“—!”Suimei upped his speed yet furt

“—!”
Suimei upped his speed yet further. Under the effects of the increased force, Suimei slammed his foe hard into the ground.
The Mazoku rolled several times. Despite all this, it didn’t seem to have been injured. It immediately rose to its feet before taking off into the air once more.
It hovered in the air, its wings flapping as it cautiously maintained a certain distance from Suimei.
Having been taken down from the air once already, it was a bit apprehensive. Even if it hadn’t actually really been hurt, it nevertheless hovered in place, its concentrated bloodlust nearly tangible as it spoke in a coarse voice.
“Accursed human, using that kind of strange technique…”
“Calling it ‘strange’ sure is rude. It just takes a bit of skill is all.”
“Hmph…”
Suimei kept his guard up even as he mocked his enemy. The Mazoku snorted contemptuously in response, its tone angry.
However, or rather, what Suimei really wanted to say was—
“So you guys can speak, huh?” he said, straightforwardly saying what was on his mind.
The Mazoku simply snorted once more.
“—Hmph. Pitiful humans. You actually think that the ability to speak is something only you possess?”
“When it comes to human languages anyway.”
Suimei’s answer was delivered without any anxiety whatsoever.
“You really think language is something only humans have? You humans sure are stupid.”
“…’something only humans have’? Not at all. If it’s your language…”
“Quit your jabbering.”
From its answer, Suimei could tell it had misunderstood and frowned. It looked like conversation would be impossible from here on out. Having spoken its piece, the Mazoku closed its mouth, radiating bloodlust.
“Hmm.”
Faced with this monster pressuring him, Suimei, weary of it all, simply gazed it at indifferently.
Its claws, so disturbingly like the mouthparts of an insect, began to twitch restlessly, giving rise to an instinctual feeling of revulsion. The conversation was over.
…The Mazoku had stopped talking, but that didn’t mean it had started to attack either. The attack it had suffered earlier had it on guard, and it watched his every movement, waiting for an opening.
So it’s watching me… In that case…
Suimei, too, kept an eye on his opponent as he felt out for the presences around him.
The merchants appeared to have hidden themselves already as they were nowhere to be seen. The others were already engaged in combat with the Mazoku, and from the caravan ahead, he heard the others roaring, surges of magical power, and the dangerous sound of things being smashed.
It seemed the Mazoku had focused on the area where the bodyguards had gathered.
From within the depths of the forest behind him, he could feel far more magical presences than had appeared before the caravan. Lefille must have engaged them already. By holding the majority of their forces herself, she’d greatly lessened the pressure on the caravan itself and diminished losses greatly. In this sense, her actions had been a most effective countermeasure.
…As he contemplated the situation, Suimei stuck his hand into his pocket, his eyes never leaving the Mazoku across from him. Suddenly, its wings opened wide.
I guess it’s about time to act.
“Die…”
“Take this!”
—Snap!
As Suimei’s fingers made this sound, the ground under the Mazoku – about to fly straight for him – suddenly exploded.
“Wha—!”
The sound of an explosion filled the air.
But that was just a smokescreen.
