Apollo, the youngest and most beaut

Apollo, the youngest and most beautiful of all the gods, dearly loved a boy named Hyacinthus.

Ofttimes he would leave the other gods sipping nectar in Mount Olympus, ofttimes he would forsake the many beautiful temples in which he was worshipped on earth, that he might be free to wander through the woods with his little friend.

For Hyacinthus was only a merry little lad, who loved to roam over hill and dale, and when the fancy seized him to hunt in the woods.

Apollo was never happier than when he was with the boy. Sometimes he would go hunting with him, and then Hyacinthus was merrier than ever, for the world seemed more full of brightness when the Sun-god was by his side. Sometimes the friends would walk together over hill and dale, followed by the dogs Hyacinthus loved so well.

One day they had wandered far, and the little lad was tired, so he flung himself down in a grassy meadow to rest, Apollo by his side. But the Sun-god was soon eager for a game. He sprang to his feet, crying, 'Hyacinthus, let us play at quoits before the shadows fall.'

Quoits were flat, heavy discs, and the game was won by the player who could fling the quoits the farthest through the air.

Hyacinthus was ever willing to do as Apollo wished, and the game was soon begun. After a throw of more than usual skill and strength the friends laughed gleefully.

O but it was good to be alive in such a happy world, thought Hyacinthus. And Apollo, as he looked at the merry face of the little lad, rejoiced that he was not sitting in the cold marble halls of Olympus, but was here on the glad green earth.

By and by while they still played, Zephyrus, the god of the south wind, came fleeting by. He saw the Sun-god and his little playmate full of laughter and of joy.

Then an ugly passion, named jealousy, awoke in the heart of the god, for he too loved the little hunter Hyacinthus, and would fain have been in Apollo's place.

Zephyrus tarried a while to watch the friends. Once as Apollo flung his disc high into the air, the Wind-god sent a gust from the south which blew the quoit aside. He meant only to annoy Apollo, but Hyacinthus was standing by, so that the quoit struck him violently on the forehead.

Apollo and Hyacinthus
The Wind-god sent a gust from the south


The boy fell to the ground, and soon he was faint from loss of blood.

In vain Apollo tried to staunch the wound; nothing he could do was of any use. Little by little the boy's strength ebbed away, and the Sun-god knew that the lad would never hunt or play again on earth. Hyacinthus was dead.

The grief of the god was terrible. His tears fell fast as he mourned for the playmate he had loved so well.

At length he dried his tears and took his lyre, and as he played he sang a last song to his friend. And all the woodland creatures were silent that they might listen to the love-song of the god.

When the song was ended, Apollo laid aside his lyre, and, stooping, touched with his hand the blood-drops of the boy. And lo! they were changed into a cluster of beautiful purple flowers, which have ever since been named hyacinths, after the little lad Hyacinthus.

Year by year as the spring sun shines, the wonderful purple of the hyacinth is seen. Then you, who know the story, think of the days of long ago, when the Sun-god lost his little friend and a cluster of purple flowers bloomed upon the spot where he lay.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อพอลโล อายุน้อยที่สุด และสวยที่สุดของทั้งหมดพระเจ้า ลองรักผู้ชายที่ชื่อ Hyacinthus

Ofttimes เขาจะลาพระเจ้าอื่น ๆ จิบน้ำหวานในยอดเขาโอลิมปัส ofttimes เขาจะสารภาพวัดสวยงามต่าง ๆ ที่เขาได้เคารพบูชาในโลก ที่อาจต้องเร่ผ่านป่ากับเขาน้อยเพื่อน

สำหรับ Hyacinthus มีเฉพาะร่าเริงน้อยลาด, คนรักร่อนผ่านเนินเขาและหุบเขา และเมื่อนึกคิดที่ยึดเขาไปล่าในป่า

อพอลโลก็ไม่เคยมีความสุขกว่าเมื่อเขาถูกกับเด็ก บางครั้งเขาจะไปล่าสัตว์กับเขา แล้ว Hyacinthus ถูกสู่ merrier กว่าเดิม ในโลกลำบากมากเต็มไป ด้วยความสว่างเมื่อพระอาทิตย์ริมเขา บางครั้งเพื่อนจะเดินกันผ่านเนินเขาและหุบเขา ตาม ด้วยสุนัข Hyacinthus รักดีให้

วันหนึ่งพวกเขาก็ได้เดินไปมาไกล และลาดน้อยก็เหนื่อย เพื่อให้เขาส่วนใหญ่ตัวเองลงในโดว์หญ้าที่เหลือ อพอลโล โดยด้านข้างของเขา แต่เร็ว ๆ นี้กระหายพระอาทิตย์สำหรับเกม เขา sprang กับเท้า ร้องไห้ 'Hyacinthus ให้เราเล่นที่ quoits ก่อนเงาตกงาน'

