PhilanthropyTo write about giving t

Philanthropy

To write about giving to a person who is naturally generous reminds me of a preacher passionately preaching to the already committed choir. I am encouraged to write on because I remember that from time to time, the choir does need to be uplifted and thanked for its commitment. Those voices need to be encouraged to sing again and again, with even more emotion.Each single American giver keeps alive the American Cancer Society, the Red Cross, Salvation Army, Goodwill, Sickle Cell Anemia, American Jewish Society, NAACP, and the Urban League. The list continues to include church foundations, synagogue programs, Muslim Temple associations, Buddhist shrines, groups, officials, and city and social clubs. However, the largest sums of money come from philanthropists.The word philanthropy was taken from the two Greek words, philo -- lover of; and anthro -- mankind. So, philanthropists are lovers of humanity. They build imposing edifices for people to work in and to play in. They give huge sums of money to support organizations which offer better health and education to the society. They are the principal patrons of the arts.The mention of philanthropy elicits smiles, followed by the sensation of receiving unexpected good fortune from a generous but faceless source.There are those who would like to see themselves as philanthropists. Philanthropists often are represented by committees and delegations. They are disconnected from the recipients of their generosity. I am not a member of that gathering. Rather I like to think of myself as charitable. The charitable say in effect, "I seem to have more than I need and you seem to have less than you need. I would like to share my excess with you." Fine, if my excess is tangible, money or goods, and fine if not, for I learned that to be charitable with gestures and words can bring enormous joy and repair injured feelings.My paternal grandmother who raised me had a remarkable influence on how I saw the world and how I reckoned my place in it. She was the picture of dignity. She spoke softly and walked slowly, with her hands behind her back, fingers laced together. I imitated her so successfully that neighbors called me her shadow."Sister Henderson, I see you got your shadow with you again."Grandmother would look at me and smile. "Well, I guess you’re right. If I stop, she stops. If I go, she goes."When I was thirteen, my grandmother took me back to California to join my mother, and she returned immediately to Arkansas. The California house was a world away from that little home in which I grew up in Arkansas. My mother wore her straight hair in a severe stylish bob. My grandmother didn’t believe in hot curling women’s hair, so I had grown up with a braided natural. Grandmother turned our radio on to listen to the news, religious music, Gang Busters, and The Lone Ranger. In California my mother wore lipstick and rouge and played loud blues music and jazz on a record player. Her house was full of people who laughed a lot and talked loudly. I definitely did not belong. I walked around in that worldly atmosphere, with my hands clasped behind my back, my hair pulled back in a tight braid, humming a Christian