The magic invoked by the snap of his fingers obstructed his enemy from continuing forward.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

“—!”Suimei upped ความเร็วของเขายังเพิ่มเติม ภายใต้ผลกระทบของแรงเพิ่มขึ้น Suimei ปากลมั่นยากลงในดินMazoku ของสะสมหลายครั้ง แม้ทั้งหมดนี้ มันไม่ได้ดูเหมือนจะได้รับบาดเจ็บ เพิ่มขึ้นทันทีเพื่อเท้าก่อนที่จะออกไปในอากาศอีกครั้งมันวนเวียนอยู่ในอากาศ ปีกของมันกระพือมันระมัดระวังรักษาระยะไกลจาก Suimeiมีการนำลงมาจากอากาศแล้วครั้ง มันเป็นบิตวิตก แม้ว่ามันไม่จริงถูกทำร้าย มันยังคงวนเวียนอยู่ในสถานที่ bloodlust ของเข้มข้นเกือบรูปธรรมที่มันพูดในเสียงหยาบAccursed มนุษย์ ใช้ของเทคนิคแปลก...""เรียก 'แปลก' แน่ใจว่าเป็นหยาบคาย เพียงใช้บิตของทักษะทั้งหมด""Hmph..."Suimei เก็บไว้ยามเขาขึ้นแม้ในขณะที่เขาเยาะเย้ยศัตรูของพระองค์ Mazoku ของ snorted contemptuously ในการตอบสนอง บรรยากาศของโกรธอย่างไรก็ตาม หรือมากกว่า อะไร Suimei อยากจะบอกคือ —"ดังนั้นพวกคุณสามารถพูด ฮะ" เขากล่าวว่า ดี ๆ ว่า อะไรไม่ถูกในใจของเขาMazoku เพียงแค่ snorted อีกครั้ง" — Hmph. น่าสงสารมนุษย์ คุณจริง ๆ คิดว่า ความสามารถในการพูดเป็นสิ่งที่คุณมี""เมื่อกล่าวถึงภาษามนุษย์ต่อไป"คำตอบของ Suimei ถูกส่ง โดยไม่มีความวิตกกังวลใด ๆ ก็ตาม"คุณคิดว่า ภาษาเป็นสิ่งที่มีเฉพาะมนุษย์ คุณแน่ใจว่ามนุษย์ได้โง่""... 'บางสิ่งบางอย่างคนมี' ไม่เลย ถ้ามันเป็นภาษาของคุณ..."“Quit your jabbering.”From its answer, Suimei could tell it had misunderstood and frowned. It looked like conversation would be impossible from here on out. Having spoken its piece, the Mazoku closed its mouth, radiating bloodlust.“Hmm.”Faced with this monster pressuring him, Suimei, weary of it all, simply gazed it at indifferently.Its claws, so disturbingly like the mouthparts of an insect, began to twitch restlessly, giving rise to an instinctual feeling of revulsion. The conversation was over.…The Mazoku had stopped talking, but that didn’t mean it had started to attack either. The attack it had suffered earlier had it on guard, and it watched his every movement, waiting for an opening.So it’s watching me… In that case…Suimei, too, kept an eye on his opponent as he felt out for the presences around him.The merchants appeared to have hidden themselves already as they were nowhere to be seen. The others were already engaged in combat with the Mazoku, and from the caravan ahead, he heard the others roaring, surges of magical power, and the dangerous sound of things being smashed.It seemed the Mazoku had focused on the area where the bodyguards had gathered.From within the depths of the forest behind him, he could feel far more magical presences than had appeared before the caravan. Lefille must have engaged them already. By holding the majority of their forces herself, she’d greatly lessened the pressure on the caravan itself and diminished losses greatly. In this sense, her actions had been a most effective countermeasure.…As he contemplated the situation, Suimei stuck his hand into his pocket, his eyes never leaving the Mazoku across from him. Suddenly, its wings opened wide.
I guess it’s about time to act.
“Die…”
“Take this!”
—Snap!
As Suimei’s fingers made this sound, the ground under the Mazoku – about to fly straight for him – suddenly exploded.
“Wha—!”
The sound of an explosion filled the air.
But that was just a smokescreen.
The magic invoked by the snap of his fingers obstructed his enemy from continuing forward.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

! "-"
Suimei ปรับความเร็วของเขายังเพิ่มเติม ภายใต้ผลกระทบของแรงที่เพิ่มขึ้นที่ Suimei กระแทกศัตรูของเขาอย่างหนักลงไปในดิน.
Mazoku รีดหลายครั้ง อย่างไรก็ตามเรื่องนี้มันไม่ได้ดูเหมือนจะได้รับบาดเจ็บ ทันทีที่ลุกขึ้นไปที่เท้าของมันก่อนที่จะออกไปในอากาศอีกครั้ง.
