There's a knock on the door, and Ad

There's a knock on the door, and Adam quickly steps away from Luis just before it opens. It's Luis's father.

"Dad!" Luis protests.

"Oh... Sorry Luis," his father blushes. "I thought you were ready. Is that a bruise?"

Luis rolls his eyes. "Yes, it's a bruise. I walked into a door at school, it's nothing."

"OK, well I'll wait for you downstairs. Don't be long."

Adam steps over and raises his hand to his friends face, but Luis turns away. "Was it Dylan? Did he hit you again?" Luis slowly nods. "I wish you'd let me take care of him. You know he doesn't frighten me any more."

"Yeah I know, but I don't want you to get involved with him. He doesn't deserve your attention."

Adam sighs, gently holding his friend. "You know how much I love you, right?"

"Yeah, I know." Now it's Luis's turn to blush.

"I want to help you, it makes me angry that he picks on you. There is another way I can help."

Luis looks at his friends reflection. "No!"

"It's a sacrifice I'm prepared to make. You know that I don't have much to give now, only my love and it's the only way I can show you how much you mean to me." Adam replies

"But I'd never see you again. It's painful enough seeing you as rarely as I do already." Luis's lip trembles as he tries to fight a hidden emotion.

Adam looks into his eyes. "You wouldn't see me again--that is true, but we would be closer, closer than we'd ever been before." He rests a couple of fingers on Luis's chest. "Here." He touches his own chest. "And here, in our hearts."

Luis turns, resting his hands on the table. "Are you sure?"

"I've never been so sure, you mean everything to me and it's the last thing I have that I can give to you," Adam whispers.

There's a shout from downstairs. "Luis, it's almost time to go. We don't want to keep Adam's family waiting."

"I'll be right there," Luis shouts.

"It'll be fun," Adam smiles. "We'll be closer then we've ever been."

"OK." Luis mummers, glancing at his friends reflection.

"Close your eyes." Adam whispers.

Luis gasps as he feels a warmth rush over his entire body. A softness laps at his skin, and he lets out a groan as it penetrates his body, enveloping him completely.

Luis opens his eyes again and his friend is gone. He gasps again; and feels his friend grow within him. Luis is becoming stronger, bigger, better. Inside he hears a familiar voice warm and soothing; it's Adam. "Dylan won't be bothering us again."

Luis's father shouts again: "Luis?"

Luis quickly pulls a shirt over his larger body and pulls on a jacket, and runs down the stairs. "Are you ready?" his father asks. Luis's mother is standing next to him, they are both dressed in black.

Luis smiles faintly, "Yes, I think I am."

His father looks quizzically at Luis. "I thought you had a bruise."

Luis touches his face. It's warm, and there is none of the sharp pain there was before. "Fixed it for you." Adam whispers.

Luis's mother sighs, "Adam was such a nice boy, such a sad loss for someone so young." She gives Luis a hug. "I know he was special to you, very special. But I want you to know that we understand how painful it must be for you."

It's the second anniversary of Adam's untimely death. Luis squeezes his mother "I think, I'm ready to say goodbye. I know where he is now, with me in my heart.' She wipes a tear from her eye.

