Actually I don't look like Pac-man,

Actually I don't look like Pac-man, but I prefer keeping my photos from public online spaces. Sorry. However, I'm not hiding anything from you: if you want to have a photo of me, just ask me; I'm not Brad Pitt, but I'm not a plant or a cyborg too; I'm pretty ordinary. So it's okay with me, that's not the reason why I prefer Pac-man. It's just that I don't like social networks: they make me feel like a ghost in a wide sea of ghosts; and well, I'm not a ghost - I'm Pac-man, I eat ghosts.

By the way, I guess that's really the case: I study literature, language and semiotics, so all of the objects I'm interested in and work with everyday are very similar to ghosts. They only exist in they're own way, mid-way into real life. Movie stars, so-loved fictional characters or places, socio-cultural roles and identities, myths and other stories, even our own memories... Ghosts indeed. Coca Cola, iPods, McDonald's? Ghosts. Spotify's annoying youth-like advertisings? Ghost's voices. The way you're dressed while reading this word? Another house of ghosts. Signs are everywhere. The range of my possibile objects of study is bigger than the Earth. So it's true: I eat ghosts, like everyone, and partly I'm one of them too (a phantom Pac-man), but I try to chew them and digest them one piece at a time, very slowly, in order to understand them and make good use of them. That's what I do in my life.

But I'm also a writer of poems and short-stories, so I have to give birth to other ghosts; I have to feed them, watch them grow old, get married and die. It's complicated to study semiotics and be a writer at the same time. It's like having to analyze your own son or daughter.