มันวนเวียนอยู่ในอากาศปีกกระพือในขณะที่มันยังคงระมัดระวังระยะทางที่กำหนดจาก Suimei.
ได้รับการถ่ายลงมาจากอากาศครั้งเดียวแล้วมันเป็นบิตวิตก ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้จริงจริงรับบาดเจ็บก็ยังคงวนเวียนอยู่ในสถานที่ที่กระหายเลือดมีความเข้มข้นเกือบมีตัวตนในขณะที่มันพูดในเสียงหยาบ.
"อัปรีย์มนุษย์ใช้ชนิดของเทคนิคแปลกที่ ... "
"เรียกมันว่า 'แปลก' แน่นอนคือ หยาบ มันใช้เวลาเพียงเล็กน้อยของสกิลเป็น. "
" ฮึ่ม ... "
Suimei เก็บไว้ยามของเขาขึ้นแม้ในขณะที่เขาเยาะเย้ยศัตรูของเขา Mazoku snorted ดูถูกในการตอบสนองเสียงของมันโกรธ.
อย่างไรก็ตามหรือมากกว่าสิ่งที่ Suimei จริงๆอยากจะบอกว่า was- "ดังนั้นพวกคุณสามารถพูดฮะ?" เขาพูดตรงไปตรงมาพูดในสิ่งที่อยู่ในใจของเขา. Mazoku เพียงครั้งเดียว snorted มากขึ้น. "-Hmph มนุษย์ที่น่าสงสาร จริงๆคุณคิดว่ามีความสามารถที่จะพูดคือสิ่งเดียวที่คุณมี? " " เมื่อมันมาถึงภาษาของมนุษย์ต่อไป. " คำตอบของ Suimei ถูกส่งโดยไม่ต้องวิตกกังวลใด ๆ . " คุณคิดว่าภาษาเป็นสิ่งที่มนุษย์เท่านั้นที่มี? คุณแน่ใจหรือไม่ว่ามนุษย์จะโง่. " " ... สิ่งที่มนุษย์มีเพียง '? ไม่ใช่เลย. ถ้าเป็นภาษาของคุณ ... " " เลิกพูดรัวของคุณ. " จากคำตอบของ Suimei สามารถบอกได้ว่ามันเคยเข้าใจผิดและขมวดคิ้ว มันดูเหมือนการสนทนาจะเป็นไปไม่ได้จากที่นี่ที่ออก มีการพูดชิ้นระบุ Mazoku ปิดปากของมันแผ่กระหายเลือด. "อืม." ต้องเผชิญกับมอนสเตอร์นี้กดดันเขา Suimei เบื่อของมันทั้งหมดเพียงแค่จ้องมองมันที่เอาใจใส่. กรงเล็บของตนเพื่อให้รำคาญเหมือนปากของแมลง เริ่มชักพล่านทำให้เกิดความรู้สึกที่สัญชาตญานของความสนใจ การสนทนาถูกกว่า. ... ความ Mazoku ได้หยุดพูด แต่ไม่ได้หมายความว่ามันได้เริ่มต้นที่จะถูกโจมตีอย่างใดอย่างหนึ่ง การโจมตีที่ได้รับความเดือดร้อนก่อนหน้านี้มีมันในยามและมันก็ดูเขาทุกการเคลื่อนไหวรอการเปิด. ดังนั้นจึงเฝ้าดูฉัน ... ในกรณีที่ว่า ... Suimei เกินไปเก็บตาบนศัตรูของเขาขณะที่เขารู้สึกออกมาเพื่อการแสดงผลที่อยู่รอบ ๆ เขา. พ่อค้าดูเหมือนจะซ่อนตัวเองอยู่แล้วขณะที่พวกเขาไม่มีที่ไหนเลยที่จะเห็น คนอื่น ๆ กำลังทำงานอยู่แล้วในการต่อสู้กับ Mazoku และจากคาราวานข้างหน้าเขาได้ยินคนอื่น