I . Overview1. Market Conditions1)

I . Overview
1. Market Conditions
1) The Changes in School Uniform Policy
From the 1960s until 1981, all middle and high school students in Korea had to wear the uniforms. This school uniform system was abolished in 1982, and students were allowed to wear as they wanted, and this dress code policy was maintained until 1986. However, school uniform was introduced again in 1987 and adopted by around 95% of schools as of the end of 2000.

2) The Market Size and Status
i) Given 1.25 million middle and high school freshmen and
approximately 250,000 transfers and students who had to buy a new school uniform, the demand was estimated at 1.5 million pairs of summer and winter uniforms each as of the year 2000, which amounted to nearly KRW 300 billion per year on a retail price basis.
ii) There were three major companies in the uniform market, and there were also some small size manufacturers. As an increasing number of students preferred brand uniforms, the market share of the three companies increased continuously, which was estimated to surpass 50% in terms of unit sales and far exceeded 50% in terms of retail price in 2000.

3) The Distribution Structure
i) Among the three companies, SK Global and Cheil Industries
produced school uniforms through subcontracting and sold them through sales
agencies in Seoul and the metropolitan areas while providing their products to the regional wholesalers in other provinces. They then sold the products to sales agencies. Saehan directly conducted transactions with sales agencies without making a contract with wholesalers.
ii) Most of the small school uniform suppliers manufactured the
relevant products and directly sold them to consumers.

4) The Characteristics of the School Uniform Market
As a necessity for students, school uniform varies in type of textile, element pieces (such as knit vest) and design, depending on schools. Accordingly, it is not possible to sell school uniforms of a region to the other regions, and, thus, sales territories are distinctively divided on a regional
basis, creating an oligopolistic market structure. Under these circumstances, it is easy to establish a cartel in each region, unlike the fashion apparel market which is close to a perfectly competitive market. Furthermore, because almost all the revenues are generated in two seasons of the year (summer and winter uniforms) within a short period of only one month, a
relatively small amount of costs is required to monitor the implementation of cartel agreements when a cartel is formed by manufacturers or distributors.

5) The Cooperative Purchase Plan
A cooperative purchase plan refers to a plan led by a parents’ association to purchase uniforms collectively by selecting a single supplier or going through open bidding. The price of school uniforms purchased due to this plan was KRW 100,000
for a winter uniform and KRW 40,000 for a summer uniform, and this was the half price of the school uniforms of three major companies in the market. Amid growing consumer complaints about the financial burden associated with increasingly expensive school uniforms, cooperative consumer purchases were on the rise. The first case of cooperative purchase was conducted by
Dowon Middle School in the city of Daegu in October 1998. In 2000, more than 30 schools participated in the cooperative purchase for summer uniforms while about 100 schools carried out such plan for winter uniforms