I'm also interested in oriental philosophies, especially Zen Buddhism. Dogen is my all-time favourite - actually my favourite of everything: if I had to choose just one favourite singer, I would choose him; if had to say my favourite pizza, I would still choose him. I like to think and talk about such things as time, psiche, reality and the like, their place and role in society, while highlighting their practical consequences. Any philosophical/religious subject can earn my attention. This doesn't mean I don't like talking about ordinary matters. Actually it's exactly the same thing.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จริง ๆ แล้ว ฉันไม่เหมือนแพ็ก-แมน แต่ฉันชอบเก็บรูปภาพของฉันจากพื้นที่สาธารณะออนไลน์ ขออภัยด้วย อย่างไรก็ตาม ฉันกำลังไม่ซ่อนอะไรจากคุณ: ถ้าคุณต้องการให้ภาพถ่ายของฉัน เพียงถาม ฉันไม่แบรดพิตต์ แต่ถ้าโรงงานหรือหนักเกินไป ฉันสวยธรรมดา ก็มี ที่ไม่มีเหตุผลที่ทำไมฉันต้องแพ็ก-แมน ก็เพียงแค่ว่า ไม่ชอบสังคม: พวกเขาทำให้ฉันรู้สึกเหมือนผีในทะเลของผี ดี ฉันไม่ผี - ฉันแพ็ก-แมน ฉันกินผีโดยวิธีการ ผมคิดว่า อย่างนั้นจริง ๆ: เรียนวรรณคดี ภาษา และ semiotics เพื่อทั้งหมดของวัตถุผมสนใจ และทำงานกับชีวิตจะคล้ายกับผี พวกเขาอยู่ในที่ของเราเองวิธี กึ่งกลางในชีวิตจริง ภาพยนตร์ดาว เพื่อรักตัวสมมติ หรือสถาน รวิบทบาท และเอกลักษณ์ ตำนาน และเรื่อง ราวอื่น ๆ แม้แต่ความทรงจำของเราเอง... ผีแน่นอน โคคาโคล่า iPods แมคโดนัลด์ของ ผี Spotify ของเยาวชนเช่น advertisings น่ารำคาญ เสียงของผี วิธีการคุณแต่งตัวขณะอ่านคำนี้ บ้านอื่นของผี สัญญาณได้ทุกที่ ช่วงของวัตถุ possibile ของฉันศึกษาอยู่ใหญ่กว่าโลก ดังนั้นมันเป็นความจริง: ฉันกินผี เช่นทุกคน และบางส่วนผมหนึ่งเกินไป (แฝง Pac-man), แต่พยายามวเจตนั้น และย่อยพวกเขาหนึ่งที ช้า ๆ การเข้าใจ และใช้พวกเขา นั่นคือสิ่งที่ฉันทำในชีวิตแต่ผมยังเขียนบทกวีและเรื่องสั้น ดังนั้นฉันจะไปให้กำเนิดแก่ผีอื่น ๆ มีการดึงข้อมูล ชมเหล่านั้นเติบโตเก่า แต่ง และตาย นั้นมีซับซ้อนได้ศึกษา semiotics และ นักเขียนในเวลาเดียวกัน ได้เช่นการวิเคราะห์ลูกชายหรือลูกสาวของคุณเองผมยังสนใจในปรัชญาตะวันออก โดยเฉพาะอย่างยิ่งศาสนาพุทธนิกายเซน Dogen เป็นที่สรุปชื่น - จริงชื่นชอบของทุกอย่าง: ถ้าผมจะเลือกนักร้องที่ชื่นชอบเพียงหนึ่ง ฉันจะเลือกเขา ถ้ามีว่าพิซซ่าที่ชื่นชอบของฉัน ฉันจะยังเลือกเขา ชอบคิด และพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ เช่นเวลา psiche ความเป็นจริง และเช่น ตำแหน่ง และบทบาทในสังคม ในขณะที่เน้นผลการปฏิบัติ เรื่องปรัชญา/ศาสนาใด ๆ ได้รับความสนใจของฉัน ไม่ได้หมายความ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องธรรมดา จริง เป็นในสิ่งเดียวกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อันที่จริงผมไม่ได้มีลักษณะเหมือน PAC-MAN แต่ฉันชอบการรักษาภาพของฉันจากพื้นที่สาธารณะออนไลน์ ขอโทษ แต่ฉันไม่ได้หลบซ่อนตัวอยู่อะไรจากคุณ: ถ้าคุณต้องการที่จะมีภาพของฉันเพียงแค่ถามฉัน; ฉันไม่ได้แบรดพิตต์ แต่ฉันไม่พืชหรือหุ่นยนต์เกินไป ฉันสามัญสวย ดังนั้นจึงเป็นโอเคกับผมว่าไม่ใช่เหตุผลที่ว่าทำไมฉันชอบ Pac-ชายคนนั้น มันเป็นเพียงว่าฉันไม่ชอบเครือข่ายทางสังคมที่พวกเขาทำให้ฉันรู้สึกเหมือนผีในทะเลกว้างของผี; และดีฉันไม่ผี - ฉัน PAC-MAN ฉันกินผี. โดยวิธีการที่ผมคิดว่าที่จริงกรณี: ผมศึกษาวรรณกรรมภาษาและสัญดังนั้นทั้งหมดของวัตถุที่ฉันสนใจ และการทำงานในชีวิตประจำวันที่มีจะคล้ายกับผี พวกเขามีอยู่ในพวกเขากำลังทางของตัวเอง, กลางทางเข้ามาในชีวิตจริง ดาราหนังที่รักตัวละครหรือสถานที่บทบาททางสังคมวัฒนธรรมและอัตลักษณ์ของตำนานและเรื่องราวอื่น ๆ แม้ความทรงจำของเราเอง ... ผีแน่นอน โคคาโคล่า, iPods, โดนัลด์? ผี ที่น่ารำคาญของ Spotify advertisings เยาวชนอย่างไร เสียงของผี วิธีการที่คุณจะสวมใส่ในขณะที่อ่านคำนี้? บ้านผีอีก สัญญาณมีทุกที่ ช่วงของวัตถุ possibile ของฉันของการศึกษามีขนาดใหญ่กว่าโลก ดังนั้นมันเป็นความจริง: ฉันกินผีเหมือนคนและอีกส่วนหนึ่งผมเป็นหนึ่งในพวกเขามากเกินไป (เป็นผี PAC-MAN) แต่ผมพยายามที่จะเคี้ยวพวกเขาและแยกแยะพวกเขาหนึ่งชิ้นในเวลาที่ช้ามากในการที่จะเข้าใจ พวกเขาและทำให้การใช้งานดีของพวกเขา นั่นคือสิ่งที่ฉันทำในชีวิตของฉัน. แต่ผมยังเป็นนักเขียนบทกวีและเรื่องราวสั้นเพื่อให้ฉันมีที่จะให้กำเนิดผีอื่น ๆ ฉันมีให้อาหารพวกเขาดูพวกเขาเติบโตเก่าได้แต่งงานและตาย มันซับซ้อนเพื่อศึกษาสัญและเป็นนักเขียนในเวลาเดียวกัน มันเหมือนมีการวิเคราะห์ลูกชายของคุณเองหรือลูกสาว. ฉันยังสนใจในปรัชญาตะวันออกโดยเฉพาะพุทธศาสนานิกายเซน Dogen คือทุกครั้งที่ฉันชื่นชอบ - จริงที่ชื่นชอบของทุกอย่างถ้าผมต้องเลือกเพียงหนึ่งในนักร้องที่ชื่นชอบผมจะเลือกเขา; ถ้ามีการพูดพิซซ่าที่ชื่นชอบของฉันฉันจะยังคงเลือกเขา ผมชอบที่จะคิดและพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งต่างๆเช่นเวลา psiche ความเป็นจริงและชอบสถานที่และบทบาทของพวกเขาในสังคมในขณะที่ไฮไลท์ผลกระทบจริงของพวกเขา ปรัชญาใด ๆ / เรื่องศาสนาจะได้รับความสนใจของฉัน นี้ไม่ได้หมายความว่าผมไม่ชอบพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องธรรมดา ที่จริงมันเป็นสิ่งเดียวกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จริงๆแล้วฉันดูไม่เหมือน Pac , แต่ผมชอบเก็บรูปจากงานออนไลน์เป็น . ขอโทษ อย่างไรก็ตาม ผมไม่ได้ปิดบังอะไรจากคุณ : ถ้าคุณต้องการที่จะมีรูปฉัน ถามฉัน ฉันไม่ใช่แบรด พิตต์ , แต่ผมไม่ได้เป็นพืชหรือเป็นหุ่นยนต์เกินไป ผมค่อนข้างธรรมดา ดังนั้นมันก็โอเคกับผม นั่นไม่ใช่เหตุผลที่ฉันชอบ PAC มนุษย์ มันก็แค่ว่าฉันไม่ชอบเครือข่ายสังคม :มันทำให้ฉันรู้สึกเหมือนผีในทะเลกว้างของผี และฉันไม่ใช่ผี - ผม Pac , ฉันกินผี