song.My mother watched me for about two weeks. Then we had what was to become familiar as, "a sit down talk to."She said, "Maya, you disapprove of me because I am not like your grandmother. That’s true. I am not. But I am your mother and I am working some part of my anatomy off to buy you good clothes and give you well-prepared food and keep this roof over your head. When you go to school, the teacher will smile at you and you will smile back. Other students you don’t even know will smile and you will smile. But on the other hand, I am your mother. I tell you what I want you to do. If you can force one smile on your face for strangers, do it for me. I promise you I will appreciate it."She put her hand on my cheek and smiled. "Come on baby, smile for mother. Come on."She made a funny face and against my wishes, I smiled. She kissed me on the lips and started to cry."That’s the first time I have seen you smile. It is a beautiful smile, Mother’s beautiful daughter can smile."I had never been called beautiful and no one in my memory had ever called me daughter.That day, I learned that I could be a giver by simply bringing a smile to another person. The ensuing years have taught me that a kind word, a vote of support is a charitable gift. I can move over and make another place for someone. I can turn my music up if it pleases, or down if it is annoying.I may never be known as a philanthropist, but I certainly am a lover of mankind, and I will give freely of my resources.I am happy to describe myself as charitable.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การกุศลTo write about giving to a person who is naturally generous reminds me of a preacher passionately preaching to the already committed choir. I am encouraged to write on because I remember that from time to time, the choir does need to be uplifted and thanked for its commitment. Those voices need to be encouraged to sing again and again, with even more emotion.Each single American giver keeps alive the American Cancer Society, the Red Cross, Salvation Army, Goodwill, Sickle Cell Anemia, American Jewish Society, NAACP, and the Urban League. The list continues to include church foundations, synagogue programs, Muslim Temple associations, Buddhist shrines, groups, officials, and city and social clubs. However, the largest sums of money come from philanthropists.The word philanthropy was taken from the two Greek words, philo -- lover of; and anthro -- mankind. So, philanthropists are lovers of humanity. They build imposing edifices for people to work in and to play in. They give huge sums of money to support organizations which offer better health and education to the society. They are the principal patrons of the arts.The mention of philanthropy elicits smiles, followed by the sensation of receiving unexpected good fortune from a generous but faceless source.There are those who would like to see themselves as philanthropists. Philanthropists often are represented by committees and delegations. They are disconnected from the recipients of their generosity. I am not a member of that gathering. Rather I like to think of myself as charitable. The charitable say in effect, "I seem to have more than I need and you seem to have less