกลับเข้ามาในตำแหน่งหลังจากการมาถึงนางฮัทชินสัน"ตอนนี้ดี." นายกล่าวว่าในช่วงฤดูร้อนเคร่งขรึม "คิดว่าเราดีกว่าที่จะเริ่มต้นได้รับนี้ไปด้วยเพื่อที่เราสามารถไปกลับไปทำงานใครไม่ได้ที่นี่." ไฟล์: ///Users/carolynsigler/Desktop/lotry.html (ที่ 2 จาก 8) 2005/01/23 07:58:04 หวย - เชอร์ลี่ย์แจ็คสัน". ดันบาร์" หลายคนกล่าวว่า "ดันบาร์. ดันบาร์." นาย ในช่วงฤดูร้อนปรึกษารายการของเขา "ไคลด์ดันบาร์." เขาพูดว่า. "ที่เหมาะสม. เขาขาหักของเขายังไม่ได้เขา? ใครวาดภาพสำหรับเขา?" "ฉัน. ผมคิดว่า" ผู้หญิงคนหนึ่งกล่าวว่า และนายซัมเมอร์สหันไปมองเธอ "ภรรยาเสมอสำหรับสามีของเธอ." นายซัมเมอร์สกล่าวว่า "อย่าคุณมีเด็กโตที่จะทำมันสำหรับคุณจานีย์?" แม้ว่านายในช่วงฤดูร้อนและคนอื่น ๆ ในหมู่บ้านรู้ว่าคำตอบที่ดีที่สุดที่ดีมันเป็นธุรกิจอย่างเป็นทางการของการจับสลากที่จะถามคำถามดังกล่าวอย่างเป็นทางการ นายรอในช่วงฤดูร้อนที่มีการแสดงออกที่น่าสนใจสุภาพในขณะที่นาง ดันบาร์ตอบ. "ฮอเรซไม่ได้ แต่สิบหกสัตวแพทย์." นางคล็อดกล่าวว่าน่าเศร้า "เดาฉันต้องกรอกข้อมูลในสำหรับคนเก่าปี." "ตอน." ซีเนียร์กล่าวว่าในช่วงฤดูร้อน เขาทำบันทึกในรายการเขาถือ จากนั้นเขาก็ถามว่า "วัตสันเด็กวาดภาพในปีนี้?" เด็กผู้ชายสูงในฝูงชนยกมือขึ้น "ที่นี่" เขากล่าว "ผมวาดรูปแม่ของฉันและฉัน." เขากระพริบตาตาของเขาประหม่าและหลบหัวของเขาเป็นเสียงหลายในฝูงชนกล่าวว่าบาง # เหมือน "เพื่อนที่ดีขาด." และ "ดีใจที่ได้พบแม่ของคุณมีคนที่จะทำมัน." "ดี" นายซัมเมอร์สกล่าวว่า "เดาว่าทุกคน. ชายชราวอร์เนอร์ทำให้มัน?" "ที่นี่" เสียงกล่าวว่า และนายซัมเมอร์สพยักหน้า. เงียบฉับพลันลดลงในฝูงชนขณะที่นายซัมเมอร์ล้างลำคอของเขาและมองไปที่รายการ "ทุกคนพร้อมหรือยัง?" ที่เขาเรียกว่า "ตอนนี้ฉันจะอ่านชื่อ - หัวของครอบครัวแรก - และคนขึ้นมาและนำกระดาษออกจากกล่องเก็บกระดาษพับในมือของคุณโดยไม่ได้มองไปที่มันจนทุกคนได้มีการเปิด.. ทุกอย่าง ? ล้าง "คนได้ทำมาหลายครั้งเพื่อให้พวกเขาเพียงครึ่งหนึ่งได้ฟังคำแนะนำ: ส่วนใหญ่ของพวกเขาเป็นที่เงียบสงบ เปียกริมฝีปากของพวกเขา ไม่ได้มองไปรอบ ๆ จากนั้นนายซัมเมอร์สมือข้างหนึ่งยกขึ้นสูงและกล่าวว่า "อดัมส์." ชายคนหนึ่งเป็นอิสระของตัวเองจากฝูงชนและออกมาข้างหน้า "สวัสดี. สตีฟ." นายกล่าวว่าในช่วงฤดูร้อน และนายอดัมส์กล่าวว่า "สวัสดี. โจ." พวกเขายิ้มที่คนอื่นอย่างไม่มีอารมณ์ขันและประหม่า จากนั้นนายอดัมส์ถึงลงในกล่องสีดำและเอากระดาษพับ เขาจัดให้แน่นโดยมุมหนึ่งในขณะที่เขาได้หันไปรีบกลับไปที่บ้านของเขาในฝูงชน ที่เขายืนอยู่เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่นอกเหนือจากครอบครัวของเขา ไม่ได้มองลงมาที่มือของเขา. "อัลเลน". นายกล่าวว่าในช่วงฤดูร้อน "แอนเดอ .... แทม." "ดูเหมือนว่ามีเวลาที่ทุกคนระหว่างสลากใด ๆ มากขึ้น." นาง Delacroix พูดกับนางเกรฟส์ในแถวหลัง. "ดูเหมือนว่าเราได้ผ่านกับคนสุดท้ายเพียงสัปดาห์ที่ผ่านมา." "เวลาแน่ใจว่าไปอย่างรวดเร็ว .-- นางเกรฟส์กล่าว. file: /// ผู้ใช้ / carolynsigler / สก์ท็อป / lotry.html (ที่ 3 จาก 8) 2005/01/23 07:58:04 หวย - เชอร์ลี่ย์แจ็คสัน"คลาร์ก Delacroix .... ". "มีไปคนเก่าของฉัน" นาง Delacroix กล่าวว่าเธอจัดขึ้น. ลมหายใจของเธอในขณะที่สามีของเธอเดินไปข้างหน้า. "ดันบาร์" นายซัมเมอร์สกล่าวและนาง Dunbar ไปอย่างต่อเนื่องไปยังกล่องในขณะที่ผู้หญิงคนหนึ่งกล่าวว่า. "ไปเมื่อวันที่ จานีย์ "และอีกกล่าวว่า" มีเธอไป. "" เราต่อไป. "นางเกรฟส์กล่าว. เธอดูในขณะที่นายเกรฟส์มารอบจากด้านข้างของกล่องรับการต้อนรับนายหนักในช่วงฤดูร้อนและเลือกใบของกระดาษจากกล่อง. โดยตอนนี้ทั้งหมดที่ผ่านฝูงชนที่มีคนคนถือเอกสารพับเล็กๆ ในมือของพวกเขาที่มีขนาดใหญ่. ทำให้พวกเขาซ้ำแล้วซ้ำประหม่านางดันบาร์และบุตรชายสองคนของเธอยืนอยู่ด้วยกันนางDunbar ถือใบของกระดาษ"Harburt .... ฮัทชินสัน." "ลุกขึ้นมีบิล" นางฮัทชินสันกล่าว. และผู้คนที่อยู่ใกล้เธอหัวเราะ. "โจนส์." "พวกเขาพูดว่า" นายอดัมส์กล่าวว่าชายชราวอร์เนอร์ที่ยืนอยู่ ถัดจากเขา "ว่ากว่าในภาคเหนือหมู่บ้านพวกเขากำลังพูดของการให้ขึ้นการจับสลาก." ชายชราวอร์เนอร์ snorted. "แพ็คของคนโง่บ้า" เขากล่าว. "ฟังคนหนุ่มสาวที่ไม่มีอะไรที่ดีพอสำหรับพวกเขา สิ่งต่อไปที่คุณรู้ว่าพวกเขาจะต้องการที่จะกลับไปใช้ชีวิตอยู่ในถ้ำไม่มีใครทำงานใด ๆมากขึ้นวิธีที่หมวกมีชีวิตอยู่ในขณะที่ ที่ใช้จะเป็นคำพูดที่เกี่ยวกับ 'การจับสลากในเดือนมิถุนายนข้าวโพดจะหนักเร็ว ๆ นี้. สิ่งแรกที่คุณรู้ว่าเราต้องการทั้งหมดจะกิน chickweed ตุ๋นและโอ๊ก มีได้เสมอการจับสลาก "เขากล่าวเสริมกระเง้ากระงอด." ไม่ดีพอที่จะเห็นในช่วงฤดูร้อนโจหนุ่มสาวขึ้นมีล้อเล่นกับทุกคน. "" สถานที่บางคนได้ลาออกแล้วสลาก. "นางอดัมส์กล่าวว่า." ไม่มีอะไร แต่ปัญหาในการที่ "ชายชรา วอร์เนอร์กล่าวว่าอย่างกล้าหาญ. "แพ็คของคนโง่หนุ่ม." "มาร์ติน." และบ๊อบบี้มาร์ตินดูพ่อของเขาก้าวไปข้างหน้า. "Overdyke .... เพอร์ซี่." "ผมหวังว่าพวกเขาจะรีบ" นางคล็อดกล่าวว่าลูกชายคนโตของเธอ . "ฉันหวังว่าพวกเขาจะรีบ." "พวกเขากำลังเกือบผ่าน" ลูกชายของเธอกล่าวว่า. "คุณจะได้รับพร้อมที่จะทำงานบอกพ่อ" นางกล่าวว่าดันบาร์. นายซัมเมอร์เรียกชื่อของเขาเองแล้วก้าวไปข้างหน้าได้อย่างแม่นยำและ . เลือกใบจากกล่องจากนั้นเขาเรียกว่า"วอร์เนอร์." "ปีเจ็ดสิบเจ็ดผมรับในการจับสลาก" ชายชราวอร์เนอร์กล่าวว่าขณะที่เขาเดินผ่านฝูงชน. "เวลาเจ็ดสิบเจ็ด". file: /// ผู้ใช้ / carolynsigler / สก์ท็อป / lotry.html (ที่ 4 จาก 8) 2005/01/23 07:58:04 หวย - เชอร์ลี่ย์แจ็คสัน"วัตสัน" เด็กสูงมาอย่างเชื่องช้าผ่านฝูงชนบางคนกล่าวว่า "อย่า. จะประสาทแจ็ค "และนายซัมเมอร์สกล่าวว่า" ใช้เวลาของคุณลูกชาย. "" Zanini. "หลังจากที่มีการหยุดยาวหยุดหายใจจนนายในช่วงฤดูร้อน ถือใบของเขาที่ทำจากกระดาษในอากาศกล่าวว่า "ทุกอย่างถูกต้องพวก." นาทีไม่มีใครย้ายแล้วบิลทั้งหมดของกระดาษถูกเปิด. ทันใดนั้นผู้หญิงทุกคนเริ่มที่จะพูดคุยในครั้งเดียวประหยัด "มันคือใคร ?," "ใครได้มัน ?," "มันคือDunbars ?," "มันเป็นวัตสันได้หรือไม่" จากนั้นเสียงเริ่มที่จะพูดว่า "มันเป็นฮัทชินสัน. เป็นบิล" "บิลฮัทชินสันได้รับมัน." "ไปบอกคุณพ่อของคุณ" นางคล็อดกล่าวว่าลูกชายคนโตของเธอ. คนเริ่มที่จะมองไปรอบ ๆ เพื่อดู Hutchinsons บิลฮัทชินสันยืนอยู่เงียบ, จ้องมองลงที่กระดาษในมือของเขา ทันใดนั้น Tessie ฮัทชินสันตะโกนให้นายในช่วงฤดูร้อน "คุณไม่ได้ให้เขามีเวลาพอที่จะใช้กระดาษที่เขาต้องการใด ๆ . ผมเห็นคุณ. มันไม่ยุติธรรม!" "เป็นกีฬาที่ดี Tessie." นาง Delacroix เรียกและนางเกรฟส์กล่าวว่า "เราทุกคนเอาโอกาสเดียวกัน." "หุบปาก Tessie" บิลฮัทชินสันกล่าว. "เรา
การแปล กรุณารอสักครู่..
กล่องสีดำที่เติบโตในแต่ละปี : เก่าๆ แล้ว ก็ ไม่มี มืดไปหมด แต่เดาะมากๆ
ตามข้างหนึ่งเพื่อแสดงสีไม้เดิม และในบางสถานที่หรือเปื้อนสีจาง .
