ฉันรู้สึกสงสารเขา รู้ว่ามันคงเป็นวันที่แย่มากที่สุดในชีวิตของเขาทั้งเรื่องนาฬิกาของเขาที่ไม่ยอมปลุกและหมาที่กินการบ้าน ซึ่งเขาต้องเอามันไปส่งอาจารย์แล้วเขายังไปไม่ทันรถบัส เขาได้เจอกับเพื่อนร่วมห้องแต่เขากลับทำเรื่องหน้าอายเพราะมีรอยโยเกร์ตเปื้อนตรงเสื้อและเขายังไปทำน้ำหกใส่เพื่อนและยังไปเข้าเรียนเลทในวิชาชีววิทยาพอหลังเรียนเขาไปซื้อของที่ร้านสะดวกซื้อแต่กลับไม่พอจ่าย และวันนั้นเองก่อนที่จะไปทำงานเขาได้ไปไม่ทันรถบัส ทำให้มาทำงานสายและผู้จัดการร้านโมโหมากแล้วถูกโดนไล่ออกจากงาน