than you need. I would like to share my excess with you." Fine, if my excess is tangible, money or goods, and fine if not, for I learned that to be charitable with gestures and words can bring enormous joy and repair injured feelings.My paternal grandmother who raised me had a remarkable influence on how I saw the world and how I reckoned my place in it. She was the picture of dignity. She spoke softly and walked slowly, with her hands behind her back, fingers laced together. I imitated her so successfully that neighbors called me her shadow."Sister Henderson, I see you got your shadow with you again."Grandmother would look at me and smile. "Well, I guess you’re right. If I stop, she stops. If I go, she goes."When I was thirteen, my grandmother took me back to California to join my mother, and she returned immediately to Arkansas. The California house was a world away from that little home in which I grew up in Arkansas. My mother wore her straight hair in a severe stylish bob. My grandmother didn’t believe in hot curling women’s hair, so I had grown up with a braided natural. Grandmother turned our radio on to listen to the news, religious music, Gang Busters, and The Lone Ranger. In California my mother wore lipstick and rouge and played loud blues music and jazz on a record player. Her house was full of people who laughed a lot and talked loudly. I definitely did not belong. I walked around in that worldly atmosphere, with my hands clasped behind my back, my hair pulled back in a tight braid, humming a Christian song.My mother watched me for about two weeks. Then we had what was to become familiar as, "a sit down talk to."She said, "Maya, you disapprove of me because I am not like your grandmother. That’s true. I am not. But I am your mother and I am working some part of my anatomy off to buy you good clothes and give you well-prepared food and keep this roof over your head. When you go to school, the teacher will smile at you and you will smile back. Other students you don’t even know will smile and you will smile. But on the other hand, I am your mother. I tell you what I want you to do. If you can force one smile on your face for strangers, do it for me. I promise you I will appreciate it."She put her hand on my cheek and smiled. "Come on baby, smile for mother. Come on."She made a funny face and against my wishes, I smiled. She kissed me on the lips and started to cry."That’s the first time I have seen you smile. It is a beautiful smile, Mother’s beautiful daughter can smile."I had never been called beautiful and no one in my memory had ever called me daughter.That day, I learned that I could be a giver by simply bringing a smile to another person. The ensuing years have taught me that a kind word, a vote of support is a charitable gift. I can move over and make another place for someone. I can turn my music up if it pleases, or down if it is annoying.I may never be known as a philanthropist, but I certainly am a lover of mankind, and I will give freely of my resources.I am happy to describe myself as charitable.