นาย Martin และลูกชายคนโตของเขา , แบ็กซ์เตอร์ ถือกล่องสีดำอย่างปลอดภัยบนแป้นจนกว่าคุณซัมเมอร์ได้
กวน เอกสาร ให้กับมือ เพราะมากของพิธีกรรมได้รับการลืมหรือ
ทิ้งคุณฤดูร้อนที่เคยประสบความสำเร็จในการมีกระดาษแทนที่ชิปไม้
เคยใช้รุ่น เศษไม้ คุณซัมเมอร์ ได้ถกเถียงกัน มีทั้งหมดดี
เมื่อหมู่บ้านเล็ก ๆ แต่ตอนนี้จำนวนกว่าสามแสน และมีแนวโน้มที่จะเก็บ
เติบโต มันต้องใช้สิ่งที่จะพอดีกับได้อย่างง่ายดาย เป็นเขา กล่องสีดำ เมื่อคืนก่อน
สลากกินแบ่ง คุณซัมเมอร์ และนายสุสานสร้างขึ้นกระดาษ และใส่ในกล่อง มัน
แล้วถ่ายไปยังที่ปลอดภัยของบริษัทถ่านหินคุณซัมเมอร์ ' และล็อคจนกว่าคุณซัมเมอร์คือพร้อมที่จะใช้
มันในเช้าวันถัดไป สแควร์ ส่วนที่เหลือของปี กล่องใส่ทาง บางครั้งสถานที่หนึ่ง บางครั้ง
อีก มันใช้เวลาหนึ่งปีในคุณหลุมฝังศพของโรงนาและปีอื่นบนพื้นในที่ทำการไปรษณีย์ และ
บางครั้งมันตั้งบนหิ้งในร้านขายของชํา มาร์ติน และ ด้านซ้าย
มีการจัดการที่ดีของการปฏิเสธที่จะทำก่อนที่คุณซัมเมอร์ประกาศหวยเปิด มี
รายการเพื่อให้ขึ้น . . . . . หัวหน้าของครอบครัว หัวหน้าครัวเรือนในแต่ละครอบครัว สมาชิกของแต่ละ
ครัวเรือนในแต่ละครอบครัว มันเหมาะสมสาบานของคุณซัมเมอร์ ด้วยครับ เช่น
อย่างเป็นทางการของหวย ครั้งเดียว บางคนจำได้ มีการแสดงของบางจัดเรียง ,
) อย่างเป็นทางการของการจับสลากเป็นเปลี่ยนเรื่อง ซึ่งไร้เสียงร้องถูก rattled ปิดโดยแต่ละ
ปี บางคนเชื่อว่าอย่างเป็นทางการของสลากกินแบ่งเคยยืนอยู่เมื่อเขาพูดหรือร้องเพลงมัน
คนอื่นเชื่อว่าเขาต้องเดินท่ามกลางผู้คน แต่หลายปีที่ผ่านมานี้ p3rt ของ
พิธีกรรมได้รับการอนุญาตการพลาดพลั้ง เคยมี นอกจากนี้ พิธีถวายพระพร ซึ่งเจ้าหน้าที่ของหวยได้
ต้องใช้ในการจัดการกับแต่ละคนที่มาเพื่อวาดจากกล่อง แต่มันก็มีการเปลี่ยนแปลงกับ
ครั้งจนถึงตอนนี้ มันเป็นความรู้สึกที่จำเป็นสำหรับเจ้าหน้าที่พูดกับคนใกล้ คุณ
ฤดูเก่งเรื่องนี้ ; เขาสีขาวสะอาดเสื้อและกางเกงยีนส์สีน้ำเงิน มือเดียวพัก
ลวกในกล่องดำ เขาดูเหมาะสมกันมาก และที่สําคัญเช่นเขาพูดอย่างนายมาร์ตินและหลุมฝังศพ
.
อย่างที่คุณซัมเมอร์สุดท้ายเลิกพูดและหันไปประกอบชาวบ้านคุณนายฮัตมา
รีบตามเส้นทางตาราง เสื้อกันหนาวของเธอโยนข้ามไหล่ของเธอ และเลื่อนเข้าไปในสถานที่ใน
กลับของฝูงชน” สะอาด ลืมว่าวันนั้นคือ " เธอพูดกับคุณนายเดอลากรัวใครยืนข้างๆเธอแล้ว
ทั้งคู่หัวเราะเบาๆ " คิดว่าพ่อผมเพิ่งกลับมาซ้อนไม้ " คุณนายฮัตไป .
