Meeting so many people, I was often

Meeting so many people, I was often asked about my religion. I prefer not to stick a label to myself but I always say Buddhist. I was supposed to be a Buddhist but as a kid, I always questioned the practices. Why were we burning joss paper to appease a deity? If he or she is as merciful, why would he or she want us to pollute the air. I was never explained about Buddhism teachings. I dismissed the concept of God. One day, I brought some kids from Vietnam to visit the Buddha Tooth Relic Temple, picked up a free booklet on Buddha teaching. I found myself resonating with most of the teachings. (Most, because I still question the concept of reincarnation. Buddhism ask you not to blindly accept everything.) It is so fluid and relatable. I have learnt to be less judgemental and open my mind to possibility. And then philosophy classes during Yoga Teacher Training in India gave me another perspective of God.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พบปะผู้คนมากมาย ถูกมักจะถามเกี่ยวกับศาสนาของฉัน ฉันไม่ต้องการติดป้ายชื่อกับตัวเอง แต่ฉันมักจะพูดว่า พระพุทธศาสนา ฉันควรจะเป็นพุทธ แต่เป็นเด็ก ฉันมักจะถามการปฏิบัติ ทำไมเราจึงถูกเผาไหม้กระดาษบูชาวักเทพ ถ้าเขาหรือเธอเป็นเมตตา ทำไมเขาหรือเธอต้องเราสร้างมลพิษอากาศ นอกจากนี้ฉันไม่เคยถูกอธิบายเกี่ยวกับคำสอนพุทธศาสนา ผมไล่แนวคิดของพระเจ้า วันหนึ่ง ฉันนำเด็กบางคนจากเวียดนามไปสิงคโปร์ รับหนังสือฟรีบนพุทธสอน พบตัวเองที่สะท้อนกับส่วนใหญ่ของคำสอน (มากที่สุด เพราะฉันยัง ถามแนวคิดของการเกิดใหม่ พระพุทธศาสนาขอให้คุณไม่สุ่มสี่สุ่มห้ารับทุกอย่าง) ดังนั้นของเหลว และพิจารณาได้ ฉันได้เรียนรู้น้อย judgemental และเปิดใจถึงความเป็นไปได้ แล้ว เรียนปรัชญาในระหว่างการฝึกอบรมครูโยคะในอินเดียให้ฉันอีกมุมหนึ่งของพระเจ้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พบปะผู้คนจำนวนมากดังนั้นผมมักจะถูกถามเกี่ยวกับศาสนาของฉัน ฉันไม่ต้องการที่จะติดป้ายชื่อให้กับตัวเอง แต่ผมพูดเสมอว่าพุทธศาสนา ฉันควรจะเป็นชาวพุทธ แต่เป็นเด็กผมเคยถามการปฏิบัติ ทำไมเราเผาไหม้กระดาษเงินกระดาษทองเพื่อเอา​​ใจเทพ? ถ้าเขาหรือเธอเป็นเมตตาทำไมเขาหรือเธอจะต้องการให้เราก่อให้เกิดมลพิษทางอากาศ ผมก็ไม่เคยอธิบายเกี่ยวกับคำสอนของพระพุทธศาสนา ฉันไม่สนใจแนวคิดของพระเจ้า วันหนึ่งผมนำเด็กบางคนจากเวียดนามไปเยี่ยมชมวัดพระฟันที่ระลึกหยิบขึ้นมาเป็นหนังสือเล่มเล็กฟรีในการเรียนการสอนพระพุทธรูป ฉันพบตัวเองสะท้อนกับที่สุดของคำสอน (ส่วนใหญ่เพราะผมยังคงตั้งคำถามกับแนวคิดของการเกิดใหม่. พุทธศาสนาขอให้คุณไม่ได้ที่จะยอมรับทุกอย่างสุ่มสี่สุ่มห้า.) มันจึงเป็นของเหลวและ relatable ฉันได้เรียนรู้ที่จะตัดสินน้อยลงและเปิดใจของฉันที่จะเป็นไปได้ แล้วเรียนปรัชญาระหว่างการฝึกอบรมครูสอนโยคะในอินเดียให้ฉันมุมมองของพระเจ้าอีก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เจอคนมากมาย ผมมักจะถามเกี่ยวกับศาสนา ฉันชอบที่จะติดฉลากเพื่อตัวเอง แต่ฉันพูดอยู่เสมอว่า ชาวพุทธ ฉันเป็นพุทธ แต่เป็นเด็ก ฉันมักจะถาม ) ทำไมเราเผากระดาษธูปเพื่อเอาใจเทพ ? ถ้าเขาหรือเธอจะเป็นเมตตา ทำไมที่เขาหรือเธอต้องการที่จะก่อให้เกิดมลพิษในอากาศ ผมเคยอธิบายเกี่ยวกับคำสอนของพระพุทธศาสนา ผมได้แนวคิดของพระเจ้า วันนึง ฉันเอาเด็กจากเวียดนามเยี่ยมชมวัดพระธาตุเขี้ยวแก้ว หยิบเอาหนังสือเล่มเล็กฟรีที่พระพุทธเจ้าสอน ฉันพบตัวเองก่อนกับที่สุดของคำสอน ( ส่วนใหญ่ เพราะผมยังสงสัยในแนวคิดของการกลับชาติมาเกิด พระพุทธศาสนา ขอให้คุณไม่สุ่มสี่สุ่มห้ายอมรับทุกอย่าง ) มันจึงเหลวและบริษัท . ฉันได้เรียนรู้ที่จะได้รับการตัดสินน้อยลง และเปิดใจถึงความเป็นไปได้ แล้วปรัชญาเรียนในการฝึกอบรมครูโยคะในอินเดียให้ฉันอีกมุมมองของพระเจ้า