ๆ คำราม, กระชากของพลังงานที่มีมนต์ขลังและเสียงที่เป็นอันตรายของสิ่งที่ถูกทุบ. ดูเหมือน Mazoku ได้มุ่งเน้นไปที่พื้นที่ที่บอดี้การ์ดได้ รวบรวม. จากภายในส่วนลึกของป่าหลังเขาที่เขารู้สึกว่าการแสดงผลให้ห่างไกลที่มีมนต์ขลังมากขึ้นกว่าที่เคยปรากฏมาก่อนคาราวาน Lefille จะต้องมีส่วนร่วมพวกเขาแล้ว โดยถือส่วนใหญ่ของกองกำลังของพวกเขาเองเธอก็ลดลงอย่างมากความดันในคาราวานของตัวเองและความสูญเสียลดลงอย่างมาก ในแง่นี้การกระทำของเธอได้รับการตอบโต้ที่มีประสิทธิภาพมากที่สุด. ... ในขณะที่เขาครุ่นคิดสถานการณ์ Suimei ติดอยู่ที่มือของเขาในกระเป๋าของเขาดวงตาของเขาไม่เคยออกจาก Mazoku ข้ามจากเขา . ทันใดนั้นปีกของมันเปิดกว้างผมคิดว่ามันเป็นเรื่องของเวลาที่จะทำหน้าที่. "ตาย ... " "เวลานี้"! -Snap! เป็นนิ้ว Suimei ทำให้เสียงนี้พื้นดินภายใต้ Mazoku - ประมาณที่จะบินตรงสำหรับเขา - ระเบิดอย่างฉับพลัน"Wha-!" เสียงของระเบิดที่เต็มไปด้วยอากาศ. แต่นั่นก็เป็นเพียงแค่ Smokescreen ได้. มายากลเรียกโดย snap ของนิ้วมือของเขาขัดขวางศัตรูของเขาจากการดำเนินการต่อไปข้างหน้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" - ! "suimei upped ความเร็วของเขาอีกต่อไป ภายใต้ผลของการเพิ่มแรง suimei กระแทกศัตรูของเขาแข็งลงในพื้นดินพวกมาโซคุรีดหลายครั้ง แม้ทั้งหมดนี้ มันไม่ได้ดูเหมือนจะได้รับบาดเจ็บ มันรีบลุกขึ้นยืนก่อนที่จะออกสู่อากาศอีกครั้งมันลอยอยู่ในอากาศ ปีกกระพืออย่างระวัง รักษาระยะห่างที่แน่นอนจาก suimei .มีการถ่ายลงจากอากาศ มาครั้งหนึ่งแล้ว ก็กังวลนิดหน่อย ถ้ามันไม่ได้จริงๆได้รับบาดเจ็บ แต่อยู่ในสถานที่ที่เข้มข้นเป็นชิ้นเป็นอันอย่างกระหายเลือดเกือบพูดในเสียงที่หยาบ" แล้วมนุษย์ โดยใช้เทคนิคแบบนี้ . . . . . . . แปลก "" เรียกมันว่า " แปลก " ว่ามันหยาบคาย มันก็จะใช้เวลาบิตของทักษะทั้งหมด”" อืม . . . . . . . "suimei เก็บไว้ยามขึ้นแม้ในขณะที่เขาเย้ยศัตรูของเขา พวกมาโซคุได้กลิ่นเหยียดหยันในการตอบสนองเสียงโกรธของมันอย่างไรก็ตาม ค่อนข้าง หรืออะไร suimei อยากจะพูดมัน" พวกนายจะพูดเหรอ ? " เขากล่าวอย่างตรงไปตรงมาว่าอะไร อยู่ในจิตใจของเขาพวกมาโซคุเพียงแค่ได้กลิ่นอีกครั้ง" หืม มนุษย์ที่น่าสงสาร คุณคิดจริงๆเหรอว่า