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใจบุญสุนทานในการเขียนเกี่ยวกับการให้กับคนที่เป็นคนใจกว้างธรรมชาติทำให้ผมนึกถึงพระธรรมเทศนาจู๋จี๋กับคณะนักร้องประสานเสียงความมุ่งมั่นที่มีอยู่แล้ว ผมสนับสนุนให้เขียนเพราะผมจำได้ว่าเมื่อเวลาผ่านไปนักร้องไม่จำเป็นต้องมีการเพิ่มขึ้นและขอบคุณสำหรับความมุ่งมั่น เสียงเหล่านั้นจำเป็นต้องได้รับการส่งเสริมการร้องเพลงอีกครั้งและอีกครั้งกับ emotion.Each มากยิ่งขึ้นที่มอบให้ชาวอเมริกันมีชีวิตเดียวที่ช่วยให้สมาคมโรคมะเร็งอเมริกัน, กาชาด, ทหารบก, ค่าความนิยมเคียวโรคโลหิตจางเซลล์ยิวอเมริกันสังคม NAACP และเมือง ลีก รายการต่อไปที่จะรวมถึงมูลนิธิคริสตจักรโปรแกรมโบสถ์สมาคมมุสลิมวัดศาลเจ้าพุทธกลุ่มเจ้าหน้าที่และเมืองและสังคมกอล์ฟ อย่างไรก็ตามจำนวนเงินที่ใหญ่ที่สุดของเงินมาจากการทำบุญ philanthropists.The คำถูกนำมาจากคำสองคำกรีก Philo - คนรักของ; และ Anthro - มนุษย์ ดังนั้นผู้ใจบุญเป็นคนรักของมนุษยชาติ พวกเขาสร้างการจัดเก็บภาษี edifices สำหรับคนที่จะทำงานและในการเล่นใน. พวกเขาให้เงินจำนวนมหาศาลที่จะสนับสนุนองค์กรที่มีสุขภาพที่ดีขึ้นและการศึกษาเพื่อสังคม พวกเขาเป็นลูกค้าหลักของการกล่าวถึง arts.The ของการทำบุญองค์รอยยิ้มตามด้วยความรู้สึกของการได้รับโชคดีที่ไม่คาดคิดจาก source.There ใจกว้าง แต่ faceless ที่มีผู้ที่ต้องการที่จะเห็นตัวเองเป็นผู้ใจบุญ มนุษยชาติมักจะเป็นตัวแทนจากคณะกรรมการและคณะผู้แทน พวกเขาจะตัดการเชื่อมต่อจากผู้รับของความเอื้ออาทรของพวกเขา ผมไม่ได้เป็นสมาชิกของชุมนุมว่า แต่ผมชอบที่จะคิดว่าตัวเองเป็นกุศล พูดกุศลผล "ฉันดูเหมือนจะมีมากขึ้นกว่าที่ฉันต้องการและคุณดูเหมือนจะมีน้อยกว่าที่คุณต้องการ. ฉันอยากจะแบ่งปันส่วนเกินของฉันกับคุณ." ดีถ้าส่วนเกินที่มีตัวตนของฉันคือเงินหรือสินค้าและดีถ้าไม่ได้สำหรับผมได้เรียนรู้ที่จะเป็นกุศลด้วยท่าทางและคำพูดที่สามารถนำความสุขอย่างมากที่ได้รับบาดเจ็บและการซ่อมแซมพ่อแม่ที่เลี้ยง feelings.My ฉันมีอิทธิพลที่โดดเด่นในวิธีการที่ฉัน เห็นโลกและวิธีการที่ฉันคาดคิดสถานที่ของฉันอยู่ในนั้น เธอเป็นภาพของศักดิ์ศรี เธอพูดเบา ๆ และเดินอย่างช้าๆด้วยมือของเธอด้านหลังของเธอนิ้วมือเจือด้วยกัน ผมเลียนแบบของเธอเพื่อให้ประสบความสำเร็จที่เพื่อนบ้านเรียกฉันว่าเงาของเธอ. "น้องสาวของเฮนเดอฉันเห็นคุณมีเงาของคุณกับคุณอีกครั้ง". คุณยายจะมองมาที่ฉันและรอยยิ้ม "ดีฉันคิดว่าคุณขวา. ถ้าฉันหยุดเธอหยุด. ถ้าฉันไปเธอไป." เมื่อตอนที่ผมอายุสิบสามยายของฉันพาฉันกลับไปแคลิฟอร์เนียเพื่อเข้าร่วมแม่ของฉันและเธอกลับมาทันทีเพื่ออาร์คันซอ บ้านแคลิฟอร์เนียเป็นโลกที่อยู่ห่างจากบ้านเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ผมเติบโตขึ้นมาในอาร์คันซอ แม่ของฉันสวมผมตรงของเธอในสไตล์ผมบ๊อบรุนแรง ยายของฉันไม่เชื่อในผมดัดผมผู้หญิงร้อนดังนั้นฉันเติบโตขึ้นมาด้วยการถักธรรมชาติ ยายหันวิทยุของเราในการที่จะฟังข่าวเพลงศาสนาแก๊งบัสเตอร์และโลนแรนเจอร์ ในแคลิฟอร์เนียแม่ของฉันสวมลิปสติกและสีแดงและเล่นเพลงบลูส์ดังและแจ๊สบนเครื่องเล่นแผ่นเสียง บ้านของเธอเต็มไปด้วยคนที่หัวเราะมากและพูดคุยเสียงดัง แน่นอนผมไม่ได้เป็น ผมเดินไปรอบ ๆ ในชั้นบรรยากาศของโลกนั้นด้วยมือของฉันประสานด้านหลังของฉันผมดึงกลับมาอยู่ในถักแน่นฮัมแม่คริสเตียน song.My ดูผมประมาณสองสัปดาห์ จากนั้นเราก็สิ่งที่กำลังจะกลายเป็นที่คุ้นเคยว่า "นั่งลงพูดคุยกับ." เธอกล่าวว่า "มายาที่คุณไม่ชอบผมเพราะผมไม่ได้ชอบคุณยายของคุณ. นั่นเป็นความจริง. ผมไม่ได้. แต่ผมแม่และผมของคุณ กำลังทำงานเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายของฉันบางส่วนออกไปซื้อเสื้อผ้าที่ดีและให้อาหารที่ดีเตรียมและเก็บหลังคานี้เหนือหัวของคุณ. เมื่อคุณไปโรงเรียนครูจะยิ้มให้คุณและคุณจะได้รอยยิ้มกลับมา. นักเรียนคนอื่น ๆ ที่คุณไม่ 'ทีได้รู้ว่าจะยิ้มและคุณจะยิ้ม. แต่ในทางกลับกันผมแม่ของคุณ. ฉันบอกคุณสิ่งที่ฉันต้องการให้คุณทำ. ถ้าคุณสามารถบังคับหนึ่งรอยยิ้มบนใบหน้าของคุณสำหรับคนแปลกหน้าทำเพื่อฉัน. ฉัน