" และฉันก็มองออกไปนอกหน้าต่าง และเด็ก ๆ หายไปและก็จำได้ว่ามันเป็น twentyseventh
มา a-running . " เธอแห้งมือของเธอผ้ากันเปื้อน และนางเดอลากรัวกล่าวว่า " คุณกำลังอยู่ในเวลา
แม้ว่า พวกเขายังคงพูดออกไปนั้น แหงนคอเธอ "
คุณนาย Hutchinson เห็นผ่านฝูงชนและพบว่าสามีและลูกยืน
ใกล้ด้านหน้า เธอเคาะคุณนายเดอลากรัวบนแขนเพื่อเป็นการอำลาและเริ่มที่จะทำให้ทางของเธอผ่าน
ฝูงชน คนแยกดี humoredly ให้เธอผ่านสองหรือสามคนกล่าว เสียงก็ดังมากพอที่จะได้ยิน
ข้ามฝูงชน " มาแล้ว ของคุณผู้หญิง ฮัทชินสัน " และ " บิล เธอ
ทำมันทั้งหมดเลย " คุณนายฮัตถึงสามีและคุณซัมเมอร์ ที่ รอ บอกว่า
ร่า” คิดว่าพวกเราจะต้องไปโดยไม่มีคุณ tessie " คุณนายHutchinson กล่าวว่า .
ยิ้ม " จะไม่ทิ้งชั้น m'dishes ในอ่าง แล้วคุณจะ . โจ " นุ่มและเสียงหัวเราะวิ่ง
ผ่านฝูงชนเป็นคนที่กวนกลับเข้าที่ หลังจากคุณนายฮัตมาถึง .
" ตอนนี้ " คุณซัมเมอร์พูด soberly , " ว่า เรามาเริ่มกันเลยดีกว่า เอานี้ไปด้วย ดังนั้น เราสามารถไป
กลับไปทำงาน ใครไม่ได้มาที่นี่ ?
file : / / / ผู้ใช้ / carolynsigler / Desktop / lotry .HTML ( 2 8 ) 1 / 23 / 2548 7:58:04 เป็นหวย -- เชอร์ลีย์แจ็คสัน
" ดันบาร์ " หลายคนบอกว่า " . ดันบาร์ ดันบาร์ "
คุณซัมเมอร์ปรึกษารายชื่อของเขา . " ไคลด์ ดันบาร์ . " เขากล่าวว่า . ใช่แล้ว เขาหักขาของเขา เขายังไม่ทำ
ใครเขียนมัน ?
" ฉัน ผมเดาว่า " หญิงกล่าว และนายซัมเมอร์สหันไปมองเธอ " . ภรรยาดึงสำหรับสามีของเธอ " คุณ
ซัมเมอร์สกล่าว" คุณไม่ต้องโตเป็นเด็กที่จะทำเพื่อคุณ เจนนี่ ? ถึงแม้ว่าคุณซัมเมอร์และ
ทุกคนในหมู่บ้านรู้คำตอบดีอยู่ มันเป็นธุรกิจของอย่างเป็นทางการของ
หวยที่จะถามคำถามดังกล่าวอย่างเป็นทางการ คุณซัมเมอร์รอด้วยการแสดงออกของความสนใจสุภาพในขณะที่
" คุณนาย ดันบาร์ ตอบ ฮอเรซ ไม่ใช่แต่สิบหกสัตวแพทย์ " คุณนาย ดันบาร์ บอกว่าผิดหวัง
ตามข้างหนึ่งเพื่อแสดงสีไม้เดิม และในบางสถานที่หรือเปื้อนสีจาง .
