#ReaderSubmission:For the most part

#ReaderSubmission:

For the most part, I stood motionless.
The water drops fell evenly and by listening to them
I made a vow to myself
For the most part, my consciousness drifted far away
Faraway
Right next to you
For the most part
I wept silently
And kept on believing
in being invincible
On such an occasion
I stood up quietly and shouted wordlessly
May I stand here to the end of time
my two legs firmly glued to the ground
a monument to being simply alive
like a tree, unmoving
and yet
yet
yet
yet
For the most part
I danced in the wind
and submitted to its will
bending
without resistance
shamelessly
I enjoyed being played around
Being enveloped in cold arms of restraint
and freedom
Such a game you never played with me
even so
even so
It’s you I yearn after
day after day
Within the darkness
Seamless ways of laughter
for the sake of the ones who are here no longer
to live twice, thrice,
four times, a thousand times
for all those who died
for all the happiness that was wished to you by frail hands clinging to life
for all that
you ought to smile, laugh, roll around
be kind, be brave, be strong
conquer the universe and attain supreme love
But
But
But
Just so you know,
I’m not bragging or anything but
I’m wearily wearing my weights like flowers upon my forehead and
my unhappiness craftily hidden
I hush up my tears
and offer my hand
Just a little bit
I pray for tomorrows
Just one more time
to hold that treasured hand within mine
close to my heart
waiting for the morning.
At the very least.
At the very least.
-Anna Kalimar

Painting by Kai Samuels-davis

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

#ReaderSubmission:ส่วนใหญ่ ผมยืนไม่เคลื่อนหยดน้ำที่ตกลงมาอย่างสม่ำเสมอ และ โดยการฟัง ทำการสาบานกับตัวเองส่วนใหญ่ จิตสำนึกของฉันลอยไกลห่างไกลติดกับคุณส่วนใหญ่ฉันร้องไห้เงียบ ๆและยังคงเชื่อในในการอยู่ยงคงกระพันในโอกาสดังกล่าวผมยืนขึ้นอย่างเงียบ ๆ และโห่ wordlesslyฉันอาจนี่ยืนการสิ้นสุดของเวลาสองขาของฉันที่ติดกาวให้แน่นกับพื้นอนุสาวรีย์จะมีชีวิตอยู่เพียงแค่เช่นต้นไม้ ลวิตกและยังได้ยังยังยังส่วนใหญ่ผมเต้นตามลมและส่งไปจะเป็นดัดไม่ มีความต้านทานแถวฉันกำลังเล่นรอบท่ามกลางแผ่นดินเย็นของเก้าอี้และเสรีภาพเกมคุณไม่เคยเล่นกับผมแม้เป็นดังนั้นแม้เป็นดังนั้นเป็นคุณฉันใคร่หลังวันหลังจากวันภายในความมืดวิธีการจำแนกของเสียงหัวเราะเพื่อประโยชน์ของคนที่นี่จะไม่อยู่สอง สามค รั้งครั้งที่สี่ พันครั้งสำหรับผู้ที่เสียชีวิตสำหรับทุกความสุขที่อยากให้คุณ ด้วยมือขี้โรคที่ยึดมั่นกับชีวิตสำหรับทั้งหมดที่คุณควรจะม้วนรอบ ยิ้ม หัวเราะเป็นชนิด มีความกล้าหาญ มีความแข็งแรงพิชิตจักรวาล และบรรลุสูงสุดรักแต่แต่แต่เพียงเพื่อให้คุณทราบผม:ไม่เป้อเย้อ หรืออะไรแต่ฉันงานสวมของฉันน้ำหนักเช่นดอกไม้ตามหน้าผากของฉัน และทุกข์ของฉันซ่อน craftilyผมหมกน้ำตาของฉันและมีมือเพียงเล็กน้อยอธิษฐานสำหรับแฟรี่อีกครั้งหนึ่งเก็บที่คุณค่ามือภายในเหมืองใกล้กับหัวใจของฉันรอตอนเช้าอย่างน้อยอย่างน้อย -แอนนา Kalimar ภาพวาดโดย Kai Samuels-เดวิส