ผมสัญญาว่าคุณจะขอบคุณมัน. "เธอเอามือของเธอที่แก้มของฉันและยิ้ม "มาทารกยิ้มให้แม่. Come on." เธอทำหน้าตลกและขัดกับความปรารถนาของฉันฉันยิ้ม เธอจูบฉันบนริมฝีปากและเริ่มที่จะร้องไห้. "นั่นเป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นคุณยิ้ม. มันเป็นรอยยิ้มที่สวยงาม, ลูกสาวคนสวยของแม่สามารถยิ้ม." ผมไม่เคยถูกเรียกว่าสวยและไม่มีใครในหน่วยความจำของฉันได้เคยเรียกว่า ฉันวัน daughter.That ผมได้เรียนรู้ว่าผมอาจจะเป็นคนที่มอบให้โดยเพียงแค่นำรอยยิ้มให้กับบุคคลอื่น ปีต่อมาได้สอนผมว่าคำชนิดลงคะแนนสนับสนุนเป็นของขวัญกุศล ฉันสามารถย้ายไปและทำให้สถานที่สำหรับคนอื่น ฉันสามารถเปิดเพลงของฉันขึ้นถ้ามันประสงค์หรือลงถ้ามันเป็น annoying.I อาจไม่เคยรู้จักกันเป็นคนใจบุญ แต่แน่นอนฉันฉันคนรักของมนุษย์และผมจะให้ได้อย่างอิสระของ resources.I ฉันรู้สึกมีความสุขที่จะอธิบายตัวเอง เป็นกุศล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทำบุญ

เขียนเรื่องให้กับคนที่ใจดีมีน้ำใจตามธรรมชาติเตือนฉันของนักเทศน์มาเทศน์ที่มุ่งมั่นอยู่แล้วนี่ ผมสนับสนุนให้เขียนต่อ เพราะผมจำได้ว่า เวลา ซ้อมไม่ต้อง uplifted และขอบคุณสำหรับความมุ่งมั่นของ เสียงนั้น ต้องมีการกระตุ้นที่จะร้องเพลงอีกครั้ง และอีกครั้ง ที่มีอารมณ์แต่ละผู้ให้ยังมีชีวิตอยู่อเมริกันสมาคมโรคมะเร็งอเมริกัน กาชาด ความรอดกองทัพ เมตตา โรคโลหิตจางเซลล์เคียว , สังคม , NAACP ชาวอเมริกัน และลีกเมือง รายการยังคงมีพื้นฐานโปรแกรมคริสตจักร , วัดธรรมศาลา , มุสลิมสมาคมศาลเจ้าพุทธกลุ่มข้าราชการ และ คลับ เมืองและสังคม อย่างไรก็ตามผลรวมใหญ่ของเงินมาจากชาวยิว คําบุญได้มาจากสองกรีกคำ รัก -- คนรัก และแอน -- มนุษย์ ดังนั้น มนุษยชาติเป็นคนรักของมนุษยชาติ พวกเขาสร้างการ edifices สำหรับคนที่ทำงานและเล่น พวกเขาให้ผลรวมขนาดใหญ่ของเงินเพื่อสนับสนุนองค์กรที่มีสุขภาพที่ดีขึ้นและการศึกษากับสังคมพวกเขาเป็นลูกค้าหลักของศิลปะ กล่าวถึงการทำบุญให้ยิ้มตามความรู้สึกของการไม่คาดคิดโชคดีจากคนใจดี แต่แหล่งที่ไร้ตัวตน ไม่มีคนที่อยากเห็นตัวเองเป็นชาวยิว . สมัยใหม่มักจะแสดงโดยคณะกรรมการและคณะ พวกเขาจะเชื่อมต่อจากผู้รับของความเอื้ออาทรของพวกเขาผมไม่ได้เป็นสมาชิกของชุมนุม แต่ฉันชอบคิดว่าตัวเองเป็นกุศล . พูดเพื่อการกุศลในผล , " ดูเหมือนจะมากกว่าที่ฉันต้องการและคุณดูเหมือนจะน้อยกว่าที่คุณต้องการ ฉันต้องการที่จะแบ่งปันส่วนเกินของฉันกับคุณ " ก็ได้ ถ้าเกินผมที่จับต้องได้ เงิน หรือ สินค้า และ ดี ถ้า ไม่ผมได้เรียนรู้ว่า จะเป็นกุศลกับท่าทางและคำพูดที่สามารถนำความสุขและซ่อมแซมมหาศาล ความรู้สึกเจ็บ แม่ยายที่เลี้ยงดูฉันมีอิทธิพลที่โดดเด่นเกี่ยวกับวิธีการที่ฉันได้เห็นโลกและวิธีการที่ฉันคาดคิดสถานที่ของฉันในนั้น เธอมีรูปของศักดิ์ศรี เธอพูดเบาๆและเดินอย่างช้าๆ เธอเอามือไว้ข้างหลังเธอ นิ้ว ผสมเข้าด้วยกันฉันเลียนแบบของเธอเรียบร้อยแล้ว ที่เพื่อนบ้านโทรมาเงาของเธอ " พี่เฮนเดอร์สัน ผมเห็นคุณได้เงาของคุณกับคุณอีกครั้ง " คุณยาย จะมองผมแล้วยิ้ม " อืม ฉันเดาว่าคุณพูดถูก ถ้าฉันหยุดที่เธอหยุด ถ้าฉันไป เธอก็ไป " เมื่อผมอายุสิบสาม คุณย่าของฉันเอาฉันกลับไปที่แคลิฟอร์เนียกับแม่ของฉัน และ เธอ กลับมา ทันทีในอาร์คันซอบ้านแคลิฟอร์เนียเป็นโลกที่ห่างจากบ้านที่เล็ก ๆน้อย ๆที่ผมเติบโตขึ้นมาในอาร์คันซอ แม่ของฉันใส่ตรงเส้นผมของเธอในสไตล์บ๊อบอย่างรุนแรง คุณย่าไม่เชื่อในร้อนม้วนผมของผู้หญิง ดังนั้นผมจึงเติบโตมากับธรรมชาติถัก . ยายเปิดวิทยุเพื่อฟังข่าว , ดนตรี , ศาสนาแก๊ง Busters และเรนเจอร์โลนในแคลิฟอร์เนียที่แม่ใส่ลิปสติกและสีแดงและเล่นเพลงบลูส์ดังและแจ๊สบนเครื่องเล่นแผ่นเสียง บ้านจะเต็มไปด้วยคนที่หัวเราะและพูดเสียงดัง ผมไม่ได้เป็นสมาชิก ผมเดินไปรอบ ๆในบรรยากาศโลก มือของฉันไว้ข้างหลังผม ดึงผมกลับมาถักเปียแน่น ฮัมเพลง แม่มองดูผมประมาณ 2 สัปดาห์