นาย Martin และลูกชายคนโตของเขา , แบ็กซ์เตอร์ ถือกล่องสีดำอย่างปลอดภัยบนแป้นจนกว่าคุณซัมเมอร์ได้
กวน เอกสาร ให้กับมือ เพราะมากของพิธีกรรมได้รับการลืมหรือ
ทิ้งคุณฤดูร้อนที่เคยประสบความสำเร็จในการมีกระดาษแทนที่ชิปไม้
เคยใช้รุ่น เศษไม้ คุณซัมเมอร์ ได้ถกเถียงกัน มีทั้งหมดดี
เมื่อหมู่บ้านเล็ก ๆ แต่ตอนนี้จำนวนกว่าสามแสน และมีแนวโน้มที่จะเก็บ
เติบโต มันต้องใช้สิ่งที่จะพอดีกับได้อย่างง่ายดาย เป็นเขา กล่องสีดำ เมื่อคืนก่อน
สลากกินแบ่ง คุณซัมเมอร์ และนายสุสานสร้างขึ้นกระดาษ และใส่ในกล่อง มัน
แล้วถ่ายไปยังที่ปลอดภัยของบริษัทถ่านหินคุณซัมเมอร์ ' และล็อคจนกว่าคุณซัมเมอร์คือพร้อมที่จะใช้
มันในเช้าวันถัดไป สแควร์ ส่วนที่เหลือของปี กล่องใส่ทาง บางครั้งสถานที่หนึ่ง บางครั้ง
อีก มันใช้เวลาหนึ่งปีในคุณหลุมฝังศพของโรงนาและปีอื่นบนพื้นในที่ทำการไปรษณีย์ และ
บางครั้งมันตั้งบนหิ้งในร้านขายของชํา มาร์ติน และ ด้านซ้าย
มีการจัดการที่ดีของการปฏิเสธที่จะทำก่อนที่คุณซัมเมอร์ประกาศหวยเปิด มี
รายการเพื่อให้ขึ้น . . . . . หัวหน้าของครอบครัว หัวหน้าครัวเรือนในแต่ละครอบครัว สมาชิกของแต่ละ
ครัวเรือนในแต่ละครอบครัว มันเหมาะสมสาบานของคุณซัมเมอร์ ด้วยครับ เช่น
อย่างเป็นทางการของหวย ครั้งเดียว บางคนจำได้ มีการแสดงของบางจัดเรียง ,
) อย่างเป็นทางการของการจับสลากเป็นเปลี่ยนเรื่อง ซึ่งไร้เสียงร้องถูก rattled ปิดโดยแต่ละ
ปี บางคนเชื่อว่าอย่างเป็นทางการของสลากกินแบ่งเคยยืนอยู่เมื่อเขาพูดหรือร้องเพลงมัน
คนอื่นเชื่อว่าเขาต้องเดินท่ามกลางผู้คน แต่หลายปีที่ผ่านมานี้ p3rt ของ
พิธีกรรมได้รับการอนุญาตการพลาดพลั้ง เคยมี นอกจากนี้ พิธีถวายพระพร ซึ่งเจ้าหน้าที่ของหวยได้
ต้องใช้ในการจัดการกับแต่ละคนที่มาเพื่อวาดจากกล่อง แต่มันก็มีการเปลี่ยนแปลงกับ
ครั้งจนถึงตอนนี้ มันเป็นความรู้สึกที่จำเป็นสำหรับเจ้าหน้าที่พูดกับคนใกล้ คุณ
ฤดูเก่งเรื่องนี้ ; เขาสีขาวสะอาดเสื้อและกางเกงยีนส์สีน้ำเงิน มือเดียวพัก
ลวกในกล่องดำ เขาดูเหมาะสมกันมาก และที่สําคัญเช่นเขาพูดอย่างนายมาร์ตินและหลุมฝังศพ
.
อย่างที่คุณซัมเมอร์สุดท้ายเลิกพูดและหันไปประกอบชาวบ้านคุณนายฮัตมา
รีบตามเส้นทางตาราง เสื้อกันหนาวของเธอโยนข้ามไหล่ของเธอ และเลื่อนเข้าไปในสถานที่ใน
กลับของฝูงชน” สะอาด ลืมว่าวันนั้นคือ " เธอพูดกับคุณนายเดอลากรัวใครยืนข้างๆเธอแล้ว
ทั้งคู่หัวเราะเบาๆ " คิดว่าพ่อผมเพิ่งกลับมาซ้อนไม้ " คุณนายฮัตไป .
