The one-phonon region (~1332 to ~40

The one-phonon region (~1332 to ~400 cm−1) is where type I–related N impurities produce characteristic absorptions. Equally important is the fact that type II diamonds show few features in this region. The two-phonon (2665 to ~1332 cm−1) and threephonon (~4000 to 2665 cm−1) regions contain features that are intrinsic to diamond; that is, they occur in all diamond types. These features are caused by vibration of carbon-carbon bonds of the diamond lattice when exposed to infrared energy (e.g., Zaitsev, 2001, and references therein). These two regions are also the part of the IR spectrum where boron impurities can be detected most easily. While the features caused by boron impurities are usually weak in the one-phonon region, relatively sharp and stronger absorption peaks are present at ~2458 cm−1 in the two-phonon region, and at ~2930
and ~2803 cm−1 in the three-phonon region; these result from electronic effects of boron on the diamond lattice. In some type I diamonds, other impurities that do not affect type determination (e.g., hydrogen) can also display features in the threephonon region. The one-phonon region for type I diamonds illustrates the distinctive spectral features resulting from different configurations of N impurities in type Ia and Ib stones (see expanded area in figure 6 and figure 7, top). Figure 7 shows a series of FTIR spectra that reveal the progression of N impurities from isolated, single N (detected at 1344 and ~1130 cm−1) to Aaggregated N (detected at ~1282 cm−1) to B-aggregated N (detected at ~1175 cm−1). Variable concentrations of A and B aggregates along with single substitutional N create a continuum of peak intensities in this region (an idea first proposed by Custers, 1952). It should be emphasized that the classification system is based on gradational transitions between types, so there are actually few “pure” examples of diamond type. Box B discusses several factors that commonly result in “mixed-type” IR spectra. In addition to indicating the presence and arrangement of nitrogen and boron impurities that are used to determine type, FTIR analysis can provide information about the concentration of the impurities. Both type I and type II diamonds may show a range of impurity concentrations, which often have important effects on their optical properties. The intensity of an absorption peak in a diamond’s FTIR spectrum is related to two factors: the concentration of the impurity causing the peak, and the thickness of the diamond through which the beam of IR radiation passes. When the thickness (i.e., path length) can be directly measured, the intensity of the FTIR spectral peak can be calculated to produce an “absorption coefficient,” which eliminates the thickness factor, leaving only the intensity related to the impurity concentration. The peak height can then be compared to the peak heights in diamonds of known concentration to calculate the amount of impurity present (see references below for calculation equations). However, the fact that most gem diamonds are faceted makes accurate measurement of the path length difficult, if not impossible (again, see box B). Fortunately, it is widely accepted that the absorption coefficient of diamond in most parts of the two- and three-phonon regions is constant. At 2000 cm−1, for example, the absorption coefficient is 12.3 cm−1 (Tang et al., 2005). Thus, IR absorbance at

