August 13thToday is my third day he

August 13th

Today is my third day here and I feel so at home. The transition was really easy for me and I don’t feel tired anymore. I’m having a hard time with the food partly because I expect it to be similar to what Ive had at home, and its a little disheartening when it isn’t. The struggle is also partly adjusting- the food is good but the portions are larger than what I can handle (this surprised me a lot coming from America!). I have to admit though, I really miss American food. It’s hard to find things we have in the States that are the same or even similar to what they were like there. My parents are always feeding me and the first thing my mom says to me in the morning is always “are you hungry?” My parents truly are the best. I am tearing up at the thought of how caring and kind they are. My dad doesn’t speak much english, but he always tells me if I need anything I can tell him and they really took me in just like their own. Everything here just feels so easy. I haven’t experienced any homesickness- I miss my family but I talk to them a lot and it makes me feel better. I know I have their full support and it’s not like they won’t be there when I get back. I don’t feel alone and it just feels like I belong. I expected the whole not speaking any Thai thing to be frustrating and difficult, but my parents and I are communicating well. As they learn more english, I learn more Thai and we are all working really hard to make things easier for each other.

I think school might be a little hard and maybe once I start school things will become more frustrating, but for now the only word I can use to describe my life here is blissful. My mom and I went for coffee and breakfast this morning and the coffee was just like it is at home and I could have cried tears of joy to find something just like from home. I think I definitely expected things to be much worse and since everything is much easier than I imagined I feel like I belong. A lot of people stare at me when I’m walking around, but everyone is so nice. Thailand really is the land of smiles!

Obviously there are a lot of things that are very very different. My family took me to the mall last night for food and they checked under our car for bombs. The stray cats and dogs are strange but the stray cows are really what shocked me…not only are they stray, the farmers walk them on leashes on the side of the road. The cows are huge too! They aren’t fat like they are in the US but they’re built bigger than american cows. Like Asian Texas longhorns hahaha. I don’t have any friends here yet, but I don’t feel lonely- I have my family here and back home, plenty of friends back home that I talk to everyday and I think this year is going to be really good. I’m just really really happy here and I know it will be hard to go back home…