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉัน ภาพรวม1. เงื่อนไขตลาด1) การเปลี่ยนแปลงในนโยบายเครื่องแบบโรงเรียนจากปี 1960 จนถึงปี 1981 กลางและโรงเรียนสูงนักศึกษาในเกาหลีมีการสวมเครื่องแบบ โรงเรียนนี้เป็นรูปแบบระบบที่ยุติในปี 1982 และนักศึกษาได้รับอนุญาตให้สวมใส่พวกเขาต้องการ และนโยบายนี้แต่งถูกรักษาไว้จนถึงปี 1986 อย่างไรก็ตาม ชุดยูนิฟอร์มโรงเรียนถูกแนะนำอีกครั้งในปีค.ศ. 1987 และรับรอง โดยประมาณ 95% ของโรงเรียน ณจุดสิ้นสุดของ 20002 ขนาดตลาดและสถานะi) ให้เฟรชเมนกลางและโรงเรียนสูง 1.25 ล้าน และโอนย้ายและนักเรียนที่ต้องซื้อใหม่โรงเรียนสม่ำเสมอ ความต้องได้ประมาณที่ 1.5 ล้านคู่ของฤดูร้อน และหนาวเครื่องแบบแต่ละสำหรับปี 2000 ซึ่งมีเกือบ KRW ล้านต่อปีตามราคาขายปลีก ประมาณ 250000ii) มีสามบริษัทใหญ่ในตลาดยูนิฟอร์ม และยังมีผู้ผลิตขนาดเล็กบาง เป็นการเพิ่มจำนวนนักเรียนที่ต้องการแบรนด์เครื่องแบบ ส่วนแบ่งตลาดของบริษัทสามเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ซึ่งถูกคาดว่าเกิน 50% ในการขาย และไกลเกินกว่า 50% ในราคาขายปลีก 20003) การi) ระหว่างบริษัทสาม SK สากลและอุตสาหกรรม Cheilเครื่องแบบโรงเรียนที่ผ่านการรับเหมารายย่อยที่ผลิต และขายไป โดยขายหน่วยงานในพื้นที่นครหลวงในขณะที่ผลิตภัณฑ์ของตนให้ส่งภูมิภาคจังหวัดและโซล แล้วพวกเขาขายผลิตภัณฑ์หน่วยงานขาย Saehan ดำเนินธุรกรรมกับหน่วยงานขาย โดยทำสัญญากับผู้ค้าส่งโดยตรงii) ผลิตจำหน่ายชุดยูนิฟอร์มโรงเรียนทั้งขนาดเล็กผลิตภัณฑ์ที่เกี่ยวข้องโดยตรงขายให้กับผู้บริโภค4) ลักษณะของตลาดเป็นรูปแบบของโรงเรียนเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับนักเรียน เครื่องแบบนักเรียนแตกต่างในชนิดของสิ่งทอ ชิ้นส่วนองค์ประกอบ (เช่นถักเสื้อกั๊ก) และออก แบบ ขึ้นอยู่กับโรงเรียน ตาม ไม่สามารถขายเครื่องแบบโรงเรียนของภูมิภาคกับภูมิภาคอื่น ๆ และ จึง อาณาเขตขายมี distinctively หารในภูมิภาคข้อมูลพื้นฐาน การสร้างโครงสร้างการตลาด oligopolistic ภายใต้สถานการณ์เหล่านี้ ซึ่งง่ายต่อการสร้างกงสีในแต่ละภูมิภาค ต่างจากตลาดเสื้อผ้าแฟชั่นที่เป็นตลาดแข่งขันสมบูรณ์ นอกจากนี้ เนื่อง จากสร้างรายได้เกือบทั้งหมดในซีซั่นที่สองของปี (เครื่องแบบฤดูหนาว และร้อน) ภายในระยะเวลาสั้น ๆ เพียงหนึ่งเดือน การจำนวนต้นทุนที่ค่อนข้างเล็กจะต้องตรวจสอบงานของกงสีข้อตกลงเมื่อกงสีจะเกิดขึ้น โดยผู้ผลิตหรือผู้จัดจำหน่าย5 แผนซื้อสหกรณ์)แผนซื้อสหกรณ์หมายถึงแผนการนำ โดยสมาคมของผู้ปกครองซื้อเครื่องแบบโดยรวม โดยการเลือกซัพพลายเออร์เดียว หรือผ่านการเปิดประมูล ราคาของเครื่องแบบโรงเรียนที่ซื้อเนื่องจากแผนนี้มี 100000 KRWสำหรับเครื่องแบบฤดูหนาวและ KRW 40000 เหมือนฤดูร้อน และนี้ได้ครึ่งราคาของเครื่องแบบโรงเรียนของสามบริษัทใหญ่ในตลาด ท่ามกลางการเติบโตผู้บริโภคร้องเรียนเกี่ยวกับภาระทางการเงินที่เกี่ยวข้องกับเครื่องแบบของโรงเรียนที่มีราคาแพงมาก ได้สหกรณ์ผู้บริโภคซื้อเพิ่มขึ้น กรณีแรกซื้อที่สหกรณ์ได้ดำเนินการโดยโรงเรียนมัธยมต้น Dowon ในเมืองแทกูในเดือน 2541 ตุลาคม ใน 2000 มากกว่า 30 โรงเรียนเข้าร่วมซื้อสหกรณ์สำหรับเครื่องแบบฤดูร้อนในขณะที่ประมาณ 100 โรงเรียนดำเนินการแผนดังกล่าวสำหรับเครื่องแบบฤดูหนาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉัน ภาพรวม
1 สภาพตลาด
1) การเปลี่ยนแปลงในนโยบายชุดนักเรียน