Quoits ถูกแบน แผ่นหนา และชนะเกม โดยผู้เล่นที่สามารถพุ่ง quoits มากที่สุดผ่านอากาศ

Hyacinthus กล้าเคยทำเป็นอพอลโลปรารถนา และทันทีที่เริ่มเกม หลังจากโยนมากกว่าปกติทักษะและความแข็งแรงของ เพื่อนหัวเราะความยินดี

O แต่ก็ดีจะมีชีวิตอยู่เช่นการมีความสุขโลก คิด Hyacinthus และอพอ ลโล ตามเขามองใบหน้าร่าเริงของลาดน้อย rejoiced ว่า เขาไม่นั่งอยู่ในห้องโถงหินอ่อนเย็นของโอลิมปัส แต่เป็นที่นี่บนนี้ดีใจสีเขียวโลก

โดยและโดยในขณะที่พวกเขายังคงเล่น สปลิ ลมใต้ พระมาหายวับไปด้วย เขาเห็นพระอาทิตย์และ playmate เขาน้อยทั้งเสียงหัวเราะ และความสุข

แล้วความรักเกลียด ชื่อพระ ตื่นขึ้นมาในหัวใจของพระเจ้า เขารักฮันเตอร์น้อย Hyacinthus เกินไป และจะได้รับในสถานที่ของอพอลโล fain

สปลิทรงประทับในขณะที่ดูเพื่อน ครั้งเป็นส่วนใหญ่ดิสก์ของเขาสูงไปในอากาศ อพอลโลพระลมส่ง gust ที่จากภาคใต้ซึ่งได้พัด quoit ไว้ เขาหมายถึง เฉพาะการรบกวนอพอลโล แต่ Hyacinthus ยืนตาม เพื่อให้ quoit ที่หลงเขาโหงบนหน้าผาก

อพอลโลและ Hyacinthus
พระลมส่ง gust ที่ใต้


เด็กลดลงไปพื้นดิน และเร็ว ๆ นี้ กำลังหน้ามืดตามัวจากการสูญเสียเลือด

ในอ่าวอพอลโล่ vain พยายามขัดตาทัพแผล มีอะไรเขาจะทำการ น้อยความแข็งแรงของเด็กลดทำไป และพระอาทิตย์รู้ว่า ลาดจะไม่ล่า หรือเล่นอีกครั้งในโลก Hyacinthus ได้ตาย

ความเศร้าโศกของพระเจ้ามากขึ้น น้ำตาของเขาลดลงอย่างรวดเร็วเป็นเขา mourned สำหรับ playmate เขาได้รักนั้นดีขึ้น

ยาวเขาแห้งน้ำตาของเขา และเอาที่ lyre ของเขา และเป็นเล่น เขาร้องเพลงสุดท้ายไปให้เพื่อนของเขา และสิ่งมีชีวิตทั้งหมดวู้ดแลนด์ เงียบที่พวกเขาอาจฟังเพลงความรักของพระเจ้า

เมื่อสิ้นสุดเพลง อพอลโลวางเฉย lyre ของเขา และ stooping สัมผัส ด้วยมือของเขาหยดเลือดของเด็ก และหล่อ มีการเปลี่ยนแปลงลงในคลัสเตอร์ของดอกไม้สวยงามสีม่วง ซึ่งได้นับตั้งแต่การตั้งชื่อตามปัจจัย ลาดน้อย Hyacinthus .

ส่องปีปีเป็นดวงอาทิตย์ฤดูใบไม้ผลิ การอัศจรรย์เห็นสีม่วงของดอกไฮยาซินธ์ แล้วคุณ ผู้รู้เรื่อง คิดว่า ของของนาน เมื่อพระอาทิตย์หายไปเพื่อนเขาน้อย และคลัสเตอร์ของดอกไม้สีม่วงบัวบานตามจุดที่เขาวาง ไว้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อพอลโล น้องเล็กและสวยงามที่สุดของพระเจ้าทั้งหมด อย่าง รักผู้ชายที่ชื่อ hyacinthus

เคยเขาจะทิ้งพระอื่น จิบน้ำหวานใน Mount Olympus , บ่อยครั้งที่เขาจะละทิ้งวัดสวยงามมากมายที่เขาเคารพบูชาบนโลก ว่าเขาจะเป็นอิสระที่จะเดินเข้าไปในป่ากับเพื่อนตัวเล็กของเขา

สำหรับ hyacinthus เป็นหนุ่มร่าเริงใครรักที่จะเดินเตร่ทั่วเนินเขาและเดล และเมื่อซียึดเขาไปล่าสัตว์ในป่า