A voice inside Luis whispers "Together forever, the power of two, I'll be with you all the way.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เคาะประตู และอดัมรวดเร็วขั้นตอนจากหลุยส์ก่อนที่จะเปิด มันเป็นพ่อของหลุยส์"พ่อ" Luis ปฏิเสธ"โอ้... ขอหลุยส์ พ่อ blushes "ฉันคิดว่า คุณมีความพร้อม คือที่รอยช้ำหลุยส์ม้วนตาของเขา "ใช่ มันเป็นรอยช้ำ ผมเดินเข้าไปในประตูที่โรงเรียน ก็ไม่มีอะไร""ตกลง ดีรอคุณอยู่ชั้นล่าง ไม่ได้นาน"อาดัมก้าวผ่าน และยกมือของเขาต่อหน้าเพื่อน แต่หลุยส์ขจัด "มาดีแลน ไม่เขาตีคุณอีก" Luis nods ช้า "ฉันหวังว่าคุณจะให้ฉันดูแลเขา คุณรู้ว่า เขาไม่ขู่ฉันอีก""ใช่ฉันรู้ แต่ไม่อยากเข้าร่วมกับเขา เขาไม่สมควรได้รับความสนใจของคุณ"อาดัม sighs ค่อย ๆ จับเพื่อนของเขา "คุณรู้ว่าฉันรักคุณ ขวา""ใช่ ฉันรู้ว่า" ตอนนี้ก็เปิดของ Luis หน้าแดง"ฉันต้องการช่วยคุณ มันทำให้ฉันโกรธที่เขารับคุณ มีวิธีฉันสามารถช่วยให้"หลุยส์มีลักษณะที่สะท้อนของเขาเพื่อน "ไม่""ก็ผมพร้อมที่จะทำให้มีความเสียสละ คุณคิดว่าที่ไม่มากเพื่อให้ในขณะนี้ เท่านั้นรักของฉันด้วยวิธีเดียวที่ฉันสามารถแสดงว่าคุณหมายถึงฉัน" อาดัมตอบกลับ"แต่ฉันจะไม่เคยเห็นคุณอีกครั้ง มันเป็นความเจ็บปวดพอเห็นคุณค่อยทำแล้วกัน " ริมฝีปากของ Luis trembles เขาพยายามที่จะต่อสู้กับอารมณ์ที่ซ่อนอยู่อาดัมมองเข้าไปในดวงตาของเขา "คุณจะไม่เห็นฉันอีกครั้ง - ที่เป็นความจริง แต่เราจะใกล้ชิด ใกล้กว่าที่เราเคยมีอยู่ก่อน" เขาวางสองนิ้วบนหน้าอกของหลุยส์ "นี่" เขาสัมผัสหน้าอกของเขาเอง "และที่ นี่ ในหัวใจของเรา"หลุยส์เปลี่ยน พักมือของเขาบนโต๊ะ "คุณแน่ใจหรือไม่""ฉันไม่เคยให้ หมายถึง ทุกอย่างเพื่อฉัน และมันเป็นสิ่งสุดท้ายที่ฉันมีที่ฉันสามารถให้คุณ อดัม whispersมีตะโกนจากชั้นล่าง "หลุยส์ มันเป็นเวลาเกือบไป เราไม่ต้องการให้ครอบครัวของอาดัมรอ ""ฉันจะไปอยู่ที่นั่น หลุยส์ shouts"มันจะสนุก Adam ยิ้ม "เราจะใกล้ชิด แล้วเราเคยอยู่""OK" Mummers หลุยส์ ดูที่ภาพสะท้อนของเขาเพื่อน"หลับตา" อาดัม whispersหลุยส์ gasps ตามที่เขารู้สึกอบอุ่นเร่งผ่านร่างกายของเขาทั้งหมด รอบมีความนุ่มนวลที่ผิวของเขา และเขาช่วยให้ออกเป็นสาวน้อยมันแทรกซึมร่างกายของเขา ห่อหุ้มเขาอย่างสมบูรณ์หลุยส์เปิดตาของเขาอีก และเพื่อนของเขาหายไป เขา gasps อีก และเพื่อนของเขาที่เติบโตภายในเขารู้สึก หลุยส์จะกลายเป็นแข็งแรง ใหญ่ ดี ภายในเขาได้ยินเสียงคุ้นเคยอบอุ่น และผ่อน คลาย อาดัมได้ "ดีแลนจะไม่ได้รบกวนเราอีก"พ่อของ Luis shouts อีก: "หลุยส์"หลุยส์ได้อย่างรวดเร็วดึงเสื้อผ่านร่างกายของเขามีขนาดใหญ่ และดึงเก็ตพัง และการทำงานลงบันได "ท่านพร้อมหรือไม่" บิดาถาม