ความสามารถในการพูดเป็นสิ่งที่เดียวที่คุณมี ? "" เมื่อมันมาถึงมนุษย์ภาษาอยู่แล้ว "ตอบ suimei ถูกส่งโดยไม่มีความกังวลใด ๆ" คุณคิดว่าภาษาเป็นสิ่งที่มนุษย์มี ? มนุษย์นี่โง่ "" . . . . . . . "something เพียงมนุษย์ได้ " ไม่ทั้งหมด ถ้าเป็นภาษาของคุณ ." หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว "จากคำตอบของ suimei สามารถบอกได้เข้าใจผิดและไม่ได้รับการยอมรับ . ดูเหมือนการสนทนาจะเป็นไปไม่ได้อยู่ มีการพูดชิ้นของ มาโซคุปิดของปาก แผ่กระหายเลือด ." อืม . . "เผชิญกับมอนสเตอร์นี้กดดันเขา suimei ความเหนื่อยล้าทั้งหมด เพียงแค่จ้องมองที่ไม่แตกต่างกันเล็บ ดังนั้น disturbingly เหมือน mouthparts ของแมลง , เริ่มกระตุกอย่างกระสับกระส่าย , ให้สูงขึ้นเพื่อความรู้สึก instinctual ของการถอยกลับ การสนทนาจบลงแล้ว. . . . . . มาโซคุก็หยุดคุย แต่นั่นไม่ได้หมายความว่ามันเริ่มโจมตีเหมือนกัน การโจมตีมันได้รับความเดือดร้อนก่อนหน้านี้ บนการ์ด และเฝ้ามองทุกการเคลื่อนไหวของเขา รอเปิดมันมองผม . . . . . . . งั้น . . . . . . .suimei ก็จับตาดูฝ่ายตรงข้ามของเขาที่เขารู้สึกว่าไปหนักๆ เขาพ่อค้าที่ดูเหมือนจะปิดบังตัวเองแล้ว พวกเขาไหนเลยที่จะเห็น คนอื่น ๆได้มีส่วนร่วมในการต่อสู้กับมาโซคุ และจากคาราวานข้างหน้า เขาได้ยินเสียงคำรามของคนอื่น ๆยังคงความขลัง และ อันตราย เสียงบางอย่างซึ่งได้ถูกทุบดูเหมือนมาโซคุได้เน้นที่พื้นที่ที่บอดี้การ์ดได้รวบรวมจากภายในส่วนลึกของป่าหลังเขา เขาจะรู้สึกหนักกว่าไกลขลังได้ปรากฏก่อนคาราวาน lefille ต้องหมั้นแล้ว โดยถือส่วนใหญ่ของพลังตัวเอง เธอจะลดลงอย่างมากในงานคาราวานตัวเองและลดความสูญเสียอย่างมาก ในความรู้สึกนี้ , การกระทำของเธอได้ถูกมาตรการตอบโต้ มีประสิทธิภาพมากที่สุด. . . . . . . เขาคิดไตร่ตรองสถานการณ์ suimei ติดมือเข้าไปในกระเป๋าของเขา ตาของเขาไม่เคยออกจากมาโซคุ ข้ามเขา ทันใดนั้น ปีกของมันเปิดกว้างฉันคิดว่ามันถึงเวลาที่จะทำ" ตาย . . . . . . . "" นี่ ! ! "- Snap !ที่นิ้ว suimei ทำเสียงนี้ พื้นดินใต้มาโซคุและบินตรงไปเขา–ระเบิดออกมาทันที" หา ! "เสียงของการระเบิด เติมอากาศแต่นั่นก็แค่สับขาหลอก .มายากลเรียกโดยสแนปของนิ้วมือของเขาขัดขวางศัตรูของเขาจากต่อไปข้างหน้า