จากปี 1960 จนถึงปี 1981 นักเรียนโรงเรียนกลางและสูงในประเทศเกาหลีต้องสวมเครื่องแบบ โรงเรียนระบบชุดนี้ถูกยกเลิกในปี 1982 และนักเรียนได้รับอนุญาตให้สวมใส่ขณะที่พวกเขาต้องการและนโยบายรหัสชุดนี้ถูกเก็บรักษาไว้จนถึงปี 1986 แต่ชุดนักเรียนได้รับการแนะนำมาอีกครั้งในปี 1987 และนำไปใช้โดย 95% ของโรงเรียน ณ สิ้น 2000 2) ขนาดของตลาดและสถานะi) ได้รับ 1,250,000 นักศึกษาโรงเรียนกลางและสูงและประมาณ 250,000 โอนและนักเรียนที่ได้ไปซื้อเครื่องแบบโรงเรียนใหม่มีความต้องการอยู่ที่ประมาณ 1.5 ล้านคู่ของฤดูร้อนและฤดูหนาวเครื่องแบบแต่ละ ของปี 2000 ซึ่งมีจำนวนเกือบ KRW 300,000,000,000 ต่อปีบนพื้นฐานราคาค้าปลีก. ii) มีอยู่สาม บริษัท ยักษ์ใหญ่ในตลาดเหมือนกันและยังมีบางผู้ผลิตขนาดเล็ก ในฐานะที่เป็นจำนวนที่เพิ่มขึ้นของนักเรียนที่ต้องการเครื่องแบบแบรนด์ส่วนแบ่งการตลาดของทั้งสาม บริษัท ที่เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องซึ่งเป็นที่คาดว่าจะเกิน 50% ในแง่ของยอดขายและไกลเกิน 50% ในแง่ของราคาค้าปลีกในปี 2000 3) โครงสร้างการจัดจำหน่ายi) หนึ่งในสาม บริษัท เอสเคทั่วโลกและ Cheil อุตสาหกรรมผลิตเครื่องแบบนักเรียนผ่านการรับเหมาช่วงและขายพวกเขาผ่านการขายหน่วยงานในกรุงโซลและเขตปริมณฑลในขณะที่ให้ผลิตภัณฑ์ของตนให้ผู้ค้าส่งในระดับภูมิภาคในจังหวัดอื่น ๆ จากนั้นพวกเขาขายสินค้าให้กับหน่วยงานการขาย Saehan ดำเนินการทำธุรกรรมโดยตรงกับหน่วยงานการขายโดยไม่ต้องทำสัญญากับผู้ค้าส่ง. ii) ส่วนใหญ่ของโรงเรียนขนาดเล็กซัพพลายเออร์เครื่องแบบผลิตผลิตภัณฑ์ที่เกี่ยวข้องโดยตรงและขายให้กับผู้บริโภค. 4) ลักษณะของตลาดเครื่องแบบของโรงเรียนในฐานะที่เป็นความจำเป็นสำหรับนักเรียนที่โรงเรียน เครื่องแบบแตกต่างกันไปในรูปแบบของสิ่งทอชิ้นส่วนองค์ประกอบ (เช่นเสื้อถัก) และการออกแบบขึ้นอยู่กับโรงเรียน ดังนั้นมันเป็นไปไม่ได้ที่จะขายชุดเครื่องแบบนักเรียนของภูมิภาคไปยังภูมิภาคอื่น ๆ และทำให้พื้นที่ขายจะถูกแบ่งออกอย่างชัดเจนในภูมิภาคพื้นฐานการสร้างโครงสร้างตลาดผู้ขายน้อยราย ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้มันเป็นเรื่องง่ายที่จะสร้างพันธมิตรในแต่ละภูมิภาคซึ่งแตกต่างจากตลาดเครื่องแต่งกายแฟชั่นซึ่งอยู่ใกล้กับตลาดการแข่งขันอย่างสมบูรณ์แบบ นอกจากนี้รายได้เพราะเกือบทั้งหมดที่จะเกิดขึ้นในฤดูกาลที่สองของปี (ฤดูร้อนและฤดูหนาวเครื่องแบบ) ภายในระยะเวลาสั้น ๆ เพียงหนึ่งเดือนจำนวนเงินที่ค่อนข้างเล็กของค่าใช้จ่ายที่จำเป็นต้องมีการตรวจสอบการดำเนินการตามข้อตกลงพันธมิตรเมื่อตกลงจะเกิดขึ้น โดยผู้ผลิตหรือผู้จัดจำหน่าย. 5) แผนซื้อสหกรณ์แผนซื้อสหกรณ์หมายถึงแผนนำโดยสมาคมผู้ปกครองที่จะซื้อเครื่องแบบรวมโดยการเลือกผู้ผลิตเดียวหรือจะผ่านการเสนอราคาเปิด ราคาของชุดเครื่องแบบนักเรียนซื้อเนื่องจากแผนนี้คือ 100,000 วอนสำหรับฤดูหนาวที่สม่ำเสมอและ KRW 40000 สำหรับฤดูร้อนที่สม่ำเสมอและนี่คือราคาครึ่งหนึ่งของชุดเครื่องแบบนักเรียนของสาม บริษัท ยักษ์ใหญ่ในตลาด ท่ามกลางการร้องเรียนของผู้บริโภคที่เพิ่มขึ้นเกี่ยวกับภาระทางการเงินที่เกี่ยวข้องกับเครื่องแบบนักเรียนที่มีราคาแพงมากขึ้นซื้อของผู้บริโภคมีความร่วมมือที่เพิ่มขึ้น กรณีแรกของการซื้อของสหกรณ์ได้ดำเนินการโดยDowon โรงเรียนมัธยมในเมืองแดกูในเดือนตุลาคมปี 1998 ในปี 2000 กว่า 30 โรงเรียนเข้าร่วมในการซื้อของสหกรณ์เครื่องแบบฤดูร้อนในขณะที่ประมาณ 100 โรงเรียนดำเนินการแผนดังกล่าวสำหรับเครื่องแบบฤดูหนาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผม ภาพรวม
1 สภาพตลาด
1 ) การเปลี่ยนแปลงในนโยบายโรงเรียนเหมือนกัน
จากทศวรรษที่ 1960 จนถึงปี 1981 , นักเรียนมัธยมในเกาหลีต้องสวมเครื่องแบบ ระบบเครื่องแบบโรงเรียนนี้ได้ถูกยกเลิกในปี 1982 และนักเรียนได้รับอนุญาตให้สวมใส่ตามที่พวกเขาต้องการ และนโยบายชุดรหัสนี้ไว้จนกว่า 1986 อย่างไรก็ตามเครื่องแบบโรงเรียนเป็นที่รู้จักอีกครั้งในปี 1987 และประกาศใช้โดยรอบ 95% ของโรงเรียน ณ สิ้นปี 2000

2 ) ขนาดของตลาดและสถานะ
i ) ให้ 1.25 ล้าน กลางและโรงเรียนมัธยมและนักศึกษา
ประมาณ 250 , 000 โอนและนักเรียนที่ต้องซื้อชุดนักเรียนใหม่ ความต้องการอยู่ที่ประมาณ 1.5 ล้านคู่ของฤดูร้อนและฤดูหนาวในแต่ละชุดของปี 2000ซึ่งมีจำนวนเกือบ 300 ล้านวอนต่อปี บนพื้นฐานราคาขายปลีก .
2 ) มี 3 บริษัทใหญ่ในตลาดเหมือนกัน และก็มีบางผู้ผลิตขนาดเล็ก เป็นจำนวนที่เพิ่มขึ้นของนักเรียนต้องการเครื่องแบบยี่ห้อ ส่วนแบ่งตลาดของทั้งสาม บริษัท ที่เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องซึ่งคาดว่าจะเกิน 50% ในแง่ของการขายหน่วยและไกลเกิน 50% ในแง่ของราคาขายปลีกใน 2000

3 ) การกระจายโครงสร้าง
ฉัน ) ระหว่าง 3 บริษัท SK ทั่วโลกและ Cheil อุตสาหกรรม
ผลิตชุดยูนิฟอร์มของโรงเรียนผ่านการรับเหมาช่วงและขายพวกเขาผ่านการขาย
หน่วยงานในกรุงโซลและพื้นที่กรุงเทพมหานคร ในขณะที่ผลิตภัณฑ์ของตนเพื่อค้าส่งท้องถิ่นในจังหวัดอื่น ๆ จากนั้นพวกเขาขายผลิตภัณฑ์ให้กับหน่วยงานขาย Saehan โดยตรงดำเนินการธุรกรรมกับหน่วยงานขาย โดยไม่มีการทำสัญญากับผู้ค้าส่ง .
2 ) ส่วนใหญ่ของเครื่องแบบโรงเรียนขนาดเล็ก ซัพพลายเออร์ที่ผลิตผลิตภัณฑ์ที่เกี่ยวข้องและโดยตรง