แม่ของหลุยส์ยืนอยู่ถัดจากเขา พวกเขาทั้งสองแต่งดำหลุยส์ยิ้มหวาน "ใช่ ฉันคิดว่า ฉัน"พ่อของเขามีลักษณะ quizzically ที่หลุยส์ "ฉันคิดว่า คุณมีรอยช้ำ"Luis สัมผัสใบหน้าของเขา ก็อบอุ่น และไม่มีความเจ็บปวดคมชัดก่อนก็ "คงจะสำหรับคุณ" อาดัม whispersแม่ของ Luis sighs "อดัมเป็นเช่นดีเด็ก เช่นการสูญเสียที่น่าเศร้าสำหรับคนหนุ่มสาวดังนั้น" เธอให้หลุยส์กอด "ฉันรู้ว่า เขาเป็นพิเศษเพื่อคุณ พิเศษ แต่ผมต้องการทราบว่า เราเข้าใจทำไมต้องเป็นคุณ"ครบสองปีของอาดัมหลังตายได้ Luis บีบแม่ของเขา "ฉันคิดว่า ฉันพร้อมที่จะบอกลา ฉันรู้ว่าเขาอยู่ตอนนี้ กับผมในหัวใจของฉัน.' เธอเช็ดน้ำตาจากตาของเธอเสียงภายในหลุยส์ whispers " Together ตลอดไป พลังของทั้งสอง จะกับคุณตลอดทาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีเคาะประตูของอดัมได้อย่างรวดเร็วและก้าวออกไปจากหลุยส์ก่อนที่จะเปิด มันเป็นพ่อของลูอิส. "พ่อ!" หลุยส์ประท้วง. "โอ้ ... ขออภัยหลุยส์" ของเขาสีแดงพ่อ "ผมคิดว่าคุณก็พร้อม. คือรอยช้ำ?" หลุยส์ม้วนดวงตาของเขา "ใช่มันเป็นรอยช้ำ. ฉันเดินเข้าไปในประตูที่โรงเรียนก็ไม่มีอะไร." "ตกลงกันฉันจะรอคุณชั้นล่าง. อย่าไม่นาน." อดัมขั้นตอนมากกว่าและยกมือขึ้นกับเพื่อนของเขาต้องเผชิญ แต่หลุยส์หันไป "มันเป็นดีแลน? เขาก็ไม่ตีคุณอีกครั้งหรือไม่" หลุยส์พยักหน้าช้าๆ "ผมหวังว่าคุณจะให้ฉันดูแลเขา. คุณจะรู้ว่าเขาไม่ได้ขู่ข้าอีก." "ใช่ฉันรู้ แต่ฉันไม่ต้องการให้คุณได้มีส่วนร่วมกับเขา. เขาไม่สมควรได้รับความสนใจของคุณ . " อดัมถอนหายใจเบา ๆ ถือเพื่อนของเขา "คุณรู้ว่าผมรักคุณใช่มั้ย?" "ใช่ฉันรู้ว่า." ตอนนี้ก็เปิดหลุยส์ของการปัดแก้ม. "ผมต้องการที่จะช่วยให้คุณมันทำให้ฉันโกรธที่เขาเลือกอยู่กับคุณ. ไม่มีทางที่ฉันสามารถช่วยอื่น." หลุยส์มีลักษณะที่เพื่อนของเขาสะท้อน "ไม่!" "มันเป็นความเสียสละผมเตรียมที่จะทำให้. คุณรู้ว่าฉันไม่ได้มีมากที่จะให้ตอนนี้เท่านั้นความรักของฉันและมันเป็นวิธีเดียวที่ฉันจะแสดงให้เห็นว่าคุณหมายถึงฉัน." อดัมตอบ" แต่ฉันไม่เคยเห็นคุณอีกครั้ง. มันเจ็บปวดพอเห็นว่าคุณเป็นคนไม่ค่อยที่ผมทำอยู่แล้ว". ริมฝีปากของลูอิสสั่นขณะที่เขาพยายามที่จะต่อสู้กับอารมณ์ความรู้สึกที่ซ่อนอยู่. อดัมมองเข้าไปในดวงตาของเขา "คุณจะไม่เห็นเราอีกครั้ง - ว่าเป็นความจริง แต่เราจะใกล้ชิดและใกล้ชิดกว่าที่เราเคยเป็นมาก่อน". เขาวางอยู่คู่ของนิ้วมือบนหน้าอกของหลุยส์ "ที่นี่." เขาสัมผัสหน้าอกของเขาเอง "และที่นี่ในหัวใจของเรา." หลุยส์จะเปิดวางอยู่ในมือของเขาบนโต๊ะ "คุณแน่ใจหรือไม่?" "ผมไม่เคยได้รับเพื่อให้แน่ใจว่าคุณหมายความว่าทุกอย่างกับผมและมันเป็นสิ่งสุดท้ายที่ฉันมีที่ฉันสามารถให้แก่ท่าน" อดัมกระซิบ. มีโห่ร้องมาจากชั้นล่างเป็น "หลุยส์ก็เกือบเวลาที่จะไป. เราไม่ต้องการที่จะให้ครอบครัวของอดัมรอ." "ผมจะไปที่นั่น" หลุยส์ตะโกน. "มันจะสนุก" อดัมยิ้ม "เราจะได้ใกล้ชิดแล้วเราเคย." "OK." Mummers หลุยส์, glancing ที่สะท้อนเพื่อนของเขา. "ปิดตาของคุณ." อดัมกระซิบ. หลุยส์อ้าปากค้างในขณะที่เขารู้สึกวิ่งอบอุ่นทั่วร่างกายทั้งหมดของเขา นุ่มนวล laps ที่ผิวของเขาและเขาช่วยให้ออกมาคร่ำครวญในขณะที่มันแทรกซึมร่างกายของเขาเขาห่อสมบูรณ์. หลุยส์เปิดตาของเขาอีกครั้งและเพื่อนของเขาจะหายไป เขาอ้าปากค้างอีก; และให้ความรู้สึกเพื่อนของเขาเติบโตอยู่ภายในตัวเขา เป็นแข็งแกร่งหลุยส์, ใหญ่, ดี ภายในเขาได้ยินเสียงที่คุ้นเคยอบอุ่นและผ่อนคลาย; มันเป็นอดัม "ดีแลนจะไม่ถูกรบกวนเราอีกครั้ง". พ่อของลูอิสตะโกนอีกครั้ง: "หลุยส์" หลุยส์ได้อย่างรวดเร็วดึงเสื้อขนาดใหญ่ทั่วร่างกายของเขาและดึงแจ็คเก็ตและวิ่งลงบันได "คุณพร้อมไหม?" พ่อของเขาถาม แม่ของหลุยส์จะยืนอยู่ข้างเขาพวกเขาทั้งสองในชุดสีดำ. หลุยส์ยิ้มแผ่วเบาว่า "ใช่ผมคิดว่าผม." พ่อของเขามีลักษณะแปลกที่หลุยส์ "ผมคิดว่าคุณมีรอยช้ำ." หลุยส์สัมผัสใบหน้าของเขา มันอบอุ่นและไม่มีอาการปวดของคมมีก่อน "คงที่มันสำหรับคุณ." อดัมกระซิบ. แม่ของหลุยส์ถอนหายใจ "อดัมเป็นเช่นเด็กที่ดีเช่นการสูญเสียที่น่าเศร้าสำหรับคนหนุ่มสาวดังนั้น." เธอให้หลุยส์กอด "ฉันรู้ว่าเขาเป็นคนพิเศษของคุณพิเศษมาก. แต่ผมอยากให้คุณรู้ว่าเราเข้าใจวิธีการที่เจ็บปวดก็จะต้องสำหรับคุณ." มันเป็นวันครบรอบที่สองของการสิ้นพระชนม์ของอดัม หลุยส์บีบแม่ของเขา "ผมคิดว่าผมพร้อมที่จะบอกลา. ฉันรู้ว่าตอนนี้เขาอยู่กับฉันในหัวใจของฉัน. เธอเช็ดน้ำตาจากตาของเธอ. เสียงกระซิบภายในหลุยส์ "ด้วยกันตลอดไปอำนาจของทั้งสองฉันจะอยู่กับคุณไปตลอดทาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ก็มีเสียงเคาะประตูและอดัมรีบก้าวออกไปจาก หลุยส์ ก่อนที่มันจะเปิด พ่อของหลุยส์ ." พ่อ ! " ลูอิสกล่าว" โอ้ . . . . . . . ขอโทษนะหลุยส์ " ปัดพ่อ” ฉันคิดว่า เธอพร้อมแล้ว เป็นแผล ?Luis ม้วนตาของเขา” ใช่ มันเป็นแผล ฉันเดินเข้าประตูโรงเรียน มันไม่มีอะไรเลย "" โอเค งั้นฉันก็จะรอคุณข้างล่าง อย่าไปนานนัก "อดัมขั้นตอนกว่าและยกพระหัตถ์ขึ้น เพื่อนๆ หน้า แต่ หลุยส์ หันหนี " คือ ดีแลน เขาทำร้ายคุณอีก ? ลูอิสพยักหน้าช้าๆ " ฉันหวังว่าคุณจะให้ฉันดูแลเขา คุณก็รู้ว่าเขาไม่ได้ขู่ฉันอีก "" ใช่ ผมรู้ แต่ผมไม่อยากให้คุณไปยุ่งกับเขา เขาไม่สมควรได้รับความสนใจของคุณอดัมถอนหายใจเบา ๆ ถือเพื่อน " คุณรู้ว่าผมรักคุณมากแค่ไหน ใช่ไหม ?" ใช่ ข้ารู้ ตอนนี้ก็ลุยเปิดหน้าแดง" ผมต้องการจะช่วยคุณ มันทำให้ผมโกรธที่เขาเลือกเธอ มีอีกวิธีที่ฉันสามารถช่วย .