3.4. Volume incrementThe total volu

3.4. Volume increment
The total volume of all species increased by
38% between 1981 and 1992 (Table 6), and a
similar increase (37%) was observed for the
commercial species. As expected, the periodic
annual increment in volume followed the general
declining trend observed for the PAIdbh.
In 1992, there were only six trees and 18 m3
ha- I larger than 45 cm dbh (the commercial size
according to the Brazilian forestry regulations)
represented on the 1979 commercial species list,
and only a few smaller trees of these species appeared
to be candidates for the next harvest.
However, since the forest was logged, many additional
species have been accepted by the timber
market, and a revision of the species list revealed
a further 29 species that could be
designated commercial.
These additional 29 species boost the commercial
volume in 1992 to 54 m3 ha-’ in 15 trees
per hectare, and more than double the anmtal increment
including ingrowth (Table 6). This is
comparable with other silvicultural systems in
Suriname (Jonkers and Schmidt, 1984) and in
Malaysian dipterocarp forest (Thang and Yang,
1989 ). Even though the initial logging was considered
heavy by regional standards, growth to
date suggests that a second cut of similar inten-

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.3. ingrowth และการตายหลังจากเข้าสู่ระบบ ingrowth ของทหารใหม่ในชั้นเส้นผ่าศูนย์กลางใหญ่กว่า 5 ซม.มากในช่วง 8 ปีแรก ในช่วงถัดไป5 ปี มีความคมชัดลดลง ทั้งแบบสัมบูรณ์และญาติในเงื่อนไขสำหรับทุกสายพันธุ์เช่นสำหรับกลุ่มทางการค้า (ตาราง 5) หลายปีหลังจากเข้าสู่ระบบ แสงสภาพในป่าunderstorey ไม่ส่งเสริมการเจริญเติบโตอย่างรวดเร็วของการกล้าและกล้าไม้ อื่น ๆ ในการ Tapajosป่า เปอร์เซ็นต์ของ ingrowth เพิ่มขึ้น 8ปีหลังจากเข้าสู่ระบบ (De Carvalho, 1992), แต่มันดูเหมือน ว่า เก็บเกี่ยวไม้มาก (90 m3 ฮา- ')ให้แสงเพิ่มเติมใน understorey การและดังนั้นingrowth กระตุ้นการในการศึกษาปัจจุบัน อัตราการตายเพิ่มขึ้นเล็กน้อยระหว่างสังเกต และสองในขณะที่ ingrowth ลดลง (ตาราง 5) ในingrowth รอบแรกคือสูงกว่าตายแต่ในระยะสอง กลับรายการยอดดุลอย่างไรก็ตาม ในระยะทั้งหมด การเพิ่มหมายเลขต้นไม้ยืน และยืนแรกเริ่มพื้นที่ (ตารางที่ 1) Ingrowth ที่พบในการศึกษานี้จะคล้ายกับรายงานผลสำหรับเทียบเคียง ~ typex ป่าในคอสตาริกา (Lieberman และ al. 1985 Licbermanและ Lieberman, 1987)) เปอร์โตริโก (Weaver1979) และกานา (Swaine ร้อยเอ็ด 1987a Swaine1990) . ตายได้ค่อนข้างสูงขึ้นSwaine et al. 1987b Vanclay, 199 1)) แต่ต่ำกว่ากว่าในบันทึกป่าใบไม้ในมาเลเซีย(ตังและ Yong, 1989) ในกรณีเหล่านี้ทั้งหมด ตายสมดุล หรือเกือบสมดุล โดย ingrowthUnbalanced เลขสำหรับ ingrowth และตาย (9% และ 5% ตามลำดับ) ในช่วง 5ปีที่ได้รับรายงานสำหรับเขตร้อนบริสุทธิ์ป่าฝนใกล้มาเนาส์ บราซิล (Higuchi etal., 1993) อย่างไรก็ตาม ในระยะเวลา 5 ปีอาจจะมากเกินไปสั้น ๆ เพื่อช่วยให้ประเมินของ ingrowthและอาจจะตาย เป็นความแปรปรวนปีองถนนในภูมิภาคนี้ (เช่น Borchert, 1992)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.3 ingrowth และการเสียชีวิต
หลังจากที่เข้าสู่ระบบการ ingrowth ของการรับสมัครใหม่เข้ามาใน
ชั้นเรียนมีขนาดใหญ่กว่า 5 ซม. เพิ่มขึ้นอย่างมาก
ในช่วงแรก 8 ปี ต่อมาในช่วง
5 ปีที่ผ่านมามีการลดลงคมชัดทั้งในที่แน่นอน
และในแง่ญาติสำหรับทุกสายพันธุ์เช่นเดียว
กับการกลุ่มพาณิชย์ (ตารางที่ 5) หลาย
ปีหลังจากที่เข้าสู่ระบบสภาพแสงในป่า
understorey ไม่ส่งเสริมการเจริญเติบโตอย่างรวดเร็วของ
ต้นกล้าและต้นกล้า อื่น ๆ ใน Tapajos
ป่าร้อยละของ ingrowth เพิ่มขึ้น 8
ปีหลังจากเข้าสู่ระบบ (เดอร์วัลโญ่, 1992) แต่ก็
ดูเหมือนว่าการเก็บเกี่ยวไม้มากขึ้น (90 M3 ha- ')
จัดให้มีแสงมากขึ้นใน understorey และเพื่อ
กระตุ้น ingrowth.
ใน การศึกษาปัจจุบันอัตราการตายเพิ่มขึ้น
เล็กน้อยระหว่างการสังเกตและครั้งที่สอง
ในขณะที่ ingrowth ลดลง (ตารางที่ 5) ใน
ingrowth ช่วงแรกสูงกว่าอัตราการเสียชีวิต
แต่ในช่วงที่สองความสมดุลเป็นตรงกันข้าม.
อย่างไรก็ตามในช่วงตลอดระยะเวลาที่
ยืนเพิ่มขึ้นในจำนวนต้นไม้และยืนฐาน
พื้นที่ (ตารางที่ 1).
ingrowth ที่พบในการศึกษาครั้งนี้จะคล้ายกับ
ผลการรายงานเทียบเคียง ~ typex ป่า
คอสตาริกา (ลีเบอร์แมน et al, 1985;. Licberman
และลีเบอร์แมน 1987)) เปอร์โตริโก (Weaver,
1979) และกานา (Swaine, et al, 1987A. Swaine,
1990) อัตราการเสียชีวิตสูงเมื่อเทียบกับ (cf
Swaine, et al, 1987b. Vanclay 199 1)) แต่ต่ำ
กว่าในป่าเต็งรังลงทะเบียนในประเทศมาเลเซีย
(Thang และยง, 1989) ในทุกกรณีเหล่านี้ตาย
เป็นสมดุลหรือเกือบสมดุลโดย ingrowth.
ตัวเลขไม่สมดุลสำหรับ ingrowth และ
การตาย (9% และ 5% ตามลำดับ) ในช่วง 5
ช่วงเดียวกันของปีที่ได้รับรายงานสำหรับเขตร้อนบริสุทธิ์
ป่าดงดิบใกล้มาเนาส์ประเทศบราซิล (Higuchi et
al, , 1993) แต่เป็นระยะเวลา 5 ปีอาจจะเกินไป
สั้น ๆ เพื่อให้ข้อมูลประมาณการที่เชื่อถือได้ของ ingrowth
และอัตราการตายเป็นปีต่อปีอาจจะแปรปรวน
มากในภูมิภาคนี้ (เช่น Borchert, 1992)