It looked like Aiko’s talk was over

It looked like Aiko’s talk was over, and this time Tio moved forward and called Hajime.

“Fumu, I wonder if it’s okay. This one mas-… gohonh! matter to talk… is a request, will you hear it?”

“? … Tio huh”

“Th-Thou, don’t tell me that this one’s existence was forgotten… haa haa, there’s also something like this…”

Because it was an unfamiliar voice, Hajime inadvertently looked over his shoulder, and there was black clothes with golden embroidery which resembled a kimono and splendidly slipped down, white and smooth shoulders together with an enchanting valley, followed by the beautiful leg which peeped from the cut from the knee; a black-haired, golden-eyed beautiful woman. For a moment, his eyes seemed dubious and he remembered with “Aa, now that you mention” then called her name. Obviously, Tio whose existence was forgotten was far from getting angry, she was blushing and her breathing became rough. Her “something like this” was unknown, but it’d be better to not asked her about it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันดูเหมือนของ Aiko คุยผ่าน และเวลานี้ติ้วไปข้างหน้า และเรียกว่าฮาจิเมะ"Fumu ฉันสงสัยว่า ถ้า มันโอเค นี้หนึ่งนศ-... gohonh เรื่องการพูดคุย...เป็นคำขอ คุณจะได้ยินมัน? "“? … ติ้วฮะ "" Th-เจ้า อย่าบอกนะว่า ชีวิตนี้ของคนที่ถูกลืม...ฮาฮา ยังมีสิ่งนี้..."เพราะมันเป็นเสียงที่ไม่คุ้นเคย ฮาจิเมะเผลอมองข้ามไหล่ของเขา และมีผ้าสีดำพร้อมปักทองซึ่งคล้ายชุดกิโมโน และเพียบลดลง ไหล่ขาว และเรียบเนียนพร้อมกับเลย์เสน่ห์ ตาม ด้วยขาสวยงามซึ่งจากการตัดจากเข่า peeped หญิงสาวสวย ผมสีดำ ตาทอง สำหรับครู่ ตาของเขาดูเหมือนน่าสงสัย และเขา จดจำกับ "Aa ขณะที่คุณพูดถึง" แล้วเรียกชื่อเธอ อย่างชัดเจน Tio ที่ถูกลืมที่ดำรงอยู่ก็ไกลจากการโกรธ เธอเป็นแดง และหายใจของเธอกลายเป็นหยาบ ของเธอ "เหมือน" เป็นที่รู้จัก แต่มันจะดีกว่าที่จะไม่ถามเธอเกี่ยวกับเรื่อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเหมือนของไอโกะพูดจบ และเวลานี้คุณย้ายไปข้างหน้าและเรียก ฮาจิเมะ" fumu ฉันสงสัยว่ามันจะไม่เป็นไร อันนี้มาส - . . . . . . . gohonh ! เรื่องที่จะพูด . . . . . . . ขอ เธอจะได้ยินมันหรือเปล่า "" คุณลุงฮะ " . . . . . . ." ที่ท่าน อย่าบอกนะว่าตัวนี้อยู่ก็ลืม . . . . . . ฮ่า ฮ่า มันมีอะไรแบบนี้ . . . . . . . "เพราะมันเป็นเสียงที่ไม่คุ้นเคย , ฮาจิเมะตั้งใจมองข้ามไหล่ของเขา และมีเสื้อผ้าสีดำปักสีทอง ซึ่งคล้ายกิโมโนและสวยหรูลื่นล้มลง สีขาว ไหล่เรียบพร้อมกับเสน่ห์หุบเขา ตามด้วยขาสวยที่แอบถ่ายจากตัดจากเข่า มีขนดำ นัยน์ตาสีทองสวยผู้หญิง สักครู่ สายตาของเขาดูไม่แน่นอน และเขาจำได้ว่า " อ๊ะ ตอนนี้ที่คุณเอ่ยถึง " แล้วเรียกชื่อเธอ เห็นได้ชัดว่า คุณลุงที่มีชีวิตถูกลืมอยู่ไกลจากการโกรธ เธอหน้าแดงและการหายใจของเธอกลายเป็นหยาบ " อะไรแบบนี้ " ก็ไม่ทราบ แต่ก็ดีกว่าไม่ได้ถามเธอเกี่ยวกับมัน