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันที่ 13 สิงหาคมวันนี้เป็นวันที่สามของฉันที่นี่ และรู้สึกให้ที่บ้าน การเปลี่ยนแปลงก็เป็นเรื่องง่ายสำหรับฉัน และฉันไม่รู้สึกเบื่ออีกต่อไป ฉันมีเวลายากลำบาก ด้วยอาหารส่วนหนึ่งเป็น เพราะผมคาดหวังว่าจะคล้ายกับสิ่งที่ Ive มีที่บ้าน และก็ disheartening เล็กน้อยเมื่อไม่มี บางส่วนยังมีการปรับปรุงการต่อสู้- โชคดี แต่ส่วนมีขนาดใหญ่กว่าอะไรที่ฉันสามารถจัดการ (นี่ฉันประหลาดใจมากมาจากอเมริกา) ฉันต้องยอมรับว่า จริง ๆ คิดถึงอาหารอเมริกัน มันเป็นการยากที่จะหาสิ่งที่เรามีในอเมริกาที่เหมือนกัน หรือแม้แต่คล้ายกับว่าเขามี พ่อแม่ของฉันจะมีให้อาหารฉัน และแม่บอกกับผมว่า ในตอนเช้าสิ่งแรกเสมอ "ท่านหิว" พ่อแม่ของฉันอย่างแท้จริงสุด ผม:ฉีกขาดขึ้นในความคิดของวิธีดูแล และชนิดที่พวกเขาจะ พ่อไม่พูดภาษาอังกฤษมาก แต่เขามักจะบอกฉันถ้า ฉันต้องการอะไรสามารถบอกเขา และพวกเขาจริง ๆ เอาฉันในเหมือนตัวเอง ทุกอย่างที่นี่ก็รู้สึกง่าย ผมยังไม่มีประสบการณ์ใด ๆ ดกำลัง- คิดถึงครอบครัวของฉัน แต่ฉันพูดถึงได้มาก และทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น ฉันรู้ว่า มีการสนับสนุนอย่างเต็มที่ และมันไม่ใช่ว่าจะไม่มีเมื่อได้รับกลับมา ฉันไม่รู้สึกเพียงอย่างเดียว และมันรู้สึกเหมือนฉัน ผมคาดว่าทั้งไม่พูดสิ่งที่ไทยจะถูกทำลาย และยาก แต่พ่อแม่ของฉันและฉันกำลังสื่อสารกัน พวกเขาเรียนภาษาอังกฤษเพิ่มเติม ฉันเรียนภาษาไทยเพิ่มเติม และเราทั้งหมดกำลังจริง ๆ ตรวจสอบสำหรับแต่ละอื่น ๆผมคิดว่า โรงเรียนอาจจะยากเล็กน้อย และบางทีเมื่อเริ่ม สิ่งที่โรงเรียนจะกลายเป็นหงุดหงิดมากขึ้น แต่สำหรับตอนนี้คำเดียวที่ฉันสามารถใช้เพื่ออธิบายชีวิตของฉันที่นี่มีความสุข และก็สำหรับกาแฟและอาหารเช้าเช้านี้ และกาแฟก็เหมือนว่ามันอยู่ที่บ้าน และฉันอาจร้องไห้น้ำตาแห่งความสุขจะหาสิ่งเหมือนจากที่บ้าน ผมคิดว่า ผมคาดว่าสิ่งต่าง ๆ จะเลวร้ายมากแน่นอน และเนื่องจากทุกอย่างมากขึ้นกว่าที่ฉันคิด ฉันรู้สึกเหมือนฉัน คนจำนวนมากมองดูฉันเมื่อฉันเดินรอบ แต่ทุกคนมี ประเทศไทยเป็นดินแดนแห่งรอยยิ้ม เห็นได้ชัดว่ามีจำนวนมากของสิ่งที่มีความแตกต่างมาก ครอบครัวของฉันกลับมาจากเดอะมอลล์เมื่อคืนสำหรับอาหาร และพวกเขาตรวจสอบใต้รถระเบิด แมวจรจัดและสุนัขแปลก แต่มีวัวจรจัดจริง ๆ me...not อะไรตกใจเพียงความหลงทาง เกษตรกรพวกเขาเดินในสายจูงริมถนน วัวมีขนาดใหญ่เกินไป พวกเขาไม่ได้อ้วนเหมือนในสหรัฐฯ แต่พวกเขากำลังสร้างใหญ่กว่าวัวอเมริกัน เช่นเท็กซัสเอเชีย longhorns hahaha ผมยังไม่มีเพื่อนที่นี่ แต่ฉันไม่รู้สึกโดดเดี่ยว- มีครอบครัวที่นี่ และกลับบ้าน เพื่อนบ้านที่ผมพูดคุยกับทุกวัน และผมคิดว่า ปีนี้มากมายเป็นไปได้ดีจริง ๆ ดีใจจริง ๆ ที่นี่ และฉันรู้ว่า มันจะยากที่จะกลับบ้าน...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