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภูมิภาคหนึ่ง phonon (~ 1332 เพื่อ ~ 400 cm−1) คือการ ที่สิ่งสกปรก N การฉันเกี่ยวกับชนิดผลิต absorptions ลักษณะ เท่า ๆ กัน สิ่งสำคัญคือความจริงที่ว่า เพชรชนิด II แสดงคุณลักษณะบางในภูมิภาคนี้ สอง-phonon (2665 การ ~ 1332 cm−1) และ threephonon (~ 4000-2665 cm−1) ภูมิภาคประกอบด้วยคุณลักษณะที่ intrinsic เพชร นั่นคือ พวกเขาเกิดขึ้นในทุกไดมอนด์ คุณลักษณะเหล่านี้เกิดจากการสั่นสะเทือนของพันธบัตรคาร์บอนคาร์บอนของโครงตาข่ายประกอบเพชรเมื่อสัมผัสพลังงานอินฟราเรด (เช่น Zaitsev, 2001 และอ้างอิง therein) ภูมิภาคเหล่านี้สองยังมีส่วนของคลื่น IR ที่สิ่งสกปรกโบรอนสามารถพบได้มากที่สุด ในขณะที่ลักษณะการทำงานที่เกิดจากสิ่งสกปรกโบรอนมักจะอ่อนแอในภูมิภาคหนึ่ง phonon ค่อนข้างคม และแข็งแกร่งดูดซึมยอดอยู่ ที่ cm−1 ~ 2458 ในภูมิภาคสอง phonon และ ~ 2930and ~2803 cm−1 in the three-phonon region; these result from electronic effects of boron on the diamond lattice. In some type I diamonds, other impurities that do not affect type determination (e.g., hydrogen) can also display features in the threephonon region. The one-phonon region for type I diamonds illustrates the distinctive spectral features resulting from different configurations of N impurities in type Ia and Ib stones (see expanded area in figure 6 and figure 7, top). Figure 7 shows a series of FTIR spectra that reveal the progression of N impurities from isolated, single N (detected at 1344 and ~1130 cm−1) to Aaggregated N (detected at ~1282 cm−1) to B-aggregated N (detected at ~1175 cm−1). Variable concentrations of A and B aggregates along with single substitutional N create a continuum of peak intensities in this region (an idea first proposed by Custers, 1952). It should be emphasized that the classification system is based on gradational transitions between types, so there are actually few “pure” examples of diamond type. Box B discusses several factors that commonly result in “mixed-type” IR spectra. In addition to indicating the presence and arrangement of nitrogen and boron impurities that are used to determine type, FTIR analysis can provide information about the concentration of the impurities. Both type I and type II diamonds may show a range of impurity concentrations, which often have important effects on their optical properties. The intensity of an absorption peak in a diamond’s FTIR spectrum is related to two factors: the concentration of the impurity causing the peak, and the thickness of the diamond through which the beam of IR radiation passes. When the thickness (i.e., path length) can be directly measured, the intensity of the FTIR spectral peak can be calculated to produce an “absorption coefficient,” which eliminates the thickness factor, leaving only the intensity related to the impurity concentration. The peak height can then be compared to the peak heights in diamonds of known concentration to calculate the amount of impurity present (see references below for calculation equations). However, the fact that most gem diamonds are faceted makes accurate measurement of the path length difficult, if not impossible (again, see box B). Fortunately, it is widely accepted that the absorption coefficient of diamond in most parts of the two- and three-phonon regions is constant. At 2000 cm−1, for example, the absorption coefficient is 12.3 cm−1 (Tang et al., 2005). Thus, IR absorbance at

