In ectotherms, the aerobic scope fo

In ectotherms, the aerobic scope for activity is defined as
the difference between the basal (or resting) and maximum
oxygen consumption rate (Brett 1971) with the maximum
aerobic scope occurring at the optimal temperature. Deviations
from the thermal optimum leads to a reduction in aerobic
scope, and at critically low or elevated temperatures,
aerobic scope disappears and anaerobic metabolism is
employed (Po¨ rtner & Farrell 2008). The limits of thermal tolerance
in ectotherms are likely linked to the inability of the
ventilation and circulation systems to uptake and distribute
oxygen to meet the oxygen demand of the tissues (Po¨ rtner
2001; Po¨ rtner & Knust 2007). The oxygen requirements of
the tissues not being met leads to hypoxaemia, a decrease in
aerobic scope and eventually the onset of anaerobic metabolism
(Po¨ rtner & Knust 2007). Beyond critical temperature,
any additional energetic demands must be supplied by anaerobic
pathways, the consequences being depletion of anaerobic
fuels (i.e. muscle glycogen, adenosine triphosphate and
phosphocreatine) and accumulation of anaerobic end products
(i.e. lactate).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใน ectotherms ขอบเขตการแอโรบิกสำหรับกิจกรรมถูกกำหนดเป็นความแตกต่างระหว่างฐาน (หรือพัก) และสูงสุดอัตราการใช้ออกซิเจน (Brett 1971) สูงสุดขอบเขตแอโรบิกเกิดขึ้นในอุณหภูมิที่เหมาะสม ความเบี่ยงเบนของจากเป้าหมายที่เหมาะสมความร้อนลดลงแอโรบิกขอบ เขต ที่วิกฤตต่ำ หรืออุณหภูมิ สูงแอโรบิกขอบเขตหายไป และระบบเผาผลาญที่ไม่ใช้ออกซิเจนลูกจ้าง (Po¨ rtner และฟาร์เรล 2008) ขีดจำกัดของความอดทนความร้อนใน ectotherms จะเชื่อมโยงกับความไม่สามารถของการระบายอากาศและการไหลเวียนระบบการดูดซึม และกระจายออกซิเจนตามความต้องการออกซิเจนของเนื้อเยื่อ (Po¨ rtner2001 Po¨ rtner & Knust 2007) ความต้องการออกซิเจนของไม่ได้พบกันเนื้อเยื่อไปสู่ hypoxaemia ลดลงขอบเขตแอโรบิกและการโจมตีของการเผาผลาญที่ไม่ใช้ออกซิเจน(Po¨ rtner & Knust 2007) เกินกว่าอุณหภูมิที่สำคัญต้องใส่ความต้องการพลังที่เพิ่มเติมใด ๆ โดยไม่ใช้ออกซิเจนทางเดิน ผลกระทบการสูญเสียของที่ไม่ใช้ออกซิเจนเชื้อเพลิง (เช่นกล้ามเนื้อไกลโคเจน adenosine triphosphate และphosphocreatine) และสะสมของผลิตภัณฑ์สุดท้ายที่ไม่ใช้ออกซิเจน(เช่นแล)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใน ectotherms ขอบเขตแอโรบิกเป็นกิจกรรมที่ถูกกำหนดให้เป็น
ความแตกต่างระหว่างฐาน (หรือพักผ่อน) และสูงสุด
อัตราการใช้ออกซิเจน (เบร็ท 1971) กับสูงสุด
ขอบเขตแอโรบิกที่เกิดขึ้นในอุณหภูมิที่เหมาะสม การเบี่ยงเบน
จากความร้อนที่เหมาะสมจะนำไปสู่การลดลงในแอโรบิค
ขอบเขตและที่อุณหภูมิวิกฤตต่ำหรือยกระดับ
ขอบเขตแอโรบิกจะหายไปและการเผาผลาญแบบไม่ใช้ออกซิเจนเป็น
ลูกจ้าง (PO rtner และแฟร์เรลล์ 2008) ขีด จำกัด ของความอดทนความร้อน
ใน ectotherms มีแนวโน้มที่จะเชื่อมโยงกับการไร้ความสามารถของ
การระบายอากาศและการไหลเวียนของระบบการดูดซึมและกระจาย
ออกซิเจนเพื่อตอบสนองความต้องการออกซิเจนของเนื้อเยื่อ (PO rtner
2001 Po rtner & KNUST 2007) ความต้องการออกซิเจนของ
เนื้อเยื่อไม่ได้ถูกนำไปสู่การพบ hypoxaemia ลดลงใน
ขอบเขตแอโรบิกและในที่สุดก็เริ่มมีอาการของการเผาผลาญออกซิเจน
(PO rtner & KNUST 2007) นอกเหนือจากอุณหภูมิที่สำคัญ
ความต้องการพลังใด ๆ เพิ่มเติมจะต้องจัดทำโดยไม่ใช้ออกซิเจน
อย่างทุลักทุเลผลที่ตามมาเป็นแบบไม่ใช้ออกซิเจนพร่องของ
เชื้อเพลิง (เช่นไกลโคเจนกล้ามเนื้อ triphosphate adenosine และ
phosphocreatine) และการสะสมของผลิตภัณฑ์ที่สิ้นสุดแบบไม่ใช้ออกซิเจน
(เช่นแลคเตท)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในกโตเธอร์ม ขอบเขต สำหรับกิจกรรมแอโรบิค หมายถึงความแตกต่างระหว่างแรกเริ่ม ( หรือผ่อน ) และสูงสุดอัตราการใช้ออกซิเจนสูงสุด ( Brett 1971 ) กับแอโรบิกขอบเขตที่เกิดขึ้นที่อุณหภูมิที่เหมาะสมที่สุด การเบี่ยงเบนจากนำความร้อนที่เหมาะสมเพื่อลดการแอโรบิกขอบเขตและต่ำหรือสูงวิกฤตอุณหภูมิแอโรบิค และ anaerobic การเผาผลาญเป็นขอบเขตหายไปจ้าง ( PO ตั้ง rtner & ฟาร์เรล 2008 ) ขีดจำกัดของความอดทนต่อความร้อนในกโตเธอร์มมักเชื่อมโยงกับความสามารถของระบบระบายอากาศและระบบการหมุนเวียนการใช้และแจกจ่ายออกซิเจนเพื่อตอบสนองความต้องการออกซิเจนในเนื้อเยื่อ ( ตั้ง rtner โป2001 ; โปตั้ง rtner & KNUST 2007 ) ความต้องการออกซิเจนของเนื้อเยื่อไม่พบนำไปสู่ hypoxaemia ลดลงในขอบเขตของแอโรบิกและในที่สุดการโจมตีของระบบการเผาผลาญ( ปอตั้ง rtner & KNUST 2007 ) เหนืออุณหภูมิวิกฤตความต้องการใด ๆเพิ่มเติมจะต้องจัดทําโดยไร้แรงเส้นทาง ผลการการแอโรบิกเชื้อเพลิง ( เช่น กล้ามเนื้อ ไกลโคเจน ( glycogen ) , อะดีโนซีน ไตรฟอสเฟต และphosphocreatine ) และการสะสมของผลิตภัณฑ์ที่สิ้นสุด ,( เช่นแลค )