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

#ReaderSubmission: . ส่วนใหญ่ที่ผมยืนนิ่งหยดน้ำลดลงอย่างสม่ำเสมอและโดยการฟังให้กับพวกเขาผมทำตามคำปฏิญาณกับตัวเองส่วนใหญ่ที่จิตสำนึกของฉันลอยห่างไกลออกขวาไปกับคุณส่วนใหญ่ฉันร้องไห้เงียบ ๆและเก็บไว้ในความเชื่อในการเป็นอยู่ยงคงกระพันในโอกาสดังกล่าวผมยืนขึ้นอย่างเงียบ ๆ และตะโกนคอแข็งฉันขอยืนอยู่ที่นี่ไปยังจุดสิ้นสุดของเวลาสองขาของฉันติดกาวให้แน่นกับพื้นดินเป็นอนุสาวรีย์ที่จะเป็นเพียงแค่มีชีวิตอยู่เหมือนต้นไม้, unmoving และยังยังยังๆส่วนใหญ่ผมเต้นในลมและส่งไปยังประสงค์ของการดัดโดยไม่มีการต่อต้านลงคอฉันชอบการเล่นรอบถูกห่อหุ้มอยู่ในอ้อมแขนของเย็นของความยับยั้งชั่งใจและเสรีภาพดังกล่าวเกมที่คุณไม่เคยเล่นกับผมแม้ดังนั้นแม้ดังนั้นมันเป็นคุณฉันหวังหลังวันหลังจากวันภายในความมืดวิธีแบบไม่มีรอยต่อของเสียงหัวเราะเพื่อประโยชน์ของคนที่อยู่ที่นี่ไม่มีที่จะอยู่สองสามครั้งสี่ครั้งเป็นพัน ๆ ครั้งสำหรับผู้ที่เสียชีวิตสำหรับทุกความสุขที่อยากให้คุณด้วยมืออ่อนแอ ยึดมั่นในการดำรงชีวิตสำหรับทุกสิ่งที่คุณควรจะยิ้มหัวเราะม้วนรอบเป็นชนิดเป็นผู้กล้าหาญมีความแข็งแรงพิชิตจักรวาลและบรรลุความรักสูงสุดแต่แต่แต่เพียงเพื่อให้คุณรู้ว่าฉันไม่ได้คุยโม้โอ้อวดหรืออะไร แต่ฉันเบื่อหน่าย สวมใส่น้ำหนักของฉันเหมือนดอกไม้ที่หน้าผากของฉันและความทุกข์ของฉันซ่อนตลบตะแลงฉันหมกเม็ดน้ำตาและนำเสนอมือของฉันเพียงแค่นิด ๆ หน่อย ๆฉันสวดในวันเพียงแค่ครั้งเดียวที่จะถือว่ามือที่รักภายในเหมืองใกล้กับหัวใจของฉันรอให้ตอนเช้าอย่างน้อยที่สุด. อย่างน้อยที่สุด. -Anna Kalimar ภาพวาดไก่แอลเดวิส

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

# readersubmission :สำหรับส่วนใหญ่ที่ผมยืนนิ่งไม่ขยับน้ำหยดตกลงมาอย่างเท่าเทียมกันและฟังพวกเขาฉันสาบานกับตัวเองสำหรับส่วนใหญ่ , สติของฉันลอยไกลไกลออกไปอยู่ข้างๆ คุณสำหรับส่วนใหญ่ฉันร้องไห้อย่างเงียบๆและเก็บไว้ที่เชื่อในการอยู่ยงคงกระพันในโอกาสดังกล่าวฉันลุกขึ้นยืนและตะโกนได้แต่เงียบๆผมยืนอยู่ที่นี่เพื่อจุดสิ้นสุดของเวลาสองขาติดกาวให้แน่นกับพื้นอนุสาวรีย์เป็นเพียงแค่มีชีวิตอยู่ชอบต้นไม้ที่ไม่เคลื่อนไหวและยังยังยังยังสำหรับส่วนใหญ่ฉันเต้นในลมและส่งของจะดัดโดยไม่มีความต้านทานหน้าไม่อายผมสนุกกับการเล่นรอบ ๆถูกโอบล้อมอยู่ในอ้อมแขนของความเย็นและเสรีภาพเช่นเกมที่คุณเคยเล่นกับผมดังนั้นแม้ดังนั้นแม้ก็ปรารถนาหลังจากวันแล้ววันเล่าภายในความมืดรูปแบบไม่มีรอยต่อของเสียงหัวเราะเพื่อประโยชน์ของคนที่อยู่ที่นี่อีกต่อไปอยู่สองครั้ง สามครั้งสี่ครั้ง พันครั้งสำหรับผู้ที่เสียชีวิตสำหรับทุกความสุขที่ปรารถนาให้คุณเกาะติดชีวิตอ่อนแอ มือสำหรับทั้งหมดคุณควรจะยิ้ม , หัวเราะ , ม้วนรอบใจดี กล้าหาญ เข้มแข็งพิชิตจักรวาล และบรรลุความรักสูงสุดแต่แต่แต่แค่อยากให้คุณรู้ผมไม่ได้โม้หรืออะไร แต่ผมโผเผใส่ของฉันน้ำหนักเหมือนดอกไม้บนหน้าผากของฉันความทุกข์ของผม craftily ที่ซ่อนอยู่ฉันเงียบไป น้ำตาของฉันและให้มือของฉันแค่นิดหน่อยฉันภาวนาให้พรุ่งนี้แค่อีกสักครั้งถือที่เน้นมือภายในเหมืองใกล้กับหัวใจของฉันรอตอนเช้าอย่างน้อยอย่างน้อยkalimar - แอนนาภาพวาดโดย ไค ซามูเอล เดวิส