" และฉันก็มองออกไปนอกหน้าต่าง และเด็ก ๆ หายไปและก็จำได้ว่ามันเป็น twentyseventh
มา a-running . " เธอแห้งมือของเธอผ้ากันเปื้อน และนางเดอลากรัวกล่าวว่า " คุณกำลังอยู่ในเวลา
แม้ว่า พวกเขายังคงพูดออกไปนั้น แหงนคอเธอ "
คุณนาย Hutchinson เห็นผ่านฝูงชนและพบว่าสามีและลูกยืน
ใกล้ด้านหน้า เธอเคาะคุณนายเดอลากรัวบนแขนเพื่อเป็นการอำลาและเริ่มที่จะทำให้ทางของเธอผ่าน
ฝูงชน คนแยกดี humoredly ให้เธอผ่านสองหรือสามคนกล่าว เสียงก็ดังมากพอที่จะได้ยิน
ข้ามฝูงชน " มาแล้ว ของคุณผู้หญิง ฮัทชินสัน " และ " บิล เธอ
ทำมันทั้งหมดเลย " คุณนายฮัตถึงสามีและคุณซัมเมอร์ ที่ รอ บอกว่า
ร่า” คิดว่าพวกเราจะต้องไปโดยไม่มีคุณ tessie " คุณนายHutchinson กล่าวว่า .
ยิ้ม " จะไม่ทิ้งชั้น m'dishes ในอ่าง แล้วคุณจะ . โจ " นุ่มและเสียงหัวเราะวิ่ง
ผ่านฝูงชนเป็นคนที่กวนกลับเข้าที่ หลังจากคุณนายฮัตมาถึง .
" ตอนนี้ " คุณซัมเมอร์พูด soberly , " ว่า เรามาเริ่มกันเลยดีกว่า เอานี้ไปด้วย ดังนั้น เราสามารถไป
กลับไปทำงาน ใครไม่ได้มาที่นี่ ?
file : / / / ผู้ใช้ / carolynsigler / Desktop / lotry .HTML ( 2 8 ) 1 / 23 / 2548 7:58:04 เป็นหวย -- เชอร์ลีย์แจ็คสัน
" ดันบาร์ " หลายคนบอกว่า " . ดันบาร์ ดันบาร์ "
คุณซัมเมอร์ปรึกษารายชื่อของเขา . " ไคลด์ ดันบาร์ . " เขากล่าวว่า . ใช่แล้ว เขาหักขาของเขา เขายังไม่ทำ
ใครเขียนมัน ?
" ฉัน ผมเดาว่า " หญิงกล่าว และนายซัมเมอร์สหันไปมองเธอ " . ภรรยาดึงสำหรับสามีของเธอ " คุณ
ซัมเมอร์สกล่าว" คุณไม่ต้องโตเป็นเด็กที่จะทำเพื่อคุณ เจนนี่ ? ถึงแม้ว่าคุณซัมเมอร์และ
ทุกคนในหมู่บ้านรู้คำตอบดีอยู่ มันเป็นธุรกิจของอย่างเป็นทางการของ
หวยที่จะถามคำถามดังกล่าวอย่างเป็นทางการ คุณซัมเมอร์รอด้วยการแสดงออกของความสนใจสุภาพในขณะที่
" คุณนาย ดันบาร์ ตอบ ฮอเรซ ไม่ใช่แต่สิบหกสัตวแพทย์ " คุณนาย ดันบาร์ บอกว่าผิดหวัง
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- Take time to learn about each other.
- Although acupuncture is generally safe a
- 이거야
- Even though England had many pro- found
- จากการวิเคาระห์จุดแข็ง จุดอ่อน ปัญหาและอ
- ไม่ว่าจะเกิดในชนชั้นใด รวยหรือจน หญิงหรื
- thank you to everyone who has included i
- I saw สาว
- คุณเข้าเรียนตอนไหน ?
- A jack o'lantern
- 惊惶
- I have told you for uncountable time!
- คุณเข้าเรียนตอนไหน ?
- associated
- คุณคิดว่าเพื่อนกับครอบครัว สิ่งไหนสำคัญท
- shared that experts from the UN classify
- hentai
- it will most likely be around 10/4! Subm
- Write it correcly
- I saw สาว
- ฉันจะคิดถึงคุณ ทุกคนจะคิดถึงคุณ
- เธอดูเป็นคนสนุกสนานแต่บางครั้งเธอดูเป็นค
- shared that experts from the UN classify
- ฉันจะคิดถึงคุณ ทุกคนจะคิดถึงคุณ