อพอลโลเคยมีความสุขมากกว่าตอนที่เขาเป็นเด็ก บางครั้งเขาอาจจะได้ไปกับเขา แล้ว hyacinthus ครึกครื้นกว่าที่เคยเป็น ให้โลกประจักษ์อีกเต็มความสว่างเมื่อดวงอาทิตย์พระเจ้าอยู่ข้างเขา บางครั้งเพื่อนก็เดินไปด้วยกัน ผ่านเนินเขาและเดลตามด้วยสุนัข hyacinthus แสนรัก

สักวันพวกเขาต้องเดินไกล และเด็กเล็ก ๆน้อย ๆเหนื่อย เขาโยนตัวเองลงในทุ่งหญ้าเขียวชอุ่ม การวางตัว อพอลโลโดยด้านข้างของเขา แต่พระอาทิตย์ก็ทันความกระตือรือร้นสำหรับเกม เขาเกิดมาเพื่อเท้าของเขา , ร้องไห้ , ' hyacinthus ให้เราเล่นในกีฬาโยนห่วงก่อนฤดูใบไม้ร่วงเงา '

กีฬาโยนห่วงถูกแบน หนัก แผ่นและเกมที่ได้รับรางวัล โดยผู้เล่นที่สามารถพุ่งผ่านอากาศกีฬาโยนห่วงไกล

hyacinthus เคยยอมทำตามที่อพอลโลปรารถนา และเกมก็เร็วแล้ว หลังจากโยนมากกว่าทักษะปกติและความแข็งแรงเพื่อนหัวเราะดีใจ

O แต่มันดีที่ยังมีชีวิตอยู่ในโลกแห่งความสุข , คิด hyacinthus . และอพอลโล เขาจ้องมองใบหน้าร่าเริงของหนุ่มดีใจที่เขาไม่ได้นั่งในโถงหินอ่อนเย็นของโอลิมปัส แต่อยู่ที่นี่บนโลกสีเขียวดีใจ

และในขณะที่พวกเขายังคงเล่น เซฟีรัส เทพแห่งลมทางใต้ ก็หายวับไปโดย เขาเห็นดวงอาทิตย์พระเจ้าและเขาน้อยเพื่อนคู่หูที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและความสุข

แล้วน่าเกลียด ตัณหา ชื่อว่า ความอิจฉา ตื่นขึ้นในหัวใจของพระเจ้าสำหรับเขาด้วย รักนักล่า hyacinthus น้อย ,และพระได้ในอพอลโลสถานที่

เซฟีรัสก็ในขณะที่ดูเพื่อน เมื่อเป็นแผ่นดิสก์อพอลโลขึ้นสูงไปในอากาศ กระแสลมที่พระเจ้าส่งกระโชกจากทางใต้ซึ่งก็คร่อมไว้ เขาหมายถึงเพียงรบกวนอพอลโล แต่ hyacinthus ยืนอยู่เพื่อให้โยนห่วงหลงเขาอย่างรุนแรงบนหน้าผาก hyacinthus

อพอลโลและลมพระเจ้าส่งกระโชกจากภาคใต้


เด็กหนุ่มล้มลงกับพื้น และในไม่ช้า เขาหมดสติจากการเสียเลือด

เปล่าอพอลโลพยายามห้ามเลือดแผล ; ไม่มีอะไรที่เขาจะทำคือการใช้ใด ๆ ๆของเด็กชายแรง ebbed ออกไปและพระเจ้ารู้ดีว่าน้องไม่เคยล่าหรือเล่นอีกครั้งบนโลก hyacinthus ตายแล้ว

ความเศร้าสลดของพระเจ้า มันแย่มากๆน้ำตาของเขาร่วงเร็วเขาไว้ทุกข์ให้เพื่อนเล่นเขารักดี

ในที่สุดเขาแห้งน้ำตาของเขาและเอาพิณของเขา และเมื่อเขาเล่นเขาร้องเพลงสุดท้าย ให้เพื่อน และสิ่งมีชีวิตทั้งหมดป่าเงียบเพื่อจะฟังเพลงความรักของพระเจ้า . . .

เมื่อเพลงจบลง อพอลโลวางไว้พิณของเขา , และ , ดู , สัมผัสกับมือของเขา หยดเลือดของเด็ก และดูเถิด !พวกเขาถูกเปลี่ยนเป็นกระจุก ดอกสีม่วงสวยงาม ซึ่งมีตั้งแต่การตั้งชื่องาน หลังจากเด็ก hyacinthus

โดยปีนี้เป็นฤดูใบไม้ผลิดวงอาทิตย์ส่องสีม่วงที่ยอดเยี่ยมของผักตบชวา คือ เห็น แล้วคุณ ใครรู้ข่าว คิดว่าวันนานมาแล้วเมื่อพระเจ้าหายไป เพื่อนตัวเล็กของเขาและกลุ่มของดอกไม้สีม่วงเบ่งบานบนจุดที่เขานอนอยู่