13 สิงหาคม

วันนี้เป็นวันที่สามของฉันที่นี่และผมรู้สึกที่บ้าน การเปลี่ยนแปลงเป็นเรื่องง่ายสำหรับผมและผมไม่รู้สึกเบื่ออีกต่อไป ฉันมีเวลาที่ยากลำบากกับอาหารส่วนหนึ่งเป็นเพราะผมคาดหวังว่ามันจะคล้ายกับสิ่งที่ Ive มีที่บ้านและทำให้หมดกำลังใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ของมันเมื่อมันไม่ได้เป็น การต่อสู้จะยังเป็นส่วนหนึ่ง adjusting- อาหารเป็นสิ่งที่ดี แต่ส่วนที่มีขนาดใหญ่กว่าสิ่งที่ฉันสามารถจัดการ (นี่ฉันประหลาดใจมากที่มาจากอเมริกา!) ผมต้องยอมรับว่าผมพลาดจริงๆอาหารอเมริกัน มันยากที่จะหาสิ่งที่เรามีในสหรัฐอเมริกาที่จะเหมือนกันหรือแม้กระทั่งคล้ายกับสิ่งที่พวกเขาเหมือนมี พ่อแม่ของฉันมักจะให้อาหารผมและสิ่งแรกที่แม่ของฉันกล่าวถึงในตอนเช้าอยู่เสมอ "คุณหิว?" พ่อแม่ของฉันอย่างแท้จริงที่ดีที่สุด ฉันกำลังฉีกขาดขึ้นในความคิดของวิธีการดูแลและชนิดพวกเขาเป็น พ่อของฉันไม่ได้พูดภาษาอังกฤษมาก แต่เขามักจะบอกว่าผมต้องการอะไรที่ฉันสามารถบอกเขาและพวกเขาจริงๆเอาฉันเหมือนของตัวเอง ทุกอย่างที่นี่เพียงแค่รู้สึกง่ายดังนั้น ผมไม่ได้มีประสบการณ์ homesickness- ใด ๆ ฉันคิดถึงครอบครัวของฉัน แต่ฉันพูดคุยกับพวกเขามากและมันทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้น ฉันรู้ว่าฉันได้รับการสนับสนุนอย่างเต็มรูปแบบของพวกเขาและก็ไม่ชอบพวกเขาจะไม่ได้อยู่ที่นั่นเมื่อผมได้รับกลับมา ผมไม่รู้สึกว่าอยู่คนเดียวและมันก็รู้สึกเหมือนฉันเป็น ผมคาดว่าทั้งไม่ได้พูดสิ่งที่ไทยใด ๆ ที่จะทำลายและยาก แต่พ่อแม่ของฉันและฉันมีการติดต่อสื่อสารกัน ขณะที่พวกเขาเรียนรู้ภาษาอังกฤษมากขึ้นฉันเรียนรู้เพิ่มเติมภาษาไทยและเราทุกคนทำงานอย่างหนักมากที่จะทำให้สิ่งที่ง่ายขึ้นสำหรับแต่ละอื่น ๆ .

ผมคิดว่าโรงเรียนอาจจะเป็นเพียงเล็กน้อยยากและอาจจะเมื่อฉันเริ่มต้นสิ่งที่โรงเรียนจะกลายเป็นน่าผิดหวังมาก แต่สำหรับตอนนี้เท่านั้น คำที่ฉันสามารถใช้ในการอธิบายถึงชีวิตของฉันที่นี่คือความสุข แม่ของฉันและฉันไปหากาแฟและอาหารเช้าเช้านี้และกาแฟเป็นเช่นเดียวกับมันอยู่ที่บ้านและฉันจะได้ร้องไห้น้ำตาแห่งความสุขที่จะหาสิ่งที่ต้องการเพียงแค่จากที่บ้าน ฉันคิดว่าฉันมั่นเหมาะคาดว่าสิ่งที่จะเลวร้ายมากและเนื่องจากทุกอย่างเป็นเรื่องง่ายกว่าที่ฉันคิดฉันรู้สึกเหมือนฉันเป็น ผู้คนจำนวนมากจ้องที่ฉันเมื่อฉันเดินไปรอบ ๆ แต่ทุกคนเป็นสิ่งที่ดีดังนั้น ประเทศไทยมันเป็นดินแดนแห่งรอยยิ้ม!

เห็นได้ชัดว่ามีจำนวนมากของสิ่งที่มีความแตกต่างกันมาก ครอบครัวของฉันเอาฉันไปห้างสรรพสินค้าคืนที่ผ่านมาสำหรับอาหารและพวกเขาตรวจสอบใต้ท้องรถของเราสำหรับการระเบิด แมวจรจัดและสุนัขแปลก แต่วัวจรจัดจริงๆสิ่งที่ฉันตกใจ ... ไม่เพียง แต่พวกเขาหลงทางเกษตรกรพวกเขาเดินในสายจูงที่ด้านข้างของถนน วัวที่มีขนาดใหญ่เกินไป! พวกเขาจะไม่อ้วนเหมือนพวกเขาอยู่ในสหรัฐอเมริกา แต่พวกเขากำลังสร้างใหญ่กว่าวัวอเมริกัน เช่นเดียวกับเอเชียเท็กซัส Longhorns ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันไม่ได้มีเพื่อน ๆ ที่นี่ แต่ผมไม่รู้สึก lonely- ฉันมีครอบครัวของฉันที่นี่และกลับบ้านมากมายของเพื่อน ๆ กลับบ้านที่ผมพูดคุยกับชีวิตประจำวันและผมคิดว่าปีนี้เป็นไปได้ดีจริงๆ ฉันแค่รู้สึกมีความสุขจริงๆที่นี่และผมรู้ว่ามันจะยากที่จะกลับไปที่บ้าน ...