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภูมิภาคหนึ่ง phonon (~ 1332 เพื่อ ~ 400 ซม-1) เป็นที่ที่ผมชนิดที่เกี่ยวข้องกับการผลิตสิ่งสกปรกไม่มีลักษณะการดูดกลืน สำคัญพอ ๆ กันคือความจริงที่เพชรชนิดที่สองแสดงคุณสมบัติไม่กี่อย่างในภูมิภาคนี้ สอง phonon (2665 ~ 1332 เพื่อซม-1) และ threephonon (~ 4000-2665 ซม-1) ภูมิภาคมีคุณสมบัติที่มีความเป็นธรรมกับเพชร; นั่นคือพวกเขาเกิดขึ้นในทุกประเภทเพชร คุณสมบัติเหล่านี้เกิดจากการสั่นสะเทือนของพันธบัตรคาร์บอนของตาข่ายเพชรเมื่อสัมผัสกับพลังงานอินฟราเรด (เช่น Zaitsev 2001 และการอ้างอิงนั้น) ทั้งสองภูมิภาคนี้ยังมีในส่วนของคลื่นความถี่ที่ IR สิ่งสกปรกโบรอนสามารถตรวจพบได้ง่ายที่สุด ขณะที่คุณสมบัติที่เกิดจากสิ่งสกปรกโบรอนมักจะอ่อนแอในภูมิภาคหนึ่ง phonon ค่อนข้างคมชัดและยอดการดูดซึมที่แข็งแกร่งที่มีอยู่ประมาณ 2,458 ซม-1 ในภูมิภาคสอง phonon และ ~ 2930
และ ~ 2,803 ซม-1 ใน ภูมิภาคสาม phonon; ผลเหล่านี้จากผลกระทบทางอิเล็กทรอนิกส์ของโบรอนในตาข่ายเพชร ในประเภทบางอย่างที่ฉันเพชรสิ่งสกปรกอื่น ๆ ที่ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการกำหนดประเภท (เช่นไฮโดรเจน) นอกจากนี้ยังสามารถแสดงคุณสมบัติในภูมิภาค threephonon ภูมิภาคหนึ่ง phonon สำหรับประเภทเพชรผมแสดงให้เห็นถึงคุณสมบัติที่โดดเด่นเงาที่เกิดจากการกำหนดค่าที่แตกต่างกันของสิ่งสกปรกไม่มีข้อความในรูปแบบหิน Ia และ Ib (ดูพื้นที่ขยายตัวในรูปที่ 6 และรูปที่ 7 บน) รูปที่ 7 แสดงให้เห็นชุดของสเปกตรัม FTIR ที่แสดงให้เห็นความก้าวหน้าของสิ่งสกปรกไม่มีข้อความจากแยกเดี่ยว N (ตรวจพบที่ 1344 และ ~ 1,130 ซม 1) Aaggregated N (ตรวจพบประมาณ 1,282 ซม 1) B-รวม N (ตรวจพบ ที่ ~ 1175 ซม-1) ความเข้มข้นของตัวแปร A และ B พร้อมกับมวลทดแทนเดียวไม่มีการสร้างความต่อเนื่องของความเข้มสูงสุดในภูมิภาคนี้ (ความคิดที่เสนอครั้งแรกโดย Custers, 1952) มันควรจะเน้นที่ระบบการจำแนกจะขึ้นอยู่กับการเปลี่ยน gradational ระหว่างชนิดจึงมีจริงไม่กี่ "บริสุทธิ์" ตัวอย่างของประเภทเพชร B กล่องกล่าวถึงปัจจัยหลายประการที่มักส่งผลให้ "ผสมพิมพ์" IR สเปกตรัม นอกจากนี้ในการแสดงให้เห็นการปรากฏตัวและการจัดไนโตรเจนโบรอนและสิ่งสกปรกที่ถูกใช้ในการกำหนดประเภทการวิเคราะห์ FTIR สามารถให้ข้อมูลเกี่ยวกับความเข้มข้นของสิ่งสกปรกที่ ผมทั้งสองชนิดและเพชรชนิดที่สองอาจแสดงช่วงของความเข้มข้นบริสุทธิ์ซึ่งมักจะมีผลกระทบที่สำคัญเกี่ยวกับคุณสมบัติทางแสงของพวกเขา ความเข้มของการดูดซึมสูงสุดในสเปกตรัม FTIR ของเพชรที่เกี่ยวข้องกับปัจจัยสองประการคือความเข้มข้นของการปนเปื้อนที่ก่อให้เกิดจุดสูงสุดและความหนาของเพชรที่ผ่านลำแสงของรังสีอินฟราเรดผ่าน เมื่อความหนา (เช่นความยาวเส้นทาง) สามารถวัดได้โดยตรงเข้มของยอดสเปกตรัม FTIR สามารถคำนวณได้ในการผลิต "ค่าสัมประสิทธิ์การดูดซึม" ซึ่งจะช่วยลดปัจจัยความหนาเหลือเพียงความรุนแรงที่เกี่ยวข้องกับความเข้มข้นบริสุทธิ์ ความสูงของยอดเขานั้นจะสามารถเทียบกับความสูงสูงสุดในเพชรของความเข้มข้นที่รู้จักกันในการคำนวณปริมาณการปนเปื้อนในปัจจุบัน (ดูตัวเลขด้านล่างสำหรับสมการคำนวณ) แต่ความจริงที่ว่าส่วนใหญ่มีการอัญมณีเพชรเหลี่ยมเพชรพลอยทำให้วัดที่ถูกต้องของความยาวเส้นทางยากหากไม่เป็นไปไม่ได้ (อีกครั้งเห็นกล่อง B) โชคดีที่มันเป็นที่ยอมรับกันอย่างกว้างขวางว่าค่าสัมประสิทธิ์การดูดซึมของเพชรในพื้นที่ส่วนใหญ่ของสองและสามภูมิภาค phonon เป็นค่าคงที่ ที่ 2000 ซม-1 เช่นค่าสัมประสิทธิ์การดูดซึมเป็น 12.3 ซม-1 (Tang et al., 2005) ดังนั้นการดูดกลืนแสงอินฟราเรดที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หนึ่ง Phonon ภูมิภาค ( ~ นั่น ~ 400 cm − 1 ) ที่เกี่ยวข้องกับประเภท– N ปลอมผลิตลักษณะโมล่า . ที่สำคัญไม่แพ้กันก็คือความจริงที่ว่าเพชร 2 ชนิดที่แสดงคุณลักษณะบางอย่างในภูมิภาคนี้ สอง Phonon ( 2665 ~ 1568 cm − 1 ) และ threephonon ( ~ 4 2665 cm − 1 ) ภูมิภาคประกอบด้วยคุณลักษณะที่ตัวเพชร คือจะเกิดขึ้นในประเภทเพชรทั้งหมดคุณสมบัติเหล่านี้เกิดจากการสั่นสะเทือนของคาร์บอนพันธบัตรของเพชรตาข่ายเมื่อสัมผัสกับพลังงานอินฟราเรด ( เช่น ไซเซฟ , 2001 , และอ้างอิง ) 2 ภาคนี้ยังเป็นส่วนหนึ่งของ IR สเปกตรัมที่สิ่งสกปรกและสามารถตรวจพบได้โดยง่าย ในขณะที่คุณลักษณะที่เกิดจากสิ่งสกปรกโบรอนมักจะอ่อนแอในหนึ่ง Phonon ภูมิภาค