Nation-states often target valuable

Nation-states often target valuable IP, the
theft of which many organizations are
reluctant to report—if, in fact, they are
aware this information has been stolen.
Often there is no legal or regulatory
requirement to do so, and the
consequences of disclosing IP loss may, in
some cases, cripple a business.
It is also quite difficult to quantify the
consequences of IP loss. Unlike payment
card heists, in which the financial losses
are reported quickly and are fairly
straightforward to calculate, victims of
IP theft may not know exactly what has
been stolen. What’s more, trade secrets
often are not monetized by adversaries in
an immediately noticeable way, and the
impact may remain undetected for years.
When it comes to the sources of
cybersecurity incidents, the highest
percentage of respondents (72%) cite
outsiders such as hackers. Other highly
publicized sources of incidents—nationstates
(7%) and organized crime (8%)—
are in fact less likely culprits, although
larger companies are more likely to be
concerned about these threat actors. It’s
worth noting that these types of
incidents are comparatively uncommon,
yet they are often sensational in nature
and generate media attention that is
disproportionate to their frequency. Also
consider that a great deal of uncertainty
exists about incidents: We found that
26% of respondents that had detected a
cybersecurity incident could not identify
the source of the attack.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รัฐชาติมักจะกำหนดเป้าหมาย IP ที่มีคุณค่าที่ขโมยของซึ่งหลายองค์กรมีความลังเลที่จะรายงานถ้าในความเป็นจริงพวกเขาจะตระหนักถึงข้อมูลเหล่านี้ได้ถูกขโมย. บ่อยครั้งที่ไม่มีกฎหมายหรือกฎระเบียบความต้องการที่จะทำเช่นนั้นและผลกระทบของการเปิดเผยการสูญเสียอาจ IP ในบางกรณีคนพิการธุรกิจ. นอกจากนี้ยังค่อนข้างยากที่จะหาจำนวนผลที่ตามมาของการสูญเสีย IP ซึ่งแตกต่างจากการชำระเงินบัตร heists ซึ่งในการสูญเสียทางการเงินจะมีการรายงานอย่างรวดเร็วและเป็นธรรมตรงไปตรงมาในการคำนวณที่ตกเป็นเหยื่อของการโจรกรรมIP อาจไม่ทราบว่าสิ่งที่ได้รับการถูกขโมย มีอะไรมากกว่าความลับทางการค้ามักจะไม่ได้สร้างรายได้จากฝ่ายตรงข้ามในทางที่เห็นได้ชัดทันทีและผลกระทบที่อาจจะยังคงตรวจไม่พบมานานหลายปี. เมื่อมาถึงแหล่งที่มาของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทางโลกไซเบอร์ที่สูงที่สุดร้อยละของผู้ตอบแบบสอบถาม(72%) กล่าวถึงบุคคลภายนอกเช่นแฮกเกอร์. สูงอื่น ๆแหล่งที่มาของเหตุการณ์ประชาสัมพันธ์-รัฐชาติ(7%) และการก่ออาชญากรรม (8%) - ในความเป็นจริงผู้กระทำผิดมีโอกาสน้อยที่แม้จะมีบริษัท ขนาดใหญ่มีแนวโน้มที่จะมีความกังวลเกี่ยวกับภัยคุกคามเหล่านักแสดง มันเป็นที่น่าสังเกตว่าเหล่านี้ประเภทของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมีการผิดปกติเมื่อเทียบกับพวกเขาก็ยังมักจะมีความรู้สึกในธรรมชาติและสร้างความสนใจของสื่อที่เป็นสัดส่วนกับความถี่ของพวกเขา ยังพิจารณาว่าการจัดการที่ดีของความไม่แน่นอนที่มีอยู่เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น: เราพบว่า26% ของผู้ตอบแบบสอบถามที่มีการตรวจพบเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทางโลกไซเบอร์ไม่สามารถระบุแหล่งที่มาของการโจมตี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รัฐชาติมักจะเป้าหมาย IP ค่า

ขโมยซึ่งหลายองค์กรจะไม่เต็มใจที่จะรายงานว่าในความเป็นจริงพวกเขาจะทราบข้อมูลนี้ถูกขโมยไป
.
มักไม่มีกฎหมาย หรือข้อบังคับ
ความต้องการที่จะทำเช่นนั้น และผลของการสูญเสียเปิดเผย IP

อาจในบางกรณีคนพิการ ธุรกิจ .
มันยังค่อนข้างยากที่จะหา IP
ผลของการสูญเสีย ซึ่งแตกต่างจากการชำระเงิน
ปล้นบัตรเครดิต ซึ่งความสูญเสียทางการเงิน
รายงานอย่างรวดเร็วและเป็นธรรม
ตรงไปตรงมาเพื่อคำนวณ เหยื่อของการโจรกรรม IP อาจจะไม่รู้กันแน่

มีอะไรถูกขโมยไป มากขึ้นอะไร , ความลับทางการค้า
มักจะไม่สร้างรายได้โดยคู่แข่งใน
วิธีที่เห็นได้ชัดทันที และผลกระทบที่อาจจะยังคงวเวอร์ปี
.
เมื่อมันมาถึงแหล่งที่มาของเหตุการณ์การรักษาความปลอดภัยไซเบอร์สุด

,ร้อยละของผู้ตอบแบบสอบถาม ( 72% ) อ้างอิง
คนนอกเช่นแฮกเกอร์ อื่น ๆที่เผยแพร่แหล่งที่มาของเหตุการณ์ nationstates สูง

( 7% ) และอาชญากรรม ( ร้อยละ 8 ) -
ในความเป็นจริงพวกเขามีโอกาสน้อยกว่า ถึงแม้ว่า
บริษัทขนาดใหญ่มีแนวโน้มที่จะได้รับ
เป็นห่วงนักแสดงภัยคุกคามเหล่านี้ มันเป็นมูลค่า noting ที่เหล่านี้ประเภทของ

เหตุการณ์โดยพิสดาร แต่พวกเขามักจะโลดโผน

ในธรรมชาติและสร้างความสนใจของสื่อที่
สัดส่วนความถี่ของพวกเขา ยังพิจารณาที่

มีการจัดการที่ดีของความไม่แน่นอนเกี่ยวกับเหตุการณ์ : เราพบว่า
26 % ของผู้ตอบแบบสอบถามที่เคยตรวจพบ

cybersecurity เหตุการณ์ไม่สามารถระบุแหล่งที่มาของการโจมตี