ลูอิสมองเพื่อนของเขาสะท้อน . ไม่ !" มันเป็นการเสียสละที่ฉันเตรียมไว้ให้ คุณก็รู้ว่าผมไม่มีให้ตอนนี้ มีแต่ความรัก และมันเป็นวิธีเดียวที่ฉันสามารถแสดงให้คุณว่าคุณมีความหมายกับฉันมาก . " อดัมตอบ" แต่ฉันจะไม่มีวันได้เห็นเธออีกแล้ว มันเจ็บปวด พอเห็นคุณไม่ค่อยเหมือนฉันแล้ว " ลูอิสก็ปากสั่นในขณะที่เขาพยายามที่จะต่อสู้กับอารมณ์ที่ซ่อนอยู่อดัมมองเข้าไปในดวงตาของเขา คุณจะไม่ได้เจอฉันอีก . . . นั่นมันก็จริง แต่เราก็จะใกล้ชิดและใกล้ชิดกว่าที่เราเคยเป็นมาก่อน เขาวางสองนิ้วบนหน้าอกลูของ” ที่นี่ " เขาจับหน้าอกของตัวเอง " และที่นี่ ในหัวใจของเราลูอิสหัน พักมือของเขาบนโต๊ะ . คุณแน่ใจแล้วเหรอ ? "" ฉันไม่เคยแน่ใจ คุณคือทุกอย่างของผม และมันเป็นสิ่งสุดท้ายที่ฉันได้ว่าฉันสามารถให้กับคุณ " อดัมกระซิบมันตะโกนจากชั้นล่าง " หลุยส์ มันเกือบถึงเวลาต้องไป เราไม่อยากให้ครอบครัวของอาดัมรอ”" ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ " ลูอิสตะโกน ." น่าสนุก " อดัมยิ้ม” เราก็จะเข้าใกล้เราก็เคยถูก " ." อืม " หลุยส์ mummers แหงน ที่เพื่อนๆของเขาสะท้อน" หลับตา " อดัม เสียงกระซิบลูอิสถอนหายใจ เขารู้สึกอบอุ่น วิ่งทั่วตัวของเขา ความนุ่มนวลรอบที่ผิวของเขา และเขาจะครางมันแทรกซึมร่างกายของเขาที่ห่อหุ้มตัวเขาอย่างสิ้นเชิงลูอิสลืมตาอีกครั้งและเพื่อนของเขาหายไป เขาถอนหายใจอีกครั้ง และรู้สึกว่าเพื่อนเขาเติบโตในตัวเขาแล้ว ลูอิสเป็นแข็งแกร่ง , ที่ใหญ่กว่า , ดีกว่า ข้างในเขาได้ยินเสียงที่คุ้นเคย อบอุ่น และผ่อนคลาย มันอดัม . ดีแลนจะไม่กวนใจเราอีก "คุณพ่อหลุยส์ก็ตะโกนอีกครั้ง : " หลุยส์ " ?ลูอิสรีบดึงเสื้อร่างของเขามีขนาดใหญ่ขึ้น และดึงบนเสื้อ , วิ่งลงบันได " คุณพร้อมหรือยัง ? พ่อถาม แม่ของหลุยส์ก็ยืนอยู่ข้างๆ เขา พวกเขาเป็นทั้งชุดสีดำลูอิสยิ้มบางๆ " ครับ ผมคิดว่าผม "พ่อดู โดยสอบถามที่ลูอิส " . ฉันคิดว่าคุณมีรอยฟกช้ำ "ลูอิสสัมผัสกับใบหน้าของเขา มันอบอุ่นและไม่มีความเจ็บปวดที่คมชัดมีมาก่อน " . การแก้ไขมันสำหรับคุณ . " อดัม เสียงกระซิบหลุยส์ แม่ . . . . . " อดัมเป็นเด็กดีแบบนี้ เช่น เศร้า สูญเสีย สำหรับเด็กอย่างเธอ เธอให้ หลุยส์ กอด " ผมรู้ว่าเขาพิเศษกับคุณมากเป็นพิเศษ แต่ฉันต้องการให้คุณรู้ว่าเราเข้าใจว่าความเจ็บปวดมันต้องสำหรับคุณ”มันเป็นวันครบรอบปีที่สองของอดัมก่อนเวลาอันควรตาย ลูอิสบีบแม่ของเขา " ฉันคิดว่าฉันพร้อมที่จะบอกลา ฉันรู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน ฉันในหัวใจ เธอเช็ดคราบน้ำตาจากตาของเธอเสียงภายในลูอิสกระซิบ " อยู่ด้วยกันตลอดไป พลังของทั้งสอง ผมจะไปกับคุณ