ขายให้กับผู้บริโภค4 ) ลักษณะของเครื่องแบบโรงเรียนตลาด
เป็นความจำเป็นสำหรับนักศึกษา เครื่องแบบนักเรียนแตกต่างกันไปในชนิดของสิ่งทอ , ชิ้นส่วนองค์ประกอบ ( เช่นถักเสื้อกั๊ก ) และการออกแบบขึ้นอยู่กับโรงเรียน ดังนั้นมันเป็นไปไม่ได้ที่จะขายชุดนักเรียนของภูมิภาคกับภูมิภาคอื่น ๆ และจึงจะสามารถแบ่งอาณาเขตการขายในภูมิภาค
,การสร้างโครงสร้างตลาด oligopolistic . ภายใต้สถานการณ์เหล่านี้ , มันเป็นเรื่องง่ายที่จะสร้างพันธมิตรในแต่ละภูมิภาค ซึ่งแตกต่างจากแฟชั่นเสื้อผ้าซึ่งเป็นตลาดใกล้เคียงกับตลาดแข่งขันสมบูรณ์ นอกจากนี้เกือบทั้งหมดเพราะว่ารายได้ที่สร้างขึ้นใน 2 ฤดูกาลของปี ( ฤดูร้อนและเครื่องแบบฤดูหนาว ) ภายในระยะเวลาสั้น ๆ เพียงหนึ่งเดือน
จำนวนเงินที่ค่อนข้างเล็กของค่าใช้จ่ายจะต้องตรวจสอบการดำเนินการของข้อตกลงพันธมิตรเมื่อตกลงจะเกิดขึ้นจากผู้ผลิตหรือผู้จัดจำหน่าย

5 ) แผนการซื้อสหกรณ์
แผนการซื้อสหกรณ์ หมายถึง แผน นำโดยสมาคมผู้ปกครองซื้อชุดนักเรียน ร่วมกัน โดยเลือกผู้ผลิตเดียวหรือจะผ่านการเปิดประมูลราคาของชุดนักเรียน ซื้อ เนื่องจากแผนนี้เมื่อ 100000
สำหรับฤดูหนาวและฤดูร้อนเครื่องแบบ KRW สำหรับเครื่องแบบและนี้คือราคาครึ่งหนึ่งของเครื่องแบบโรงเรียนของทั้งสาม บริษัท ใหญ่ในตลาด ท่ามกลางการเติบโตของผู้บริโภคร้องเรียนเกี่ยวกับภาระทางการเงินที่เกี่ยวข้องกับชุดนักเรียนแพงขึ้น ซื้อผู้บริโภคสหกรณ์ถูกขึ้นกรณีแรกของการซื้อที่สหกรณ์ดำเนินการโดย
โดวอนมัธยมต้นในเมืองแดกู ในตุลาคม 1998 ในปี 2000 กว่า 30 โรงเรียนมีส่วนร่วมในการซื้อเครื่องแบบฤดูร้อนในขณะที่สหกรณ์ประมาณ 100 โรงเรียนดำเนินการแผนดังกล่าวสำหรับเครื่องแบบฤดูหนาว