ว่าแต่ ฉันเดาว่าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ผมศึกษาวรรณคดีภาษาและวิชาอื่น ดังนั้นทั้งหมดของวัตถุที่ผมสนใจ และ ทำงานด้วยทุกวันจะคล้ายกันมากกับผี พวกเขาอยู่ในพวกเขาเองทาง กลางเข้าไปในชีวิตจริง ภาพยนตร์ดาวดังนั้น รักตัวละคร หรือ สถานที่ บทบาททางสังคม วัฒนธรรมและอัตลักษณ์ ความเชื่อ และ เรื่องอื่นๆ แม้แต่ความทรงจำ ของเราเอง . . . . . . . ผีแน่นอน โคคา โคล่า , iPods , McDonald ' s ? ผี เพลง น่ารําคาญแบบโฆษณา ? เสียงผี . วิธีที่คุณแต่งตัวในขณะที่อ่าน คำ นี้ บ้านผี ป้ายเต็มไปหมดช่วงของฉัน possibile วัตถุของการศึกษาขนาดใหญ่กว่าโลก ดังนั้นมันเป็นความจริง : ผมกินผี เหมือนทุกคน ส่วนผมก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วย ( คน PAC ผี ) แต่ผมพยายามที่จะเคี้ยวและย่อยหนึ่งชิ้นในเวลา อย่างช้าๆ เพื่อให้เข้าใจและใช้ประโยชน์จากพวกเขา นั่นคือสิ่งที่ฉันทำในชีวิตของฉัน . . . . . .

แต่ผมก็ยังเขียนบทกวี เรื่องสั้นดังนั้นฉันได้ให้กำเนิดผีอื่น ผมต้องดึงพวกเขา ดูพวกเขาเติบโตเก่า , แต่งงานและตาย มันซับซ้อนไปเรียนวิชาอื่น และเป็นนักเขียนในเวลาเดียวกัน มันเหมือนต้องวิเคราะห์ลูกชายหรือลูกสาวของคุณ .

ฉันยังสนใจในปรัชญาของตะวันออก โดยเฉพาะอย่างยิ่งศาสนาพุทธนิกายเซน โดเกนของฉันชื่นชอบ - ตลอดเวลา - จริงโปรดของฉันทุกอย่างถ้าผมต้องเลือกเพียงหนึ่งที่ชื่นชอบนักร้อง ผมจะเลือกเขา หากต้องบอกว่าพิซซ่าที่ชื่นชอบของฉัน ฉันก็จะเลือกเขา ฉันชอบที่จะคิดและพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งต่างๆเช่นเวลา psiche ความเป็นจริง และชอบ , สถานที่ของพวกเขาและบทบาทในสังคม ขณะที่เน้นผลการปฏิบัติของตน เรื่องทางศาสนาปรัชญา / สามารถได้รับความสนใจของฉันนี้ไม่ได้หมายความว่าฉันไม่ชอบคุยเรื่องทั่วไปเรื่อง จริงๆแล้วมันก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน